من این کتاب رو واقعا دوست داشتم و به نظرم برای نوجوانان کتاب خوبی هست 
کتاب درمورد نوجوان مظفر سالاری هست که در خانه امیر صداش میکردند 
و من وقتی کتاب رو می‌خوندم می‌تونستم همراه امیر به دوران نوجوانیش برم و این برای من جالب بود که با زندگی یک نوجوان در دهه های قبل آشنا بشم 
و من مادربزرگم رو زیاد نمی‌دیدم و زود هم از دنیا رفتند و تقریباً هیچ خاطره ای باهاشون ندارم 
ولی واقعا وقتی این کتاب می‌خوندم از شخصیت ننه آغا لذت بردم 
و تونستم مادربزرگ داشتن رو تجربه کنم .
اینکه یک مادربزرگ داشته باشید که متوجه مشکلات شما بشه و براتون وقت بزاره و بتونه راه درست بهتون نشون بده خیلی خوبه .
امیدوارم شما هم از خواندن این کتاب لذت ببرید :)
          

            «قصه های من وننه‌آغا» مجموعه داستان‌های کوتاهی به قلم مظفر سالاری است. او داستان‌نویس، پژوهشگر و منتقد توانای اهل یزد است که در این مجموعه جذاب، ماجراهایی خاطره‌انگیز از دوران نوجوانی و کودکی‌اش را روایت می‌کند. این داستان‌ها آن قدر لطیفند که خواننده خود را در فضای اصیل و صمیمی آن‌ها احساس می‌کند.
 پیش از این از سالاری رمانی به نام «رویای نیمه‌شب» منتشر شده‌‌است که در طول دو سال به چاپ هفتادم رسید. او ۲۵ سال برای کودکان و نوجوانان کار مطبوعاتی کرده و ده‌ها داستان و نمایشنامه و فیلم‌نامه کوتاه‌و بلند، چند رمان و کتاب آموزشی و پژوهشی نگاشته که تا کنون جوایز بسیاری کسب کرده‌اند.
          

            کتاب پیشنهادی برای نوجوان 
خاطره های خوندنی و لذت بخش 
بعضی کتابا برای همخوانی با نوجوان ها مناسب ن، 
این  کتاب یکی از اوناست. 
          

             با اینکه بچه یزدم  اما با خواندن کتاب این هوس در دلم افتاد که کاش بچه یزدِ ۵۰ سال پیش بودم. نسلی که زیر کرسی پای قصه های ننه آغا بزرگ شده و توی کوچه پس کوچه های کاه گلی بازی کرده یا بین آب انبارهای قدیمی یزد مقنی گری می‌کرده.
دلم آن روزهای یزد را خواست و زیستن در اتمسفر بی موبایل و پر قصه‌اش. شب های زمستانش زیر کرسی همراه با کالجوش ننه آغا
          

            یه کتابی بود پر از حس خوب، پر از هیجان، خنده داشت و ترس!
میتونستی با قصه همراه بشی
برای یکم استراحت و تفریح و فرار کردن از اتفاقات سردرد آور زندگی این کتاب رو پیشنهاد میکنم! 
          

            کتاب قصه های من و ننه آغا رو فقط و فقط برای کودک درونم خریده بودم . دیروز که حال و حوصله کاری رو نداشتم رفتم سراغش خوندم. به اندازهٔ خوردن یه شربت آلبالوی خنک تو بعدازظهر تابستون لذت بخش بود. قبلاً هم از این نویسنده کتاب رویای نیمه شب رو خونده بودم مطمئن بودم این کتاب هم خوبه و شروع و پایان خوبی داره. خیلی صمیمی و خودمونی که انگار داری با ننه آغا زندگی میکنی و اونم داره راهنماییتون می‌کنه. فقط نمی‌دونم چرا نویسنده تو قسمت آخر که داستان زمین عقاب رو گفتند میگن:
« به هر بهانه ای کار رو درس را ول میکردیم و به زمین عقاب می‌رفتیم و تا نای حرکت داشتیم،می فوتبالیدیم»
خیلی برام عجیب بود و آخر کتاب خورد توی ذوقم. کلمه می فوتبالیدیم خیلی عجیب و غریب بود چون اصلا این جور حرف زدن به این شخصیت نمی‌اومد اگه از اول یه همچین ادبیاتی داشت میشد قبول کرد این جوری حرف بزنه ولی با نظارتی که ننه آغا داشت بعید بود. به هر حال من تو نوجوانی این کتاب رو نخوندم الان برای نوجوان درونم خوندم اونم راضی بود. خدا رحمت کنه همه ی ننه آغاها رو که درس های خوبی به بچه ها و نوجوون ها میدن. کاش قدر بدونیم.
          

            در شرایط امروز و فاصله‌ی زیادی که بین نسل جدید و نسل قدیم ایجاد شده، خواندن کتاب‌های این‌چنینی برای نسل جدید به شدت لازم است.
زندگی با پدربزرگ و مادربزرگ برای ما دهه‌ی شصتی‌ها و نسل ما قبل ما، چیز غریبی نیست. اما قطعا نسل جدیدتر درکی از این مدل زندگی ندارند.
 خواندن خاطراتی که حول محور مادربزرگ دانا و مهربان خانواده می‌چرخد، بسیار شیرین است و برای نسلی که زندگی با پدربزرگ و مادربزرگ را تجربه نکرده‌اند می‌تواند جالب باشد.
همچنین خواندن داستان‌های کوتاه و چند صفحه‌ای  این کتاب قطعا برای نوجوانان راحت‌تر است.
 این کتاب را به نوجوانان اطرافم پیشنهاد خواهم کرد.
          

            کتاب رو دوست داشتم
از اون کتاب های حال خوب کن بود
یه ستاره کم دادن چون ترتیب زمانی خاطرات رعایت نشده بود و یکهو از ۱۴ سالگی امیر میپرید به ۱۰ سالگی ش
و یه جاهایی غلط نگارشی داشت.