کتاب خوش خوانی هست و یه روزِ میشه تمامش کرد
فکر میکردم یکم داستانش جنبه فانتزی بگیره اما تا آخر واقع بینانه پیش رفت.
چندان اتفاقات هیجان انگیزی نداره ولی رشد شخصیتیِ شخصیت اصلی داستان لذت بخشه.
فضاسازی و توصیفات قشنگی هم داشت جوری که عمیقا دوست داشتم  توی اون محیط باشم🌼
      

        خب  این مجموعه کتاب هم تموم شد 
در مجموع کتاب خوش خوانی بود و تا آخر کنجکاو نگه ات میداشت ولی بنظرم یسری نقاط منفی هم داشت از جمله اینکه پایانش انگار خیلی هول هولکی بسته شد.مطمئنن مخاطب دوست داشت بعد از اتمام ماجرا بازم یکم داستان ادامه پیدا میکرد و واکنش اعضای لژ رو به اتفاقات میدید.
همچنین عاشقانهِ کتاب بعضی مواقع با اعصاب و روانت بازی می‌کرد و بیش از حد بود.(به قول دوستان خیلی کلیشه ای و بچگانه)واقعا یجاهایی دوست داشتم بزنم تو سر گوئنی و بگم : به خودت بیا زن😂
در انتها باید بگم کتابِ جامع و کاملی نبود ولی خوندنش لذت بخش بود🌼
      

         ایده و اسم کتاب خیلی برام جالب بود برای همین بدون هیچ تحقیقی کتابو خریدم
ولی خب یه کتاب کاملا معمولی بود .
 بعضی قسمت ها حرف های نصیحت گونه خوبی داشت . همینطور هماهنگ با خط داستانی کتاب بابالنگ دراز پیش می رفت که نقطه مثبتش بود و یه یاداوری خوشایند بود.
اما از لحاظ جنبه عاشقانه اش گاها(بخصوص آخرای کتاب) زیاده روی میشد و آدم دلزده میشد😂
یه سری جملات و عقاید نویسنده  هم چندان پسندم نبود  ولی با توجه به اینکه کتاب قدیمیه و بیست سال پیش نوشته شده، زیاد خُرده نمی‌گیرم.
درنهایت چندان خوندنشو پیشنهاد نمی‌کنم.( به دوستداران کتاب بابالنگ دراز پیشنهاد میکنم کتاب دشمن عزیز نوشته جین  وبستر رو که درباره زندگی سالی مک براید هست رو بخونن و لذت ببرن).

      

        حس و حال ام بعد تموم کردن کتاب قابل وصف نیست . شاید بُهت و غم
قطعا تا چند روز  ذهنم  درگیر خواهد موند.

      

        واقعا نمیدونم چه نظری  درباره این کتاب بدم
اونوطوری ک انتظار داشتم خوب نبود ولی از یه سمت پایانش غیرمنتظره و جدید بود😂
در کل احتمالا کتابی نباشه که بخوام به دیگران پیشنهاد بدم
      

        همه کتاب های فاضل نظری عالین ولی ضد  رو بیشتر دوست داشتم💛
      

        برای من کتاب متفاوتی بود
 سبک نوشتارش با کتاب های جنایی ک قبلا خونده بودم کاملا متفاوت بود. مثل این بود که دارم یه فیلم سینمایی معمایی پلیسی میبینم .
با این حال خوندنش برام جالب بود و نکته های آموزنده ای در باب روانشناختی و پزشکی ارائه داد
      

        نمی‌دونم شما هم با خوندن کتابای مونتگمری، دلتون میخواد جای شخصیت های کتاب باشید و همه اون حال و هوا رو تجربه کنید یا نه
من که روح ام دیوانه وار خودشو توی دنیای ۱۰۰ سال پیشِ کتابای خانم مونتگمری تصور میکنه و برای چند ساعت هم که شده  از منِ فعلی فاصله میگیره🥲

این کتاب  بی‌شک یکی از دوست داشتنی ترین آثار نویسنده عزیزمه💞
      

        مثل بقیه کتابای مود مونتگمری، این کتاب هم پر از احساسات مختلف و حس خوب زندگی بود. 
اینکه کتاب درباره یک شخصیت خاص نبود و همزمان به داستان زندگی چندین نفر میپرداخت ،  کتابو هیجان انگیز  تر کرده بود .
یه موضوع که تو ذوقم میخورد، عاشق شدن شخصیتای کتاب صرفا با یبار دیدن زیبایی ظاهری طرف  و بدون هیچ شناختی از شخصیت بود که البته در پایان نویسنده سعی کرد با
 نشون دادن از بین رفتن زیبایی ظاهری در گذر زمان، یه تلنگر به شخصیت های کتابش و همینطور ما بزنه.

خانم مونتگمری تا ابد یکی از نویسنده های موردعلاقه ام میمونه💗

      

        کتاب عجیبی بود 
عشق رو پر از غم و ناامیدی نشون داد
در کل لذت بردم.
      

        خب این جلد هم تموم شد
شروعشو چندان دوست نداشتم ولی هرچی جلوتر رفت بهتر شد و پایان بندی خیلی خوبی داشت.

نقطه عطف داستان و همچنین زندگیِ محسن، آشنایی و هم صحبتی با آقای جاجرمی بود🥲 وجود این شخصیت واقعا داستانو برام قشنگ و پرمعنا کرد.

ماشین عوض کردن پیاپی مراد کمیته ای هم  موضوعی بود که توجهمو جلب کرد و جای تأمل داره
      

        چی بگم از این کتاب متفاوت
الان که تمامش کردم پر از احساسات متناقضم🥹
رشد شخصیتی محسن چیزی بود که شدیدا  دوست داشتم .
کمدی زیرپوستی و شیرینی داشت.
فضای صمیمی و گرم کتاب آدم رو میبره به همون سال های دفاع مقدس.
خلاصه اینکه با این کتاب کلی خندیدم و با فصل اخر ناخوداگاه اشک ریختم.
فقط میتونم بگم دم آقای مهرداد صدقی گرم 🫡

زمستان ۱۴۰۳❄️
      

        مگه میشه اشعار فاضل نظری رو خوند و لذت نبرد؟🤍
 هرچی به آخر کتاب نزدیک تر شدم شعر‌‌ها زیباتر شد  و دل کندن ازشون سخت تر❄️
      

        نمیدونم چرا ولی ادبیات ژاپن در عین سادگی اش ،یجور خاصی به دلم میشینه.
این کتاب هم خوندنش خیلی برام لذت بخش بود🤍
      

        و بالاخره تمام🥲
دو هفته ای که داشتم ۳ جلد رو میخوندم انگار نیمی از روحم درگیر سرزمین میانه شده بود. هر شخصیتی به نوبه خودش پر از جذابیت بود.

رفاقت قشنگ لگولاس و گیملی، گندالف سفید که وجودش مایه آرامش همه بود حتی منِ خواننده، آراگورن شیردل و مردم شجاع گندور و روهان، انت های سرافراز با اون چشمای سبز جادویی شون،مری و پی پین که گندالف رو از انتخابشون به عنوان یاران حلقه،سربلند کردن، سام عزیزم و هابیت مورد علاقم که در شجاعت و مهربونی و وفاداری کم مثاله و در آخر فرودویی ک توی جلد آخر از همه کم فروغ تر بود اما دردی رو  در وجودش متحمل بود که کمتر کسی تاب و توان مقابله باهاش رو داشت.
همه این شخصیتا و خیلی های دیگه  با وجودشون به سرزمین میانه رنگ و لعاب  دادن .
من هم باهاشون غصه خوردم، ترسیدم، اشک ریختم ،خندیدم  و میشه گفت زندگی کردم☘️

 اما آخر کتاب برای من ناراحت کننده بود. اینکه همه الف های دوست داشتنی و گندالف و بیلبو و حتی فرودو سرزمین میانه رو ترک کردن، قلبمو پر از ناراحتی کرد.انگار جای سام و بقیه دلتنگشون شدم 🥲

در کل از خوندن تک تک جملات این کتاب لذت بردم و یه گوشه از قلبم ،همیشه برای این مجموعه کتابه🌱

پاییز ۱۴۰۳🍂