یادداشت‌های نفیسه سلطانی (20)

          داستان 4 کارمند یک اداره است به نام های لتی، مارسیا، نورمن و ادوین که توی اون اداره تو یه اتاق کار میکنن. این چهار نفر تنها زندگی می کنن و دارن به دوران بازنشستگی نزدیکتر میشن، دو نفرشون هم در اواسط داستان بازنشسته میشن. موضوعی که ذهنشون رو درگیر کرده اینه که تا امروز نصف روز با کارکردن می گذشت و بعد برمیگشتن خونه تا استراحت کنن اما بعد از بازنشستگی (که روز به روز بهش نزدیکتر میشن) زندگیشونو چطور باید بگذرونن؟
تو این کتاب شما قراره از چند ماه از زندگی یکنواخت چهار کارمند میانسال (یا شاید حتی پا به سن گذاشته) بخونید. از ابتدا تا انتهای داستان جز یک مورد اتفاق خاصی نمیفته همچین انتظاری ام نداشتم ازش. داستان چهار نفر آدم معمولی مثل من چقدر اتفاق خاص و غیر منتظره و جالب می تونه داشته باشه؟ پس شما هم اگر خواستید این کتاب رو بخونید با چنین انتظاری سراغش نرید.
نمی تونم به زندگی این چهار نفر کسل کننده بگم چون واقعا زندگی نود درصد ما هیجان انگیز تر از زندگی اونا نیست و به احتمال زیاد هر کدوم از ما که به این سن برسیم زندگیمون همینطوری یا نهایتا فقط کمی متفاوت تر خواهد بود.
کتابی نبود که بگم ازش لذت بردم، به کسی ام پیشنهاد نمی کنم؛ اما پشیمون نیستم از خوندمش. به خاطر این که اولین کتابی بود که زندگی و مشکلات و دغدغه های زندگی رو از دید افرادی مثل لتی، مارسیا، ادوین و نورمن می دیدم. معمولا هیچکس هیچوقت در مورد اینکه افرادی با این سن و سال و چنین شرایطی زندگیشون رو چطور میگذرونن کنجکاو نمیشن (یکیش خود من) مگر اینکه اتفاقی کتابی رو بدون اینکه بدونن موضوعش چیه انتخاب کنن و اون کتاب به این موضوع پرداخته باشه (مثل خود من)
        

          حماسه حسینی متفاوت ترین کتابی بود که در مورد امام حسین(ع) و عاشورا خوندم. جلد اول مجموعه سخنرانی های شهید مطهری درباره امام حسین(ع) و عاشوراست.
من انتظار داشتم که فقط به حادثه کربلا و اتفاقاتی که افتاده پرداخته بشه اما با موضوعات خیلی وسیعتری مواجه شدم. تو این کتاب شما در مورد ماهیت قیام امام حسین، تحریفات واقعه عاشورا، وظیفه ما دربرابر این تحریفات، عوامل موثر در نهضت حسینی، ارزش هرکدوم از این عوامل، امر به معروف و نهی از منکر، تبلیغ، مبلغ، نقش زنان در تاریخ، تحلیل عاشورا، درس های عاشورا و خیلی موضوعات دیگه که ما شاید فکر نمی کنیم که به قیام امام حسین ربط داشته باشه ولی ربط داره و شهید مطهری در موردشون صحبت می کنه و سعی میکنه که ابعاد مختلف این قیام رو بررسی کنه و به ما بشناسونه.
تمام فصل های این کتاب نکات خیلی مهمی رو بهم یاد دادن اما چند قسمت از این کتاب به نظرم خیلی جالب تر اومد و خیلی بهشون فکر کردم.
برای من فصل دوم که درمورد تحریفات در واقعه عاشورا صحبت میشه خیلی جدید بود تا حالا از این موضوع نه جایی شنیده بودم نه خونده بودم و خیلی فکرم رو به خودش مشغول کرد. از تحریف لفظی و معنوی صحبت میشه از عوامل تحریف، بررسی خود این عوامل خیلی برام جالب بود به نظرم خیلی نکات مهمی داشت(کل کتاب مهم بود) از اینکه حالا ما (عوام و خواص) چه مسئولیتی در برابر این تحریفات داریم صحبت میشد، از مجالس روضه! از اینکه چطور بعضی از این مجالس به این تحریفات دامن میزنن و ... هر سطرش برام جالب و جدید بود.
فصل ششم که در مورد امر به معروف و نهی از منکر بود (که 114 صفحه به این فصل اختصاص داده شده) هم جزو بخش هایی از کتاب بود که من خیلی ازش لذت بردم و یاد گرفتم. خیلی از سوالات و نقاط ابهامی که در مورد امر به معروف و نهی از منکر تو ذهنم بود رفع شد و دیدم نسبت به این موضوع تغییر کرد. در مورد امر به معروف در نهضت حسینی صحبت میشه، در مورد شرایط امر به معروف، مراحل امر به معروف و نهی از منکر، انواع امر به معروف، اینکه ما تا الان چه عملکردی در این زمینه داشتیم و مهم تر از همه تو این فصل در مورد فلسطین صحبت میشه که به نظرم یکی از مهمترین بخش های این کتاب بود.
یه جای دیگه که خیلی برام جالب بود نقش زن در تاریخ بود که واقعا ازش لذت بردم. این سه تا تعبیری که شهید مطهری برای انواع زن به کار میبره (شی گرانبها، شخص بی بها و شخص گرانبها) و تاکید میکنه اسلام از زن انتظار داره از نوع سوم باشه، این چیزیه که تا ابد تو ذهنم میمونه اونم تو زمانه ای که همه ازت انتظار دارن مورد دوم باشی. فک کنم بارها و بارها برگردم و این بخش از کتاب رو بخونم. 
سطر به سطر کتاب پر از نکات مهم و مفید بود و من صد در صد این کتاب رو به همه پیشنهاد می کنم.
فکر می کنم این کتاب برای هر کسی (حتی اگر اعتقادی به اسلام هم نداشته باشه) چیزی برای یاد دادن داشته باشه. حالا اگر مسلمان باشی و عاشق امام حسین(ع) استفاده های فوق العاده زیادی از حماسه حسینی 1 می تونی ببری.
        

          داستان راجع به دختریه به نام لی لی که از اعضای طبقات بالا و ثروتمند جامعه اس (ولی خودش ثروتمند نیست حداقل با توجه به سایر افراد اون قشر) به شدت تجمل گرا و مادیگراست که البته ریشه در تربیت و آموزه های مادرش داره اما در درون خودش به دنبال معناست و آزادی روح. قشری از جامعه که لی لی بین اونها زندگی میکنه قشر مرفه و فوق العاده مادی گرا، ظاهر بین، پول پرست و تجمل گراست که دوستی، ازدواج، احساسات، حقیقت و ... بر اساس پول طرف مقابل تعریف میشه. گویا خود نویسنده این کتاب بخشی از چنین جامعه ای بوده و به خوبی زندگی اون بخش رو به تصویر کشیده.
لی لی تنها چیزی که یاد گرفته اینه که یک زن زیبا و همیشه بسیار آراسته باشه تا در نهایت بتونه با این زیبایی با مردی ثروتمند ازدواج کنه و به رفاه مادی برسه و این تنها هدف و رسالتیه که براش تعیین شده 
لی لی الان در آستانه سی سالگیه و هنوز ازدواج نکرده و این یک زنگ خطره! تلاش میکنه تا دل مردان ثروتمند رو به دست بیاره و این توانایی رو داره اما از طرفی هم طالب عشق و آزادی و خوشبختی حقیقی (نه صرفا بی نیازی مادی) میگرده و مدام در دو راهی عشق و ثروت قرار میگیره.
لی لی می خواد طور دیگه ای زندگی کنه مستقل، آزاد، با عشق و خوشبخت اما یاد نگرفته چطور باید از پس خودش بر بیاد. لیلی فقط زیباست و دقیقا مثل همون گل گلخونه اگر ببریش بیرون نمیتونه دووم بیاره.
خوندن این کتاب حدودا 20 روز طول کشید و شاید به همین دلیل پایانش خیلی رو من تاثیر گذاشت چون مدت زیادی درگیر لی لی و داستان زندگیش بودم. نمیتونم بگم حتما عاشقش میشین من مطمئن نیستم از این موضوع ولی من به شخصه خیلی لذت بردم و احساس میکنم این لذت فوق العاده ای که بردم به خاطر آروم آروم خوندنم بود چون وقت داشتم هر روز همون صفحات کمی رو که خوندم روشون فکر کنم و درک کنم و خیلیییییییی هم زیر جملات و قسمتای مختلف کتاب خط کشیدم و لابلای صفحات یادداشت نوشتم.(ایندکس نداشتم وگرنه کلی ام از اونا میزدم.)
به نظرم کتابیه که جای فکر زیادی داره و قطعا ارزش خوندن داره.
        

          شاید یه سالی باشه که تصمیم گرفتم شروع کنم جدی تر درباره فلسطین بخونم و کتاب هایی هم خریدم تا بخونم و در نهایت مرداد ماه این تصمیم رو عملی کردم و با کتاب ده غلط مشهور درباره اسرائیل شروع کردم.

این کتاب شامل ده فصله که توی هر فصل به یکی از دروغ هایی که از ابتدای اشغال فلسطین تا امروز ورد زبون صهیونیست ها و حامیانشون بوده، می پردازه. که اون ده تا ایناست:
1-فلسطین یک سرزمین خالی بود
2-یهودی ها مردمی بدون سرزمین بودند
3-صهیونیسم همان یهودیت است
4-صهیونیسم استعمارگری است
5-فلسطینی ها در سال 1948 داوطلبانه وطنشان را ترک کردند
6-جنگ ژوئن 1967 تنها گزینه و یک انتخاب اجباری بود
7-اسرائیل تنها دموکراسی خاورمیانه است
8-افسانه هایی درباره توفقنامه اسلو
9-افسانه هایی درباره غزه
10-راه حل تشکیل دو کشور، تنها راه پیش روست
و در نهایت تو قسمت نتیجه گیری اسرائیل رو استعمارگر در قرن بیست و یک معرفی می کنه و از استعمار وطن گزین صحبت میکنه.

تو هر فصل نویسنده میاد با توجه به موضوع فصل و ادعایی که بررسی میکنه بخشی از تاریخچه فلسطین و درگیری اسرائیل و فلسطین رو خلاصه توضیح میده و به نظرم شروع خوبیه برای خوندن از فلسطین و آشنایی با تاریخ فلسطین و اینکه اصلا چی شد که رسیدیم به این فجایعی که امروز تو غزه شاهدشیم. انگار یه تصویر کلی به مخاطب میده از داستان فلسطین و اسرائیل و اشغالگری ای که هنوز ادامه داره.

کلی اطلاعات جدید و مهم درباره فلسطین و اشغال فلسطین توسط صهیونیسم و تشکیل صهیونیسم و عواملی که باعث آغاز این اشغالگری شدن و اتفاقات مهمی که از سال 1948 تا الان افتاده به دست آوردم، از اول تا آخر کتاب کلی حرص خوردم، حتی داشت گریه ام می گرفت.

با یه جاهاییشم مشکل داشتم که خیلیییی کمن این قسمتا شاید در حد دو سه تا بند تو کل کتاب.
اما حرفایی ام داشت که من هی میگفتم چرا اینقدر داره حق میگه! قسمتایی داشت که من کاملا باهاش موافق بودم که یک مورد بخوام بگم اینه که ایلان پاپه تو فصل دهم میگه ایده تشکیل دو کشور (و باقی ماندن اسرائیل در فلسطین) وقتی نقد میشه بهش برچسب یهودستیزی می خوره درحالیکه این یهودستیزی اروپا بود که در ابتدا نقش مهمی در تشکیل کشوری یهودی در جای دیگری از این جهان داشت و مشتاق این بود که یهودی ها هرچه سریع تر از اروپا برن و حالا اتفاقا این یهودستیزیه که حامی این ایده دو کشوریه و خواستار باقی ماندن اسرائیل تا یهودی ها همونجا باقی بمونن و برنگردن. 
خیلی مطالب جالبی داشت که واقعا نمیشه همش و تو یه یادداشت گفت (کاش تو گزارش پیشرفتا تنبلی نمی کردم و خلاصه هر فصل رو می نوشتم🤦‍♀️)

کتاب خیلی خوبی بود، کلی لذت بردم، کلی ازش استفاده کردم و کلی هم مشتاق شدم تا بیشتر مطالعه درباره فلسطین رو جدی بگیرم.
        

          خب این اولین کتابیه که داستایفسکی نوشته و به همین دلیل تصمیم گرفتم اولین کتابی باشه که از داستایفسکی میخونم 
به نظرم انتخاب مناسبی هم بود برای شروع 

کل داستان نامه هاییه که دو شخصیت اصلی داستان به هم می نویسن و ما داستان رو لابلای این نامه نگاری ها می خونیم 

محتوای کتاب در کل داشت به زندگی مردم طبقات پایین جامعه اشاره می‌کرد و اینکه این دونفر به عنوان نمایندگانی از این قشر چطور باید مشکلات زندگی دست و پنجه نرم کنن، چه طور به قضایا نگا میکنن و فکر میکنن و اتفاقات هرچند کوچیک چه تاثیری روشون میذاره 

سوالاتی در طول داستان برام به وجود اومدن که پاسخی هم براشون پیدا نکردم و فکر نمی‌کنم اصلا نویسنده قصد داشت که به این سوالات پاسخی بده 
مثلا من متوجه نمی شدم که اصلا آنا فیودورونا(امیدوارم درست نوشته باشم) و بیکوف چه دشمنی ای با واروارا و خانواده اش داشتن که دست از سرش بر نمیداشتن؟ این پیگیری آنا برام یه ذره مبهمه

کتابی نبود که بگم عاشقش شدم و وای عجب کتابی بود اما جالب بود
چیزی که این کتاب رو برام میبره بالا و برام جالبه اینه که این تازه نقطه شروع نویسندگی داستایفسکی بوده و حقیقتش خیلی کنجکاوم راجع به آثار آخرش 
فکر نمی‌کنم امسال یا حتی سال بعد کتاب دیگه ای از داستایفسکی بخونم چون میخوام که قبل از داستایفسکی آثار نویسندگان دیگر روسی مثل پوشکین و گوگول رو خونده باشم و احتمالا بعدا دوباره بیچارگان رو بازخوانی بکنم و دیگه بچسبم به داستایفسکی و آثارش رو به ترتیب بخونم 
ترجمه اش هم خوب بود من راضی بودم.
        

          داستان از زبان همفری ون ویدن روایت میشه که شخصیت اصلی داستانه. آقای ون ویدن از طبقات بالای جامعه محسوب میشه، در محافل ادبی رفت و آمد داره و یک منتقد ادبیه. کل زندگیش در حال مطالعه و کتاب خوندن بوده و زندگیش رو با پول و حقوقی که از پدرش به ارث رسیده میگذرونه و به عبارتی نیازی به کار کردن نداره.
داستان کتاب از اونجایی شروع میشه که همفری ون ویدن با کشتی مارتینتس اگر درست یادم باشه به سانفرانسیکو یا حالا شهر دیگه ای میره اما متاسفانه طی حادثه ای این کشتی غرق میشه و همفری خودش رو سرگردان وسط دریا میبینه. تا اینکه زمانیکه دیگه همفری کم کم مقاومتش رو از دست میده کشتی دیگه ای به نام شبح از اون جا عبور میکنه و کارکنان کشتی اونو در آب میبینن و نجاتش میدن اما کاپیتان کشتی که اسمش ((ولف لارسن)) هست به زور و اجبار اونو در کشتی نگه میداره و نه با کشتی خودش اونو به مقصد اصلیش میرسونه و نه اجازه میده با کشتی دیگه ای برگرده به خونه اش بلکه مجبورش میکنه که همفری در این کشتی مشغول به کار بشه. اونم به عنوان کمک آشپز که پایین ترین رده و مرتبه در اون کشتی محسوب میشه. 
کشتی شبح مثل یه جهان کوچکتره با یه جامعه 22 نفری که از گروه های مختلف که اگه بخوام بگم این جامعه به چه شکله و این گروه ها نسبت به هم چه وضعیتی دارن باید بگم یه جامعه طبقاتی رو تصور کنید که قانون جنگل در اون حکم فرماست. در راس این جامعه کوچیک ولف لارسن، کاپیتان این کشتیه که اسم کتاب هم به این شخصیت اشاره داره. 
حالا شما فرض بکنید همفری ون ویدن، کسی که تمام عمر به عنوان شخصی از طبقات بالای یک جامعه بزرگ زندگی کرده، الان در یک جامعه کوچکتر در پایینترین رده قرار گرفته. و کاملا برعکس همفری، ولف در طبقات پایین جامعه رشد کرده و الان در راس این جامعه کوچکتر قرار داره. حالا که همفری به تور ولف خورده اونو به بازی گرفته و سعی داره زندگی طبقات پایین جامعه رو بهش بچشونه. اینجا همفری برای اولین بار به این فکر میکنه واقعا زندگی کارگران چطوریه؟ چرا اینقدر سخته؟ و...
و البته بخشی از شخصیت ولف که در طول زندگیش سرکوب شده، همون قسمتی که عاشق ادبیات و فلسفه و علم و فکره در برخورد با همفری خودش رو نشون میده اما متاسفانه زندگی ای که داشته به این قسمت از  شخصیتش اجازه رشد نداده. عاشق اینه که بشینه و با همفری ون ویدن در مورد مسائل مختلف بحث بکنه و عقاید ون ویدن رو به چالش بکشه که البته خواننده هم در جریان این مباحثه ها قرار می گیره و عقاید ماهم به چالش کشیده میشه و من داشتم تقلا میکردم تا عقایدم را نجات بدم این تقلا کردنه برام خیلی لذت بخش بود. تو این کتاب در مورد خیلی چیزا بحث میشه و شمارو هم به فکر کردن راجع بهشون وادار میکنه موضوعاتی مثل زندگی، مرگ، ابدیت، عشق و ... .
ماجراهای روی کشتی و تجاربی که ون ویدن به دست میاره همش باعث رشدش میشه و از طرفی روحیات ون ویدن هم تحت تاثیر محیطی که در اون وحشیگری حاکمه کمی تغییر میکنه و خودش هم متوجهه و تمام مدت با خودش درگیره که شبیه اونا نشه.
ولف لارسن شخصیت عجیبی بود. ازش بدم میومد ولی یه کم ... فقط یه کوچولو ... احساس ترحم هم نسبت بهش داشتم خصوصا آخرای داستان لارسن خیلی براش غصه خوردم. لارسن رو زندگی ای که داشت مجیطی که در اون قرار داشت اینطور بار آورده بود. زندگیش بهش اجازه رشد نداده بود. اجازه نداده بود تا به بخش خوب شخصیتش، به استعدادهاش، به علایقش پر و بال بده. و این خیلی غم انگیزه. به نظرم ما لارسن های زیادی در جهان داریم و کسانی که می تونن در آینده لارسن باشن. کسانی که محیط داره بهشون ظلم میکنه. البته من منکر نقش خود فرد نیستم خیلیا هم هستن که خودشون رو با اراده خودشون نجات میدن. به هر حال من دیگه آخراش قابلیت اینو داشتم برای ولف گریه کنم.
بعضی توصیفات در مورد کشتی و عملکرد کشتی و بادبان چجوری شد دکل چجوری شد و اینا من چون درکی از اینا نداشتم و نمی فهمیدم دقیقا منظورش چیه یه کم اذیتم میکرد من ترجیح میدادم این توصیفات و اصلا نخونم و واقعا خیلی سرسری از اون قسمت ها رد میشدم.
اواسط کتاب با ورود شخصیتی جدید حال و هوای کتاب تغییر میکنه.
در مجموع من از این کتاب لذت بردم خیلی هم بردم ولی برا من 5 ستاره نیست.
پ.ن: یه جا به عمر خیام اشاره می کنه و دو بیت از اشعارم آورده بود و من خیلی ذوق کردممممم.
        

          اولین کتابی بود که از موپاسان خوندم و حقیقتا باید بگم عاشق قلم موپاسان شدم. خیلی روان و جذاب نوشته شده و از کلمه به کلمه اش لذت بردم و البته که ترجمه خیلی خوبی که داشت تاثیر زیادی داشت در اینکه از قلم نویسنده لذت ببرم. 
((لوئیز روک کوچولو)) مجموعه 8 داستان کوتاه از موپاسانه که توی گزارش پیشرفت ها در مورد هر داستان نظرم رو نوشتم و اینجا دیگه اونارو نمیارم چون داستان ها رو اسپویل میکنن فقط امتیازم به هر داستان رو اینجا می نویسم:
لوئیز روک کوچولو: ⭐⭐⭐⭐⭐
کشتی شکسته (عزلت نشین): ⭐⭐⭐
دوشیزه پرل: ⭐⭐⭐⭐
روزالی پرودان: ⭐⭐⭐
درباره گربه ها: ⭐ (این یه دونه ام فقط به خاطر قلم موپاسان)
زن نجات یافته: ⭐⭐⭐⭐
ژولی رومن: ⭐⭐⭐
آمابل پیر: ⭐⭐⭐⭐
و خود کتاب هم از نظر کیفیت چاپ، کیفیت کاغذ و جلد و کلا اون چیزی که شما میگیرید دستتون عالی بود.
        

          کتاب فضای مبهم و غمگینی داره.
برای من مثل این بود که با خوندن کتاب وارد ذهن راوی شدم. انگار که راوی داره خاطرات و اتفاقات تلخی که براش افتاده رو مرور می کنه، تو ذهنش با خودش و افراد دیگه ای صحبت میکنه، گاهی هم متوجه حال میشه و دوباره تو خاطرات و افکارش غرق میشه و این روند ادامه پیدا میکنه.
همین هم باعث میشه فضا و داستان بسیار مبهم باشه. این طور نیست که یک یا چند نفر یا حتی دانای کل بیاد و یه قصه ای برای شما تعریف بکنه یا یک سری جریاناتی پشت هم اتفاق بیفتن تا اینکه شما رو به یه نتیجه ای برسونن. شما از صفحه اول انگار که دارین ذهن راوی رو می خونین بدون اینکه اطلاعات خاصی راجع به زمان، افراد و اتفاقات داشته باشید. خصوصا صفحات اول اینطوری بودم که الان داره چه اتفاقی میفته؟ داره در مورد چی صحبت میکنه؟ کی رفته؟ کی باید برگرده؟ و قرار هم نیست تا پایان کتاب شما از کل ماجرا و داستان سر دربیارید. اینکه چقدر از داستان رو قراره متوجه بشید بستگی به خودتون داره و اینکه چه چیزایی از لابلای افکار و خاطرات غمگین راوی میکشید بیرون.
لابه لای این افکار حرفای خیلی قشنگی هم زده میشه و کلا متن ادبی و شعرگونه ای هم داشت که من ازش لذت بردم. 
ولی من واقعا معنی بعضی قسمت ها و بعضی جملات رو نمی فهمیدم البته که قطعا نادر ابراهیمی از اون جملات هم منظوری داشته و می خواسته یک چیزی رو بهمون بگه اما خب من نفهمیدم( البته فک کنم فضای مبهم کتاب هم در این نفهمیدنه بی تاثیر نیست)  
این دومین کتابی بود که از نادر ابراهیمی خوندم. اولی چهل نامه کوتاه به همسرم بود. احتمالا انتخاب این کتاب به عنوان دومین کتاب از نادر ابراهیمی اشتباه بود و خلاصه می خوام بگم شما اشتباه منو نکنید و فریب حجم کم کتاب رو نخورید.
        

          اگه مثل من می ترسین از ادبیات روسیه بخونین می تونید با خیال راحت برید سراغ این کتاب.
انقد که با هر کتابخونی میشینی حرف میزنی از ادبیات روسیه و شاهکار هایی که خونده صحبت می کنن و از سنگین بودنش می ترسوننت که همیشه دلم می خواست منم از ادبیات روسیه چیزی بخونم منم خوندن آثار روسی رو تجربه کنم اما خب جرئت نمی کردم 
تا اینکه یادداشت یکی از کاربران بهخوان برای داستان پرتره مجابم کرد بخونمش و این کتاب بهم ثابت کرد حداقل در مورد داستان کوتاه های گوگول می تونم ترسم رو بذارم کنار و آثار دیگه اش ام بخونم.
از اونجایی که خیلیا از کتاب یادداشتهای یک دیوانه تعریف می کردن منم همین کتاب رو خریدم فقط اینجا یه ((اما)) وجود داره که آخر یادداشت راجع بهش می نویسم
و بالاخره حود کتاب:
داستان ها بسیار ساده و روان و شیرین نوشته شدن. تنها پیچیدگی داستان ها (برای من) اسامی روسی بود 😅 همین! 
همچنین گوگول موضوعات ساده و پیش پا افتاده ای رو هم برای نوشتن انتخاب کرده (باور کنید حتی نمیتونید حدس بزنید این موضوعات ساده قراره سر از کجا در بیارن!)
اما صبر کنید! همه چی اینقدرام ساده نیست. گوگول در دل همین داستان های ساده انتقادهای زیادی رو جا داده. به عادات اشتباه مردم، به اختلاف طبقاتی، به ساختار و فرایندی که در ادارات دولتی وجود داره، به مشکلاتی که در جامعه اون زمان روسیه وجود داشت، به هوس های زودگذری که بین جوان ها رایجه، به هرز پریدن هایی که رایجه، به رفتارهای اقشار مختلف جامعه و ...
می خواستم تو یادداشت در مورد هر داستان به صورت جداگانه اینجا بنویسم اما خب خیلی طولانی میشه پس خلاصه میگم:
یادداشتهای یک دیوانه ⭐️⭐️⭐️
بلوار نیفسکی ⭐️⭐️⭐️⭐️
دماغ ⭐️⭐️
شنل ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
کالسکه ⭐️⭐️⭐️
ماجرای نزاع ایوان ایوانویچ و ایوان نیکیفوروویچ ⭐️⭐️⭐️⭐️
مالکین قدیمی ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
ایوان فیدوروویچ اشپونکا و خاله اش ⭐️⭐️ و نیم
در مورد داستان دماغ من نفهمیدم این داستان چرا نوشته شده، چرا انتخاب شده و ترجمه شده، منظور و هدفش چی بوده و چرا اصلا من اونو خوندمش؟ و جالب اینکه آخر داستان خود نویسنده اشاره می کنه که اینا سوال های اونم هستن🫥😅
نمی دونم این کتاب بهترین ترجمه از داستان های گوگول هست یا نه ولی من ازش راضی بودم و لذت بردم و چاپ و کاغذ و ایناشم کیفیت خیلی خوبی داشت.
در نهایت از خوندن کتاب لذت بردم و تقریبا داشتم عادت می کردم که روزی یه داستان از گوگول بخونم
و اما میرسیم به ((اما)): 
بعد از اینکه یادداشتهای یک دیوانه رو سفارش دادم متوجه شدم نشر چشمه اومده تمام داستان های گوگول رو در کتاب بازار مکاره چاپ کرده (به جز نفوس مرده و تاراس بولبا و نمایشنامه ها) که برخی از اون داستان ها تا جایی که من اطلاع دارم جای دیگه ای چاپ نشده و خب قطعا از من انتظار ندارید که به خاطر اون بعضی داستان ها برم اون کتاب حجیم و بالتبع گرون رو بخرم
داستان هایی که تو نسخه نشر چشمه هست اینا هستن:
داستان های کتاب اول: بازار مکاره سوروچینتسی/ شب جشن ایوان کوپالا/ شبی در ماه مه، یا دختر غرق شده/ سند گمشده/ شب کریسمس/ انتقام وحشتناک/ ایوان فیودورویچ اشپونکا و خاله اش/ مکان جادو شده
داستان های کتاب دوم: ملاکان قدیم/ وی/ داستان دعوای ایوان ایوانوویچ با ایوان نیکیفوروویچ
داستان های کتاب سوم: خیابان نفسکی/ تک چهره/ دماغ/ شنل/ یادداشتهای یک دیوانه/ کالسکه 
که اینجا از کتاب اول، ایوان فیودوروویچ و خاله اش، از کتاب دوم ملاکان قدیم(مالکین قدیمی) و داستان دعوای ایوان ... (ماجرای نزاع ایوان ...) و از کتاب سوم، همه داستان ها به جز تک چهره تو نسخه نشر نی که من خوندم هست و از باقی داستان ها (تا جایی که من پیدا کردم) تک چهره با نام پرتره از نشر چشمه و وی از نشر ماهی به صورت جداگانه چاپ شدن، نسخه صوتی شب کریسمس و انتقام وحشتناک هم گویا موجوده کتاب اول(شب نشینی ها در مزرعه ای نزدیک دیکانکا) هم نشر خوارزمی  چاپ کرده 
        

           این کتاب واقعاً ناامیدم کرد.

چرا تو؟! در مورد اواخر حکومت امام علی (ع) و دوران امام حسن (ع) هست و نقش اصلی داستان، شمره! در واقع، شما قراره داستان زندگی شمر رو از کودکی تا شهادت امام حسن (ع) و همین‌طور وقایع اون دوران بخونید.

همین‌جا بگم اگه می‌خواید با خوندن این کتاب با امام حسن (ع)، حکومتشون و به‌طور کلی وقایع اون دوران آشنا بشید، باید بگم کاملاً در اشتباهید. از نظر من این کتاب نه‌تنها کتابی نیست که شما رو با اون دوران آشنا کنه، بلکه نیاز داره که از قبل اطلاعات خوبی از اون زمان داشته باشید تا با خوندنش گیج نشید.

و همین‌طور باید بدونید که فضای کتاب کاملاً با فضای ۱۴۰۰ سال پیش متفاوته. مثلاً شمر و دوستانش با تلفن با هم در تماسن، وسط جنگ با میکروفون قرآن می‌خونن (جریان سر نیزه کردن قرآن توسط سپاه معاویه)، توپ‌خونه و بی‌سیم و مواردی از این دست.

هدف نویسنده (تا جایی که من فهمیدم) این بوده که داستان رو به زبان امروزی و طوری بنویسه که تحلیل‌هایی از زبان کاراکترها ارائه بده و مخاطب بتونه اون دوران رو با زمان حال مقایسه کنه و تطبیق بده. اینکه مخاطب بتونه از اون داستان نتیجه‌هایی برای امروز بگیره و مسائلی درباره‌ی حال حاضر براش روشن بشه.

من هدف نویسنده رو تحسین می‌کنم، ولی چیزی که از آب دراومده رو نه!

من کتاب رو به سختی تموم کردم. شاید حتی اگر از قبل چیزی از اون زمان نمی‌دونستم، خیلی بیشتر کلافه می‌شدم و نصفه رهاش می‌کردم.

زبان امروزی داستان، خیلی جاها (برای من) بیشتر از اینکه کمک‌کننده باشه، اذیت‌کننده بود و اجازه نمی‌داد ارتباط خوبی با داستان بگیرم. ترجیح می‌دادم با همون حال و هوای قدیمی و متناسب با اون زمان نوشته شده باشه.
 ولی از طرفی هم، همین زبان امروزی باعث شد تحلیل‌ها و صحبت‌هایی که می‌شد، خیلی شبیه به مطالبی باشه که هر روز تو اخبار و کانال‌های مختلف می‌خونیم و از این جهت کمک می‌کرد راحت‌تر اوضاع سیاسی اون دوران رو با امروز تطبیق بدم (یه جاهایی احساس می‌کردم داره راجع به چند سال اخیر صحبت می‌کنه، نه ۱۴۰۰ سال پیش).

در ضمن، من با توجه به طرح جلدش انتظار داشتم خیلی بیشتر به نقش یهود اشاره بشه، ولی صرفاً اشاره‌هایی جزئی شد که بدونیم آره، اینا نقش داشتن.

در نهایت، من این کتاب رو پیشنهاد نمی‌کنم. اما اگر می‌خواید بخونید، حتماً حتماً حتماً قبلش در مورد سیره‌ی سیاسی امام حسن (ع) و وقایع اون دوران مطالعه کنید تا بتونید از تحلیل‌هایی که در کتاب هست و اتفاقاتی که داره می‌افته سر دربیارید.
        

          بخوان به نام خدا داستان ایمان را / حدیث زینبی مادران ایران را
بخوان به نام خدا از شکوه بت شکنان / که روح تازه دمیدند باغ و بستان را
پس از حماسه گردآفرین دوباره بخوان /غرور صف شکن این زن مسلمان را
به سمت لشکر طاغوت بی سلاح دوید / که جاودانه کند شوکت سلیمان را
اگرچه مادر و همسر، ولی به راه ((ولی)) / گرفته در کف اخلاص گوهر جان را
بخوان حکایتی از صبر ((اشرف السادات)) / که یادگار بماند زنان دوران را
شکوه شیرزنی، مادری صبور و شکور / نماد عشق و بصیرت، غرور شعر و شعور
شعر از نغمه مستشار نظامی 
(صفحه ۲۵۸ کتاب)

همونطور که رو جلد کتاب نوشته شده این کتاب روایت زندگی اشرف سادات منتظری، مادر شهید محمد معماریان هست.
با اینکه خیلی ازش تعریف شنیده بودم و می خواستم یه روزی بخونمش حتما اما وقتی کتاب رو یکی از دوستام بهت امانت داد چندان اشتیاقی برای خوندنش نداشتم احتمالا به خاطر اینکه قبلا کتاب درمورد خانواده و خود شهدا فقط قصه دلبری رو خونده بودم و خاطره خیلی دلچسبی ازش نداشتم (بد نبودا ولی خب) و انتظار داشتم از خوندن تنها گریه کن هم همون تجربه رو داشته باشم. 
ولی تنها گریه کن خیلی با قصه دلبری متفاوت بود چون روایتش، روایت یک مادره. با تمام اون احساسات ناب و خالصانه ی مادرانه.
کتاب بیشتر از اینکه درباره خود شهید باشه درمورد مادرشون خانم اشرف سادات منتظری هست و از زمان کودکی این بانو شروع میشه تا مدتی بعد از شهادت پسرشون شهید محمد معماریان.
سرگذشت خانم منتظری برام مثل یه تلنگر بود. در طول خوندن کتاب همش با خودم می گفتم نگاه کن... انقلابی یعنی این! انقلابی باید همینقدر پا کار باشه! اگر نیستی پس اسم خودتو نذار بچه انقلابی که بعد آبروی هرچی انقلابیه رو ببری...
این خانم از جون و دل برای ایران و اسلام دویده بدون هیییچ چشم داشتی (برخلاف یه عده که برای هر کاری سریع منت می ذارن و دنبال سهم خواهی از سفره انقلابن!) حتی یک بار هم تو کتاب به چشمم نخورد این  خانم بگه این کار ثواب داره برم انجامش بدم. اصلا! حرفش این بود که این کار، این حرکت به نفع اسلامه، به نفع ایرانه، به نفع مردمه! یعنی سهم دنیوی که هیچ حتی چشمی به سهم اخروی هم نداره و این خیلی ارزشمنده. شایدم نکته اصلی همین باشه.
چه قبل از انقلاب چه بعد از انقلاب و حتی زمان جنگ هر کاری از دستش بر میومد انجام میداد. مشکلات و میدید، وضعیت رو می فهمید ولی مثل اکثر ماها غر نمیزد هرچقدر که از دستش بر میومد برای بهتر شدن اوضاع تلاش می کرد هر چقدر در توانش بود دنبال این بود که یه جوری به ایران و اسلام نفع برسونه. 
و وقتی پسرش میخواد بره جبهه و حتی به مادرش میگه به خاطر این کار شناسنامه اش و دستکاری کرده نه تنها با گریه و زاری جلوش و نمی گیره بلکه تمام قد پشت پسرش وایمیسته و اجازه نمیده احساساتش مانعی بشه جلوی پای پسرش تو راهی که انتخاب کرده.
اما فارغ از زندگی این بانو و شخصیت قابل احترامی که داره موضوعی تو کتاب خیلی به چشمم اومد
اینکه مردم ما هر وقت کشور درگیر بحران میشه یا مشکلی پیش میاد سریع دست به دست هم میدن و هر کی یه جوری به حل بحران کمک می کنه 
قبل از انقلاب همه دست به دست هم دادن و برای استقلال کشورشون جنگیدن
زمان جنگ چقدر پیر و جوون و حتی نوجوون جونشون رو گذاشتن کف دستشون و رفتن جلوی گلوله که از ایران و اسلام دفاع کنن و پشت جبهه چقدر از مردم کشورمون جمع می شدن و هرچی که رزمنده ها نیاز داشتن رو تهیه می کردن از دوختن و شستن لباس تا تهیه غذا و جمع کردن و فرستادن پول 
چقدر از بچه های این کشور پول تو جیبی هاشون رو جمع می کردن تو یه قلک و بعد می فرستادنشون برای رزمنده ها و جبهه و جنگ 
پزشک، مهندس، معمار، راننده هرکسی با هر تخصص و مهارتی یه گوشه کار و گرفت
هربار که سیل و زلزله رنجی برای بخشی از کشور به ارمغان میاره چقدر کمک های مردمی براشون فرستاده میشه چقدر پزشک رایگان میرن اونجا برای درمان چقدر جوون میرن برای ساختن اون مناطق
چقدر از مردم ما هر سال میرن مناطق محروم تا حتی شده یه قدم در جهت آبادی کشور برداشته باشن 
 و زمانی که هنوز من این کتاب رو تموم نکرده بودم انفجار تو بندر شهید رجایی در بندر عباس یه بار دیگه مردم ما رو متحد کرد 
مردم تو شهرای مختلف صف بستن برای اهدای خون 
مردم زیادی جشن و شادی شون رو تبدیل کردن به عزاداری برای بندرعباس 
و عزای عمومی که اعلام شد فقط یه خبر رسمی نبود اون روز دل همه مردم ایران عزادار بود 
و نه فقط داخل کشور که مردم ما فرای مرزهای ایران کنار هر مظلومی می ایسته و ازش حمایت می کنه 
این مردم دوست داشتنی رو شما کجای این دنیا می تونید پیدا کنید؟  
این کتاب نشونمون میده که چقدر به مادران شهدا مدیونیم؛ نه فقط برای پسر شهیدشون، که برای خود بودنشون.
        

          پارسال همین موقع ها بود که در مورد گراتزیا دلددا و کتابهاش تو اینترنت جستجو کردم و متوجه شدم برنده جایزه نوبل ادبی در سال 1926 شده. بین همه کتابهاش کتاب رقص گردنبند از همه شون ارزون تر بود و البته کمتر از بقیه معروفه با اینکه طبق چیزی که پشت کتاب نوشته این رمان نقش بسزایی در کسب این موفقیت (جایزه نوبل ادبی) داشته. همه اینا به علاوه ترجمه بهمن فرزانه باعث شد تصمیم بگیرم بذارمش تو لیست خرید و بالاخره امسال تو دو روز خوندم...
خیلی از کتاب لذت بردم و تصمیم بگیرم باقی کتابهاشم بخرم 
اما خود کتاب:
کتاب کوتاهیه 
ترجمه روانی داره
توصیفات زیادی داره ولی ابدا خسته کننده نیستن (البته بستگی به خودتون هم داره) خیلی قشنگن و کامل اون منظره ای که داره ازش صحبت میشه رو مثل یه نقاشی میارن جلو چشمات بعضی جاها حتی دلم می خواست کاش یه کم بیشتر بود. همه اینا در صورتی هست که شما به چنین توصیفاتی علاقه داشته باشید من خودم نه تنها از خوندن جزئیات و توصیفات خسته نمیشم بلکه لذت هم می برم پس اگر شما حوصله یا علاقه ندارین ممکنه خسته تون کنه.
داستان کتاب هم جالب بود مردی که به خاطر یه گردنبند به این شهر میاد و دنبال شخصی می گرده که گردنبند دست اونه. سر همین جریان (نمیدونم از اینجا به بعد اسپویل محسوب میشه یا نه ولی هشدار اسپویل) با یه خانمی آشنا میشه و احساس می کنه که عاشقش شده این دو نفر تصمیم می گیرن بیشتر با هم آشنا بشن ولی این دختر هویت و سرگذشت واقعی خودش رو در ابتدا پنهان می کنه و با هویت دیگه ای خودش رو به مرد معرفی می کنه و حالا این مرد عاشق این زن و این هویت میشه و صاحب اصلی این هویت شاهد عشق این دو نفره و ماجراهای بعدش
جزو معدود کتاب هایی بود که من گفتگوی کاراکتر ها رو خیلی دوست داشتم و از خوندنشون خسته نمیشدم
و پایانش برام عجیب بود و غمگین... 
نظرتون در مورد شخصیت ها تا پایان کتاب کاملا عوض خواهد شد و این چیزیه که من به شخصه خیلی دوست دارم اینکه هرچی بیشتر با شخصیت های داستان آشنا میشی هرچی بیشتر می شناسیشون نظرت راجع بهش عوض میشه
        

          ((باید با هم حرف بزنیم)) در مورد حرف زدن نیست!
تو این کتاب راجع به گفت و گو کردن میخونید که شامل حرف زدن، شنیدن، سکوت کردن و هر چیزی که ممکنه روی گفت و گو تاثیر داشته باشه میشه.
کتابیه که شما وقتی می خونید ناخودآگاه یاد گفتگو های خودتون میفتید و متوجه اشتباهاتی که ندونسته انجام دادید میشید. 
کتاب خوب و مفیدیه و من دوسش داشتم.
        

          داستان دو تا دخترعمو که چند وقتی هست دیگه خیلی با هم رفت و آمد ندارن ولی نهایتا جفتشون تو یه دانشگاه قبول میشن
ماجرا با مرگ یکیشون شروع میشه و اون یکی دنبال اینه که بفهمه چیشده و چه اتفاقی افتاده
غیر از خود داستان مطالبی هم راجع به انجمن ها و انتخابات و مسئله زنان و فتنه ۸۸ مطرح میشه 
داستان کشش خوبی داشت (نمیگم نمیتونی زمین بذاری) و من دوسش داشتم هرچند بعضی چیزاش عجیب بود ولی من تونستم با چشم پوشی از داستان لذت ببرم.
(اینو تقریبا بعد از کف خیابون ۱ خوندم که جفتشون به فتنه ۸۸ مربوط می‌شد.)
        

          اولین چیزی که تو این کتاب توجهم رو جلب کرد نقش مادربزرگ(و پدربزرگ) تو تربیت بچه هاست. که امروز بچه ها ازش بی بهره ان.
اول کتاب اشاره میکنه که پدر و مادر انقدر سرشون شلوغه که واقعا وقت کافی برای برآوردن همه نیازهای بچه ها ندارن. و اینجاست که مادربزرگ و پدربزرگ میاد و این خلأ رو پر میکنه. 
کتاب دوست داشتنی ای بود. مجموعه چند تا داستان کوتاه که همه شون دو تا نقش اصلی ثابت داره. پسر و مادربزرگش. نکات خیلی قشنگی رو از زبان یه پسر نوجوون می‌شنویم که این برای قشر نوجوان جذابه. فقط تنها چیزی که شاید باهاش ارتباط نگیرن اینه که فضا، فضای قدیمیه. بعضی جاها نوجوونا مثل نوجوونِ قصه فکر نمیکنن و افکار اونو شاید قدیمی بدونن.
من که ازش لذت بردم امیدوارم شماهم لذت ببرید😊
        

          این کتاب مجموعه ۶ تا داستانه به این ترتیب:
مسافری با تصویر پارچه ای 
جهنم آینه ها
تست روانشناسی 
آمدن اسئی 
جنایات مرموز دکتر مرا 
کوتوله رقصان
سومی، چهارمی و پنجمی رو دوست داشتم. (جنایات دکتر مرا رو بیشتر از همه)
انتظارم از کتاب متفاوت بود با چیزی که باهاش روبرو شدم ولی بازم کتاب دوست داشتنی شد برام.
        

          آقای امیر مهاجری (نویسنده کتاب) درواقع دبیر علوم اجتماعیه که به خاطر مسائلی که پیش میاد به عنوان معلم تربیت بدنی می‌فرستنش به یه مدرسه ابتدایی.
این کتاب یه جورایی میشه گفت خاطرات ایشون از لحظات بامزه (و تو چندمورد تلخ) زنگ ورزش با بچه های ابتداییه. هر خاطره خیلی کوتاه و مختصر و مفید نوشته شده و البته بیشترشون همراه با عکسی از بچه ها تو اون موقعیت آورده شده.
خاطرات بامزه ای بودن و برا منی که دانشجوی دبیری ام حتی عجیب به نظر میرسیدن. احتمالا دانشجو معلمان و معلمان مقطع ابتدایی با این کتاب خیلی بیشتر از من ارتباط بگیرن ولی در نهایت منم خیلی ازش لذت بردم.
پ.ن:موقع خوندن حقیقتا دلم خواست رشته ام رو از دبیری به آموزش ابتدایی تغییر بدم😅
        

          این کتاب رو دقیقا زمانی شروع کردم به خوندن که بین کلی کتاب غیر داستانی و مقاله و درس و دانشگاه غرق شده بودم و به شدت از این وضعیت خسته و کلافه بودم. حتی دیگه کم کم حوصله کتاب خوندنم نداشتم.
تا اینکه طاقچه جان اومد و ۸۰ درصد تخفیف گذاشت رو اشتراک طاقچه بی نهایت و منو وسوسه کرد برا دو سال اشتراک بگیرم و صرفا جهت اینکه از پولی که دادم نهایت استفاده رو کرده باشم رفتم هرچی تو بی نهایت چشممو گرفت رو ذخیره کردم که بخونم. بعد کاملا اتفاقی از بین اونا این یکی رو شروع کردم.
داستان با یه اتفاق غم انگیز شروع میشه و ادامه داستان در مورد کنار اومدن شخصیت اصلی با این غم بزرگه و اواسط داستان یهو اتفاقی میفته که شرط میبندم عمرا حدس نمیزنید و شرایط کاملا عوض میشه 
برای من کتاب دوست داشتنی بود 
امیدوارم اگر شما هم خوندید ازش لذت ببرید 🙂
        

          برا منی که تا حالا این مطالب به گوشم نخورده بود خیلی کتاب مفیدی بود.
اگر هنوز صلح امام حسن (ع) و قیام امام حسین(ع) براتون مبهمه و به نظرتون متناقضن حتما این کتاب به دردتون می خوره.
اگه هنوز ذهنیتتون از امام حسن(ع) شخصیت ضعیفتری نسبت بقیه ائمه است حتما در موردش بخونید. نمیگم حتما این کتاب چون فکر میکنم کتاب های دیگه ام باشن که شاید خیلی بهتر به این موضوع پرداخته باشن.
کتاب در واقع سخنرانیای رهبری در مورد صلح امام حسن(ع) و قیام امام حسین(ع) هستش که عینا اون سخنرانیا به صورت متنی نوشته شدن. به خاطر اینکه مخاطب این سخنرانیا عموم مردمن با سطوح مختلف درک و فهم و اطلاعات قبلی و همچنین سنین مختلف از نوجوون تا پیر برای همین مطالب خیلی ساده بیان شدن و به قدر کافی توضیح داده شده درباره هر مسئله ای تا مطلب قشنگ جا بیفته.
فقط یه موردی هست اونم اینکه این کتاب چون چند تا سخنرانی در روز ها و موقعیت های مختلفه بعضی مطالب تکرار میشن که بعضی جاها باعث میشه مطلب بیشتر جا بیفته و بعضی مواقع آزار دهنده اس. این ایراد نیست چون برا سخنرانی این تکرار ها و مرور ها لازمه و کتابم عین سخنرانی رو نه یه کلمه کم نه یه کلمه بیشتر آورده. ولی اگر یه نفر این مطالب رو جمع میکرد خلاصه تر و منسجم تر می نوشت جوری که از حالت سخنرانی بودن در بیاد خیلی بهتر میشد و حجمشم کمتر میشد.
        

          چرا نیم؟ چون از این کمتر نمیشد امتیاز داد