بیانشون گفت: _هنوز زنده است. سیلوی گفت: _به چه دردش می خورد؟ راستینیاک گفت: _به دردِ این که رنج بکشد.

می دانید در این مملکت چطور باید ترقی کرد؟ یا با درخشش نبوغ یا با شگرد فساد.

بدون آزمودن برخی چیزها نمی شود و نباید درباره شان قضاوت کرد؛ برای نمونه فقط به یک مورد اشاره می کنم و آن این که عذاب روحی از هر دردِ جسمانی سنگین تر است.

چرا توی مدرسه این طرز فکر احمقانه را یاد می دادند که همیشه در قبال کار خیر پاداشی درخور دریافت خواهیم کرد؟ آدم همه چیز را جدی می گیرد، با جدیت می چسبد به کاری که انجام می دهد و به امیدهایش دل می بندد،آن وقت هیچ اتفاقی نمی افتد.

خیال می کردیم حاکمی مهربان بالای سرمان داریم که فهمیدیم تحت سلطه ی دیکتاتور ظالم و بدخواهی هستیم که در دل خودمان جا دارد.