و پایان
      

        تابستان همان سال:

 از مجموعه داستان‌هایی بود که هی دلم می‌خواد زیر جملاتش خط بکشم. تصویر و  شخصیت پردازی خیلی پررنگی داشت. انگار یه گوشه صحنه داستان ها وایسادم و دارم میبینم خورشیدو و عاشور و سیفو چطور روزگار کارگری رو سر میکنن و با رکود بعد سال ۳۲ کنار میان.
اینکه تقوایی کارگردان بوده شاید باعث این تصویری نوشتن بود.
توی داستان آخر کتاب[ تابستان همان سال] جایی راوی می‌گه: 
آخرهای تابستان دیگر خسته شده بودیم، از تابستان هم خسته شده بودیم.
 راستش اینجاها تابستان پنج شش‌ماهی طول می‌کشد، بعدش همیشه پاییز است. تا تابستان دیگر همیشه پاییز است.


پایان🪴
۱
۷
۰۴

پ.ن: اولین اثر از تقوایی بود که خوندم و انصافا چه قلمی داشت...حیف که...
#چند_از_چند

۱۳از۵۰
      

        تمام.
من روایت های هفته چهل و چند که از نگاه مادرها بود رو قبل این کتاب خوندم. اما باید اعتراف کنم با اینکه خودم مامانم روایت های پدرهارو بیشتر دوست داشتم.
مخصوصا روایت حبیب و حبیب و روایت اخر...

پایان
۱۶ شهریور۰۴
      

        باید اعتراف کنم که کتاب رو به سختی تموم کردم...
تا اواسط فصل دوم، طرف  کمال گرای مغزم نمیفهمید که فاکنر برای چی داره این اتفاقاتو  تعریف میکنه و هدفش چیه. حالا که تموم شده یه درکی ازش دارم‌.
اما تا جایی که خوندم و بررسی کردم کتاب بیشتر به خاطر فرمش مورد تحسین قرار گرفته.
برای شروع خوندن کتابهای جدی گزینه خوبی نیست .
 اما در کل  خشم و هیاهو به قول جمله شرطی معروف فلاسفه: ضروری نیست اما لازمه...
      

        از مهمان گاه بیشتر دوستش داشتم. خصوصا روایت های قدری شبیه وطن و نشانه ای افتابی برای سرزمین های ابری
      

        تا اینجا تکرار مکررات بود برم جلد بعدی ببینم چطوره
      

        پایان🪴
۴/۴/۵

[ با پایان جنگ سرد و سقوط کمونیسم ناگزیر باید مفهوم خود جنگ را دوباره بررسی و تعریف کرد.
 جنگ چیست؟
 پاسخ این سوال را نمی‌توان از طریق تحلیل‌های سیاسی یا واقعیت‌های تاریخی پیدا کرد تنها با درک و بیان روشن رابطه خودمان با جنگ است که به این تعریف می‌رسیم. ]
      

        دوسش داشتم. خیلی
      

        پایان🪴
۲۹
۲
۴

یجاهایی از متن از پرگویی و تکرار مکررات نویسنده خسته میشدم اما حس کنجکاویم نسبت به دنیایی که داشت باعث شد کتاب رو تموم کنم و خوشحالم چون یه گزینه پیشنهاد کتاب دارم برای وقتی که( دورباد دور باد) یکی از عزیزام  درگیر سرطان بشه.
البته اگه خواستم کتابو بهش معرفی کنم باید کنارش یکی دو دوز ذکر خدا هم کنار بزارم. چون کتاب همه چیز داشت جز یاد خدا...
      

        پایان🪴

۲۳
۲
۰۴

جایی ابراین توی رویا به وینستون میگه
( یه روز جایی همو ملاقات میکنیم که تاریکی، راهی به اون نداره)
کل فضای سیاه و دیکتاتوری محض داخل رمان رو به امید این جمله تا آخر تحمل کردم.
اما گول خوردم.😄
شما هم گول بخورید و این کلاسیک جذاب رو بخونید. 
 اورول وقتی این کتاب رو نوشته( حوالی ۱۹۴۹)
 ۴۰ سال بعد از انقلاب و پا گرفتن حکومت خیالی سوسیانگل رو تصویر کرده در ۱۹۸۴. همین ایده برای جذابیتش کافیه بنظرم.👌

پ.ن: اگه ضد انقلاب هستید اصل جنسه  تا تکه هاشو توییت کنید و لایک بگیرید بی جیگرا😅.
      

        بعضی جستارها اصلا به زندگی میان کلمه ها ربط نداشت. اما در کل خوب بود. اولین بار بود جستار رعد آسا میخوندم😁
      

        پایان🪴
۱
۲
۰۴

پ.ن:سرعت کتاب خوندنم کم شده و دلیل اصلیش چیه؟!
 مراقبت از یه آدم کوچولو
      

        پایان✅
۲۷
۱۲
۰۳

اگه شروعش کردید قلم سخت چندتا متن ابتدایی توی ذوقتون نزنه. ادامه بدید...
من روایت خانم خزائی و مهرجو رو خیلی دوست داشتم.
امیدوارم ازین دست روایت ها با قلم پخته تر و در سطح بهتر نوشته بشه🌿

بعد از خوندنش تصمیم گرفتم شب قدر امسال یه قرآن خاص برای خودم انتخاب کنم تا باقی سالهای عمرم انیس و مونسم باشه...
قرآنی که حاشیه نگاری های من و تو خودش جا بده تا هروقت بازش کردم یادم بیاد به دست خط و نامه خدا چه جوابی داشتم یا منو یاد چه چیزی انداخته...


#چند_از_چند
۳۱از۵۰
      

        و پایان...

روایت صد سال تهور یک نسل.
صدسال تنهایی یکی از اولین رمان های خارجی بود که اوایل نوجوونی اسمشو شنیدم اما فرصت خوندش پیش نیومد تا الان.
چقدر نمادها و استعاره هاش خوب بودن
بعد این کتاب دلم میخواد بیشتر از  رئالیسم جادویی بخونم.
جایی بین مرز واقعیت و خیال که راحت میشه همه چیز رو به بازی داستان گرفت.

#چند_از_چند
۳۰از۵۰
      

        پایان
۱۴
۱۱
۰۳

جستار رو به خاطر همین ویژگیش دوست دارم: ربط دادن چیزهای بی ربط به هم.
شما در ظاهر دارید اعترافات یک کتابخوان معمولی رو میخونید اما در واقع از قطب جنوب تا سبک طبقه بندی کتاب نخست وزیر  اطلاعات به دست میارید.
اگه آنه فدیمن با این حجم کتاب و اطلاعات کتابی  یه کتابخوان معمولی محسوب میشه من احتمالا یک کتابخوان خیلی خیلی خیلی خیلی معمولی هستم.