عجیب و دارک ترین و سیاه ترین کتابی که خوندم... چقدر این ناتورالیسم خشن زولا روح آدم رو می‌خراشه... داستان جذاب و خوندنی یه و تا صفحه آخر آدم رو نگه میداره ولی هرچی جلوتر میری سیاه تر میشه و تاریک تر میشه... منی که با پاریس شوالیه گری و شرافت و درستکاری و فضای کلاسیک آثار دوما بزرگ شدم و بعد با بل آمی نوشته گی دو موپاسان و فضای اشرافی گری آشنا بودم ، منی که پاریس رو با سالن های اپرا و مهمانی های مجلل می‌شناختم،  یهو برام پاریس تاریک شد...
زشتی ها و کثافت پاریس رو هم دیدم...
بخونید اما آماده باشید که روحتون قراره خراشیده بشه ‌‌...
        

          کامی پسری است که از بدو تولد بیمار و ضعیف است، به‌حدی که مادرش، مادام راکن، از ترس جانش او را به مدرسه نمی‌فرستد و باور دارد که اگر کامی از او جدا شود، خواهد مرد. همزمان با کامی، دخترعمویش به نام ترز به دنیا می‌آید و در کنار او بزرگ می‌شود. همه‌ی اطرافیان می‌دانند که این دو نفر، وقتی بزرگ شوند، باید با هم ازدواج کنند، زیراتنها ترز می‌تواند تحملِ روحیه‌ی حساس و بیماریِ کامی را داشته باشد. 
سال‌ها می‌گذرد و پیش‌بینی‌ها درست از آب درمی‌آید: کامی و ترز با هم ازدواج می‌کنند. اما کامی که حالا مردی جوان است، تصمیم می‌گیرد به پاریس برود و زندگی جدیدی را آغاز کند. خانواده همراه او به پاریس نقل مکان می‌کنند و داستان اصلی از اینجا شروع می‌شود.  
ترز، زنی که همیشه در سایه‌ی خانه محبوس بوده برای اولین بار با دنیای بیرون و هیجانات آن روبه‌رو می‌شود. این آشنایی با زندگی جدید، احساساتی را در او بیدار می‌کند که تا به حال تجربه نکرده بود :عشق، هوس و گناه