و حالا نگران مانده‌ام که راه من کدامه؟کدام راه؟مگر تیری که از چله‌ی کمان دستی توانا رها شده، به مسیرش فکر می‌کند؟ او فقط پرواز می‌کند و بر هدف می‌نشیند و مطیع اراد‌ه‌ی پرتابگر است.

همه‌ی چیزهای خوب این دنیا زمانی برای ما ارزشمندند که به کارمان بیایند؛ و واقعاً آنچه گردآوری می‌کنیم تا برای دیگران برجای بگذاریم فقط همان مقدارشان سبب لذت ما می‌شود که به کارمان بیاید،و نه بیش.

دو شعله از رنج مظلومان زبانه می‌کشد: شعله‌ی عدالت و شعله‌ی نفرت. شعله‌ی نفرت با دریایی از خون خاموش می‌شود ولی آن شعله‌ی دیگر، شعله‌ی مقدس عدالت،هیچ‌وقت کاملاً خاموش نمی‌شود.

سکوت هم برای خودش معنایی دارد.

بیانشون گفت: _هنوز زنده است. سیلوی گفت: _به چه دردش می خورد؟ راستینیاک گفت: _به دردِ این که رنج بکشد.