کتاب دسته‌ی چهارم تموم شد و نظرم درموردش متغیر و زیاده. اولش قرار بود بهش سه ستاره بدم ولی پایانش کاری کرد که نظرم عوض شه و یک ستاره بهش اضافه کنم. می‌خوام نقاط ضعف‌ و قوت داستان رو بررسی کنم و اول از نقاط منفی شروع می‌کنیم. روند داستان خیلی کند بود؛ تصور کنید تا صفحات ۶۰۰ هنوز ماجرای اصلی شروع نشده بود. می‌تونم بذارم به پای اینکه جلد اولِ یک مجموعه‌ی پنج جلدیه، ولی بازم نمیشه از این ضعف چشم‌پوشی کرد. در واقع هدف اصلیِ داستان، غریزه‌ی بقای ویولت رو تحسین می‌کنم، ولی همون‌طور که گفتم روند داستان خیلی کند بود و نویسنده می‌تونست یک هدفی برای ادامه‌ی ماجرا ایجاد کنه. در واقع بنظرم برای مطالعه‌ی یک کتاب، باید چند هدف برای شخصیت‌ها درنظر گرفته شده باشه تا مخاطب بتونه کتاب رو ادامه بده. ممکنه اگه بقیه مثل من نباشن و کتابِ در حال خوندن رو کنار بذارن، دسته‌ی چهارم رو ادامه ندن. اما پیشنهاد می‌کنم که تا صفحات ۶۰۰ دووم بیارید و تازه اونجاست که نویسنده قلمش و اوج استعدادش رو به نمایش می‌ذاره. می‌ریم سراغ داستان کتاب: در واقع ایده‌ی پیوند برقرار کردن و گرفتنِ قدرت از حیوانات رو من قبلا توی مجموعه‌ی نجات ارداس (روح حیوانی) مشاهده کرده بودم و برام تکراری بود. آکادمیِ آموزش اژدهاسواری یا جادوگری هم توی خیلی از کتاب‌ها دیدیم و تکراریه اما چیزی که داستان رو خاص می‌کنه، توصیفِ فضای داستان و فضاسازیشه که برای من خیلی خوش‌آیند بود. یکی دیگه از نقدهایی که بهش دارم، توصیف نکردن شخصیت‌هاست. شخصیت‌هایی مثل گریک و سایر برای من تصویر محوی داشتن چون نویسنده بهشون نپرداخته بود و وقتی فن‌آرت‌های کتاب رو دیدم، تونستم یکم تصورشون کنم. یک نقد دیگه که دارم، نسبت به فضاسازیِ بخشِ گانتلته؛ هیچ ایده‌ای نداشتم که اصلا چیه و واقعا نتونستم تصورش کنم. صرفا اون فصل رو تندتر خوندم تا زودتر تموم بشه. قدرت‌های استفاده شده داخل کتاب تکرارین و بهتون توصیه می‌کنم تصور یک فانتزیِ جدید و خاص رو نداشته باشید؛ صرفا یک فانتزی‌ای که از کلیشه‌های این ژانر هوشمندانه استفاده شده داخلش. یک قضیه‌ی دیگه که هست پایان کتابه.(لطفا ادامه‌ی این جمله رو نخونید چون شاید اسپویل بشید.) قضیه‌ی انقلاب برای من یکی خیلی تکراریه؛ توی کتاب‌هایی مثل خردم کن، اخگری در خاکستر، ناتوان و یاغی شن‌ها این قضیه بود و دیگه از اون حال‌وهوای خاص بودنِ انقلاب میوفته. البته که توی دسته‌ی چهارم این موضوع منطقی‌تر بود و جوری نبود که بخوام بگم آخه انقلاب دیگه برای چیه! توی داستان کتاب، همیشه بهمون گوشزد میشه که اژدهایان حکم‌فرمای آدم‌ها هستن و اونان که همه‌چیز رو تعیین می‌کنن. در واقع بنظرم حضور اژدهایان خیلی کم بود و واقعا داستان نیاز داشت که اونا بیشتر داخلش باشن. موضوع دیگه‌ای که هست، عشقِ بین ویولت و زیدنه. توصیفاتی که ویولت از زیدن می‌کنه صرفا به ظاهرش محدود میشه و بنظرم این باعث میشه عشق کمرنگ بشه و به نیازهای بدن خلاصه شه. قلم نویسنده خوبه، ولی یکم ضعیفه و از اونجایی که کتاب اول این نویسندست این خیلی طبیعیه. ترجمه هم معمولی و خوبه ولی می‌تونست بهتر باشه. حالا میریم سراغ نقاط مثبت و به نقد جنبه‌ی بهتری میدیم. قلم نویسنده پر از احساسات بود و من قطعا برای مرگ اون شخصیتِ مظلوم اشک ریختم. مفهوم داستان واقعا برام جذاب بود؛ نقدی به سیاستِ صاحبان قدرت‌ها و پنهان‌کاری از مردم. همیشه چیزی که تصور می‌کنیم نیست و قطعا خیلی از قدرت‌ها به مردمانشون دروغ میگن. کتاب مفاهیم دیگه‌ای هم داشت که واقعا نمیشه بهشون اشاره کنم. شخصیت‌پردازیِ شخصیت‌های اصلی همراه با کلیشه بود؛ اما برای من ویولت اصلا تکراری نبود و دختری بود که با وجود تمام ضعف‌ها، می‌خواست قوی باشه و رشد شخصیتی کرد. اون فداکاری کرد و تبدیل شد به یک زنِ قوی و واقعی. زیدن هم کلیشه شخصیتی داشت ولی دوست‌داشتنی بود. کاش بیشتر به شخصیت‌های فرعی پرداخت شده بود و بیشتر باهاشون آشنا می‌شدیم. شخصیت موردعلاقم قطعا اندارنا، زیدن و سگیل هستن و عاشق تک‌تک لحظه‌هایی بودم که توی داستان میومدن. صد صفحه‌ی آخر داستان، واقعا فوق‌العاده بود و انقدر هیجان‌انگیز بود که آدرنالین توی بدنت فوران می‌کرد. کاش نویسنده بخش کمی از این هیجان رو توی کل داستان پخش می‌کرد. غافلگیریِ صفحه‌ی آخر کتاب انقدر فوق‌العاده بود که رسما جیغ زدم و عاشقش شدم. فکر کنم بهترین غافلگیری‌ای بود که تا حالا باهاش رو‌به‌رو شده بودم. یک نقدیم به ناشر دارم، اونم اینه که کاش کیفیت کتاباش رو بهتر کنه و انقدر به راحتی طلاکوب جلد نابود نشه. درکل، توقع داشتم کتاب خفن‌تری باشه و توقع بیشتری داشتم، اما خوندنش برام لذت‌بخش بود و با تمام نقاط ضعف و قوتش، دوستش دارم و منتظرم جلدهای بعد ترجمه شه و بخونمشون.
      

        کتاب مادر شمشاد‌ها -جلد دوم- تموم شد و بنظرم دوست‌داشتنی و جالب بود. کتاب یه جورایی خاطرات یک مادر از فرزند‌هاشه که توی دوران انقلاب شهید شدن و حس مادرانه و عشقی که داخل خاطرات بود واقعا دلنشینه. قلم نویسنده‌ای که خاطرات رو جمع‌آوری کرده معمولیه. در مورد محتوای کتاب هم نمی‌تونم نقدی کنم، چون خاطراته و اگه بخوام ایرادی بگیرم باید به زندگی فردی که داستان رو تعریف می‌کنه ایراد بگیرم که خب به من مربوط نیست. بنظرم برای مطالعه خوبه و شاید زیاد از وقایع کتاب زیاد خوشم نیاد و برام تکراری باشه، اما دوستش دارم. کلا به این ژانر زیاد علاقه ندارم، اما دوست دارم جلدهای دیگه رو هم بخونم.✨
      

        کتاب بند اعدامی‌ها تموم شد و باز هم باید بگم: فریدا مک‌فادن! جدیدا فقط داری می‌نویسی! این کتاب یک داستان کوتاهِ تقریبا جنایی بود و خب بنظرم واقعا جزو کتاب‌های ضعیف شمرده میشه. شخصیت‌پردازی داستان خیلی ضعیفه. داستان‌پردازی و پایان‌بندی هم واقعا جالب نبود. این نوع پایان‌بندی معمولا برای هیچ مخاطبی جالب نیست؛ خواننده حس می‌کنه بهش خیانت شده. من با غافلگیریش هیجان‌زده نشدم و خیلی معمولی بود. بنظرم بعد از دروغ پنهان شوهر بیوه زن، این ضعیف‌ترین کتاب مک‌فادنه. دیگه نمی‌دونم چی بنویسم، جالبه ولی می‌تونست خیلی بهتر باشه. پی‌نوشت: فکر کنم نسخه‌ی نشر نون دوتا داستان دیگه علاوه‌بر‌این داره و انگار سه کتاب یک کتاب شده. )":
      

        کتاب تسلی دلم تموم شد و برای من دوست‌داشتنیه. شاید خیلی از مردم با این سبک از کتاب مخالف باشن و اون رو چرت‌و‌پرت بدونن؛ اما بنظر من سبک مینیمال برای بهبود حال بد و درک شدن توسط یک شخص دیگه گزینه‌ی مناسبیه. در واقع با هر جمله و درک شدن توسط یک فرد دیگه، آدم کم‌کم با مشکلاتش کنار میاد و می‌تونه اونارو فراموش کنه و زندگی بهتری داشته باشه. جمله‌های کتاب به سه بخش تقسیم میشه و توی هر بخش یاد می‌گیریم که بتونیم راحت‌تر کنار بیایم. من دوستش دارم و اگه حالتون بده و نیاز دارید حرف‌های دلتون رو روی کاغذ ببینید، بهتون پیشنهاد میدم.✨
      

        کتاب دوستدار تموم شد و خیلی نقد بهش دارم. روند کتاب فوق‌العاده کند و خسته‌کنندست. بنظرم کل کتاب توی صد تا دویست صفحه جمع میشد و انقدر طولانی بودن رو درک نمی‌کنم. شخصیت‌پردازی کتاب ضعیفه مخصوصا شخصیت اصلی؛ کل داستان دنبال یه مرد بود تا ازش محافظت کنه و باهاش ازدواج کنه. یکم رومخ نیست؟ یه شخصیت شدیدا متکی به یه مرد. غافلگیری داستان خوب بود تقریبا، ولی خب شاید اگه بیشتر بهش فکر می‌کردم می‌شد که حدس بزنم. از کلیشه‌ی مردهای جذاب متنفرم، یه پلیس خیلی جذاب و اون یکیم یه مرد زیبا و خوشتیپ. کاش از ظاهرهای معمولی هم داخل داستان استفاده بشه. تنها بخش هیجان‌انگیز داستان فصل آخر بود که الکی کش داده شده بود و واقعا خسته‌کننده بود یکم. توقع داشتم غافلگیریش بهتر باشه و یکم پیچیده‌تر ولی خوب بود. بنظرم کتاب اون حس‌و‌حال جنایی بودن رو نداشت و بیشتر حالت طنز داره. هدف داستان هم تک‌بعدیه، فقط قرار بود بفهمیم قاتل کیه و بنظرم این کسل‌کنندست چون یه کتاب باید چندتا هدف و غافلگیری داشته باشه. درکل بنظرم فقط یکم از اون یکی کتاب این نویسنده -دروغ پنهان شوهر بیوه‌زن- بهتر بود و توقع داشتم خیلی خوب باشه، اما خب بنظرم اونقدر خوب نبود؛ کاملا معمولی.💛
      

        جلد چهارم از مجموعه‌ی صد نفر تموم شد و می‌تونم بگم خیلی دوستش دارم. این جلد خیلی متفاوت‌تر از جلدهای قبل بود و بیشتر حالت جلد فرعی رو داشت. مفاهیم کتاب مثل همیشه برای من جذاب بودن. این دفعه به موضوع دیکتاتوری، سرکوب، آزادی، شست‌شوی‌مغزی و حکومت‌های غلط پرداخته بود. مثل همیشه عاشق اینم که آدم‌ها چطور برای نجات کسایی که دوست دارن فداکاری می‌کنن و اینه که از اون‌ها انسان می‌سازه. به نظرم این هنر نویسنده‌ست که کاری کرد از شخصیتی که متنفر بودم، خوشم بیاد و براش ناراحت هم بشم. این نشون میده شخصیت‌ها چقدر پخته شدن و پختگی شخصیت‌ها، به کامل شدن شخصیت خواننده کمک می‌کنه. از شخصیت و زوج اریک و فلیکس خوشم میاد و کاش یک جلد فرعی در موردشون نوشته بشه. یکی دیگه از مفاهیم کتاب اینه که لبخندها همیشه حقیقی نیستن؛ یک آدم می‌تونه باهات خوب رفتار کنه ولی در واقع داره تو رو بازی میده و افکارت رو دست‌کاری می‌کنه. فضاسازی و شخصیت‌پردازی کتاب هم خیلی خوبه و همه‌چیز برای من طبیعیه. با این مجموعه‌ی علمی‌تخیلی، هم می‌تونید لذت ببرید، هم غم و شادی و احساسات مختلف رو تجربه کنید، هم کلی مفاهیم جدید کسب کنید و در نهایت قدر زمین رو بدونید؛ زمینی که داریم بهش آسیب می‌زنیم.✨
      

        کتاب دوباره والد خودت شو رو تموم کردم و واقعا مفید بود. به عنوان اولین کتاب روانشناسی‌ای که مطالعه کردم، مطالب مفیدی بهم منتقل کرد که باعث میشه بتونم زندگی بهتری داشته باشم. موضوع کتاب شامل بخشی از مغزِ ماست که در مورد رابطه‌ی ما با والدینمونه؛ کودک درون و والد درون. نویسنده راهکار‌های مفید و خوبی برای افرادی که مشکلات زیادی با والدینشون دارن رو ارائه داده و به نظر من مفید و کمک‌کنندست. از اون کتابا نیست که شعار بده و با بیشتر مطالبش موافقم. نثر کتاب هم روونه و برای شروع ژانر روانشناسی کاملا مناسبه. اینکه نویسنده مثال‌هایی داستانی از افراد مختلف در مورد روابطشون با والدینشون می‌زد خیلی خوبه و باعث میشه خواننده از کتاب خسته نشه. علاوه‌بر‌این حجم کتاب هم کمه و باعث میشه از مطالعه خسته نشیم. این کتاب رو به افرادی که از والدینشون ضربه خوردن و باهاشون مشکل دارن پیشنهاد می‌کنم و امیدوارم کمک‌کننده باشه.✨
      

        کتاب رستم و ضحاک تموم شد و واقعا تجربه‌ی جالبی بود. قلم نویسنده خوب بود ولی می‌تونست بهتر باشه. فضاسازی داستان خوب بود و دوستش دارم. کتاب مفاهیم خیلی قشنگی داشت، مثلا سرنگونی حکومت ظالم و عشق به ایران. یکی از ایراداتی که بهش می‌گیرم اینه که خیلی زیاد از کلمه‌ی تهمتن داخلش استفاده شده و این یکم خسته‌کنندست. دومین ایراد اینه که کاش بخش‌های کتاب یکم بیشتر به هم متصل می‌بودن و یه جور مشخص‌تر میشد که چیشد رستم به این سرزمین رفت. سومین ایراد هم پایان کتابه، یکم زود جمع شده بود و میشد بیشتر روش کار کرد. و اینکه اگه شخصیت رستم یکم نقص اخلاصی و جسمی داشت و همیشه بهترین نبود، شخصیت قابل باور‌تری میشد. غافلگیری پایانیش هم خوب بود و دوستش داشتم. به نظرم برای شروع کار یه نویسنده کتاب خوبیه و خیلی دوست دارم جلد دومش هم بخونم. توصیفات نویسنده از فضای کتاب رو دوست داشتم و دلنشین بود. به نظرم ویراستاری کتاب ضعیف بود و غلط زیاد داشت و می‌تونست بهتر باشه. در کل کتابیه که ارزش خوندن داره و امیدوارم نویسنده‌ها کتابای این‌جوری هم بیشتر بنویسن. پیشنهاد می‌کنم حتما بخونید. 💘
      

        سومین جلد از مجموعه‌ی صد نفر تموم شد و می‌تونم بگم عالی بود. یکی از بهترین کتاب‌های علمی‌تخیلی که می‌تونید بخونید و لذت ببرید. مثل همه‌ی جلدها فضاسازی و شخصیت‌پردازی خوب بود و توی این جلد شخصیت‌ها پخته‌تر شده بودن. به نظرم نسبت به جلدهای قبل غافلگیریش کمتر بود ولی بازم خوب بود. یکی از چیزهایی که توی این کتاب خیلی دوست دارم، احساسات و مفاهیمشه. احساساتی که آدم‌ها تجربه می‌کنن، فداکاری‌ها، عشق، غم و شادی. همه‌ی این‌ها خیلی ارزشمندن. با مرگ یکی از شخصیت‌ها واقعا ناراحت شدم و کاش که زنده می‌موند. از شخصیت لوک خیلی خوشم میاد و منو یاد یه نفر می‌ندازه. قلم نویسنده عالیه و شیفته‌ی توصیفات داخل کتابم. اگه دنبال یک علمی‌تخیلی خوبِ با مفهوم و زیبایید، حتما این مجموعه رو بخونید.✨
      

        جلد دوم از مجموعه‌ی صد نفر رو تموم کردم و واقعا می‌تونم بگم یک تجربه‌ی منحصر به فرد و عالی بود. توی جلد دوم همه‌چیز بهتر و هیجان‌انگیزتر شده. نویسنده‌ی کتاب واقعا خوب بلده با کلمات بازی کنه و توصیفاتی که از فضای داستان یا شخصیت‌ها می‌کنه فوق‌العادست. یکی از ویژگی‌های مثبت شخصیت‌پردازی کتاب اینه که نمی‌تونی یک حس رو به شخصیتی داشته باشی، چون توی سِیر کتاب قراره ویژگی‌ها و زوایای دیگه‌ای از اون شخصیت فاش بشه و این یعنی بهترین نوع شخصیت‌پردازی، چون خیلی کامله. یکی دیگه از نقطه‌های مثبت کتاب مفهوم داستانه؛ مثلا کثافت‌کاری دولت‌های امروزی، جنگ هسته‌ای، تبعیض نژادی و ندونستن قدر زمین. صد نفر کتابیه که باهاش احساسات زیادی رو تجربه کردم و یکی از اون احساسات اشک ریختنه. چقدر سر اون بخش از کتاب ناراحت شدم. غافلگیری‌های این جلد فوق‌العاده بود و برام جالب بود که یکیشون رو حدس زده بودم. به نظرم کتاب‌های علمی‌تخیلی هشداری از آینده میدن؛ آینده‌ای که بهمون نزدیکه. اگه دنیا دقیقا به این شکلی که هست پیش بره، صد نفر میشه آینده‌ی ما. صد نفر به ما یاد میده انسان همیشه برای بقا تلاش می‌کنه و زندگی کردن مهمه. بهتون پیشنهاد می‌کنم این کتاب رو بخونید و امیدوارم مثل من ازش لذت ببرید.💘
      

        همه چیز خوب است تموم شد و واقعا یکی از بهترین کتاب‌هاییه که خوندم. همه چیز خوب است فقط یک کتاب خودیاریِ تصویری نیست؛ این کتاب واقعا مفهوم و معنا داره و اصلا شعارِ الکی نمیده. نویسنده‌ی این کتاب دقیقا با مخاطبش همذات‌پنداری کرده. برای منی که دچار اختلالات اضطراب اجتماعی، وسواس فکری و افکار منفیِ زیاد هستم، این کتاب کاملا قابل لمس و قابل درک بود. نویسنده هیچ‌وقت نیومد بگه که دنیا خیلی قشنگه و تو هم کافی هستی! در واقع کل مفهوم کتاب اینه که دنیا هم بده و هم خوب و این غم‌ها و مشکلات هم نیازن. از تصویرپردازی کتاب هم بگم که برای من فوق‌العاده زیبا و دلنشینه. طراحی جلد رو خیلی زیاد دوست دارم. به نظرم همه باید این کتاب رو بخونن تا بتونن هم رو درک کنن و از همه مهم‌تر، خودشون رو درک کنن. آدم‌ها متفاوتن و تفاوت‌ها زیبان. باید بگم که همه چیز خوب است به فهرست کتاب‌های موردعلاقم اضافه شد. این کتاب رو بخونید تا هروقت حالتون بد بود دوباره مطالعه‌ش کنید و این مفهوم رو یاد بگیرید که نیاز نیست انقدر خودتون رو عذاب بدید. در کل به همه پیشنهادش می‌کنم. و در آخر یک سوال دارم، به نظرت توی زندگیِ شما همه چیز خوب است؟ :)
      

        جلد اول از مجموعه‌ی صد نفر رو تموم کردم و به نظرم فوق‌العاده بود. فکر کنم اولین کتاب علمی‌تخیلی‌ای بود که خوندم و واقعا کلیشه‌ی این ژانر رو نداشت. فضاسازی کتاب تقریبا خوب بود، شخصیت‌پردازی رو دوست داشتم و تقریبا از همه‌ی شخصیت‌ها خوشم اومد به جز نائب صدر‌اعظم و گراهام. این کتاب باعث شد بفهمم زمین چقدر ارزشمنده. فکرشو بکنین، فقط همین سیبی که ما به راحتی توی دستمون می‌گیریم، قراره آرزوی آیندگان بشه. از زوج گلس و لوک بیشتر از بقیه‌ی زوج‌ها خوشم اومد و رابطه‌ی خواهر و برادری بلامی و اوکتاویا رو خیلی دوست دارم. به نظرم قلم نویسنده عالیه و جملات ارزشمند داخل کتاب رو خیلی دوست دارم. همچنین غافلگیری‌های کتاب خیلی خوب بودن. مفاهیم کتاب برام ارزشمندن: فداکاری، ارزشمند بودن چیزی که داریم و غریزه‌ی انسان برای بقا. جدی‌ترین نقدم نسبت به کتاب، بخش عاشقانه‌ی اونه؛ هر یک فصل در میون تقریبا یک صحنه‌ی بوسه داشت و این دیگه زیاد از حده. روند کتاب هم در صفحات پایانی خیلی هیجان‌انگیزتر میشه و زودتر تمومش می‌کنید. در نهایت یک توصیه دارم برای همه‌ی ما: قدر این زمین رو بدونیم، قدر بارون و میوه‌ها، قدر سرما و گرما، قدر لبخندهایی که می‌زنیم، قدر نفس‌هایی که می‌کشیم و قدر زندگی‌ای که داریم؛ وگرنه میشیم جزو اون باستانی‌هایی که زندگی رو برای آیندگان تبدیل به یک سفینه توی فضا کردن (:
      

        من قبلا این کتاب رو خوندم و دوست دارم نظرم رو درموردش بنویسم. بنظرم این کتاب واقعا چیز مفیدبودنی‌ای نداره. در تک تک فصل‌های کتاب به این موضوع اشاره شده که خداوند هر لحظه‌ی زندگی شما رو در کتاب اعمالتون نوشته و قراره سزای اون رو پس بدین. یا از خیلی کلیشه‌های دیگه گفته شده که شاید اصلا درست نباشن. بنظرم مطالعه‌ی کتاب باعث ایجاد دو حالت میشه: افراط در دین یا وسواس فکری. جدا از این‌ها هیچ چیزی وجود نداره که روایات این کتاب رو اثبات کنه. شاید حتی همه چیز درست نباشه. به شخصه اون زمانی که این کتاب رو خوندم، وسواس گرفته بودم و هنوز هم اثراتی روی من باقی مونده. درکل نمی‌دونم قصد نویسنده خیر بوده یا چی، اما نظر من اینه که کتاب زیاد جالب نیست، با احترام. :(
ولی خب مفاهیم با ارزشی هم داره که از اون لحاظ خوبه.🤍
      

        جلد سوم نگهبانان گاهول رو تموم کردم و خیلی ازش خوشم اومد. بنظرم این جلد بهتر از جلدهای قبل بود. اکیپ و شخصیت‌های این کتاب همیشه توی قلبم می‌مونن و خیلی دوستشون دارم. همون‌طور که میدونید، انیمیشنی بر اساس سه جلد اول این کتاب نوشته شده و خب من این انیمیشن رو قبلا دیده بودم. انیمیشن رو خیلی دوست دارم و کتاب هم خیلی برام لذت‌بخش بود. انیمیشن و کتاب تفاوت‌های خیلی زیادی داشتن و من کتاب رو بیشتر ترجیح میدم. این جلد هم مثل جلدهای قبل در کنار داستان مفهوم قشنگی داشت، برتری آدم‌ها -جغدها- به نژادشون نیست، به شخصیتشون مرتبطه. این جلد هیجان‌انگیزتر از جلدهای قبلی بود و زودتر تمومش کردم. نقشه‌هایی که اول کتاب طراحی شده واقعا جذابن و به درک بهتر فضای کتاب کمک می‌کنن. درکل، خیلی دوست دارم جلدهای بعد و مجموعه‌های مرتبط و جلدهای فرعی رو بخونم، چون واقعا فضای داستان رو دوست دارم. جغدها و قلمروهاشون خیلی دوست‌داشتنین. بهتون پیشنهاد می‌کنم این مجموعه رو بخونید. (:
      

        جلد دوم نگهبانان گاهول رو تموم کردم و واقعا خوب بود. قلم نویسنده دوست‌داشتنیه و توصیفاتی که می‌کنه رو خیلی می‌پسندم. فضاسازی و شخصیت‌پردازی داستان خیلی خوبه. شخصیت موردعلاقم رو نمی‌تونم انتخاب کنم، چون همه‌شون دوست‌داشتنی و بانمکن. فضایی که کتاب داخلش اتفاق میوفته -درخت گاهول کبیر- واقعا جای جذابیه، یک درخت پر از جغد و چیزهایی که برای من خیلی جذابن. نقشه‌ای که برای کتاب طراحی شده رو دوست دارم و همینطور عکس شخصیت‌ها. جدا از همه چیز، کتاب خیلی مفهوم داره. یعنی در پوشش داستان خوبی که داره، مفاهیم اخلاقی و انسانی رو هم یاد میده به مخاطبش و باعث میشه خواننده آدم بهتری بشه. بریده‌هایی که از کتاب گذاشتم رو خیلی دوست دارم و واقعا ارزشمندن. سِیر داستان تقریبا هیجان‌انگیزه و قابل قبوله. پایان کتاب ها صحنه‌ی خیلی زیبایی داشت و واقعا دلنشین بود. در کل این مجموعه رو دوست دارم و جلد دوم نسبت به جلد اول پیشرفت داشته. اگه دنبال فانتزی‌های با مفهوم و جذابید بهتون پیشنهاد می‌کنم.💘