Pym’s portrayal of loneliness is both subtle and profound. Rather than painting it in broad strokes, she intricately depicts how it quietly seeps into the lives of her characters. Through their daily routine and interactions, we witness the weight of solitude as they navigate the complexities of aging. 
What sets her portrayal apart is its authenticity. Loneliness is not romanticized or exaggerated but presented in its rawest form, making it all more relatable. From the empty spaces in their homes to the longing for connection in mundane encounters, Pym captures the essence of loneliness with grace and empathy.
        

          این چهار کارمند که داستان روایتشون می‌کنه، به شدت از تنهایی رنج می‌برن، نه فامیل نزدیک، نه دوست صمیمی و نه هیچ کس دیگه‌ای. اگر هم کسی رو داشته باشن روابطشون عمیق نیست. خیلی زیاد ساده نوشته شده ولی از اون طرف هم تنهایی و سردی به شدت تو کتاب موج می‌زنه. یه سری کتاب‌ها هستن که برای من از شدت سردی جزو کتاب‌های یخچالی محسوب می‌شن، این از همون کتاب‌ها بود.
مقدمه رو نخونید، داستان رو لو داده. 
        

          کتاب نسبتا خوبی بود با یادآوری اینکه هیچگاه امروزمان را صرف دغدغه‌ فرداهای دور نکنیم  اونم به این دلیل که وقتی دغدغهای ذهنی امروزمان برای فرداها اصلا مهم نیستند.
        

          بدک نبودد, ولی خوبم نبود .
        

          خیلی کسل کننده بود.