متن روان و ترجمه‌ای خوب از ابراهیم یونسی که گرچه اشکالات عمده ویرایشی دارد اما در مجموع توانسته است زیبایی و جذابیت اثر را حفظ کند.
اگرچه در مواردی جای قیچی ممیزی کاملا اشکار است اما به روند داستان خللی وارد نکرده است.
نویسنده اگرچه تحت تاثیر آثار کلاسیک انگلیسی به ویژه خواهران برونته و جین آستین است اما هنرمندانه از مرز تقلید عبور کرده و تاثیرپذیری را به شکلی نامرئی درآورده است.
جذابیت و سیر طولانی داستان خواننده را دهه‌ها با خود همراه می‌کند.
متاسفانه با وجود جستجوی زیاد هیچ مقاله و نقد قابل توجهی به زبان پارسی درباره کتاب یا نویسنده یافت نشد.
        

          خیلی عالی است . مخصوصا ترجمه استاد یونسی . توصیه می کنم حتما بخونید
        

          در ابتدا که رمان را آغاز کردم اصلا فکرش را هم نمی کردم با همچین کتابی روبه رو بشوم
داستان عالی روایت ها بسیار خوب انجام می پذیرد، شخصیت های کتاب در پی هم می آیند و قصه را به زیبایی رو به جلو می برند، در ابتدای هر فصل یک نقل قول ذکر شده است که برای درک و فهم فصل و ادامه رمان بسیار راه گشا است
در کل رمان خوبی بود و بعد از تقریبا 900 صفحه راضی بودم از رمان و چقدر حیف که دیگر کارهای این نویسنده به فارسی ترجمه نشده است متاسفانه
فقط در این نوول به دنبال فلسفه خاصی نباشید یعنی این که رمان فلسفی نیست ولی بسیار پند آموز و گیرا است
و ترجمه آقای ابراهیم یونسی فوق العاده بود و لذت خوانش این رمان را چند برابر می کرد به طوری که از زمانی که کتاب را شروع می کردم تا زمانی که کتاب را می بستم چیزی حدود 130 صفحه مصالعه می کردم که برای من بسیار نادر است 
اگر نشر نگاه دوباره چاپ کرد حتما بخوانید
        

          پنماریک برای من در نگاه اول شبیه کلاسیک‌های دیکنز، مور یا الیوت برای من بود. داستان خانواده‌ها در محیطی کوچک اما چه چیزی پنماریک را برایم جذاب کرد؟ خب، داستان درباره ارث و میراث و حرص و این این حرف‌ها است. می‌گویم از این حرف‌ها چون بارها از این داستان و فیلم‌ها دیده‌ایم و شنیده‌ایم و در صفحات اول کتاب همین روند ادامه دارد اما داستان از جایی جذاب می‌شود که روایت را از زبان نسل بعد می‌شنویم. حالا داستان و خرده روایت‌هایی که از زبان برخی ضخصیت‌ها را شنیدیم را دوباره از زبان شخصیت‌های دیگر داستان می‌شنویم. برای من همینِ پنماریک بسیار جذاب است. بگذارید مثالی بزنم. مثلاٌ بعد از یک مهمانی حس می‌کنم که آقا یا خانم ایکس را از من خوشش آمده و حالا همان روایت و حس و حال او را زبان خودش می‌خوانیم. جدا از این نحوه ارتباط نسل‌ها با مفاهیم مشترک هم از جذابیت‌های دیگر کتاب است. مثل هر کتاب حجیمی باید تا بخشی از کتاب (حتی یک سوم آن) با کمی سختی جلو بیایم تا بیفتیم در جاده و دیگر فکر نمی‌کنم سختی در کار خواندن کتاب باشد.
        

          سیر داستان سریعی داشت هرچند چیز زیادی برای گفتن نبود جز روزمرگی ها و تفاوت های یک خانواده