بسم الله الرحمن الرحیم 

شصتمین کتاب سال ۱۴۰۴ و با اختلاف گوگولی ترین و لذت بخش ترین کتاب کوتاهی که تا به حال خوندم.

خیلی اتفاقی با جلد اول مه‌زاد این کتاب رو خریدم و توی بهخوان نظری خوندم که میگفت -این کتاب مثل شعره!- ، و منم منتظر بودم با یه چیز جذاب رو به رو بشم.
دیروز که بسته‌ام اومد کتاب رو سطحی نگاه کردم و صبح موقع رفتن مدرسه گذاشتم توی کیفم ،و زنگ جغرافیا و تخصصی‌ترین درس ریاضی (البته وقتایی که چیزه جالبی درس نمیدادناا🤣) خوندمش و واقعا لذت بردم. 

آقا راستش این کتاب رو برای تولد کسی خریدم و گفتم مثل تیری تو تاریکی خودمم بخونمش و تاداااا... ، الان به این نتیجه رسیدم که آدم که مجبور به کتاب کادو دادن نیست🤣🤣🎀

این کتاب درمورد ژانگ ییشینگ یا لی (LAY) گروه اکسوعه ، از وقتی که ژانگ توی مسابقه‌ی استعدادیابی توی چین شرکت کرد و سوم شد تا وقتی که با گروه اکسو برنده ۴ جایزه‌ی مهم آسیایی شد(سال ۲۰۱۵) رو روایت میکنه ، و این انقدر شیرین ، انقدر جذاب ، انقدر تو دل برو روایت شده که واقعا موقع خوندن آرامش خاصی میگیردتون و عاشقش می‌شید.

من کلا به خواننده یا گروه خاصی جز آهنگای Tom Odell و Alec Benjamin علاقه ندارم ولی این کتاب واقعا گیراست و به طرفداران کی‌پاپ و چمیدونم این قماش موضوعات شدیدا پیشنهاد میکنم خوندنش رو.

اگر درگیر نا امیدی هستید یا روزای سختی رو می‌گذرونید و هدفی در سر دارید بازم این کتاب برای شماست.

-موقع خوندن همش انگار دریچه‌ی قلبتون رو به امواج مثبت و نرم باز کردید و حس هوای آفتابی و ساحل رو میده...
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

چه مرثیه‌ای بسرایم برای چرنوبیل؟
برای مردمی که قربانی شدن؟
برای جهانی که فرو پاشید؟
برای انسانیتی که لا به لای گرافیت‌ها سوخت ؟
برای کودکانی که روزی دنیا را قرار بود تسلیم خود کنند و الان تسلیم چرنوبیل ، چرنوبیلی که افتخارشان بود شده‌اند؟

آیا مرثیه‌ای هست که تاب تحمل چرنوبیل را بیفزاید؟

در تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ ، روزی که جهان دو نیم شد ، آن طرف شما جهانیان و این طرف ما -چرنوبیلی‌ها- .
-
این کتاب روایت‌گر زندگی مردم پس از وقوع فاجعه‌ی اتمی چرنوبیل است که برای اولین بار در تاریخ روس‌ها خودشون رو توی دلم جا کردن و از فداکاری گفتن ، از وطن.

هیچ وقت فکر نمیکردم موضوعی که من حتی ازش بی‌خبرم و هیچ اطلاعی ندارم ، در طرف دیگر جهان به این حد قربانی بطلبه! حتی تا به امروز!

صدرصد پیشنهاد میکنم این کتاب رو بخونید!
نه برای خودتون ، بلکه برای زنده نگه‌داشتن اونهایی که رفتن بدون لحظه‌ای شک و تنها اسمی ازشون باقی مونده.

فاجعه‌ی چرنوبیل فقط یک حادثه‌ی هسته‌ای نبود، بلکه زخمی عمیق بر حافظه‌ی انسانیت بود؛ زخمی که صداهای خاموشِ مردمِ عادی آن را جاودانه کرده‌اند.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

دومین کتابی که بعد از شروع سال تحصیلی ۱۴۰۴ به عنوان یه دبیرستانی تموم کردم و راضی نبودم!

کتاب تموم شد ، ولی طبق معمول بعد از خوندن کتابای نشر مجازی به این فکر میکنم چطوری مجوز چاپ از ارشاد گرفته؟ چطوری جدی؟؟ نه واقعا یکی به من بگهههههه ارشاد این وسط چکاره‌ستتتتتتتتتتت ، من به شخصه اگه بچه داشتم نمیذاشتم دست به این کتابا بزنه (انگار خودم چندسالمه🤣🤣)

خیلی در جریانن که موقع مدرسه‌ها کلا من میوفتم روی دور کتاب تموم کردن (نمیشه گفت خوندن چون اصلا یه جوره عجیبی تا کتاب دستم میاد تموم میشه) و حتی امتحانات هم نمیتونن متوقفم کنن🤣🤣 ، ولی واقعا این رسمش نبود ، من شیمی و عربی رو فدا کردم که ببینم اینا تهش چی میشن و در نهایت خوشم نیومد ازش.

خیلی دارم فکر میکنم یه دلیل منطقی و قانع کننده واسه دوست نداشتن این کتاب پیدا کنم ، مثلا اولین دلیل بیگانه بودن با دنیای کتاب و توصیفات بشدت کمممم که منی که کلا از توصیفات خوشم نمیاد صدام دراومده🤣. کلا دنیاشون تو دل برو نبود ، مخصوصا افسانه‌هاشون (من واقعا افسانه‌های توی کتابارو دوست دارم مثل یاغی‌شن‌ها یا مجموعه دختر مهتاب) اصلا خیلی ساده و گذرا بهشون پرداخته شده بود.

شخصیت‌ها طبق معمول همیشه بسیاررر زیبا و رعنا بودن هم رومن هم آیریس .ولی باز چیز زیادی ازشون یادم نگرفتم و نظره خاصی نسبت به هیچ‌کدوم ندارم ، ولی ماریسول و آتی خیلی گوگولی بودننن.

بنظر این مجموعه دو جلده که بنظرم با این قیمت نمیصرفد ، ولی واقعا لبه‌اش خیلی قشنگهه😭😭

داستان درمورد دوتا روزنامه‌نگاره که باهم برای ستون نویس روزنامه شدن رقابت میکنند و آیریس نامه‌هایی برای برادرش که به جنگ رفته مینویسه و میزاره توی کمدی که قبلا برای مادر بزرگش بوده ولی به طرز عجیبی این نامه‌ها به دست رقیب‌ش رومن میرسه.

از کل کتاب اون قسمتایی که نویسنده با نام میانی رومن.سی.کیت شوخی میکرد برام خیلی باحال بودن ، اگه نمیدونید منظورم رو بزارید توضیح بدم ، آیریس زیرِ مقاله‌ها رومن میبینه اسمش رو زده رومن. سی.کیت و ازش میپرسه نام میانیش چیه و رومن میگه خودت حدس بزن و توی داستان طبق اتفاق و حال آیریس خودش اون سی نام میانی رو تکمیل میکرد
مثلا یه جا که خیلی ازش عصبانی بود میگفت رومن چافینگ (chafing) کیت ، چافینگ به معنای بدجنس و خشن
یجا که رقابت بینشون زیاد شده بود میگفت رومن کامپتتیو (competitive) کیت ، کامپتتیو  به معنای اهل رقابت
یجا که میخواست کنایه به از خود راضی بودن بزنه گفت رومن کانسیتد (conceited) کیت ، کانسیتد به معنای ازخود راضی 
و مورد علاقه ترین نام میانی‌ای که بکار بود برای رومن ، رومن کاندسندینگ (Condescending) کیت بود ، به معنای افاده‌ای😂
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

اولین کتابی که از انتشارات باژِ و من خیلی دوستش داشتم ، از باژ کتاب زیاد خوندم ولی هیچ کدومشون نظرم رو جلب نکرده بودن . اما این کتاب خیلی جذاب بود ، و همچنین ترجمه‌ی کژوان آبهشت شیرین ترش کرده بود ، گفتار و قلم مترجم خیلی به زبان معیار نزدیک بود و کلمات قلمبه‌ی زیادی به کار رفته بود اما با تمام اینها خیلی جذاب شیرین بود.

داستان خود کتاب هم واقعا هیجان انگیز و متفاوت و بی‌پرواست ، داستان دختری به نام آدری‌زر وادزورث که در سال ۱۸۸۸ میلادی زندگی میکنه ، اما از زمانه‌ی خودش جلوتره! ، آدری‌زر در بهبه‌ی مجال ندادن به خانم‌ها داره در آزمایشگاه عموش ، تجربه کسب میکنه و جسد انسان تشریح میکنه ، چون به پزشکی قانونی علاقه‌ داره!
اما در همین بین قاتلی زنجیره‌ای سر به میان میگذاره که زنان را اربعا اربا میکنه و دغدغه آدری‌رز پیدا کردن اون میشه!

وای باورتون نمیشه چند صفحه قبل از اینکه قاتل اصلی پیدا بشه  من به خودم گفتم ، زن چرا هیچکی تو قصه به فلانی شک نکرد؟ با اینکه احتمال قاتل بودنش زیاد بود😐 ، و زارت صفحه‌ی بعد فهنیدم درست حدس زده‌ام و یجورایی خودم به خودم رکب زدم و اون هیجان و متعجب شدن رو از خودم گرفتم🤣🤣 (با استفاده از کتابای فریدا که هزاران بار ثابت کردن اون بچه خوشگله ، لطیفه ، گوگولیه که اصلا بهش نمیخوره قاتله!)

همونطور که توی عکس میبینید دوتا کتاب هستن و فقط وجه اشتراکشون نویسنده مشترکشونه. و آقا اون کتاب زبان اصلیه خودش یه قضیه‌ی عجیبی داره خریدنش که بگم بهتون واقعا بهم میگید عجب خرشانسی (کلمه‌ی بهتری پیدا نمیکنممم)هستی🤣🤣 (واقعا یه پست میطلبه گفتنش)

آقا کتاب جذابیه خوندنش میتونه لذت‌بخش باشه ، اما متاسفانه مجموعه‌ای ۴ جلدیه و نمیدونم جلدای بعد رو از کجا باید بیارم🤣
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

مرد زیر زمینی پنجاه و هفتمین کتاب سال ۱۴۰۴ که روند مطالعه‌اش بیشتر از همه هم طول کشید.

به طور خیلی اتفاقی بین قفسه‌های کتابخونه پیداش کردم و ۳ بار تمدید کردم مدت امانت رو تا بالاخره تموم بشه.

ازون دسته‌ کتاب هاییِ که روزی ۱۰ صفحه باید خونده بشه و صرفا یه استراحت بین بقیه‌ی کتابها باشه ، چون محتوای خیلی شاخصی نداره و داستان روایت‌گر روزهای زندگی دوکی را نمایش میدهد که درحال رسیدن به مرز جنون و دیوانگی‌ست.

یک دوک بریتانیایی با کارهای عجیبش کسانی که از بیرون نظارگر هستن رو شوکه میکنه اما ، مایی که همراهِ خودش موقع انجام اون کارهای شاقه هستیم تعجب نمی‌کنیم😂🎀

این کتاب جزو معدود کتاب‌هاییه که نسبت بهش بی‌طرفم و نمیدونم خوندش رو باید پیشنهاد کنم یا نه. چون خودمم هنوز موندم که چه تغییری بعد ازین کتاب کردم و چی بهم اضافه کرده.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

مثل تمام کتاب‌های مونتگمری این جلد رسم دیرینه‌امون ادا شد ، با یک تفاوت ، با این جلد بارها و بارها گریه کردم و در آینده هم خواهم کرد.

اما این جلد با مونتگمری کلاهمون رفت تو هم در حدی که تا مرز تنفر ازش پیش رفتم ، قضیه‌ی اینم برمیگرده به مقدس نشون دادن جنگ جهانی اول و جبهه غرب و انگلستانی که برای انسانیت و آزادی میجنگه و آلمانی که نابودگرِ تمام ادواره!
اونجایی که سوزان میگفت واییی تو لهستان همه‌ی بچه‌های ۸ ساله مردن از گرسنگی و این موضوع عذاب وجدان منو کم میکنه موقع فرستادن بقیه به جبهه ، من از اعماق وجودم میتونستم همشونو خفه کنم ، چطور دلسوزی واسه لهستانی که انگلستان آزادی بخش حمایتش میکنه عالی و انسانیه ولی همون لحظه بریتانیایی ها توی ایران بجای یک نی‌زن ، هزاران نی‌زن آوردن و با آواز قحطی و تیفوس چنان رقصی مرگی رقم زدند که تاریخ در بیانش عاجزه؟
پس گورِ بابای همشون و انسانیت و آزادیشون.

درسته این جلد بیشتر حول محور ریلای-ما-ریلا میگذشت ولی هیچ نظر و حسی نسبت به خودِ ریلا ندارم و کاملا خنثی هستم.

داستان این تقریبا ۸-۹ سال بعد از جلد قبلِ.

موقع خوندن کتاب و قسمت های والتر که از جلد ششم منتظرشون بودم کلی حرف و نقد شاعرانه داشتم ولی در ادامه مونتگمری همشونو تو نطفه خفه کرد .

اما اونای عزیزم ، واقعا یکی از دوست داشتنی‌ترین شخصیت ها بود که خیلی غمگینم کردم ، و والتر ، والتر عزیزم که هیچ شخصیتی در بین تمام کتابهام اینقدر من رو درگیر و شیفته‌ی خودش نکرده بود.
*و ممنونم از گیلبرت که همیشه گیلبرتِ عزیزم خودم میمونه ، همونقدر گیلبرت مثل جلد اول!
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

می‌خواستم برای این کتاب یادداشتی و نظری ثبت نکنم ، اما دیدم یه مجموعه‌ی کمتر شناخته‌شده‌ست و نظرات زیادی که کمی اطلاعات به بقیه بده نداره پس گفتم که بهتره چیزی در وصفش بنویسم.

در ابتدا بزارید از خود داستان بگم ، توی جزیره فنبرن کسی که حکومت می‌کنه و قدرت اصلی دستشه ملکه‌ست و پادشاه عملا عروسک خیمه شب بازیه ، اما نحوه‌ی انتخاب ملکه‌هاست که جای بحث داره! 

هر ملکه در انتهای سلطنتش  دخترانی۳ قلو بدنیا میاره که اصولا موهبت هایی دارند و در سن ۶ سالگی بچه‌ها از هم جدا و پیش هم موهبیتی‌هاشون زندگی میکنن و تا ۱۶ سالگی آموزش می‌بینن که مهرِ خواهری رو از سینه بزدایند و برای کشتن هم مسابقه بدن. 

و حالا کاترین با قدرت مسموم کنندگی ، میرابلای عنصری (کنترل عناصری مثل آب ، آتش و آذرخش و...) و آرسینوئه‌ که طبیعت‌گرایی منفعله قراره بزودی برای بزم بتلین آماده بشن! 
-اما اوضاع برای هیچ کدومشون به جز میرابلا البته در ظاهر خیلی خوب پیش نمیره و....

این کتاب رو توی کمتر از ۳ ساعت و نیم تموم کردم که برای خودمم عجیبه ، اما قسمت عجیب تر اینجاست که بعد از تموم شدن جلد اول (بنظر این مجموعه ۴ جلد اصلی و ۱ فرعی هست) ، هیچ حس خاصی نداشتم ، یعنی برتری‌ای ازین کتاب نسبت به چیزهایی که قبلا خونده بودم حس نمیشد در حالی که نمره ۴.۳ رو گرفته اینجا.

البته شاید دارم زود قضاوت میکنم و جلدای بعدی بهتر باشن ، اما روند کتاب برای من کند بود و کمی قابل حدس ، مثلا اونجا که کاترین میگفت با مارش خیلی خوبه و اصلا نیشش نمیزنه من یه بویی بردم که یچی سرِ جاش نیست و درنهایت صفحه آخر تیرِ خلاص رو زد.

-متوجه شدم نسخه‌ی دگری از همین کتاب توی بهخوان هست البته با نظرات بیشتر ، هرچی این نظرات مثبت رو میخونم به یکسان بودن کتابم با اونها یا اصلا به خودم شک میکنم🤣
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

هنوز ۵ دقیقه از لحظه‌ی تموم کردن کتاب نگذشته و واقعا من نمیدونم چطوری باید نظرم رو بیان کنم و از کجا اصلا باید شروع کنم.

این جلد یه مشکل خیلی فاحش داره ، اونم این هست که کتاب اصلا نه در مورد آنیِ ، نه بچه‌هاش ، در مورد بچه‌های کشیشِ گلن سنت مریِ. و این موضوع یذره حال آدم رو میگیره اما در هر حال یه اشاره‌هایی باز به آنی و بچه هاش میشه.

شخصیت طلاییِ این جلد برای من والتر بود ، والتر عزیزم که از آینده‌اش نگرانم و حتی فکر بهش باعث میشه از شروع جلد آخر بترسم. 

و بزارید از عادت همیشگیم موقع خوندن کتاب های مونتگمری/ آنی شرلی که گریه کردنِ براتون بگم ، طبق معمول این آیین و رسم دیدینه در صفحات آخر با ورود نی‌زن متاسفانه اتفاق افتاد🎀😭.

*میخواستم یه امتیاز کمتر بدم که دیدم در حدی نیستم😂.

      

        چقدر مسخره بود ، نویسنده پر فروش دنیاشون این بود قلمش؟🗿
      

        بسم الله الرحمن الرحیم

تنها دلیل من برای خرید چشم بسته این کتاب ، صبا طاهر بود.
خوندم تا بدونم صبا تو این کتاب چه پخت و پزی کردی.

و راستش رو بخواید تا ده دقیقه پیش که کتاب رو تازه تموم کرده بودم ، فکر میکردم خیلی مسخره و به درد نخور بود . اما با خودم فکر که کردم ، دو دوتا چهارتا که کردم دیدم نه . درسته که روند ارومی داره و روایت بیشتر ، اما جدا از عصبانیت به خشم پنهان ادم ها از ریز تا درشت زندگی پرداخته اینکه مقابله و نحوه دفاع ما در برابر مشکلات چجوریه و این سپر انسانی ، بدن ما ، که با خیلی چیز ها مقابله کرده و بخاطرش برای ما جنگیده و ما خبر نداشتیم . اما بدن فراموش نمیکنه!

شاید این کتاب باعث بشه سفری به درون خودتون داشته باشید و از خیلی چیزها سپاسگذار تر باشید.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم

وای خدایا شکرت ، بعد از مدتها یه جنایی نسبتا خوب از فریدا مک فادن خوندم. همه چیز جز پایانش عالی بود ، پایانش یه چیزی مثل همون هیچ وقت دروغ نگو بود.

نمیدونم شمام اینجوری هستید یا نه ، اما کتابای فریدای برای من توی کمتر از 3 ساعت تموم میشن و برای روزای تعطیل یا خلوت خیلی مناسبن
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

اوه ، گوشت تلخ ترین که نه ، به قول ما ترک‌ها اَتی‌زَر ترین شخصیتی که در ادامه کتاب عاشقش شدم!
در حدی که اصلا معیارام کاملا جابجا شد 🤣🤣🎀

این کتاب رو بار اول تا صفحه ۲۰ خوندم و اصلا جذبم نکرد و دوباره شروعش کردم چون کتاب نخونده توی کتابخونه‌ام مثل بار اضافیه😂

طبق نظرات بهخوان منتظر یه کتاب قوی و خوب بودم که صد البته عایدم نشد ، یجورایی داستان اصلا مورد علاقم نبود ، هم ژانرش هم روند داستان (کلا آدم عجولیم و داستان آروم بهم نمی‌سازه) ، اما نفهمیدم این‌همه تعریف واقعا واسه این کتاب می‌ارزید یا نه؟

جدی هر چی فکر میکنم چیز شاخصی نمی‌بینم توی کتاب😭😭

و یکی از مواردی که من خودم به شخصه خیلی دوستشون داشتم شخصیت اوه بود که در ادامه داستان خودش رو روز به روز بیشتر نشون میداد و همیشه سرسخت بود و هیچ‌کسی جز سونیا و ساب‌ش براش مهم نبود. گوگولیییی

داستان کتاب درمورد پیرمردیِ که ۵۹ سالشه و ۶ ماه از مرگ همسرش می‌گذره و اون میخواد خودش رو بکشه که با ورود همسایه‌ی جدیدش که زنی ایرانی و خانواده‌اش تحولی توی زندگیش ایجاد میشه و...

جدا از داستان به نتیجه رسیدم سوئد چقدر جای رو مخی برای زندگی میتونه باشه.
      

        مواد لازم برای یادداشت نوشتن درمورد این کتاب اعم است از "اعصاب آرام ، اعصاب آرام ، خلق باز و انسانی در جستجوی معنا" که فعلا هیچ کدومشون بعد از مطالعه ۲۰ صفحه آخر در دسترس نیستن حتی خوده انسانی در جستجوی معنا،  پس فعلا فقط دستور تهیه صادر میشه تا انشالله ببینم کی اوضاع مساعد میشه که دست پخت نهایی رو بچشید که یادداشت این کتاب باشه🎀😂
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
.
شنبه ۲۸ تیر ماه اتفاقی افتاد و من بشدت غمگین و افسرده و خلاصه توان زندگی گردن رو از دست دادم ، به همین دلیل گفتم شاید آنی شرلی راه حل فروکش مشکلم باشه و اولین کتابی باشه که برای بار دوم شروع به خوندن میخونم ، و عجببببب تجویزه مناسبی بود!

وقتی کتاب‌های خانم مونتگمری رو می‌خونم و به قسمت ستاره دادن و یادداشت می‌رسم به خودم میگم ، تو کی هستی که بخوای نظر بدی یا نقد کنی؟ ولی باز آرزو بر جوانان عیب نیست😂

از تمام بخش های کتاب اون جاهاش که تمام اتفاقات می‌افتاد و می‌اومد برای ماریلا تعریف می‌کرد مورد علاقم بود ، دقیقا اون قسمت کارتونش تو ذهنم می‌اومد که میگفت ، وای ماریلااا اونجوری شد.... ، اووووه ماریلا...

شدیدا یه کتاب حال خوب کنیه ، اما وقتی برای دومین بار خوندم دیدم نسبت به کتاب عوض شده بود و به دوتا موضوع خیلی بیشتر فکر کردم ، یکی گذر زندگی بود که خیلی فرصت هارو ازمون میگرفت و خالق فرصت های جدیدی هم می‌شد ، و تلخ ترین قسمت  مرگ بود ؛مخصوصا کنار اومدن با مرگ متیوعه عزیزم بود ، متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ،  متیو عزیزم ، و اون جمله‌ی آخری که به آنی گفته بود "افتخار میکنم که دخترمن ..."

این بار شخصیت طلایی برای من متیو بود ، متیو کاتبرت که هرازگاهی توی تربیت آنی کوچولو دخالت میکرد و بی قید و شرط آنی رو دوست داشت!

این دفعه با توجه به محتوایی که توی اینستاگرام دیدم که میگفت توی کتاباتون از خودتون اثر به جا بذارید ، اگه حس میکنید نیازه بین صفحات از حستون بنویسید و اول کتاب تاریخ شروع و پایانتون رو بزنید ، چون معلوم نیست کتاب کِی و به دست کی می‌‌رسه اما هر کس که باشه میفهمه که کسی با این کتاب زندگی کرده و دوست داشتتش هر جا حس کردم نیازه نوشتم ، از روزی گذشت ، حسی که موقع خوندن بهم دست داد و..!
      

        الان نمیدونم باید ازش خوشم بیاد؟
خدایا مارا از شر کلیشه‌ در ادامه‌ی مجموعه حفظ کن!