یادداشت مظفری

        بسم الله الرحمن الرحیم
فکر کردم بعد مدت‌ها یکی مشکلات چپ‌دست‌ها را قصه کرده که نکرده بود. داستان روانی است، اما از چپ‌دست بودن فقط قلم‌دست‌گرفتن و غذاخوردن را آورده... حتی با اینکه شخصیت اول داستان، اهل گرافیک است، از مشکل موس نگفت. از جهت چرخش ذهن.
نویسنده بعید است چپ‌دست باشد، وگرنه کلی نکته قابل گنجاندن در داستان بود. از کلیدی که توی قفل نمی‌چرخد، تا دستگیره‌های همه چیز...
کاش وقتی چپ‌دست بودن روی جلد آمده بود، بیشتر چپ‌دست‌ها و مشکلاتشان را می‌دید.

پ.ن:
توی ذوقم خورد. شخصیت اول اگر چپ‌دست هم نبود، خیلی روال داستان تعییر نمی‌کرد. بهانه دیگری برای گوشه‌نشینی پیدا می‌شد.