بسم الله الرحمن الرحیم
ام‌علاء را نمی‌شود یک نفس خواند...
گاهی باید تامل کرد
مکث کرد
صبر کرد
تا بتوان هضم کرد صبر عجیب و غریبش را...

اگر دنبال یک نمونه ملموس، دنیایی و نزدیک از زن تراز انقلاب می‌گردید، این کتاب را حتماً بخوانید.
بعید است پشیمان شوید.

پ.ن
ان یک ستاره که ندادم، برای عدم انسجام روایت های داستان بود. کاش نویسنده، روایت زندگی ام‌علاء را از اول تا اخر می‌نوشت.
و اگر بعد خواندن کتاب، خواستید مزار پسر شهیدش را در شیخان زیارت کنید... (تعبیر ادبی نویسنده درباره محل مزار شهید سیدصادق القبانچی، مرا که به مزار او نرسانید.)
اگر جایی بایستید که پایین سنگ قبرها قرار بگیرید و روبرویتان در اصلی شیخان باشد.
سمت راست مزار زکریا ابن آدم (دو ساختمان در شیخان هست، یکی مقبره میرزای قمی، و دیگری زکریا ابن آدم)
روی دیواره مقبره، سنگ مزار شهید امیدیان نصب شده، در همان ردیف به سمت عکس شهدا که روی دیوار نصب شده، نهمین سنگ قبر، مزار پسر ام‌علاء است.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
هیچ‌وصفی جز عالی نمی‌توانم درباره‌اش به‌کار ببرم.
یک کتاب با استدلال‌های کاملا عقلانی
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
نمی‌دانم چند بار این کتاب را خواندم. چه وقتی که کوچک بودم و چه زمانی که برای بچه‌ها خواندم. کاش دوباره چاپ شود.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
به واسطه استاد عزیزی که جناب ادواردو را از نزدیک دیده بود، بلافاصله پس از ساخت مستند با ایشان آشنا شدم.
ادواردو آنیلی
شهید غریبی است که به مدل مسیحیت، تدفین شد.
کتاب حرفی بیشتر از فیلم نداشت و مستندش را به کتاب ترجیح می‌دهم
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
غبطه می‌خورم به آدم‌هایی مثل شیخ سهیل که فرسنگ‌ها جلوتر از امثال ما که ادعا داریم، عمل کرده و فقط حرف نزده‌اند.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
ربنا الذی أعطی کل شیء خلقه ثم هدی
کمال کورسل یکی از مصادیق تام همین ایه بود.

هنیئا لک مجاهد فی سبیل‌الله
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
شروع کتاب، کشش لازم را ندارد. اما بعد فصل دوم ضرباهنگ کتاب و نثر روان می‌شود.
این کتاب بیش از آنکه داستان شیخ عباس قمی باشد، رمان زندگی شیخ سلمان گیوه‌چی است‌.
احتمالاً کمبود منابع، نویسنده را مجبور کرده که برای جلوبردن داستان، به تخیل روی بیاورد و شخصیت اول، محدث قمی نباشد.

بستگان ما در قضیه کشف حجاب،به عراق مهاجرت می‌کنند و مدتی در همسایگی آشیخ عباس قمی در کربلا بودند.
تعریف می‌کنند آشیخ عباس، اتاقی در بالاخانه داشت.
با نردبان به آنجا می‌رفت و بعد نردبان را بالا می‌کشید تا کسی مزاحمش نشود و مشغول نوشتن می‌شد.

روحش شاد
یکی از مهمترین کتب ادعیه شیعه، یادگار اوست.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
فکر کردم بعد مدت‌ها یکی مشکلات چپ‌دست‌ها را قصه کرده که نکرده بود. داستان روانی است، اما از چپ‌دست بودن فقط قلم‌دست‌گرفتن و غذاخوردن را آورده... حتی با اینکه شخصیت اول داستان، اهل گرافیک است، از مشکل موس نگفت. از جهت چرخش ذهن.
نویسنده بعید است چپ‌دست باشد، وگرنه کلی نکته قابل گنجاندن در داستان بود. از کلیدی که توی قفل نمی‌چرخد، تا دستگیره‌های همه چیز...
کاش وقتی چپ‌دست بودن روی جلد آمده بود، بیشتر چپ‌دست‌ها و مشکلاتشان را می‌دید.

پ.ن:
توی ذوقم خورد. شخصیت اول اگر چپ‌دست هم نبود، خیلی روال داستان تعییر نمی‌کرد. بهانه دیگری برای گوشه‌نشینی پیدا می‌شد.
      

        بسم‌الله الرحمن الرحیم
تقسیم‌بندی فصل‌هایش، طرح جدیدی بود. این کتاب بیش از آنکه قلم حبیبه آقایی‌پور باشد، مروری بر زندگی مردی بود که عملاً تلاش‌کرده بود جز برای او کار نکند و تلاشش را بکند که مخلصانه زندگی‌کند.
بابانفسی
این روزها زنده‌تر از قبل و بیش از گذشته، دستش را دراز کرده تا هر کسی کمک‌خواست، دستش را بگیرد.
حتی اگر ظاهراً اتفاقی حوالی مزارش قدم بزنی.
بل احیاء عند ربهم یرزقون

ممنون خانم آقایی‌پور که بخشی از زندگیتان را با ما درمیان گذاشتید.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
یک عاشقانه آرام، صفحه به صفحه بزرگ‌شدن فاطمه صفدری و جعفر حسینی به تصویر کشیده شده‌است. دو جوان دهه شصتی افغانستانی-ایرانی.
به زبان مادری حرف‌می‌زدند، آقا جعفر تاکید داشتند که لباس رسمی خودشان را بپوشند. در ایران، هویتشان را حفظ کردند و از آن‌طرف، نمی‌شود گفت ایرانی نبودند. مصداق بارز سربازمطیع ولایت، عاشق رهبری...
ابوزینب، بالاخره از فاطمه، زینب و محمدحسینش دل‌کند و رفت... یک هفته قبل از حاج‌قاسم.
رفت که به صف مستقبلین برسد.
روحش شاد
*
چقدر دلم می‌خواست خانوم صفدری را می‌دیدم.
کتاب را به هوای نویسنده‌اش خریدم و ماند بین کتاب‌های نخوانده... وقتی بهشت‌زهرا، شهید صدایم زد، دیدم بی‌معرفتی است که کتاب همچنان نخوانده مانده.
ابوزینب
این روزها  دلمان خون است از وضع جبهه مقاومت. 
دعایمان می‌کنید؟
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
در  دفاع‌مقدس ما هر کس، هر کاری بلد بود آمد وسط کار و سعی کرد صدش را بگذارد تا بتواند کمک کند...
هر کس یا تخصصی... از مکانیک، بنا گرفته تا مقنی‌های دارالمومنین شهر یزد...

روایتی نرم، آرام و دلنشین از یکی از بی‌سر و صداترین ابتکارات زمان دفاع.

مدافعین گمنام وطن، هنوز مانده‌اند تا کشف شوند.
ممنون خانم میرابوطالبی
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
بیشتر از شیرینی، تلخ بود، خیلی تلخ...
با این کتاب، گریه کردم. بعد از خواندن روایتی به نویسنده‌اش پیام دادم که دمت گرم! حق الی الابد...
بر عکس کتاب قبلی، که دوستش نداشتم و نمی‌شد نقدهایم را بگویم، اما این کتاب...

کاش تنوع موضوعات بیشتر بود. مثلاً طلاق، سه روایت داشت و تجرد دو روایت... حالا تجردش، از دو زاویه دید بود، اما طلاق...
شاید می‌شد موضوعات بیشتری را گنجاند.

خانم‌هایی که این کتاب‌ها را می‌نویسند، خیلی جسارت دارند، من که ندارم با اسم چنین مسائلی را روایت کنم
      

        بسم الله القاصم الجبارین
خیلی خسته بودم، ۱۶ ساعت بود که کار کرده بودم و فقط یک ساعت خوابیده بودم...
اما نثر کتاب، کاری کرد که یک نفس خواندمش...
توصیفات عالی
صحنه‌پردازی درست

در این روزها خواندن این کتاب، صرفاً مرا یاد موتور کشتار رژیم صهیونیستی انداخت که اگر پایشان به لب مرز ما برسد، بدتر از مغول‌ها می‌کنند....

و چند نکته:
۱-  در این کتاب هم اشاره شده که حمله وحشیانه مغول، تقصیر والی خراسان است که تجار و پیک مغول‌ها را از دم تیغ گذراند.

۲- خانواده‌های مذهبی، هنوز هم سفره‌های مردانه و زنانه‌شان جداست... چه برسد به آن سال‌ها... این اشتباه تاریخی، چشمانم را گرد کرد.

۳- رودخانه قمرود! حشو دارد بزرگوار... آیا کم‌آبی‌اش مستند تاریخی هم دارد؟

۴- مشتاقم بار بعد در سفر قم، اگر توفیق بود به مزار شاه جعفر شهید  هم سری بزنم!

۵- چرا در هر داستانی، باید یک درون‌نمایه عاشقانه باشد!!! نباشد، چه می‌شود خب! خیلی نچسب بود...
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
اولین کتاب که از حضور بانوان در دفاع‌مقدس خواندم...
بچه‌سال بودم و کلی گریه کردم برای حبیب، خدیجه...
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
داغ داغ داغ! کتاب جدید نمایشگاه کتاب تهران، اردیبهشت ۱۴۰۳.
نام فائضه غفار حدادی برای علاقمندان به سفرنامه،  آشناست. چهارمین کتاب سفرنامه‌اش بعد از سفرنامه لوزان و اروپا، اربعین و لبنان و سوریه، به زیورطبع اراسته شد. 
حج و سفر حج خصوصاً تمتع، برای خیلی‌‌ها دور از دسترس است.
نویسنده یکی از ماست که خودش را به استطاعت می‌رساند و سال گذشته به زمان و مکان حج می‌رسد. تلاش کرده با قلم طنزش، این زیباترین، خاص‌ترین و قدیمی‌ترین کنگره دنیا را به تصویر بکشد: از راه‌رفتن در حالت اتوپایلوت تا صفاسیتی‌های تک‌نفره.
 از دست ندهید روایتش را... شاید سال دیگر شما هم زائر خانه دوست شدید. ان‌شاءالله
*
برای تشنه‌ای که سال‌هاست از ان سرچشمه زلال و ناب دور افتاده، این کتاب جرعه‌ای بود که یک نفس، سرکشیدم.
ممنون حاج خانوم❤️
اللهم ارزقنی حج بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام