کتاب نود و سه برای من فقط ورود به یک رمان تاریخی نبود؛ بیشتر شبیه یک سفر به قلب وجدان انسان بود.
ویکتور هوگو این کتاب را در پایان عمرش نوشت.
کتابی پر از جزئیات تاریخی و طولانی و گاهی ممکنه ملال آور باشد.
در این کتاب با سه شخصیت متفاوت آشنا می‌شویم 
لانترناک که با همه‌ی خشکی و تعصبش، لحظاتی داشت که نمی‌شد به او احترام نگذاشت.
سیموردن که گاهی ترسناک می‌شد، چون نشان می‌داد وقتی ایده‌ها از انسانیت جدا شوند، چه سرنوشتی پیدا می‌کنند.
و گوون که بیشتر از همه در ذهنم ماند؛ مردی میان خشونت و رحمت، که تصمیم‌هایش بوی انسانیت می‌داد.
بعضی صحنه‌ها واقعاً تکان‌دهنده‌اند: توپ سرکشی در کشتی، دادگاه پرتنش، و به‌ویژه لحظه‌ای که کودکان وانده‌ای وارد ماجرا می‌شوند.
بخش هایی که به کودکان و مادرشان را روایت می‌کند،بیشتر از همه ناراحت کننده بودن.
برای من نود و سه بیشتر از یک روایت از انقلاب فرانسه بود؛ یادآوری این حقیقت بود که تاریخ همیشه سیاه و سفید نیست. هیچ‌کس کاملاً قهرمان یا کاملاً جنایتکار نیست. و تنها چیزی که ارزش ماندن دارد، انسانیت در است.

اگرچه نثر کتاب پرشکوه و گاهی سنگین است، اما همین شکوه باعث شد حس کنم دارم چیزی فراتر از یک داستان می‌خوانم.
این کتاب رو بخاطر چالش بهخوان خوندم که اگه همین چالش نبود.این کتاب همچنان نخونده باقی میموند.

      

        پدرخوانده رمانی است از ماریو پوزو. داستان با جمله ای از بالزاک که در ابتدای فصل اول نوشته شده است شروع میشود: در پس هر ثروتی جنایتی است. داستان درباره جنگ قدرت بین پنج خانواده ی مافیایی در نیویورک پس از جنگ جهانی دوم است. خانواده هایی که با استفاده از قاچاق، قمار و دیگر کارهای خلاف ثروت های سرسام اوری را به جیب زدند. شخصیت های رمان از جمله ویتو کورلئونه، مایکل و سانی کورلئونه شخصیت هایی هستند که تمامیت دارند یعنی برخلاف کلیشه های رمان های جنایی، داستان به گونه ای روایت میشود که گاهی اوقات باندهای مافیایی شخصیت های خوبی به نظر می آیند. شخصیت ها بین شرور و قهرمان مدام تغییر میکنند تا جنبه های مختلفشان به خوبی نمایان شود.
      

        داستان این کتاب در شهری کوچک به نام آیمنم که در هند است اتفاق می‌افتد.وداستان دوقلوهای راحل و استا که باامدن دختر داییشون اوضاع زندگیشون برای همیشه تغییر پیدا می‌کنند‌.
این کتاب کمی سخت خوانه ولی بنظرم بهش فرصت بدید و ازهمون اول ناامید نشوید چون کم کم تمام ابهامات حل می‌شوند، من خیلی دوستش داشتم و قطعا کتابی هست بارها باید بخونمش 
اینم بگم پرشهای زمانی خیلی داره و باید با تمرکز کامل بخونید.
      

        کتاب پنماریک،نوشته‌ی سوزان هوواچ،سرگذشت سه نسل خانواده را روایت می‌کند.

پنماریک تنها کتابی که از این نویسنده به همت آقای ابراهیم یونسی ترجمه شده است.
این کتاب پنج راوی داره و هر فصل ما از دیدگاه اونا به سرنوشت بقیه‌ی شخصیت ها پی می‌بریم.
اول از همه با مارک کاستلاک آشنا می‌شویم و بعد عمارت پنماریک که بعد از مرگ پسر عموش واسش به ارث می‌رسه.
و مارک در این بین دلباخته ی خانم روزالین فارم میشه که تازگی‌ها بیوه شده و سعی می‌کند با او ازدواج کند.
پنماریک که خود عمارتی بزرگ هست و جایی که قراره تمام اتفاقات داستان در اونجا رخ بده.
پنماریک عمارتی سرد وبی روح است.
کتاب پنماریک واقعا منو درگیر خودش کرد،شخصیت های متعدد و جالبی داشت هرکدوم از این شخصیت‌ها خصلت های خوب و بدی دارند و نمیشه اونارو قضاوت کرد.
پنماریک کتابی پرکشش و روان و جذابیه بطوریکه اصلا یک لحظه هم نمی‌تونید کنار بگذارید.
باوجود طولانی بودنش و بیش‌تر هم به اتفاقات روزمره می‌پردازه اما اصلا شمارا خسته نمیکنه.
داستانی که در نهایت متعلق به دو خانواده است.این داستان تاریخی_تخیلی به نوعی دنباله‌ی قرن دوازدهم املاک پلانتاژنه ها اتفاق می‌افتد. 
در آخر کتابی درباره‌ی عشق،نفرت،میراث،خیانت و انتقام هست، که خیلی هم شبیه زندگی واقعی روایت شده.
بشدت توصیه میکنم بخونیدش.👌
      

        موقعی که سبیل رو خوندم،خیلی از داستانش خوشم آومد.و بیشتر از همه سبک نوشتاری این نویسنده رو خیلی دوست داشتم که خواننده را تاآخر همراهی می‌کند.
برای همین تصمیم گرفتم کتاب خصم که توسط نشر مد منتشرشده رو بخونم.

امانوئل کارر در این کتاب به پرونده‌ی جنایی که در ژانویه سال ۱۹۹۳ در فرانسه رخ داده می‌پردازد.این نویسنده کنجکاو میشه و تصمیم می‌گیرد کتابی بصورت گزارش وار درباره‌اش بنویسد.

پرونده ی جنایی درباره‌ی مردی که چه عرض کنم؟🤦‍♀️
ژان کلود رومان ۱۸سال هست که به همه‌ی دوستاش و خانواده‌اش دروغ گفته،فریب داده و خیانت کرده ودر آخر که نزدیک بود تمام حقایق و رازهاش برملا شود.نقشه میکشه که همه رو سربه نیست کند.
آخر چرا؟
بااینکه نویسنده تمام زندگی ژان کلود از کودکی تا بزرگسالی رو نوشته.
ولی راستش من متقاعد نشدم که اینقدر خودخواه باشه و بی رحمانه خانواده‌اش رو بکشد.
ودر آخر کتاب خیلی ناراحت شدم که ژان کلود درسن ۶۴ سالگی آزاد شد.
حس میکنم هنوز عدالت در حق قربانیان اجرا نشده.
ژان کلود اینقدر بزدل بود که هیچوقت نتونست با حقیقت زندگیش کنار بیاد و ترجیح داد باکشتن خانواده‌اش حقیقت رو هم از بین ببرد.
من کتاب رو خیلی دوست داشتم‌ و اصلا برای من خسته کننده نبود از اون‌جا که من هم شیفته پرونده‌های جنایی هستم. خیلی لذت بردم.
ودر آخر ترجمه و جلد کتاب عالی بودن.
      

        این رمان یکی از شاهکار های ادبیات امریکاست در دوره ای که قحطی باعث اواره شدن هزاران هزار خانواده شد و باعث شد زندگی و زمین های خودشون رو از دست بدن و مهاجرت کنن و به دنبال مهاجرت اتفاقات و سختی هایی رو پشت سر میذارن... مردم بیچاره ای که جز امید چیز دیگه ای ندارند و درسخت ترین شرایط سعی میکنند دلخوش باشند و به زندگی ادامه بدن .... یکی ازشخصیت های محبوب من در این رمان مادر خانواده است که با تحمل سختی ها باعث میشه زندگی خانواده از هم نپاشه ... صحبت های تام و کشیش خیلی زیبا بود کشیشی که دیگه دلش نمیخواد کشیش باشه اما بقیه اینو قبول ندارن و اعتقادات جالبی داره.
من چندبار سعی کردم نسخه‌ی فیزیکی کتاب رو بخونم ولی نتونستم تااینکه یه دوست بهم پیشنهاد داد صوتیشو گوش بدم که واقعا برخلاف تصورم خیلی دوستش داشتم.
      

        کتاب همنوایی ارکستر شبانه، نوشته‌ی رضا قاسمی که برنده جایزه‌ی مطبوعاتی درسال  ۱۳۸۱ است.
رمان در زیرزمین یکی از ساختمان‌های پاریس روایت می‌شود؛ساختمانی که پناهگاه تبعیدیان ایرانی ست.
راوی، مردی تنها و گوشه‌گیر در طبقه‌ی ششم ساختمان است که با نگاهی طنزآلود و گاه تلخ، زندگی همسایه‌ها را روایت می‌کند،که هرکدام تصویری از بحران‌های ایرانیان مهاجر هستند.
رمان تصویری از تنهایی، بی‌هویتی و غربت انسان را به دست می‌دهد. فضا گاه به شدت واقعی و روزمره، و گاه وهم‌آلود و سوررئال هست.
کتاب خط داستانی مبهم و پر از پرش داستانه داره و میتونه خواندن کتاب رو سخت میکنه.
من کتاب رو سال‌ها پیش خوندم و خوشحالم که بازخوانی کردم اما این دفعه صوتیشو گوش دادم.

      

        رمان شُکری، پسر یعقوب داستانی است درباره‌ی بازگشت، زخم‌های جنگ و سرنوشت نسلی که میان آرمان‌خواهی و ویرانی گرفتار شد.

شُکری، قهرمان داستان، پس از سال‌ها مبارزه و حضور در جنبش‌های چریکی، به شهر زادگاهش دزفول بازمی‌گردد؛ شهری که زیر آتش جنگ ایران و عراق سوخته و زخمی است. او که روزگاری به تغییر و رهایی می‌اندیشید، اکنون با گذشته‌ای شکست‌خورده و سرزمینی ویران روبه‌رو می‌شود.

سیامک ایثاری در این رمان با زبانی ساده و در عین حال شاعرانه، تصویری زنده از جنوب ایران در سال‌های جنگ ترسیم می‌کند: کوچه‌های دزفول، بازارها، لهجه و فرهنگ مردمانش، همه در متن زنده می‌شوند. اما بیش از همه، این رمان درباره‌ی زوال آرمان‌ها و سنگینی گذشته است؛ درباره‌ی نسلی که می‌خواست دنیای تازه‌ای بسازد اما با واقعیت جنگ و شکست رو‌به‌رو شد.

      

        پوست بر زنگار کتابی جنایی و رازآلود نوشته‌ی اشکان اختیاری و نخستین کتاب ایشون هست که البته رمان بسیار جذابیه.
ماجرا در یک شهرک نظامی کوچک و دورافتاده می‌گذرد؛ جایی که قتل‌های مشکوک، فضای بسته و خرافات، سایه‌ای سنگین بر زندگی مردم انداخته است. شخصیت اصلی داستان، ربانی، روان‌شناس نظامی‌ای میانسال است که برای آرام کردن ساکنان شهرک و توضیح حادثه‌ی قتل به آنجا اعزام می‌شود. اما خیلی زود درمی‌یابد با معمایی بسیار پیچیده‌تر روبه‌روست: قتل دوم، جنازه‌ای که به شکلی هولناک دفن شده و شایعاتی که همه‌چیز را به اجنه نسبت می‌دهند.
 در این کتاب مضامینی چون تاثیر تجاوز و آزار کودکان در شخصیت‌شان،غیرت و مردانگی وبه دنبال آن زن کشی روبه‌رو هستیم.
عنصر نمادین برجسته‌ی کتاب، مخزن آب زنگ‌زده‌ی شهرک است؛ چیزی که سال‌هاست بلااستفاده شده اما همچنان مثل سایه‌ای سنگین حضور دارد. این مخزن، نماد قدرت و ساختارهای فرسوده‌ای است که گرچه دیگر کارایی ندارند، اما هنوز ذهن و زندگی مردم را در چنگ خود نگه داشته‌اند.

پوست بر زنگار را می‌توان داستانی درباره‌ی حقیقت و دفن شدن آن زیر رسوب زمان و ترس اجتماعی دانست؛ رمانی که جنایت در آن بیش از آنکه یک حادثه‌ی بیرونی باشد، بازتابی از درون آدم‌ها و جامعه است.

#ادبیات_ایران
      

        خیابان کانالین،کتابی دیگر از ماگدا سابو است.روایتی عمیق از زندگی سه خانواده در بوداپست است که با اشغال مجارستان و تبعات جنگ جهانی دوم سرنوشت‌شان برای همیشه تغییر می‌کند.
خیابان کاتالین روایت غیر خطی و کمی پیچیده دارد ولی داستان هرچقدر جلوتر بره قشنگتره میشه و البته تلخ.
سابو خیلی خوب تونسته موضوعاتی مثل فراموشی،عشق ،حسادت ،مرگ و بقا بپردازد.کتاب تصویری شاعرانه و تلخ از فروپاشی خانواده، جابه‌جایی اجتماعی و زخم‌های ماندگار جنگ ارائه می‌دهد.
رمانی تکان‌ دهنده و تاثیرگذار بود و این کتاب یکی از کتاب‌های محبوبم از سابو هست.
این کتاب هم بازخوانیه و خاستم براش ریویو بنویسم.
      

        کتاب آخرین روزهای اشتفان  تسوایگ روایت شش ماه آخر روزهای زندگی تسوایگ نویسنده مطرح اتریشی است که آخرین روزهای عمرش به ناچار در تبعید خودخواسته و غربتی سرد گذراند.

تسوایگ با خانم اش لوته،درگیرودار جنگ دوم جهانی مجبور به ترک خاک اتریش شد و پس از آمریکا،بریتانیا وسپس در برزیل ماندگار شد.تا در آرامش خاطر زندگی نامه‌ی بالزاک را بنویسید ولی جنگی نازی،شبی که نازی ها هزاران کتاب را به آتش کشیدند و زنان و کودکان یهودیان را به رگبار بستند،او را دچار یأس و ناامیدی ودر سردی و خاموشی فرو برده است.
در برزیل، او در خود احساس بی‌هویتی و استیصال می‌کرد. ناتوانی در تأثیرگذاری به‌واسطه ممنوع‌شدن آثارش در آلمانِ نازی، ویژگى تأثیرگذاری خلق اثر را زیر سؤال برده است .

نویسنده در این رمان تلاش کرده با بازسازی دقیق روحیه و وضعیت درونی تسوایگ و همسرش، به نثری شعرگونه‌ و تأمل‌برانگیز دست یابد و خواننده را با احساسات عمیق مهاجرت‌های پی‌درپی و آشفتگی درونی تسوایگ آشنا سازد .


      

        بازشناختن غریبه کتابی کوتاه اما اندیشمندانه است؛ سخنرانی‌ای از ایزابلا حماد که با ترجمه‌ی روان الهام شوشتری‌زاده منتشر شده. حماد با بهره‌گیری از مفهوم «بازشناختن» در درام‌های یونانی، به تجربه‌ی فلسطین و روایت‌های سرکوب‌شده‌ی آن پیوند می‌زند.

قدرت این متن در ترکیب سه لایه است: نقد ادبی، تاریخ و روایت شخصی است .زبان کتاب فشرده، شاعرانه و پر از جملاتی است که ارزش دوباره‌خوانی دارند. شاید کوتاه باشد، اما تأثیری ماندگار بر ذهن می‌گذارد و دریچه‌ای تازه برای فهم مسئله‌ی فلسطین و نقد استعمار باز می‌کند.
ودرآخر کتاب بازشناختن غریبه کتابی کوتاه، عمیق و تکان‌دهنده بود.


      

        فابیو مورابیتو نویسنده،شاعر و مترجم مکزیکی ایتالیایی تبار این کتاب مسافری است در سرزمین زبان؛از زبان مادری اش به زبانی دیگر کوچ کرده و بیش ازهر چیز به کلمه، به جمله،به نوشتن و خواندن می اندیشد.

این کتاب شامل ۸۲ جستار کوتاه هست .جستارها به‌ظاهر پراکنده‌اند، اما در مجموع یک پازل معنایی می‌سازند: تصویری از زیستن با زبان‌های مختلف.

نثر مورابیتو ساده و طنز هست ولی زیر این سادگی عمق فلسفی وجود دارد.او از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه استفاده می‌کند، بدون آنکه نوشته سنگین شود.
نوعی صداقت و خودافشایی در متن هست؛ نویسنده ضعف‌ها و تردیدهایش را بی‌پرده نشان می‌دهد.

ودر آخر زبان مادری فقط واژه‌ها نیست؛ حافظه، احساس، و ریشه‌ی ماست.


      

        خیلی لذت بردم از خوندنش 
      

        کتاب در اثر ماگدا سابو نویسنده ی برجسته‌ی مجارستان است.کتاب در ریتم بسیار کندی دارد و ممکنه در اول برای خیلی ها ملال آور است ولی برعکس کتاب در خیلی آهسته و ظریف وارد روح خواننده میشه.

داستان درباره‌ی نویسنده‌ای جوان که مدتی ممنون الکار بوده اما ممنوعیتش برطرف می‌شو،برای تمرکز روی کتاب جدیدش نیاز به خدمتکاری دارد که در کارهای خانه کمکش کند،یکی از دوستانش امرنس را پيشنهاد می‌کندو کم کم رابطه ای عمیق و پیچیده بین نویسنده و امرنس شکل می‌گیره.
ایدهٔ اصلی داستان قرار دادن دو زن اجتماعی در برابر هم از دو طبقه‌ی متفاوت با باورها،سبک زندگی و رفتارهای متضاد همدیگر،یکی واقع گرا و یکی در عالم تخیل.
شاید کتاب در کتاب ساده‌ای باشه اما لایه‌های عمیقی از تنهایی،غرور،مرزهای شخصی و مسئولیت ما در قبال دیگران رو به چالش میکشه.
چند وقت پیش کتاب بچه آهو رو خریدم و دوست داشتم دوباره کتاباشو بازخوانی کنم و این بار دوست داشتم براش ریویو هم بنویسم.