کتابی نیست که چیزی به آدم اضافه کنه.
حتی جملات قشنگ و تاثیر گذار برای هایلایت یا منتشر کردن بریده کتاب نداره.
ولی بلافاصله با خوندن چند صفحه اول کتاب میفهمی که این کتابو فقط باید شب‌ها بخونی تا جادو اش اثر کنه.
 موقع خوندنش انگار داری ساعت ۱ شب توی توکیو زندگی میکنی. انگار که کنار شخصیتای کتاب حضور داری. سوار تاکسی ِ ماتسویی میشی.با میتسوکی همراه میشی.وارد عتیقه فروشی ایباراگی میشی و حیرت میکنی و ...
نمیدونم چطوری توصیفش کنم اما انگار داری شب های (عجیب)توکیو رو زندگی میکنی.

تو شب‌های سخت جنگی، این کتاب تونست لحظاتی حتی کوتاه منو از دنیای خودم جدا کنه🌃
      

        چی میتونم بگم از این کتاب!
توی این تقریبا یه ماهی که درگیر خوندنش بودم ،لحظه ای از  اینکه شروعش کردم پشیمون نشدم .
با اینکه همیشه  بی دلیل یه گاردی تو ذهنم نسبت به کتابای تاریخی داشتم ولی اینبار به خودم جرات خوندن دادم و  چه تصمیم خوبی بود👌
روند داستانی کتاب عالی بود. شخصیت پردازی و نمایش احساسات ،همه و همه عالی بودن.کنت مونت کریستوی داستان ما خیلی زجر کشید ولی  مثل یه ققنوس از خاکسترش ،دوباره متولد شد و اومد با همراهی خداوند از مسببین اش انتقام بگیره و چه زیبا انتقام گرفت  .انتقامی آروم اما کشنده🔥
آشنایی با تاریخ و مردمانِ فرانسه در قالب داستان،خیلی شیرین بود و بهم چسپید.
در پایان مجددا اشاره میکنم به ترجمه فوق العاده روان خانم مینوی و پیشنهاد میکنم با این ترجمه خونده بشه.
      

        جلد دوم کنت مونت کریستو  با ترجمه خانم مینوی بسیار لذت بخش و هیجان انگیز بود.
داستان کمی کند جلو میره شاید به این دلیل که جزئیات زیادی داره ولی در عین حال خسته کننده نیست و خواننده دائما ترغیب میشه که خوندنو ادامه بده.
انتقام مونت کریستو  شروع شده ولی اونقدری روندش آهسته هست که یاد این عبارت میوفتم: با پنبه سر بُریدن🙂‍↔️
از قسمت های تاثیر گذار این جلد دیدار مرسدس و کنت بود.نکته قشنگش اینه که مرسدس هویت واقعی کنت رو نمیدونه ولی انگار قلبش اونو شناخته🥲
حرف زیاده ولی بیشتر از این چیزی نمیگم که نظر من باعث لو رفتن داستان برای دوستانی که قصد مطالعه کتابو دارن،نشه.
 شدیدا مشتاقم ببینم جلد آخر چه اتفاقاتی برای ارائه داره🔥
      

        نمی‌توانم پنهان کنم نامت را در گلویم و تو‌را در جانم
گل با عطر خود چه کند؟
گندمزار، خوشه‌های گندمش را کجا برد؟
طاووس ، پرهایش را
و چراغ، روغنش را چه کند؟
تو را کجا برم؟کجا پنهانت کنم؟
وقتی مردم در اشاره‌ی دست‌هایم، طنین صدایم، نظم قدم‌هایم تو را می‌بینند.



      

        چای‌خانه کوچکی در توکیو ، کتابیه که در کنار معرفی ژاپن و فرهنگ و زیبایی هاش،  داستان عاشقانه ای رو  هم روایت میکنه.
اطلاعات نویسنده از ژاپن و توصیفاتش اونقدری خوب هست که خواننده رو مجذوب خودش میکنه.
شخصیت اصلی کتاب ینی فیونا در طول سفر دو هفته ای به ژاپن، تلاش میکنه با فرهنگ و سنت‌های ژاپن آشنا بشه و با عکس برداری از این زیبایی‌ها، اونا رو در معرض نمایش مردم قرار بده.
چیزی که داستان رو دلچسپ میکنه رشد اعتماد به نفس و خودباوری فیونا در طول این دو هفته است که به واسطه آشنایی با شخصیت های قوی و دوست داشتنیی مثل هاروکا و ستسوکو و البته ورود ناگهانی عشق به زندگیش ،بدست میاد. 

توجه نویسنده به روابط انسانیی مثل عشق و احترام بین مادر و فرزند ،قابل ستایش بود.

در مجموع اگر دنبال یه عاشقانه آرام  در فضای بهاری و زیبای ژاپن هستید ،این کتاب میتونه لذت بخش باشه.

بهار ۱۴۰۴ 🌼








 


      

        خب کافه پاریس کتابی متشکل از چندین داستان کوتاه از نویسنده های معروف جهانه.
بعضی از داستان ها خیلی قشنگ و مفهومی بودن و بالعکس بعضیشون لاقل از نظر من چنگی به دل نمیزدن و درکشون نمیکردم.
داستان هایی که دوست داشتم:
"عقده ادیپ من"
"پرتره" از نیکولای گوگول که خیلی قشنگ بود
"مرگ الیور بکی"
"بخاطر یک وجب خاک" از لئون تولستوی
"رویای مرد مضحک" از داستایوفسکی 
"قلب افشاگر" از ادگار آلن‌پو(خیلی کوتاه ولی همونقدر تاثیرگذار)
      

        کتاب خوش خوانی هست و یه روزِ میشه تمامش کرد
فکر میکردم یکم داستانش جنبه فانتزی بگیره اما تا آخر واقع بینانه پیش رفت.
چندان اتفاقات هیجان انگیزی نداره ولی رشد شخصیتیِ شخصیت اصلی داستان لذت بخشه.
فضاسازی و توصیفات قشنگی هم داشت جوری که عمیقا دوست داشتم  توی اون محیط باشم🌼
      

        خب  این مجموعه کتاب هم تموم شد 
در مجموع کتاب خوش خوانی بود و تا آخر کنجکاو نگه ات میداشت ولی بنظرم یسری نقاط منفی هم داشت از جمله اینکه پایانش انگار خیلی هول هولکی بسته شد.مطمئنن مخاطب دوست داشت بعد از اتمام ماجرا بازم یکم داستان ادامه پیدا میکرد و واکنش اعضای لژ رو به اتفاقات میدید.
همچنین عاشقانهِ کتاب بعضی مواقع با اعصاب و روانت بازی می‌کرد و بیش از حد بود.(به قول دوستان خیلی کلیشه ای و بچگانه)واقعا یجاهایی دوست داشتم بزنم تو سر گوئنی و بگم : به خودت بیا زن😂
در انتها باید بگم کتابِ جامع و کاملی نبود ولی خوندنش لذت بخش بود🌼
      

         ایده و اسم کتاب خیلی برام جالب بود برای همین بدون هیچ تحقیقی کتابو خریدم
ولی خب یه کتاب کاملا معمولی بود .
 بعضی قسمت ها حرف های نصیحت گونه خوبی داشت . همینطور هماهنگ با خط داستانی کتاب بابالنگ دراز پیش می رفت که نقطه مثبتش بود و یه یاداوری خوشایند بود.
اما از لحاظ جنبه عاشقانه اش گاها(بخصوص آخرای کتاب) زیاده روی میشد و آدم دلزده میشد😂
یه سری جملات و عقاید نویسنده  هم چندان پسندم نبود  ولی با توجه به اینکه کتاب قدیمیه و بیست سال پیش نوشته شده، زیاد خُرده نمی‌گیرم.
درنهایت چندان خوندنشو پیشنهاد نمی‌کنم.( به دوستداران کتاب بابالنگ دراز پیشنهاد میکنم کتاب دشمن عزیز نوشته جین  وبستر رو که درباره زندگی سالی مک براید هست رو بخونن و لذت ببرن).

      

        حس و حال ام بعد تموم کردن کتاب قابل وصف نیست . شاید بُهت و غم
قطعا تا چند روز  ذهنم  درگیر خواهد موند.

      

        واقعا نمیدونم چه نظری  درباره این کتاب بدم
اونوطوری ک انتظار داشتم خوب نبود ولی از یه سمت پایانش غیرمنتظره و جدید بود😂
در کل احتمالا کتابی نباشه که بخوام به دیگران پیشنهاد بدم
      

        همه کتاب های فاضل نظری عالین ولی ضد  رو بیشتر دوست داشتم💛
      

        برای من کتاب متفاوتی بود
 سبک نوشتارش با کتاب های جنایی ک قبلا خونده بودم کاملا متفاوت بود. مثل این بود که دارم یه فیلم سینمایی معمایی پلیسی میبینم .
با این حال خوندنش برام جالب بود و نکته های آموزنده ای در باب روانشناختی و پزشکی ارائه داد
      

        نمی‌دونم شما هم با خوندن کتابای مونتگمری، دلتون میخواد جای شخصیت های کتاب باشید و همه اون حال و هوا رو تجربه کنید یا نه
من که روح ام دیوانه وار خودشو توی دنیای ۱۰۰ سال پیشِ کتابای خانم مونتگمری تصور میکنه و برای چند ساعت هم که شده  از منِ فعلی فاصله میگیره🥲

این کتاب  بی‌شک یکی از دوست داشتنی ترین آثار نویسنده عزیزمه💞
      

        مثل بقیه کتابای مود مونتگمری، این کتاب هم پر از احساسات مختلف و حس خوب زندگی بود. 
اینکه کتاب درباره یک شخصیت خاص نبود و همزمان به داستان زندگی چندین نفر میپرداخت ،  کتابو هیجان انگیز  تر کرده بود .
یه موضوع که تو ذوقم میخورد، عاشق شدن شخصیتای کتاب صرفا با یبار دیدن زیبایی ظاهری طرف  و بدون هیچ شناختی از شخصیت بود که البته در پایان نویسنده سعی کرد با
 نشون دادن از بین رفتن زیبایی ظاهری در گذر زمان، یه تلنگر به شخصیت های کتابش و همینطور ما بزنه.

خانم مونتگمری تا ابد یکی از نویسنده های موردعلاقه ام میمونه💗