پر از سیاه‌نمایی، پر از هذیان، چندین مورد تکراری گفتن حوادث قصه، پر از بدگویی و بد حرف زدن، لحن خشن و بی‌ادب و خشک،  خراب کردن وجه‌ی هر شخصیت ایرانی، بدون لحظه‌ای مثبت و امیدوار کننده.
اگر می‌خواهید غم و افسردگی به سراغتان بیاید، این رمان را بخوانید...
      

        کتابی که با آن گریه کردم و حال عجیبی داشتم. یک قصه‌ی واقعی که مثل افسانه‌ها بود ولی افسانه نبود.
      

        بهترین کتابی بود که تو عمرم خوندم، دلم می‌خواد چند بار دیگه بخونمش و با شخصیت برجسته‌ی آقای قاضی ره بیشتر آشنا بشم.
فوق‌العاده بود.
      

        ساده و روان بود
      

        آموزنده و جالب😊
      

        پر از بچگی و هیاهو...
      

        دوران جنگ هشت ساله‌ی ایران را خیلی بیشتر و بهتر درک کردم‌. امیدوارم همه بخونن