کتاب خاطره نویسی هست و به نظرم در تبدیل خاطرات به داستان موفق نبوده 
پیوستگی و ترتیب ماجراها هم رعایت نشده و گاهی اطلاعاتی که در یک فصل داده شده در فصل دیگر تکرار شد
        

          کتاب قصه های من و ننه آغا رو فقط و فقط برای کودک درونم خریده بودم . دیروز که حال و حوصله کاری رو نداشتم رفتم سراغش خوندم. به اندازهٔ خوردن یه شربت آلبالوی خنک تو بعدازظهر تابستون لذت بخش بود. قبلاً هم از این نویسنده کتاب رویای نیمه شب رو خونده بودم مطمئن بودم این کتاب هم خوبه و شروع و پایان خوبی داره. خیلی صمیمی و خودمونی که انگار داری با ننه آغا زندگی میکنی و اونم داره راهنماییتون می‌کنه. فقط نمی‌دونم چرا نویسنده تو قسمت آخر که داستان زمین عقاب رو گفتند میگن:
« به هر بهانه ای کار رو درس را ول میکردیم و به زمین عقاب می‌رفتیم و تا نای حرکت داشتیم،می فوتبالیدیم»
خیلی برام عجیب بود و آخر کتاب خورد توی ذوقم. کلمه می فوتبالیدیم خیلی عجیب و غریب بود چون اصلا این جور حرف زدن به این شخصیت نمی‌اومد اگه از اول یه همچین ادبیاتی داشت میشد قبول کرد این جوری حرف بزنه ولی با نظارتی که ننه آغا داشت بعید بود. به هر حال من تو نوجوانی این کتاب رو نخوندم الان برای نوجوان درونم خوندم اونم راضی بود. خدا رحمت کنه همه ی ننه آغاها رو که درس های خوبی به بچه ها و نوجوون ها میدن. کاش قدر بدونیم.
        

          خییلیی دوستش داشتم
حتما دومیش هم میخوننم
        

          کتاب خیلی شیرینی بود 
قلم روون و دلنشینی داشت و آدم رو جذب می کرد 
ولی این پراکندگی خاطرات یک کم جالب نبود 
نویسنده میتونست مدل دیگه ای این خاطرات رو ردیف کنه 
ولی در هر داستان یک نکته تربیتی وجود داشت و این خیلی جالب بود 
فضای داستان فضای قدیم بود و حال آدم رو خیلی خوب میکرد 
حرف های گران بهای ننه آغا مثل جواهر بود 
هر بار که می خوندم ننه آغا، یاد ننه آغای خدا بیامرز خودم میفتادم 🥺
در کل کتاب دلنشینی بود و مخصوصاً برای نوجوان ها کتاب بسیار مناسبی است و می تونید این کتاب رو به عنوان هدیه بهشون بدید و خوشحالشون کنید 😍
روح همه ننه آغاهای آسمانی شاد با ذکر صلوات✨
        

          صرفا کمی خنده هم بود
        

          اولین چیزی که تو این کتاب توجهم رو جلب کرد نقش مادربزرگ(و پدربزرگ) تو تربیت بچه هاست. که امروز بچه ها ازش بی بهره ان.
اول کتاب اشاره میکنه که پدر و مادر انقدر سرشون شلوغه که واقعا وقت کافی برای برآوردن همه نیازهای بچه ها ندارن. و اینجاست که مادربزرگ و پدربزرگ میاد و این خلأ رو پر میکنه. 
کتاب دوست داشتنی ای بود. مجموعه چند تا داستان کوتاه که همه شون دو تا نقش اصلی ثابت داره. پسر و مادربزرگش. نکات خیلی قشنگی رو از زبان یه پسر نوجوون می‌شنویم که این برای قشر نوجوان جذابه. فقط تنها چیزی که شاید باهاش ارتباط نگیرن اینه که فضا، فضای قدیمیه. بعضی جاها نوجوونا مثل نوجوونِ قصه فکر نمیکنن و افکار اونو شاید قدیمی بدونن.
من که ازش لذت بردم امیدوارم شماهم لذت ببرید😊
        

          من این کتاب رو واقعا دوست داشتم و به نظرم برای نوجوانان کتاب خوبی هست 
کتاب درمورد نوجوان مظفر سالاری هست که در خانه امیر صداش میکردند 
و من وقتی کتاب رو می‌خوندم می‌تونستم همراه امیر به دوران نوجوانیش برم و این برای من جالب بود که با زندگی یک نوجوان در دهه های قبل آشنا بشم 
و من مادربزرگم رو زیاد نمی‌دیدم و زود هم از دنیا رفتند و تقریباً هیچ خاطره ای باهاشون ندارم 
ولی واقعا وقتی این کتاب می‌خوندم از شخصیت ننه آغا لذت بردم 
و تونستم مادربزرگ داشتن رو تجربه کنم .
اینکه یک مادربزرگ داشته باشید که متوجه مشکلات شما بشه و براتون وقت بزاره و بتونه راه درست بهتون نشون بده خیلی خوبه .
امیدوارم شما هم از خواندن این کتاب لذت ببرید :)
        

          چون تازگی ها نویسنده اش مشهور شده بود ، کتاب  خوندم اما شنیدن کی بود مانند دیدن 
        

          «قصه های من وننه‌آغا» مجموعه داستان‌های کوتاهی به قلم مظفر سالاری است. او داستان‌نویس، پژوهشگر و منتقد توانای اهل یزد است که در این مجموعه جذاب، ماجراهایی خاطره‌انگیز از دوران نوجوانی و کودکی‌اش را روایت می‌کند. این داستان‌ها آن قدر لطیفند که خواننده خود را در فضای اصیل و صمیمی آن‌ها احساس می‌کند.
 پیش از این از سالاری رمانی به نام «رویای نیمه‌شب» منتشر شده‌‌است که در طول دو سال به چاپ هفتادم رسید. او ۲۵ سال برای کودکان و نوجوانان کار مطبوعاتی کرده و ده‌ها داستان و نمایشنامه و فیلم‌نامه کوتاه‌و بلند، چند رمان و کتاب آموزشی و پژوهشی نگاشته که تا کنون جوایز بسیاری کسب کرده‌اند.
        

          زیبا بود.
        

          کتاب پیشنهادی برای نوجوان 
خاطره های خوندنی و لذت بخش 
بعضی کتابا برای همخوانی با نوجوان ها مناسب ن، 
این  کتاب یکی از اوناست. 
        

          اگر به خوندن خاطرات علاقه دارید کتاب روان و خوبیه
ولی اگه به دنبال کتاب با موضوعات خلاقانه و جدید می‌گردید بهتره سراغ این کتاب نرید.. :)
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ ۱۳۹۹/۰۲/۰۱ به پایان رسیده است.
        

          در شرایط امروز و فاصله‌ی زیادی که بین نسل جدید و نسل قدیم ایجاد شده، خواندن کتاب‌های این‌چنینی برای نسل جدید به شدت لازم است.
زندگی با پدربزرگ و مادربزرگ برای ما دهه‌ی شصتی‌ها و نسل ما قبل ما، چیز غریبی نیست. اما قطعا نسل جدیدتر درکی از این مدل زندگی ندارند.
 خواندن خاطراتی که حول محور مادربزرگ دانا و مهربان خانواده می‌چرخد، بسیار شیرین است و برای نسلی که زندگی با پدربزرگ و مادربزرگ را تجربه نکرده‌اند می‌تواند جالب باشد.
همچنین خواندن داستان‌های کوتاه و چند صفحه‌ای  این کتاب قطعا برای نوجوانان راحت‌تر است.
 این کتاب را به نوجوانان اطرافم پیشنهاد خواهم کرد.
        

          .
#کتاب_خواندم
#قصه_های_ننه_آقا
خیلی لطیف بود و دوست داشتنی! 
از خوراکی های لطیف که کرشمه نام داشت، 
تا نصیحت های بی امان ننه آقا
دلم برای ننه آقایم تنگ شد.
*نور و ظلمت تو وجود همه هست توسعی کن همیشه چراغ وجودت روشن باشه. 
*قبل ازاین که کاری و انجام بدی خوب فکر کن! لنگ نبسته نپر وسط گود
*ریش تو گلوت گیر کرده! 
*هرنوشی نیشی داره یه نون بخورید و صدتا صدقه بدید! 
. 

        

           با اینکه بچه یزدم  اما با خواندن کتاب این هوس در دلم افتاد که کاش بچه یزدِ ۵۰ سال پیش بودم. نسلی که زیر کرسی پای قصه های ننه آغا بزرگ شده و توی کوچه پس کوچه های کاه گلی بازی کرده یا بین آب انبارهای قدیمی یزد مقنی گری می‌کرده.
دلم آن روزهای یزد را خواست و زیستن در اتمسفر بی موبایل و پر قصه‌اش. شب های زمستانش زیر کرسی همراه با کالجوش ننه آغا
        

          شیرین و صمیمی اما عاری از خلاقیت و تکنیک
        

          یک داستان شیرین و حال خوب کن ..

یک سفر به گذشته در کنار یک خانواده دوست داشتنی و یک‌ مادربزرگ عزیزتر به اسم ننه اغا که راهنمای زندگی اطرافیانش میشه و مثل یک مشعل راه رو نشون میده ..

رمان نوجوان است اما اینقدر شیرین است که من نیز همراه کتاب شدم و یک روزه تمومش کردم ..


        

          کتاب رو دوست داشتم
از اون کتاب های حال خوب کن بود
یه ستاره کم دادن چون ترتیب زمانی خاطرات رعایت نشده بود و یکهو از ۱۴ سالگی امیر میپرید به ۱۰ سالگی ش
و یه جاهایی غلط نگارشی داشت.