خیلی وقت بود میخواستمش. راهی سفر بودم و گفتم چه وقتی بهتر از این برای خواندن!  
حالا که روز های آخر سفر را میگذرانم خیلی خیلی از تصمیم خوشحالم. ساعات خیلی خوشی رو همراه کتاب بودم. این جنس سفرنامه -یا به قول اطراف، سفر اندیشی- در مقایسه با سفرنامه های مرسوم درگیری یا همدلی بیشتری بین خواننده و نویسنده ایجاد میکنه. نگارشِ بعضا رندانه خانم مهزاد الیاسی خیلی خیلی به این حالت کمک کرده. تعلیق ها، ابهام ها و ایجاز ها و جابجایی های ناگهانی موجود در متن بستری مناسب را برای حکایت گری از انسان و درونیاتش فراهم کرده. من که لذت بردم و بعضی لحظات نه چندان خوش سفرم رو با این کتاب غنی کردم.
آخرین جستار کتاب مربوط به جزیره قشم بود و من هم همانجا بودم. این هم جالب بود!

پ.ن:
«دنیا فقط وقتی واقعی میشود که بتوانی با کسی به اشتراکش بگذاری»
چقدر لابه‌لای کتاب پر از احساساتی بود که جریانش را در تمام رگ هایم احساس میکردم. 
سفر فعلی همین را برایم تداعی میکند. وقتی همسفری نباشد گوشی نباشد... چه دنیایی؟ چه سفری؟ چه تجربه ای؟!
      

        یادداشت اول و آخر کتاب که درباره تنهایی و جدایی بودند بیشتر به دلم نشست.  مابقی رو نفهمیدم یا سعی نکردم که بفهمم.
تجربه جالب و متفاوتی بود
      

        موضوع اصلی کتاب، بررسی نظام تولید و برنامه سازی در سازمان صدا و سیما است (با تاکید بر برنامه سازی دینی و معارفی)
کتاب _که برگرفته از پایان نامه کارشناسی ارشد نویسنده است_ توصیفات خوبی درباره فرایند تولیدات تلوزیونی دارد و قابل استفاده است. خودم کمتر منبعی رو دیدم که اینطور با جزئیات فرایند کار در صدا و سیما رو شرح داده باشه. 
( فقط ای کاش در کنار استناد به مصاحبه با مدیران سازمان، خود برنامه های معارفی رو هم بررسی میکردند تا قضاوت های دقیق تری انجام بشه)
      

        بیشتر از ۷۰ صفحه نتونستم ادامه بدم. تازه همونم به لطف پارک و هوای خوب و بیکاری خوندم وگرنه...
کتاب پر از دیالوگ های غیر عادی و کلیشه ای و تو ذوق زنه ://
انگار نویسنده یجوری نوشته که بشه از هر صفحه چنتا بریده کتاب خوب درآورد! این مسئله از همون صفحات ابتدایی به چشم میخوره و همین بیشتر متعجبم کرد!!!
من که اصلا نتوستم ادامه بدم. هرچند که به سلیقه ها احترام میذارم و از اون بیشتر به کتابخونا ❤️
      

        به عنوان سومین کتابی که از شایگان پس از «آسیا در برابر غرب» و «بت های ذهنی و خاطره ازلی»  خواندم، مرا به شناخت بهتر از این متفکر راهنمایی کرد. البته طبیعی هم هست! تالیف این کتاب خیلی بعد ها پس از «آسیا در برابر غرب» رقم خورده است.
سبک گفتگوی جهانبگلو را پسندیدم. گفتگویی آزاد با سوال هایی متنوع و در جلساتی متعدد این اجازه را به شایگان میدهد که تجلی بهتری از خودش داشته باشد. اصطلاحا خودش باشد!
جهانبگلو در بسیاری از مقاطع گفتگو، سوالات صریح و مکرری دارد که البته شایگان با رندی تمام از جواب صریح طفره میرود!!  (البته موضع گیری های خاص از شایگان در کتاب کم نیست)
خلاصه که اوقات خوشی رو با احساس حضور در دیالوگ با متفکری همچون داریوش شایگان براتون رقم میزنه و قابل استفاده است👌
      

        ...نمیدونم از یک سوراخ باید چند بار گزیده بشم!
هر بار که کتابی رو برای اینکه خیلی معروف و مورد پسند همه است خریدم پشیمون شدم. نمونه آخریش همین کتابِ محترم!!
اصولا این جنس کتب، نوشته پشت جلد و مقدمه و درآمد جذابی دارند برخلاف متن اصلی کتاب!
در هر صورت فضای مولفین کتاب به منِ شرقی مسلمان ایرانی نمیخورد! 
در آثار مربوط به فرهنگ و سنت خودمون نوشته ها و گفته های به مراتب جالب تر و عمیق تر در موضوعاتی چون زمان، کیستی، مرگ، خدا، ارزش، آگاهی و... داریم که در مقابلشون این کتابا به چشم نمیان.
خلاصه که این کتاب در برخورد با من به هدفش که فاصله گرفتن از پاسخ های پیشین باشه نرسید و شکی ایجاد نکرد، چون اصلا تو دنیای من نبود...
      

        خیلی چیزا رو میشه تو این کتاب دنبال دنبال کرد. داستان تغییر...جرم...آسیب های اجتماعی...محبت...اراده...دین ورزی و...
من اما در این روایت، انسان و اختیارش را دیدم!

عمیقا از آقای قزلی و تیم خوبشون در انتشارات جام جم ممنونم. دم همتون گرم!

پ.ن: شنیدم اقای قزلی دیگه مدیر جام جم نیستند. چه بد! :/
      

        روایت زندگانی دکتر داوری برای من که از زمستان ۱۴۰۱ با او آشنا شدم و بعد آن نتوانستم به راحتی از کنار افکارش عبور کنم و در آخر منجر به تغییراتی جدی در سیر تحصیلیم شد، جذاب و گیرا بود.  نقد ادبی و فلسفیِ کتاب بماند برای اهلش.  برای من اما جالب و حاوی نکات جزئی بود که دنبالش بودم!
(ذکر این نکته خالی از لطف نیست که آقای زارع میتوانست قضاوت های شخصی اش را در مورد بعضی افراد،  کمتر دخالت دهد. فی المثل، تعابیر ایشان درباره مرحوم فردید و جلال آل احمد به وضوح همراه با قضاوت های شخصی ایشان است.
همچنین سوگیری های سیاسی ملموسی هم از طرف نویسنده در کتاب مشاهده میشود که خود ایشان در همان صفحات اولیه به آن اشاره کرده است. شاید همین سوگیری سیاسی باعث شده برداشت هایی صریح و حتی تجویزی خاصی از سخنان دکتر داوری داشته باشند در صورتی که با مطالعه آثار ایشان ، سخت تر میتوان به چنین گزاره های صریحی دست پیدا کرد).
      

        سال های دبیرستان بود که تحت تاثیر تبلیغات شدید، مدرسه ما هم مسابقه کتاب خوانی گذاشت و همانجا بود که خواندمش.
اصولا باید بگم با کتاب رو به رو نیستید! کوچک ترین تلاشی برای بهبود ادبی متن صورت نگرفته. روایت بسیار جذاب رو سرد و کسل کننده به خواننده پرت میکنه (یه جور مثل نصیحت های زمخت پدربزرگا)... صفحه آرایی و طرح جلد هم برای زمان قاجاریه است🤦
خلاصه که نمیفهمم چرا اینقدر چاپ شده...
🍃به قول رضا امیرخانی عزیز این زندگی نامه های شهدایی که در حال چاپ هستن قابل توصیه به نخوندنن!!🍃

پ.ن: این هم یکی از صدها مثال ورود غیر حرفه ای و بدون تسلط بر تکنیک برادرای انقلابی به عرصه فرهنگه! 
طبیعیه که وقتی شخصیتِ متناسب تولید اثر فرهنگی رو ندارید چنین آثاری رو در کتاب و فیلم و رسانه خواهید ساخت!  استفاده ابزاری از چنین مقولاتی که اتفاقا بسیار تکرار شونده هم هستند ریشه در مواجهه ساده انگارانه شیش جیب پوشان ما با مدرنیته و فراورده های اونه.
      

        یکی دو سالی از مطالعه کتاب گذشته ولی چیزی که اصلا یادم نرفته اذیت کننده بودن شخصیت آقای قزلی توی کتابه! 
این حجم غر غر و گاهی بعضی تیکه ها جاش تو این کتاب نیست
      

        نکات آموزنده و خواندنی کمی نداره مطالعش خالی از لطف نیست
ولی در عین حال علاقه ناشر به کتاب سازی از نظر من قابل انکار نیست!
      

        به عنوان یه محصل اگه خروجی تحصیلیم منجر به چنین جنسی از پروژه بشه کاملا راضی و خوشنودم :))
      

        جان کلام آقای خامنه ای بار ها در دیگر کتب و سخنرانی ها و بقیه کانال های تبلیغاتی خوانده و شنیده شده.
به این جهت خوندن این کتابا جز برای صفر کیلومتر ها یا کسایی که دنبال فکت خاصی هستن حاصلی نداره
      

        نمیدونم دوستانی که نوشتن خوبه منظورشون کدوم قسمت کتابه
از نظر من جز کلیات و واضحاتی که همه میدونن چیز دیگه ای نداشت.
اصلا نویسنده نخواسته بود وارد چالش بشه. همش هلو برو تو گلو...
      

        بالاخره خوندن خاطرات یکی از قدرتمند ترین و تاثیر گذار ترین سیاسیون معاصر جذابه برای منم همینطور بود، خصوصا دوران کودکی و نوجوانی.
(یادش بخیر مشغول مطالعه اواخر این کتاب بودم که ورود کرونا به قم اعلام شد....)