این کتاب رو توی بدترین و سخت ترین روزای زندگیم خوندم.
دا فقط یک کتاب نیست که بخونی و ازش رد بشی.
وقتی شروع میکنی به خوندن این کتاب، واقعاً یه بخشی از زندگیت میشه. جوری که شبا به شخصیت های این کتاب فکر میکنی و روزها سعی میکنی زندگیت رو توی اون شرایط تصور کنی.
دا اولین و آخرین کتابِ داستانیه ی زندگیم بود که خوندم.
        

          وقتی شروع کردم به خوندن این کتاب که روزهای سختی رو داشتم میگذروندم
هرچند از لحاظ روحی خیلی بهم فشار اومد اما خودمو با زهرا همراه کردم و لحظه لحظه ی رنج اونو درک کردم
        

          کتاب ارزش بار ها خواندن را دارد
حتما بخوانید
        

          نمیدانم از دا چه و چگونه بنویسم تا حقی را که این کتاب برگردنم دارد ادا کنم.
قبل از دا، تصورات من از جنگ و خصوصا سقوط و آزادسازی خرمشهر خیلی لوس و مامانی بود. شاید کمی تقصیر گفتمان جنگ توی مدارس هم باشد.
وقتی به شهادت فکر میکردم، چیزی مثل خیلی آرام تیر خوردن و نقش زمین شدن و جان دادنی با لبخند توی ذهنم بود 
یا مثلا از نقش زنان در جنگ، چیزی مثل غذا پختن و لباس خونی رزمندگان شستن و پلیور بافتن و این ها.
فکر میکردم خانواده ها بعد از شهید دادن کمی بی تابی کرده اند و خلاص، چون برایشان افتخار بزرگی بوده دیگر عین خیالشان نبوده. یا مثلا مردم جنگ زده با خوبی و خوشی و مهربانی توی کمپ های تمیز و قشنگی کنار هم زندگی کرده اند تا جنگ تمام شده و برگردند خانه هایشان.
دا همه چیز را عوض کرد.
کل کتاب را در حیرت محض خواندم.
صحنه های پیدا کردن جسد شهیدان از توی خانه ها و کنار جاده ها، توصیف وضعیت مجروحین، درد سقوط خرمشهر که اصلا نفهمیده بودمش، بی تابی های خود سیده زهرا و مادرش که همان دا است، سختی بچه بزرگ کردن وسط جنگ، وضعیت ناراحت کننده کمپ ها.
و در کنار همه این ها، از سیده زهرا حسینی خجالت میکشیدم.
یک دختر ۱۷-۱۸ ساله، چقدر کارهای عجیب و غریب کرد.
چقدر خسته میشد ولی جا نمیزد.
اوایل کتاب اصلا نمیفهمیدمش، و به آخر های کتاب که رسیدم خودم را نمیفهمیدم که دیگر خبری از توچ و تفنگ و خمپاره و خطر جانی جلوی رویم نیست ولی بازهم کار و خدمت برایم سخت است.
سیده زهرا حسینی و خواهرش و دوستانش و جوانان خرمشهری توی کتاب، از این الگوهایی بودند که واقعی واقعی هستند، پر از درد ولی واقعی.
        

          چند سال بود دوست داشتم این کتاب را بخوانم تا ببینم واقعا کتاب خوبیست یا آنگونه که تخریب می‌شود فروش دولتی داشته است؟!
به نظرم خاطرات کتاب بدیع و جذاب و آموزنده است و اخلاص شخص اول در آن قابل حس است. اتفاقات بسیاری که نسل ما آن را نشنیده و ایمان و اقتدار یک شیعه در عین مظلومیتش.
ضعف اصلی کتاب را مطول بودن آن میدانم. به نظرم در 500 صفحه هم می‌شد مفاهیم را منتقل کرد.
معرفی کامل کتاب را در وبلاگم منتشر کردم:
http://safaeinejad.ir/1397/03/03
        

          به نام او...
کتاب دا (به معنای مادر) کتابی متفاوت که زاویه های دیگر جنگ را نشان مخاطب می دهد. 
تلاش های زهرا و کارهای او و صبری که همچو سیده زینب (س) در شهادت پدر و برادر خود دارد، ستودنی است.
شخصیت های واقعی کتاب و شیوه نگارش عالی آن مخاطب را مجذوب می کند که تا پایان همراه کتاب باشد. 
امیدوارم همه ی کتابخوان ها روزی این داستان زیبای واقعی را مطالعه کنند‌ . 
        

          اینکه نمی تونم ستاره های بیشتری بدم به خاطر اینه که زندگینامهٔ جنگ خوندن(حتی به خوبی این کتاب) برام خیلی دوست داشتنی نیست.
خیلی کوچیک بودم و این کتاب رو ورق می زدم و می خوندم و با توصیفاتش کیف می کردم؛ و سریع می پریدم که عکساشم نگاه کنم؛ شاید اگر الان بخونم بیشتر باهاش گریه کنم یا بیشتر دوستش داشته باشم؛ اما خاطره ورق زدن «دا» فعلا برام یه خاطره شگفت انگیز از دوران بچگیمه.
        

          هرچند بعضی جاهاش دیگه کشش نداشتم بخونم و انتقال غم و ناراحتی اش زیاد بود اما زشتی  جنگ میشه با تمام وجود حس کردم. 
        

          این کتاب را وقتی خواندم به معنای واقعه کلمه با وقایع نگاری آشنا شدم. دیگر نگران نبودم متن کم است یا زیاد. حدود 15 سال پیش خوندم.
        

          چند سال پیش این کتاب را از یکی ازدوستان امانت گرفتم و خیلی سریع خوندمش
یک ماه پیش که رفتم کتابفروشی ،بین کتابها دیدمش و خریدمش احساس میکنم یک بار دیگه باید بخونمش البته نه با سرعتی که بار اول خوندم
هر صفحه از کتاب رو میخوندم همراه با گریه بود.بعضی روزها آنقدر گریه میکردم که توان ادامه دادن مطالعه رو نداشتم 
ولی در کل خیلی تاثیر گذار بود.

        

          هیچ وقت فکر نمیکردم یه روزی قرار باشه تو غسال خونه کار کنم تازه اونم این غسال خونه که آدما رو باید اعضا و جوارحشونو از گوشه گوشه پیدا کنی تا کفن پیچشون کنی
        

          کتاب خیلی خوب و اثرگذاریه و نقش زنان در دوران دفاع مقدس رو به خوبی نشون میده
ارزش خوندن که داره و بنظرم حتی لازمه حداقل یک بار این کتاب رو بخونیم
وقتی میخونی همش با خودت میگی این دختر چقدر قویه، چه طور تونسته و ...🙂
        

          هرچیزی بگم حق این کتاب رو ادا نمیکنه...
گمانم ۱۵ یا ۱۴ ساله بودم که این کتاب را خواندم. یادم هست در سفر به بندرعباس بودیم، توی ماشین، روی کشتی نشسته بودم و از بندرعباس دور می شدیم و به سوی قشم می رفتیم. هوا بی نهایت گرم بودهمه روی عرشه رفته بودند تا لااقل در جریان بادی که روی خلیج می‌وزید باشند. من اما... مانده بودم داخل ماشین، شیشه ها بالا و هوایی دقیقه به دقیقه گرم تر می شد تا در سکوت، به هیاهویی که دا در ذهنم انداخته بود بپردازم. رسیدم به قسمتی که از "زینب" می گفت، جایی که شخصیت می فهمید و می فهماند زینبی که ایننن همه کمکش کرده از دق کردن نجاتش داده و فرشته نجاتش شده واقعا وجود نداشته!!
می خواندم و بحث از گریه گذشته بود! چنان روی کتاب زار می زدم که گویا زینب عضوی از اعضای خانواده خودم بوده!
دا روایت عظیم و عجیبی ست. واقعیت هایی که ما فقط شنیده ایم و آن شنیدنمان هم به درد خودمان میخورد را چنان در صورتمان می کوبد و چنان واضح بازسازی می کند که بیدار شویم و حیا کنیم از رنجی که بر این خلق رفته تا به واقع از خاک این مملکت وجبی کم نشود.
        

          این کتاب را چند سال پیش خوانده ام ولی هنوز وقتی حرفی از کتابهای دفاع مقدس می شود جز اولین هایی است که به ذهنم می آید.
یادم هست چند باری خواندنش را متوقف کردم چون تصور کردن آن حجم از اتفاقات ناگوار در یک زمان کوتاه برایم سخت بود...قلم نویسنده روانه و خواننده ی خودش رو وسط ماجرا میکشونه به خاطر همین بعضی جاها ناخودآگاه از شدت ناراحتی یا ترس کتاب رو می بندی
درود خدا بر شهیدان و همه ی آن مردان و زنانی که پای وطن ماندند و می مانند و خواهند ماند
        

          طولانی ترین داستانی که تا به حال خوندم...
کتاب خیلی خیلی جالبی بود و البته تاثیر گذار.
کتابی که با هر خطش از غریبی سید زهرا اشک میریزید.
دختر هجده ساله ای که زینب زمان ما شد‌.
پیشنهاد میشه که حتما به عنوان یه کتاب که از گذشته ی ایران جانمون سخن میگه بخونیدش. 

        

          نمی‌دونم چجوری درباره این کتاب توضیح بدم که حق مطلب ادا بشه
من سال‌ها پیش این کتاب رو خوندم، اون موقع اصلا کتابخون نبودم اما این کتاب رو با اون حجمی که داره، نتونستم رهاش کنم
        

          باورم نمیشه ولی انقدر برام جالب بود که یکسره نشستم سرش و سه روزه تمومش کردم
        

          یادم هست که سال ها پیش وقتی نوجوان بودم این کتاب را خواندم و قطعا جذابیت این قصه آنجایی برایم دوچندان شد که من هم سن وسال راوی داستان بودم وقتی وارد آن بخش از دنیای جان فرسایش شدم، من شده بودم زهرا...
قلم داستان خوب است اما تلفیق خاطرات وقلم نویسنده گاهی نفست راحبس می کند تا جایی که قلبت به کندی می زند...
        

          سالها پیش این کتاب رو خوندم و اشک ریختم😭
الان بعید میدونم حوصله و وقت کنم کتاب خاطراتی با این همه جزئیات بخونم
        

          نتونستم تمومش کنم چون جذابیت روایت پایین بود و تقریبا فرقی با کتاب های دیگر روایتگری جنگ نداشت برام.
بعضی کتاب ها رو باید وقتی داغ هستند خوند وگرنه تاریخ مصرفشون تموم میشه، دا برای من اینطوری بود‌. ولی فکر نمی‌کنم برای همه این‌طوری باشه‌.
به هر حال صحنه‌های توصیف شده از جابجا کردن اجساد توسط شخصیت اصلی تکان دهنده بود برام.