به نام خدا . بعضی از روایت ها واقعا خوب بود ولی بعضی چالش خاصی نداشت و ارزش کتاب شدن نداشت .اما در کل کتاب خوبی بود .راضی هستم از خواندنش .
        

          رابطه‌ی والد و فرزند خاص است. هم عشق دارد و هم از فرط نزدیکی پر از چاله‌چوله است. این کتاب چهارده روایت از توامان عشق و چاله‌هاست. روایت از زبان فرزندان است. فرزندانی که بعضی والد هم شده‌اند ولی زندگیشان همچنان متاثر از عشق بسیار نزدیک  بین آن‌ها و والدینشان است. هیچ روایتی گذرا از روی زخمی در  رابطه‌ی بین فرزند و والد نگذشته است. همه‌ی آن‌ها در کمال صداقت و شجاعت، زخمی را در مقابل چشم دیگران تشریح کرده تا شاید برای همیشه جلوی عفونت را بگیرد. یکی فرزند آخر در خانواده‌ای سنتی و پرجمعیت است. دیگری فرزند طلاق است و یکی هم فرزند ناتنی. آن یکی بابایش کارگر فقیری بوده که مایه ی سرافکندگی عقل بچگی‌اش بوده، دیگری بابایش مدام در سفر بوده و نبودنش تبدیل شده به زخم زندگی نویسنده، یکی از ارتباط عجیب خودش و مادربزرگ مادری‌اش می‌گوید، دیگری از مشکل بینایی مادرش و آن دیگری از اشتباه‌های پی‌درپی پدر که زندگی را برای او و برادران و مادرش دشوار کرده است. روایت‌هایی که طعم تلخشان مثل فنجانی قهوه خواستنی است. راستی من هم یکی از آن دیگری‌ها هستم.
        

          امتیازی که دادم به میانگین چهارده روایت برمی‌گرده اما بعضی روایت‌ها عالی‌اند و شایسته‌ی ۵ امتیاز کامل.
        

          ۱۴ روایت از طرف فرزندانی که راجع به پدر یا مادر و یا مادربزرگ و پدربزرگ هاشون صحبت کردند که اکثرشون خوب بودن اما بعضی هاشون نکته خاصی نداشت برای روایت کردن و تعجب کردم چرا اصلا نوشته شدن.
اون نیم ستاره کم هم بخاطر همون روایت ها هست:)
با دو سه روایتی هم احساس نزدیکی کردم.
        

          .
کتاب را شبانه خواندم. 
فکر نمی کنم لذتی بالاتر از این باشد که روایت دوستانت را بخوانی و بعد داغ داغ پیام دهی که، یک بغل سفت پیش من داری، وقتی دیدمت!
از فاطمه سادات موسوی تا زهره دلجو 
که به زعم من، بهترین روایت های کتاب برای همین دو نفر بود. 
 بخرید و بخوانید و هدیه دهید بالاخص به کسانی که از پدر و مادرشان، تَرکی روی قلبشان دارند. 
کیست که بدون تَرک باشد؟ 

#ناداستان
#کتاب_خواندم

.
        

          اغلب داستان هارو که میخوندم انگار در هر کدوم یک تکه پازل از زندگی من نهفته بود و کاملا میتونستم  درک کنم 
چقدر زیبا تمام احساس هایی که من در وجودم داشتم ، تمام اتفاق هایی که برای منم افتاده رو روی قلم اوردن  ، چقدر قلم خوب داشتن خوبه ...
        

          .
دوشنبه رسید و تا چهارشنبه که روی مبل از خستگی خوابم ببرد فقط یک ورق تا پایانش باقی ماند. 
هر روایت را که می‌خواندم کتاب را می‌بستم.دست‌هایم را از زیر عینک می‌بردم روی چشم‌هایم.
اول نم اشکهایم را پاک می‌کردم و بعد هر چه دیده بودم را با همان دست امتداد می‌دادم که از لابه‌لای موهایم یا برود توی کله‌ام یا بریزد پشت سرم.
بعد می‌رفتم سراغ کار دیگری.نمیشد روایت‌ها را پشت سر هم خواند.کتابی نبود که با وجود حجم کمش قلبت پذیرش کلماتش را پشت سرهم داشته باشد یک نفس عمیق کشیدم.همان یک ورق را با جان کندن خواندم.کلمات نشسته بودند در گلویم.فوتشان کردم و گفتم:«تموم شد»
اما تمام نشد.دو روز است که به چهارده خانواده فکر می‌کنم به چهارده خانواده‌ای که نمایندگان میلیون‌ها آدم‌اند.معلوم نیست اما احتمالا کتاب نمایندگان غایب بسیاری هم دارد. 
خیلی وقت است به هر چیزی که برمی‌خورم از خودم می‌پرسم تو اگر بودی چیکار می‌کردی؟ چی می‌نوشتی؟ جوابش این‌است که نمیدانم! اما حتما اگر می‌نوشتم اسمش را می‌گذاشتم
«تا ابد مترجم می‌مانم» 

از دیدگاه من،ما با یک کتاب جسورِ خودافشاگر مواجهیم که در مسیر درستی حرکت کرده است
ما پای روایت ِبی‌پرده‌ی ۱۴ نفر نشسته‌ایم که از والدینشان بگویند.درد و دل‌هایی که ابدا بوی غرغر نمی‌دهند. حرفهای انباشت شده‌ای که باید خیلی زودتر زمین گذاشته می‌شدند تا آدم دیگری این بار را روی دوشش حمل نکند 

کتاب یک یادآور خوب است برای فهمیدن اینکه دین را نصفه فهمیدن کار غلطی است.یادآور این است که در کنار رعایت حقوق و احترام والدین، باید حواسمان به حق و حقوق و احترام فرزندان هم باشد .همان‌طور که از عاق والد باید ترسید نباید عاق فرزند را هم دست کم گرفت زیرا ممکن است همه‌ی ما والد  شدن را تجربه نکنیم اما قطعا فرزند بودن را حتما. 

کتاب برای من یک اتفاق کم یاب مثل سال کبیسه هم داشت.اسم ۴ نفر از نویسندگان کتاب فاطمه است که من افتخار دوستی با ۳ نفرشان را دارم لذا همینجا به فاطمه خانم طبسی پیشنهاد دوستی میدم تا این کتاب برای من هتریک فاطمه‌ها هم محسوب بشه

من فکر می‌کنم طراح جلد کتاب‌های نشر مهرستان احتمالا از بچگی دلش می‌خواسته کتاب‌ها بدون آسیب از سقف آویزان شوند انگار بارانِ کتاب باریده و  دکمه توقف را زده‌اند. بعد احتمالا دستش را می‌گذاشته زیر سرش و چشم‌هایش را می‌بسته و تصور می‌کرده نویسندگانِ کتاب دارند کلماتشان را روی سرش میریزند و همان طور خوابش برده. 
 اولین کتابی بود که روی برد من به راحتی نصب شد و از دیدنش حظ کردم 

#از_طرف_فرزند_کوچک_شما 
#روایت
#والدین
#فرزند
#کتاب_خوب
        

          تا نیمه روایت‌ها وزن دارند و خواندنی‌ هستند، اما چندنفری از کاه، کوه و کوهستان ساخته‌اند و یکی دو نفر هم تراپی‌لازمند...

        

          «از طرف فرزند کوچک شما»، چهارده روایتِ آزاد است از تجربه فرزندی. روایت‌هایی خارج از کلیشه‌های معمول و قالب‌های تعریف‌شده از تلخ و شیرین و ریز و درشت «بادام» از نگاه «مغز».
 موقع خواندن بعضی روایت‌ها برق از سرم پرید. توی ذهنم خطاب به نویسنده می‌گفتم «نگو که اینم می‌خوای بگی»، جلو می‌رفتم و می‌دیدم نویسنده حتی «این» را هم گفت.‌ کتاب را در یک کلمه «جسارت» می‌بینم. جسارتی هدفمند و موثر که حاصل کلنجارهای متعدد است. 
صاحبان روایت‌ها، نه غر می‌زنند نه دنبال همدردی‌اند. بار روی دوششان را زمین می‌گذارند و می‌گویند و می‌نویسند به امید باز شدن گره‌های مشابه.
تنوع روایت‌ها‌ و چندصدایی نقطه قوت کتاب است که در نمونه‌های مشابه ( برای مثال روایت‌های مادرانه و پدرانه نشر اطراف) دیده نمی‌شود.
به عنوان فرزند یا والد، خواندن این کتاب خالی از لطف و شاید تاثیر نیست و به عنوان عضوی از مجموعه، خوشحال می‌شوم نظرتان را بشنوم.

        

          پرده برداشتن از یک زخم کهنه و نشان دادن آن به دیگران، جرئت می‌خواهد. 
دوست دارم من هم مثل نویسنده‌های این کتاب، خاطرات و زخم‌ها و آسیب‌های دوران کودکی‌ام را بنویسم بلکه اول باخودم کنار بیایم، بعد والدینم را ببخشم و بیشتر از قبل دوستشان بدارم.
شاید این ترس لعنتی، که نکند سال‌ها بعد دخترم از من دلگیر باشد و عاشقانه مادرش را در آغوش نگیرد و از بودن مادرش لذت نبرد، دست از سرم بردارد.
        

          دوسش داشتم. اما اگه روایت ها منسجم تر و درباره مثلا فرزندان طلاق بود و حول یه موضوع شکل میگرفت بهتر بود بنظرم
        

          کتاب از طرف فرزند کوچک شما مجموعه‌ای از چهارده روایت از نویسنده‌های مختلف است. یازده روایت به صورت مستقیم به ارتباط نویسنده با یکی از والدین نوشته شده و یک روایت از ارتباط نویسنده با مادربزرگ و دو روایت، روایت تجرد دختران در سن بالاست، یکی بر محور فرزند نداشتن و دیگری بیشتر بر همان چالش‌های تجرد است. بیشتر روایت‌ها از خالی از تنش‌های جدی والد/فرزندی است و بیشتر بر پایه نظاره کردن عملکرد والدین توسط نویسنده است. روایات خوش خوان بودند و جز دو سه مورد، نثر یکدست بود و در شیوه‌ی بیان اختلاف فاحشی نداشت.  برای من این مجموعه علی‌رغم جالب بودن، چندان هم‌ذات‌پنداری ایجاد نکرد. شاید به این دلیل که چالش‌هایی از جنس چالش‌های نویسنده‌ها با والدینم نداشتم. بیشترین درک را از دو روایت تجرد در سنین بالا داشتم، به خاطر تجارب شخصی‌ام در گذشته و مشاهده افرادی با شرایط مشابه‌‌ام در نسل خودم، یعنی دهه شصتی‌ها. 
این مجموعه، مجموعه‌ای آرام بود، خوانش آن، علی‌رغم موضوع حساسش، موجب تنش یا آزار روحی برایم نشد و احتمالا برای دیگران هم چنین باشد. کتاب کم حجم است و در یکی دو نشست خوانده می‌شود.
اگر تجربه چالشی با والدین خود داشته‌اید یا تجربه خاصی از زیست با/بدون والدین خود داشته‌اید یا به ارتباط والدین و فرزند توجه ویژه دارید این کتاب برای شما جذاب خواهد بود.
روایات این مجموعه از زهره دلجو، فاطمه سادات موسوی، زینب خزایی، فاطمه لیالی، فاطمه مرادی، محمد امیر هنزایی، حانیه مسلمی، مکرمه شوشتری، مجتبی بنی اسدی، مریم دوست محمدیان، آسیه طاهری، معصومه صفایی‌راد، فاطمه طبسی و زهرا کاردانی است.
دبیر مجموعه خانم مکرمه شوشتری است و توسط نشر مهرستان چاپ شده است.
        

          
از طرف فرزند کوچک شما کتاب روایتهاییست از زبان آدم بزرگها یی که هنوز بچه های پدر و مادرشان هستند. از خجالت هایشان،رنج شان افتخار کردنشان، نفهمیدن و درک کردن لحظات و کارهای پدر و مادرها.
بعضی روایت ها خیلی خوب بود. بعضی خوب و چندتایی متوسط.

        

          مطالعه‌اش را از لحاظ محتوا و تاثیرگذاری‌اش پیشنهاد می‌کنم اما از لحاظ فرم و ساختار روایت‌ها جای کار داشت. بعضا روایت‌های فرمی خوب هم داشت البته.
        

          در مجموع دلچسب بود مخصوصا که نام  نویسندگان اغلب برایم آشنا بود. فقط ای کاش برای چاپ‌های بعدی کتاب را دوباره ویرایش کنند.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
بیشتر از شیرینی، تلخ بود، خیلی تلخ...
با این کتاب، گریه کردم. بعد از خواندن روایتی به نویسنده‌اش پیام دادم که دمت گرم! حق الی الابد...
بر عکس کتاب قبلی، که دوستش نداشتم و نمی‌شد نقدهایم را بگویم، اما این کتاب...

کاش تنوع موضوعات بیشتر بود. مثلاً طلاق، سه روایت داشت و تجرد دو روایت... حالا تجردش، از دو زاویه دید بود، اما طلاق...
شاید می‌شد موضوعات بیشتری را گنجاند.

خانم‌هایی که این کتاب‌ها را می‌نویسند، خیلی جسارت دارند، من که ندارم با اسم چنین مسائلی را روایت کنم
        

          روایت‌های زیادی از کتاب رو خیلی دوست داشتم. با بیشتر روایت‌ها همراه شدم و  با شخصیت‌هاش احساس نزدیکی کردم. یه سری از روایت‌ها در انتقال مضمون موفق نبودن اما  روایت‌های خوب بنظرم کم کاری اون‌ها رو جبران کردن و کتاب رو به غایت خودش رسوندن.
من معمولا از کتابایی خوشم میاد که چیزایی رو ورای دنیای اطرافم بهم نشون بدن. این کتاب گرچه از احساساتی می‌گفت که ممکن بود گاهی خودمم تجربه کرده باشم یا اطرافم دیده باشم بودن اما هیچ وقت این همه از نزدیک و با جزئیات ندیده بودم و نتونسته بودم خودم رو جای شخصیت‌ها بذارم؛ برای همین هم انگار  با یه دید جدید به دنیای مادر‌ها و پدر‌ها نگاه کردم و این نگاه متفاوت رو دوست داشتم‌.
        

          
‌"ما همیشه فرزندیم. گزیر و گریزی هم از فرزندی نداریم، حتی زمانی که پدر و مادر می‌شویم. ما به آنها پیوند خورده‌ایم و آنها در ما ریشه دوانده‌اند."

چقدر خوبه که نویسنده‌های روایت‌های این کتاب، جرات و جسارت نوشتن از تجربه‌های سخت خودشون رو پیدا کردند. چقدر لذت بردم از خوندن کتاب. چقدر با بعضی روایت‌هاش همزادپنداری کردم. چقدر بعضی‌هاشون رو از عمق وجود فهمیدم و موقع خوندن جمله‌هاش با خودم گفتم آره آره دقیقا همینه که میگی. به نظرم این کتاب خیلی ارزشمنده و خوندنش لازم. هم برای تمام فرزندان و هم برای تمام والدین.


پ.ن. متاسفانه، کتاب، چند جایی غلط املایی داره که امیدوارم توی چاپ بعدی اصلاح بشه.
        

          اینکه این بار ما از پدر مادرانمان بنویسیم در میان انبوه کتاب های تربیت فرزند و چگونه فرزندی فلان بهمان داشته  باشیم ابتکار خوبی بود که نشر مهرستان روایت نویسی آن را انجام داده
متن ها را نه میگویم قوی و نه ضعیف اما دلچسب 
پیشنهاد میکنم اگر به روایت های آسان خوان علاقمندید در ایام نمایشگاه سری به کتاب های روایت گونه ی مهرستان بزنید