از کتاب زندگینامه شهیدی که به قلم دخترش باشد اسمش بابا نفسی چه انتظاری میره؟ روایت شیرین و خاص و متفاوت از،شهیدی متفاوت !شهیدی که اینبار بجای لباس خاکی کت شلوار شیک تنش بوده  و بجای پشت خاکریز تو قلب اروپا رزم کرده چقدر آسمانی تونستن  زندگی کنن با همه زمینی بودنشون
واقعا توصیه میکنم  خوانده بشه. 
        

          سبک زندگی این شهید، مدل شخصیتی و فردی اش و خلاصه خیلی چیزهایش برای من ملموس بود. 
من اگر بودم کل کتاب را به خاطرات پدر فرزندی اختصاص میدادم . 


بهره ی معنوی من از کتاب:
 جزئیات را دست کم نگیر!
همین جزئیات انسان را شهید میکند.
        

          درباره بابا نَفَسی، مرد خوب خانواده که هیچ اضطرابی به خانواد‌ه‌اش منتقل نمی‌کرد و مهربانِ خانه بود؛  و درباره مرد خوب خدا که شهید خانهء خدا شد؛ دربارهء شهید محمدرحیم آقایی‌پور.
        

          بارزترین تفاوت این کتاب با کتاب های دیگه
نویسنده   هست که دختر  شهید هستن و یک فضای ایزوله از شهید ارائه ندادن.
دمشون گرم

        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم
تقسیم‌بندی فصل‌هایش، طرح جدیدی بود. این کتاب بیش از آنکه قلم حبیبه آقایی‌پور باشد، مروری بر زندگی مردی بود که عملاً تلاش‌کرده بود جز برای او کار نکند و تلاشش را بکند که مخلصانه زندگی‌کند.
بابانفسی
این روزها زنده‌تر از قبل و بیش از گذشته، دستش را دراز کرده تا هر کسی کمک‌خواست، دستش را بگیرد.
حتی اگر ظاهراً اتفاقی حوالی مزارش قدم بزنی.
بل احیاء عند ربهم یرزقون

ممنون خانم آقایی‌پور که بخشی از زندگیتان را با ما درمیان گذاشتید.
        

          سفیر ما در بهشت یکی از بهترین هایی‌ست که خواندم، کتاب روایت سفیریست که حالا شهید است، اما نه شهید توپ و تانک و..که روایت یک دیپلمات است؛ دیپلمات کت و شلوار پوشیده‌ی ادکلن زده. او که نماز اول وقتش در کنار خیابون در قلب اروپا هم ترک نمی‌شد و خوبی‌های تمامی نداشت و ندارد و شاید همین خوبی‌هاست شرط پذیرش قربانی...

کتاب پر است از درس برای همگان...
        

          آقای آقایی پور خیلی آقا بود و من نمی‌شناختم و نمی‌دانستم 
دختری بود و دخترش بابایی 
ما رو دعا کن مرد با خدا
        

          روایتی از دختر شهید منا، محمد رحیم آقایی پور 
        

          یک جمله در وصف این کتاب به ذهنم می رسد:متفاوت بود!
و تفاوتش،در اینجا بود که 《روح》 داشت.بعضی کتاب ها صرفا قشنگند،اما این کتاب روح داشت.اینکه نویسنده کتاب از روایتگرش جدا نبود،باعث شده بود مخاطب خاطرات را لحظه لحظه لمس کند...ببوید...بچشد....حسی فراتر از 《دانستن》 را به مخاطب القا می کرد.
و از آن دسته کتاب هایی بود که دوست دارم تک تک دوستان کتابخوانم را در خواندنش شریک کنم....
        

          جدای از تمام برداشتها بعد از خواندن این کتاب، من به شما ظهور امید در قلب هایتان را نوید میدهم.
حالا که حضرت آقا از پاشیدن بذر امید بین جوانان سخن می گویند، خانم حبیبه آقایی پور از پدری برایمان صحبت میکنند که روزی مسئولیت سنگین سفیر بودن را در کشور به عهده داشته اند و توانسته اند به گونه ای طی مسیر کنند که لایق بهترین شکل ممکن عروج یعنی شهادت شوند.
روایتی ملموس،بی ادعا و پر از لحظات ناب سلوکی این شهید بزرگوار،شهید محمد رحیم آقایی پور🌷

        

          روایت از شهدا رو از زبون همسرها و مادرها و دوستان زیاد شنیدیم اما روایت از زبون دختر شهید جالب توجه بود با کلی نکات تربیتی
        

          بسیار زیبا  و لطیف و ملموس و خوشخوان
با سطر سطرِ کتاب زندگی میکنی 

و هر چه  صفحات را جلو میرفتم ، با خودم میگفتم اگر شهید نمیشدن چه حیف می شد.
        

          احساس میکنم
یک سفیر برای همه ما در بهشت وجود داره
تعداد آدم‌هایی که دوست شون دارم و بهشتی شدند
خیلی زیاد هستن 
ولی هیچ کدوم

آقای بابانفسی
آقای عاشق
و آقای شهید نمی‌شوند..
        

          قصه بابا نفسی که قشنگ زندگی کرد و قشنگ پذیرفته شد 
        

          بهتر است بگویم کتاب چشیدم!
حقیقتا این کتاب خواندنی نبود،
باید جملاتش را مزه‌مزه می‌کردی و قند پشت جملاتش را در وجودت حل. 

"کتاب سفیر ما در بهشت"
روایتی از شهید محمدرحیم آقایی‌پور، 
آقای بابانفسی، (وقتی آنقدر خوبی‌ که بچه‌هاست نَفَسی صدایت می‌کنند.)
آقای عاشق، آقای عابد، آقای فرزند، آقای شهید و 
آقایِ سفیری که سال‌های سال در قلب اروپا، با چهار فرزند زندگی کرده بود؛ و چقدر قشنگ قالب و قاب زندگی‌اش را در قالب دین و عشق و محبت و ظرافت و دقت‌به جزئیات چیده بود.
و چقدر "جزئیات" کلیدواژه‌ی مهمی است. 
چقدر این‌کتاب جای دقت دارد، چقدر درس‌آموز است، 
چقدر جای نکته‌‌برداری دارد، چقدر از آن می‌توان "کلید" های شهید بالقوه بودن را استخراج کرد.
بیشتر نگویم، 
بخوانید، 
حتما بخوانید تا بچشید.