شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        در یک کافه‌ی قدیمی توکیو، صندلی جادویی وجود دارد که به کسی که روی آن بنشیند، امکان سفر به گذشته یا آینده را می‌دهد. اما قوانین سختی دارد
داستان حول چهار شخصیت مختلف می‌چرخد که هر کدام با آرزوها، حسرت‌ها و اشتباهات گذشته‌شان روبرو می‌شوند.

 این کتاب «کُند» و فلسفی‌ست.
برخی دیالوگ‌ها تکراری‌اند .
کتابی ساده ولی عمیق
باز پاردوکس شد/:
کتاب کمتر درباره‌ی «سفر در زمان علمی» است و بیشتر دربارهٔ حسرت، عشق، بخشش و پذیرش گذشته است.
      

        کتاب خیلی قشنگی بود، یه جور یه حس عجیب درمورد زمستان باعث شد برای یه بارم که شده جور دیگ به زمستان نگاه کنم زمستان که گویی حالتی برف،یخ و سرما در خود دارد...  :) 
کتاب قشنگیه میتوانی پا به درون دنیای  بوف بزاری دختری که توی یه هفته زندگیش جور دیگر شد.. ✨🌨🌬
اول فک نمیکردم بوف معنی خاصی داشته باشد تا اینکه خود کتاب معنیش گفت، "جغد" اسم  عجیبی و در عین حال زیبایی می یاد 🦉
این یه کتاب فانتزی درمورد جادو، پری، عناصر طبیعت، مام‌زمین و از همه مهم تر زمستان و جغد دارد✨🤍
چیزایی شاید بس عجیب و گاهی عادی مثل برف و یخ زمستان اما در اینجا جور دیگر به زندگی نگاه کنید...  :))) 
اگر قرار است این کتاب را بخوانید پس به دنیای زمستان خوشآمدید...:) ⛄🦉✨🤍
      

        کتاب در مورد یک زن مستقل بود که امور مربوط به یک مزرعه را اداره می کرد. و در این میان با خواستگارانی مواجه شد که هر کدام نماینده یک گروه از افراد جامعه بودند. تروی شیاد و اوک ساده و مزرعه دار و بالدوود متزلزل که نمی تونست احساسات خودش رو کنترل کنه. و رفتار مردمان روستا که کاری جز تجزیه و تحلیل زندگی ارباب خود نداشتند .
البته می توان گفت که هاردی در این کتاب به بررسی جایگاه زن در فرهنگ کشور خود پرداخته است. 
خیلی جذب کتاب نشدم، کتاب شامل فضا سازی هایی از طبیعت بود که با ترجمه بد چیزی از آن متوجه نشدم و همچنین داستان بدون هیجان و خاله زنک بازی بود ولی یک سوم پایانی کتاب کمی جان گرفت و پایانی  خوش داشت .
      

        «جناح چهارم» یکی از اون کتاب‌هایی بود که وقتی تموم شد، حس کردم خودمم از یه جنگ برگشتم.
یه دنیای فانتزی پر از اژدها، رقابت، مرگ، و البته عشق… ولی هیچ‌کدومش تقلّبی یا سطحی نبود. همه چیز واقعی حس می‌شد.
از بین همه‌ی شخصیتا، لیام و از هنه بیشتر دوست داشتم:))
آروم، وفادار، قابل اعتماد، بدون سر و صدا ولی همیشه حاضر.
اون آدمی بود که حتی اگه یه جمله هم نمی‌گفت، حس می‌کردی کنارت ایستاده، و فقط با بودنش، امنیت می‌آورد.
واقعاً از ته قلبم عاشقش شدم.
ازون شخصیتا شد که  بعد از کتاب هم تو ذهنم موند.
بعد از اون، ترین رو خیلی دوست داشتم.
یه جور سکوت هوشمند داره. نه اهل پُز دادن، نه اهل حرفای قشنگ.
ولی حضورش پررنگه و کم‌کم می‌فهمی که چقدر عمیق و قابل اعتماده.
دوست دارم تو جلدهای بعد بیشتر بشناسمش.
و در نهایت، زیدن.
اون رابطه‌ای که بین وایولت و زیدن شکل گرفت، واقعاً یکی از بهترین کاپل‌هایی بود که توی داستان‌های فانتزی دیدم.
نه فانتزی مسخره، نه عاشقانه‌ی سریع.
یه رابطه‌ی پرتنش، پرشور، و پر عشق.
جوری که آدم حس می‌کنه این دو نفر واقعاً لیاقت همو دارن.
وایولت هم شخصیتیه که خیلی باهاش حال کردم.
ضعیف نیست، حتی اگه بدنش آسیب‌پذیره. ذهنش قویه، دلش قرصه، و از اون شخصیت‌هاست که رشدشو حس می‌کنی و بهش افتخار می‌کنی.
در کل، جناح چهارم برای من فقط یه رمان نبود، یه تجربه بود.
از اون کتاباست که نه‌تنها داستانشو، که آدم‌هاشو هم با خودت می‌بری تو دنیای واقعی.
      

        به نام خدا
کتاب گل از مجموعه کتاب های دیوید آلموند نظر من رو مثل کتاب اسم من مینا است ( نویسنده این کتاب هم دیوید آلموند هست) جلب کرد 
این کتاب روایت جالبی رو نشون میده که ما تحت تاثیر دوستانی که انتخاب میکنیم قرار می‌گیریم و دوران نوجوانی و جوانی و اشتباهاتی که در این دوره مرتکب می‌شویم رو به خوبی نشان می‌دهد 
تنها اشکال کتاب این بود که شخصیت استفان باید بیشتر توضیح داده می‌شد چون شخصیتی پیچیده و مرموزی رو به خواننده منتقل کرد 
      

        چه عجب! بالاخره یک کتاب درست و حسابی خوندم!
جزیره سرگردانی گویا قرار بوده سه گانه ای باشه و حسن ختامی بر نوشته های سیمین دانشور و فقط دو جلد منتشر شده داره.
داستان درباره دختریه به نام هستی در سالهای نزدیک به انقلاب.
از فضای ایرانی و زنانه کتاب خیلی خوشم اومد. داستان و شخصیت ها ایرانی ان و بسیار نزدیک به چیزهایی که از تاریخ درباره اون دوران خوندیم و شنیدیم. 
شخصیت هستی پرداخت خیلی خوبی داره؛ عاطفه و احساسات دخترانه ش، میلش به حفظ استقلال و افکارش درباره آنچه می بینه و می فهمه برای من ملموس و آشنا بود. افکار هستی نماینده و نمونه بارز درکیه که طبقه نه چندان مذهبی درس خوانده  از اوضاع ایران داشتند. تک تک اجزای تشکیل دهنده زندگی هستی به جا بودند. ریشه های خانوادگی هستی، حشر و نشرش با خانواده مادرش و فضای دانشگاه و اداره هرکدوم شون در درک هستی و هستی های اون دوران نقش داشتند و خانم دانشور خیلی خوب  پازل این شخصیت رو چیدن. حس می کنم شخصیت هستی رو از خودشون الهام گرفتن یا شاید هم از حشر و نشرهایی که با جوان های اون دوره داشتن.
داستان ضرباهنگ یکنواختی داره و حوادثش خیلی گیرا نیستند. داستان هستی و مراد و سلیم طوری نیست که خواننده خیلی تشنه فهمیدن نتیجه ش باشه و آخر هم خیلی لوس و غیر قابل باور تموم می شه. بیشتر کشش داستان به خاطر شخصیت ها و فضاهاست. انگار یکی دستت رو گرفته و داره ایران قبل از انقلاب رو به تو نشون می ده. 
این که سیمین یکی از شخصیت های کتاب بود و حضور کوتاه جلال توی کتاب هم جذاب بود. مخصوصا حرف های جلال. 
عاشق توران جان شدم. مخصوصا اون جا که تصمیم گرفت درس بخونه:) 


      

        دوباره یه طنز تلخ از داستایفسکی
فضا و لحن داستان بیش از حد استعاری بود
یه نقد اجتماعی از جامعه سرمایه دار و قدرت طلب
ولی من ازش لذتی نبردم


      

        مده‌آ چنان طغیان کرد که من، با همه‌ی فنون تحلیل، در برابرش زانو زدم!

🔹نمایشنامه‌ی مده‌ آ، شاهکار جاودانه‌ی اوریپید ، یکی از بزرگ‌ترین تراژدی‌های یونان باستان است که در سال ۴۳۱ پیش از میلاد به رشته‌ی تحریر درآمد. این اثر ، روایتی‌ست پرشور از زنی به نام مده‌آ ؛ زنی که پس از خیانت همسرش جیسون و فروپاشی سوگند مقدسی که میان آن دو بسته شده بود ، به انتقامی جان‌سوز و بی‌امان دست می‌زند.

🔸مده‌آ زنی‌ست که خود به نیکی می‌داند با زنان عادی تفاوت دارد؛ از این‌رو فراتر از مرزهایی می‌رود که عرف جامعه برای زن ترسیم کرده است (جامعه ی یونان) . او از همان ابتدا ، پا در میدانی می‌گذارد که زنان زمانه‌اش جرئت نزدیک شدن به آن را ندارند ؛ عرصه‌ای از کنش ، قدرت ، طغیان و خروش..

🔸این نمایشنامه اثری‌ست چندلایه و پر از پیچیدگی‌های درونی و بیرونی؛ چنان‌که نمی‌توان با نگاهی یک‌سویه به قضاوت نشست ، بلکه باید از منظرهای گوناگون در ژرفای آن نگریست و لایه‌به‌لایه ، ابعاد تراژدی آن را کاوید.

در نگاه خویش ، مده‌آ ، زنی‌ست با وجوه گوناگون:
▫️او زنی‌ست که رها شده و زخم‌خورده‌ی بی‌وفایی مردی‌ست که روزگاری با او پیمان وفاداری بسته بود.
▫️او مادری‌ست عاشق ، که دل در گرو فرزندانش دارد؛ اما هنگامی که باید میان انتقام و مهر مادری یکی را برگزیند ، به دشوارترین انتخاب دست می‌زند.
▫️او بیگانه‌ای‌ست در سرزمین یونان؛ طردشده‌ای که حتی در میان جماعتِ آشنا ، طعم غربت می‌چشد. هرچند یارانی چون آیگیوس و همسرایان را در کنار خود دارد ، اما احساس تنهایی همچنان در جانش ریشه دارد.
▫️و سرانجام ، او ساحره‌ای‌ست که قدرت جادویی‌اش ، ابزاری می‌شود برای اجرای انتقامی هولناک؛ جادویی که مرزهای اخلاق را جا به جا میکند و او را در جایگاه داورِ مرگ قرار می‌دهد.

🔸مده‌آ در میانه‌ی کشاکش احساسات مادری و آتش انتقام ، به تعارضی دردناک دچار می‌شود. دل‌نگران فرزندان خویش است ، اما زخمِ خیانت چنان ژرف است که سرانجام ، بر عواطف مادرانه‌اش چیره می‌شود. او شرایط را به‌گونه‌ای می‌آراید که احساسات درونی‌اش نتوانند در تصمیم نهایی‌اش دخالت کنند. گرچه تردید نخستین در دلش می‌افتد ، اما با عزم و یقینی سخت ، گام در راهی بی‌بازگشت می‌گذارد.

🔸در این میان ، باید دانست که بزرگ‌ترین انگیزه‌ی مده‌آ از کشتن فرزندانش ، نه تنفر از آنان ، بلکه وارد ساختن عمیق‌ترین زخم ممکن به جیسون و البته جلوگیری از ریشخند زدنِ دشمنان است؛ زخمی که نه در جسم ، بلکه در جان و آینده‌ی او برافروخته می‌شود. مده‌آ می‌داند که هیچ انتقامی برای جیسون جان‌سوزتر از این نخواهد بود که میراث دار و تنها فرزندان او را به قتل برساند.

🔺در بخشی از نمایش، مده‌آ چنین می‌گوید:
 "اگر زنی شوهر نداشته باشد ، فاقد منزلت اجتماعی است."

🔸این جمله به‌روشنی جایگاه تحقیرآمیز زن را در جامعه‌ی مردسالار آن دوران بازتاب می‌دهد. جامعه‌ای که زنان را تنها در پیوند با مردان تعریف می‌کند و استقلال‌شان را انکار.

🔸نمایشنامه‌ی مده‌آ را می‌توان قیامی دانست علیه زن‌ستیزیِ ساختارمند ؛ انقلابی علیه فضای بسته و خفقان‌آوری که جامعه برای زنان رقم زده بود. اثری‌ست برانگیزاننده که از زنی بی‌پناه ، چهره‌ای نیرومند و رعب‌انگیز می‌سازد. این اثر ، شورشی‌ست بر ضد سلطه‌ی مردانه ، فریادی‌ست برآمده از سینه‌ی زنی خشمگین که دیگر تاب سکوت ندارد ؛ زنی که در برابر تقدیر ، در برابر ستم ، و در برابر فراموشیِ عهد ، می‌ایستد و به کنش بدل می‌شود.
      

        «من پیش از تو» یه داستان عاشقانه نیست… یه تلنگره.
کتابی که از اول تا آخرش با دوتا شخصیت نه‌چندان شبیه، ولی عجیب و به‌هم‌وابسته، همراهت می‌کنه. توی دنیای لو و مردی که نمی‌خواد دیگه زنده بمونه، یه‌جور کشمکش عاطفی جریان داره.

این جلد بیشتر از عشق، درباره انتخاب، آزادی، و مرز بین زندگی کردن و فقط زنده بودن حرف می‌زنه.
هر چی بیشتر جلو بری، بیشتر می‌فهمی که بعضی دردها از بیرون درمان نمی‌شن، و بعضی عشق‌ها قرار نیست با خوشی تموم شن... ولی همین هم تلخه، هم قشنگ.

پایان این جلد، دردی داره که آروم نیست، ولی عمیقه. کتاب تموم شد، اما من نه‌تنها اشک ریختم، بلکه حس کردم یه‌چیزی توی قلبم جابه‌جا شد(:
و الان، چشم به راه جلد بعدیم...
ببینم قراره با اون همه "بعد از تو" چه‌کار کنم..🥲