{ خود اسم هم برای خودش چیزی است، این را لوک دیتریش نگون‌بخت می‌گفت. فقط اسم محبوبمان را هم که بدانیم یعنی کلی چیز برای دوست داشتن داریم‌. }


اولین کاری بود که از نوتومب می‌خواندم. هشتادونه صفحه تعلیق حساب‌شده. ماجرای دیدار دو نفر در فرودگاه. زمانی که پرواز یکی‌شان چند ساعتی به تعویق افتاده است. غیر از یک پنجم پایانی که تکلیف ماجرا مشخص می‌شود و من دوست داشتم که نویسنده زودتر حرف زدنش را تمام کند، باقی داستان خیلی حساب‌شده و درست بود. نشر چشمه هم این کار را جدیدا با یک طرح جلد بهتر ترجمه کرده است. یادم باشد عکس خودم، پیشنهاد خوبی برای طرح جلد رمانم نخواهد بود!
        

          اولین کتاب دیالوگ محوری بود که خوندم و به معنای واقعی گذر زمان رو باهاش حس نمیکنین، تو تک تک دیالوگ ها زندگی میکنین و با فلسفه های متنوعی آشنا میشین :>
        

          آرایش دشمن!
دارک ترین، عجیب‌ترین و غیرقابل پیش‌بینی‌ترین کتابی که تو عمرم خوندم.
تعداد صفحاتش زیاد نیست پیشنهاد می‌کنم بخونید

بیستمین‌ #کتاب‌۱۴۰۳
        

          از ایران صدا گوشش دادم، احتمالا خلاصه و سانسور شده. با خوانش ایوب آقاخانی (💯)

یه نکته که بذهنم رسید آخرای کتاب ، این بود که حس میکنم یکمی ( خیلی کم) مشابهتِ محتوایی داره با خرده جنايت های زن و شوهری . 
        

          ژروم آنگوست راهی سفری کاری است.در فرودگاه متوجه می شود که پرواز با تاخیر انجام می شود پس شروع می کند به کتاب خواندن.یکدفعه غریبه ای کنار او می نشیند و بی مقدمه درباره ی داستان زندگی خود صحبت می‌کند. ژروم از شنیدن امتناع می کند اما مرد همچنان ادامه می دهد تا جایی که حقایقی روشن می شود......

وای چقدر من از این کتابای مریض گونه خوشم میاد😂🌚🤝
        

          اینم چون مهسا گف خوندم
احساس میکنم خیلی کش داده بود.
یعنی اونجایی که مشخص میشه داره با کی مکالمه میکنه باید خیلی زود تموم میشد تا شوکی که میخواست وارد کنه تو اوج بمونه.
        

          نویسنده‌‌ی کتاب رو با کتابش که الهام گرفته از افسانه‌ی معروف ریش آبی هست می‌شناسم که خب به واسطه‌ی علاقه‌ام به فولکلور واسم جالب بود. نوتومب معمولا کتابهای  کوتاه و سرگرم کننده‌ای داره و به نظرم این کتاب‌ هم از این قاعده پیروی می‌کنه اما  از «سرگرم کننده» بودن فراتر نمیره. بر طبق چیز‌هایی که خوانده و شنیده بودم،  قرار بر این بود که موضوع کتاب باید به شدت جدید و شکه کننده باشه اما مطمئنم بارها شبیه این داستان رو خوندیم و شنیدیم. اون پیچش داستانی که قرار بود متحیرمون کنه چندان اعجاب آور نبود و حتی پایانی  که برای بعضی‌ها پیش‌بینی نشده و نقطه‌ی قوت داستان بوده،‌ حتی ذره‌ای باعث تعجب نمیشه.
        

          مکالمه ای طولانی دو نفر در رابطه با  عشق، تنهایی، جنون و..... به شدت مریض در سالن انتظار فرودگاه برای من پایانی ترسناک داشت. این آدمی که درونمون داریم تا چه حد میتونه خطرناک یا درست کار باشه
        

          برای روحیه های حساس مناسب نیست چون دارای صحنه های جنسی و جنایی خشن است ولی میتوان گفت داستان کاملا شوکه کننده ای بود که باعث میشد فرد نتواند کتاب رانیمه رها کند.
        

          کتاب هایی که با فضای وهم آلود شروع میشن و آروم آروم و به تدریج داستان روشن میشه رو دوست دارم ، از این کتابا بود ، اولش فک کردم کتابی در مورد جنگ هست ولی در مورد شخصی هست که میشه گفت به جور شخصیت دو قطبی داره  و با یکی از شخصیت هاش جنایاتی انجام میده که وقتی به اون یکی شخصیتش سوئیچ میشه هیچکدوم از اینا رو به خاطر نداره...در این مورد یک فیلمی بود محصول کره جنوبی به نام خاطرات یک قتل که داستانش مشابه این کتاب بود..در ضمن اگر طرفدار کره بادام زمینی هستید بهتره این کتاب رو نخونید 😅
        

          یک کتاب کم حجم که فکر میکنم باید در یک نشست خوانده شود چرا که مجموعه ای از مکالمات پیوسته و بی وقفه بین دو شخصیت است در یک مکان واحد .
در بیست صفحه ی پایانی واقعیتی شوکه کننده و دور از انتظار کل فضاسازی ذهنی شما را بهم می‌ریزد و روند داستان را تغییر می‌دهد. 
و در کمال ناباوری باید بگم علیرغم طولانی بودن این مکالمات پیوسته ، اصلا خواندن آن خسته کننده نیست بلکه در شما کششی برای فهمیدن ایجاد می‌کند و در پایان شما را شگفت زده می‌کند .
واقعا تبحر خاصی میخواد نوشتن سلسله مکالمه ای که خسته کننده و تکراری نباشه ، همینطور شخصیت سازی و فضاسازی زیبا و منحصر که نوتومب چه عالی از پس آن برآمده است .
و فکر می‌کنم نیاز دارم یکبار دیگر آن را بخوانم ، انقدر که فلسفه ی جالبی داشت .
        

          این کتاب رو به پیشنهاد حدیث انتخاب کردم و اون‌قدر واسه خوندنش اشتیاق داشتم که برای پیدا کردن نسخه‌ی چاپیش صبر نکردم و نسخه‌ی الکترونیک رو خریدم (در نظر داشته باشید که من اصلاً نمی‌تونم e-pub بخونم :))) )، دوتا پلات‌توییست داشت که یکیش متاسفانه سورپرایزم نکرد و تو همون یک‌سوم اول داستان متوجهش شدم و برام قابل حدس بود، دومی هم خیلی عجیب و غریب و دور از ذهن نبود؛ اما دیالوگ‌ها جالب بودن (کلاً سبک این نویسنده همینه، همه‌ی داستان‌هاش به ‌شدت دیالوگ‌محورن) و پایان‌بندی هم معرکه بود.
        

          داستان به طور مشکوکی شروع می‌شود و به طور رمزآلودی جلو می‌رود، به طوری که نگاه خواننده را تا صفحات آخر مجذوب می‌کند تا بالاخره پرده از راز این غریبه وراج برداشته شود.

کتاب روان و خوش خوانی است، لذت بردم.
        

          بازم تاکید میکنم نوتومب را بخوانید :))) هرچقدر داستان آرایش دشمن بیشتر میره جلو بیشتر عجیب میشه و به عنوان خوانند هحیرت میکنی. به خودت میگی یعنی چی..این چه وضعشه...چجوری میتونی انقدر جالب بنویسی...چجوری به ذهنت میاد با آسیب های روانی انقدرررررررررررر خوب بازی کنی. تو کتاب آرایش دشمن هیچی اونطوری که دارین میخونین نیست :))) چند صفحه آخر کتاب کاملا پوکر فیس میشین. نوتومب تو چه میکنی با روان ما
        

          اگر دنبال کتابی مرموز هستین پیشنهاد میکنم بهتون ازون سبکاس که هی دوس دارین بیشتر بخونین ببینین چی میشه
        

          کتابی نفس گیر از املی نوتومب.
من این نویسنده رو با "آنته کریستا "شناختم.
این کتاب به شدت جذابه ، مخصوصا که چندین بار نومب سیلی حقیقت رو طوری میزنه که سر جات میخکوب میشی.
این کتاب حولِ گفتگویِ بین تکستور و  ژروم  میچرخه.
تا اواسط کتاب  به شدت  از تکستور متنفر بودم و جاهایی حتی به شدت اعصابم بهم میریخت و  خودم رو میذاشتم جای ژروم و میگفتم من اگه جاش بودم فلان کارو میکردم!!!

تا اینکه با حقیقت مواجه شدم ! 
در آخر که کتاب رو بستم  گفتم شاید ژروم خودِ منم! و بیخود نبوده که خودم رو جاش گذاشتم.
و به نظرم این کتاب باید دوبار خونده بشه! 
بار دوم وقتیه که شما از زاویه  دیگه به کتاب نگاه میکنید 
از زاویه یِ حقیقت.

        

          کتابی بود ک هر لحظش آدمو متعجب میکرد.دیونس این نویسنده،قشنگ تا یکی دوساعت ذهنم درگیر محوریت داستان و اتفاقاش بود.حتما اگ دوس دارید پشماتون بریزه بخونیدش😂😂
        

          دقیقا این طرح جلد چه ارتباطی با داستان داره؟🤔
یعنی آدم نمیخواد نگاهش بهش بیفته😒
        

          آملی نوتومب  ورژن مونث آلبر کامو 
تقریبا یه ماه پیش این کتابو خوندم ولی نتونستم Review رو بنویسم (مرگ بر تایم امتحانا ) ولی اینو خوب یادمه انقدر کتاب جذابی بود که با سرعت x2 خوندمش
خوندن این کتاب به وضوح اینو بهتون نشون میده بدترین دوشمن شما کسی نیست جز خودتون ...

اگه یه نفر تو این دنیا باشه که بتونه جلوت رو بگیر ، قطعا خودتی 
البته آرایش دوشمنت خیلی قوی تر از این حرفاس:')
        

          به دشمنِ درونتون تا حالا فکر کردید؟
اونی که افکار شیطانی داره، هرچیز ارزشمندی رو تو وجودتون نابود می‌کنه، وادارتون می‌کنه بدجنس باشید و از شما یک گناهکار می‌سازه.

این کتاب یک مکالمه‌ی طولانیه. مکالمه‌ی عجیب، منزجرکننده و غیر قابل پیش‌بینی.

«ژروم» قراره یه سفر کاری داشته باشه ولی متوجه می‌شه پروازش تاخیر داره و  تو فرودگاه منتظر می‌مونه.
مردِ ناشناسی میاد کنارش می‌شینه و شروع می‌کنه به حرف زدن؛ از خودش، از گذشته‌اش، و از دشمن درونش! 
ژروم هیچ علاقه‌ای به این مکالمه نداره و این رو چند مرتبه هم اعلام می‌کنه ولی مرد دوم توجهی نمی‌کنه و ادامه می‌ده.
آخرش می‌گه ببین تو فکر می‌کنی من حرفام جالب نیست، ولی اگه بهت بگم من آدم کشتم چی؟!

بینِ کتاب‌هایی که از املی نوتومب خوندم این جذاب‌ترین و عجیب‌ترین بود!
و راستی پیشنهادم اینه که قبل از خوندنش پشت جلد رو نخونید:))

پی‌نوشت:
از اون کتاب‌هاست که کنجکاو می‌شی از زندگیِ نویسنده بدونی و بفهمی واقعا حالش خوبه؟ این ایده‌های مریض رو از کجا آورده؟🤯