خانه‌هایمان جدید است ولی سنت‌هایمان کهنه...
یک داستان کوتاه و زیبا و آمیخته به استعاره‌ها و اشاره های غیرمستقیم 
داستایفسکی تلاش کرده مسئله‌ای که در آن زمان در اجتماع اذیتش میکرده و حتی شاید ما باهاش روبه رو هستیم رو به بهترین شکل بیان کنه.
نشر برج کارهای خوبی از داستایفسکی چاپ کرده و در اول این کتاب هم توضیحات خوبی داشت که اگر نبود شاید متوجه هدف داستان نمی‌شدم.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

توصیه به دوستان نویسنده‌م،
با شکم پر ننویسید،نتیجه‌ش میشه همین کتاب پیش رو،تمساح!
کتاب برای تیکه و کنایه انداختن به عصر موجود نویسنده نوشته شده و مجموعه ای از پرت و پلاهای بیخوده.
میخواستم یکم مهربون تر باشم اما دیدم نمیشه.
تمساح داستان جاه‌طلبی مردی از طبقه متوسطه که سودای رسیدن به قله ها رو داره. همسر این مرد که پیر و جوون چشم‌شون با قد و بالای بانون بالا پایین می‌شه یکی از محور های داستانه که چیزی به اسم عقل نداره.
دوست شخصیت اصلی هم مردیه که خودش رو عقل کل می‌دونه اما پاش بیوفته خودش یکی بدتر از رفیقشه.
کتاب ناتموم به پایان رسید و معلوم نشد بعدش چی شد.فکر کنم داستا به تخیل خودمون واگذارش کرده بود.

در آخر ،این کتاب ممکنه چیز خوبی باشه،اما نه برای ما.
        

          نقد داستایوفسکی درباره واکنش افراد مختلف جامعه اون دوره که در وقوع اتفاق جدید و غیرمنتظره‌ي داستان چه رفتاری دارند.
_اولین تجربه من از شنیدن داستان صوتی
_اولین تجربه من از خوندن (شنیدن) کتاب‌های داستایوفسکی، که نمی‌دونم به عنوان اولین تجربه می‌تونه خوب باشه یا بد. :)
        

          کتاب رو دوست نداشتم.
همین.
حین کارهام دنبال یه کتاب صوتی بودم و به این گزینه برخوردم اما... آخرش نفهمیدم هدف داستایوفسکی دقیقا چی بود توی این کتاب .
متن کتاب هجو و طنزه برعکس بقیه متن هایی که تا الان از داستایکفسکی خونده بودم. و این وجه داستایوفسکی جالب بود.
        

          خیلی کتابهای بهتری میتونید ازین نویسنده بخونید.این کتاب رو بذارید آخره آخره آخر.البته پیام کلی کتاب خوبه.
        

          کتاب رو چندوقت پیش گم کردم. تو مترو. داشتم کم‌کم به پایانش نزدیک می‌شدم؛ و حالا تو خماری موندم که عاقبت ایوان ماتویچ چه شد.
        

          معمولی، شاید تصویرسازی ها و پردازش های تمساح رو بشه یه سر و گردن پایین تر از باقی آثار داستایفسکی دونست. هر چند فضای نمادینی که استفاده کرده و محتوای داستان جالب توجه و مهم و جذابه
        

          داستایفسکی بزرگ در این داستان طنازانه، نمادین و مختصر با زبان متفاوتی به نقد جامعه و مناسبات زمانه خود می پردازد که خواندش خالی از لطف نیست... 
        

          فوق العاده بود!
واقعا از خوندنش لذت بردم ... اول همه چیز خنده دار و مسخره  بنظر می‌رسید ... در انتها همه چیز بطور خیلی جدی و مضحکی  مسخره بود :)


ناخوداگاه یاد این آیه افتادم :
«اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ»؛ آگاه باشید که زندگی دنیا، در حقیقت، بازی و سرگرمی‌ و تجمل‌گرایی و فخرفروشیِ شما به یک‌دیگر و افزون‌طلبی در اموال و فرزندان است.
        

          فضای این کتاب با آثار دیگه‌ای که از داستایفسکی خونده بودم بسیار متفاوت بود. این بار به جای پرداختن به پیچیدگی‌های انسان، انگشت اتهام رو به سمت نظریه‌ای گرفته که می‌گه روسیه برای پیشرفت باید اروپا رو سرلوحه و مسائل اقتصادی رو در اولویت قرار بده.
برای نقد این تفکر، اروپا رو به تمساح حریصی تشبیه کرده که کارمندی رو که نماد مردم سطحی‌نگر روس هست می‌بلعه. این مرد بعد از یکی شدن با تمساحی که از درون تهیه، شروع به نظریه پردازی‌هایی می‌کنه تا با طراحی یک نظام اجتماعی جدید، اقتصاد قوی‌تری ایجاد کنه. و ما به خوبی می‌بینیم که چه طور در ازای پیشرفت‌های مالی، مسائل اخلاقی و معنوی کم‌ کم رنگ می‌بازن.
مترجم توی مقدمه توصیحات کامل‌تری ارائه داده که می‌تونه کمک کنه درک بهتری از این طنز سیاسی-اجتماعی داشته باشیم.
نکته‌ای که جا داره بهش اشاره کنم این هست که اگه قراره این کتاب اولین تجربه شما از داستایفسکی باشه نباید به سایر آثارش تعمیمش بدید. چون کتاب‌هایی مثل یادداشت‌های زیرزمینی، جنایت و مکافات، شیاطین و ... به قدری از لحاظ محتوا عمیق و پیچیده می‌شن که حتی از توصیفشون هم عاجزم!
امیدوارم این یادداشت براتون مفید بوده باشه ^^
        

          داستان کوتاه و جامعی بود. استعاره‌های استفاده شده توسط داستایفسکی، قابل فهم بود و برای جامعه معاصر ایران، قابل تعمیم بود. نسخه صوتی کتاب که با صدای تایماز رضوانی بود، گوش‌نواز بود.
        

          یکی از داستان‌های کوتاه طنزآمیز و شاید کمتر شناخته‌شده‌ داستایفسکی ‌ بزرگ است.  علی‌رغم کوچک بودن، این داستان لایه‌های عمیقی از نقد اجتماعی، طنز فلسفی و نگاه تیزبین داستایفسکی به ساختارهای قدرت و وضعیت انسان مدرن را در خود جای داده است. نویسنده با زبان طنز خاص خود، جامعه‌ بوروکراتیک روسیه را به باد انتقاد می‌گیرد؛ کارمندان دولت که درگیر غرور، خودبینی و پوچی هستند، طبقه‌ روشنفکری که در شعار غرق شده‌اند، و بی‌تفاوتی اجتماعی نسبت به فجایع انسانی. گرچه داستان در ظاهر خنده‌دار و غیرواقعی است، اما همین اغراق و سوررئالیسم (مثل حرف زدن کسی از درون شکم تمساح یا تاکید بر تهی و کشسان بودن بدن تمساح ) ابزاری است برای افشای واقعیت‌های تلخ اجتماعی و ساختار پوچ و ناکارآمد اداری. سبک این نوشتار به سبک هجونویسانی مثل  گوگول نزدیک است، به‌خصوص در به‌تصویرکشیدن کارمندان و روشنفکران روس.
        

          داستان مردی که به همراه همسرش و دوستش به دیدن یک تمساح میره و اونجا توسط تمساح بلعیده میشه ولی زنده میمونه و شروع میکنه به دادن تز های سیاسی فرهنگی از داخل شکم تمساح و از طرفی ما رفتارهای دوست و همسرش رو هم در داستان میبینیم که چه میکنند. خب بنده از داستان ها و روایات با حرف های گل درشت خیلی خوشم نمیاد و این داستان پر از عبارات و کنایه های گل درشت اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و حتی اندکی فلسفی هست. طنز بدی نداره ولی شبیه داستان های سرسری نوشته شده هست ولی خب در انتها نوشته ی جناب داستایوفسکی هست و باید خوند. به نظرم یه ترجمه ی دیگه در یک مجموعه داستان از این روایت دیده بودم ولی متاسفانه اسم اون کتاب یادم نیست. ه
        

          بسم الله 

داستایفسکی سخن از تمامی آنچه بر کشورهای در حال توسعه یا حتی توسعه یافته غیراروپایی می‌افتد، می‌کند. ما تا زمانی که آدم‌های همچون ایوان ماتْویچ و مردمی همچون مردم زمان او داریم، حالمان این است. خودمان را با دیگرانی مقایسه می‌کنیم که حتی اگر روزی به گواه تمامی دنیا، بهتر از آن‌ها باشیم، باز هم به دنبال تحقیر و توجیه پستی خودمان هستیم. آری این خاصیت غرب‌زدگی است... حتی پستی‌های کشور مطلوب، در نظرمان ارزشمندتر از فضیلت‌های خودمان است.

غرب‌زدگی یک درد است... درد دیگر را این‌گونه تصویر می‌کنم...
تصور کنید فردی در میانه آب در حال غرق شدن باشد و وقتی در پی نجات او هستیم و به یک قدمی نجات او رسیده‌ایم، شروع به ایرادگیری از نوع ابزار استفاده شده برای نجاتش کند و مانع از نجات خود شود. چرا؟؟؟ چون خود را علامه دهر می‌پندارد و هرکه جز خود را حیوانی بیش نمی‌داند... چنین فردی چه تعریفی دارد؟؟؟؟ ایوان ماتْویچ داستان ما این‌گونه هم بود.

خلاصه اینکه، این دو درد توأمان دو غده سرطانی است که به هرکدام رسیدگی کنی، دیگری رشد می‌کند و امکان از بین بردن و رسیدگی به هر دو را نیز نداری... پس چه باید کرد؟

داستان کتاب پیرامون بلعیده شدن انسانی توسط تمساح است. فردی که در شکم تمساح خانه گزیده و از آنجا ایراد سخن می‌کند!!! نظریه می‌دهد و به دنبال راهنمایی خلق است!!!! چرا؟؟ چون خود را در جایگاه ویژه‌ای می‌بیند که دیگران در این جایگاه نیستند. او خاص است. و خاص بودن دلیل بر برتری...
این آدم اگر همان‌جا بماند در کام هیولا است و باید بنا به اقتضا زندگی و بدن او زندگی کند. اما حتی اگر نجات هم پیدا کند، تا وقتی فکرش حول همان هیولا بگردد، فرقی با فرد زندانیِ در تنِ آن موجود ندارد.

داستایفسکی به دنبال نسخه پیچیدن نیست. او روایت‌گر چنین اتفاقی است. و زبانی که استفاده کرده، زبان طنز است. طنز اغراق دارد و تصویری کاریکاتور گونه ارائه‌ می‌دهد. پس طبیعی است که عده‌ای نپسندند. اما مسئله شناسی او، تا دنیا باقی است، موضوعش وجود دارد...
        

          یک داستان نمادین از  وضعیت سیاست...
چرخش ۱۸۰ درجه ای یک موضوع 
خود تحقیری در مقابله با اروپا 
محور های اصلی این داستان کوتاهِ طنزِشاید مسخره است.
        

          « اولویت با قوانین اقتصادی است!»
این پر تکرارترین جمله‌ی این کتاب کوتاه بود. واقعا لذت بردم. چقدر عجیب است این مطالعات متقاطع. می‌روی توی طاقچه و یک کتاب صوتی کوتاه که طاقچه بینهایت باشد را پیدا می‌کنی و توی صف ارز اربعین گوش می‌دهی. یکهو می‌بینی که دقیقا دارد به مدرن شدن و سرمایه‌دارانه شدن روسیه می‌پردازد و چقدر زیبا این کار را می‌کند! 
سه داستان کوتاه از داستایوفسکی خوانده ام (یا لااقل سه تایش را یادم می‌آید). این، شب‌های روشن و یک اتفاق مسخره. تمساح با اختلاف از همه بهتر بود. لااقل برای منی که این روزها در مورد سرمایه‌دهری می‌خوانم.
        

          کمی حوصله سربر بود و نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم
        

          خیلی عجیب بود داستانش
        

          یک داستان مختصر تمثیلی که شباهت زیادی به سایر نوشته‌های داستایوسکی ندارد و بیش از آنکه به زوایا و اعماق شخصیت‌های داستان بپردازد، به نقد جامعه روسیه پرداخته. طبیعی است که با عدم اطلاع از اوضاع اجتماعی روسیه در زمان نگارش این داستان، فهمش سخت باشد ولی داستان آنقدر بامزه هست که از خواننده را خسته نکند.
در هر حال جذاب بود، یک داستان جذاب، متفاوت و مختصر از داستایوسکی دوست‌داشتنی!
        

          خب داستایوفسکی که باشه. همه فقط تعریف کردند که باشند. با جرات باید بگم که من نتوستم باهاش ارتباط بگیرم. زیادی تمثیلی بود. زیادی عجیب بود. حتی یه جمله کتاب هم به واقعیت نزدیک نبود که بشه جدی بهش فکر کرد. می‌فرماید اثر طنزه. من که ندیدم چنین چیزی رو. بیشتر اثری تخیلی فانتزی و بی مزه بود. غیر از 20 دقیقه اول بقیه اش بیخود بود. بخصوص آخرش.