یادداشت‌های آناهیتا (22)

          وقتی داشتم برای استراحت بین جلد یک و دو برادران کارامازوف یه کتاب سبُک انتخاب میکردم که بخونم، هیچ اطلاع نداشتم که فانته قراره توی این کتاب در مورد داستایفسکی و علی‌الخصوص برادران کارامازوف هم حرف بزنه.. و به خودم گفتم عجب تقارن قشنگی شد! حالا که حسابی لجم از فیودور پاولوویچ دراومده بود و نیاز داشتم یکم از اون فضا دور شم با نیک مولیسه آشنا شدم و دیگه حسااابی لجم دراومد😬 کتاب ساده و روانه، بیشتر حالت روایت‌گونه یک زندگی خانوادگیه و برای من کاملا ملموس بود و به راحتی تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. در کل خیلی حرفی برای گفتن نداشت اما بد هم نبود.
        

          خوندن این کتاب برای همه واجبه! علی الخصوص برای زنان ایرانی!
 یک داستان ایرانی به تمام معنا! شخصیت پردازی عالی و توصیفات دقیق، شروع و پایان جذابی داره یخورده اواسط کتاب بر اثر توصیفات بیش از حد حوصله سر بر میشه اما در نهایت جذابیت خودش رو بدست میاره. داستان پر از نماده و وقتی کتابو تموم کردم یه آن به خودم گفتم شاید زری نمادی از خود ماست که یه عمر با ترس مهر سکوت به لب هامون زدیم و برای حفظ عزیزانمون هر روز و هر روز این جام شوکران رو سر کشیدیم و حالا باید یکبار هم که شده محکم جلوی ترس هامون بایستیم، جلوی خان کاکاها قد علم کنیم و آزادی برحق مون رو بازپس بگیریم و فراموش نمی‌کنیم چه یوسف هایی رو از دست دادیم تا زری وار جلوی این ناعدالتی ها بایستیم!!
        

          یک داستان کوتاه که براحتی می توان در یک نشست اونو خوند حس خاصی بهش نداشتم اما قلم نویسنده خوب بود و خوب جلو میرفت و تعمیم هایی بجایی وجود داشت اما اگه هنوز نخوندید توصیه میکنم فیلمش رو ببینید و همون کفایت میکنه چون فیلمش خیلی خیلی قشنگتره که البته مدیون بازی درخشان ادری هپبورنه
        

          انتظار چنین فاجعه ای نداشتم واقعا
        

          خیلی غبطه خوردم به رابطه بین مریلین و اروین! شاید در نهایت چیزی که آدم از زندگی میخواد همین باشه! از کتابایی که منو بفکر فرو می برن خوشم میاد
        

          دومین کتابی بود که درباره هولوکاست میخوندم با اینکه حجم کتاب زیاد بود ولی داستان خوب جلو میره و زود تونستم تمومش کنم. فقط بعضی قسمتا نمیدونم ایراد از ترجمه بود یا نه ولی یه مقدار گنگ بود.
        

          من یه ترجمه دیگه رو خوندم، با توجه به اینکه داستان واقعیه برای من خوندنش جالب بود اما خب چون موضوع داستان هولوکاست هست باید توقع چیزای ناراحت کننده و عذاب آور رو ازش داشته باشید در کل کتابی نبود که با شعف رفته باشم دنبالش و بخونمش.
        

          این کتاب رو ۳ بار خوندم و شاید بازم بخوام بخونم، چهل قاعده شمس چهل قاعده زندگیه و تموم سعیمو میکنم بفهمم و به کار ببندم. این کتاب مورد علاقمه، یادمه هربار که تموم میکردمش به سرم میزد برم قونیه رو ببینم! شاید دفعه بعدی که کتابو خوندم رفتم قونیه!! کسی چه میدونه؟!
        

          به معنای واقعی کلمه عالی.. وقتی شروعش کنی تا تموم نشه نمیتونی زمین بذاریش، بشدت جذاب و پر از جملات ارزنده و مفهومی و در عین حال روان و پرکشش
        

          کتاب بسیار کمک کننده و خوبیه در صورتی که بهش باور داشته باشید. یکم زبانش سنگینه اگر عامیانه تر بود همه بهتر میتونستن باهاش ارتباط بگیرن اما من دوستش دارم بخصوص کلمات کلیدی رو
        

          اولین بار که خوندمش زیاد چیزی ازش دستگیرم نمیشد یعنی میفهمیدم حرفای مهمی میزنه اما در کنه وجودم نمی نشست نمیدونم از کم تجربگی خودم بود یا سنگینی کتاب !؟
        

          دوسش داشتم و واقعأ لذت بردم اصلأ دلم نمی خواست تموم بشه
        

          چقدر دزدیدن نگاه 
از چشمان تو 
 .لذت بخش است 
گویی 
تیله ای 
از چشمم به دلم می افتد 
 !بانو 
با مردی که تیله های بسیار دارد می آیی؟
        

          کتاب پر بود از جملات زیبایی که در حین خواندن بارها بر میگشتم و دوباره آنها را مرور میکردم.
 مُردم، دو روز مُردم.
زود بلند شده بودم، دوش گرفته، عطر زده و لباس تابستانی را -اگرچه فصل زمستان بود- انتخاب کرده بودم. هوا خیلی سرد نبود. به علاوه، هوس کرده بودم، دلم پارچه ای سبک و رنگارنگ می خواست. هیچ چیز غم انگیزتر از این نیست که همیشه "آن طور که باید" لباس بپوشیم. هیچ چیز رقت بارتر از آدم هایی نیست که هرگز، هیچ کار "نابجایی" نمی کنند و هیچ حرف نابجایی نمی زنند. پدر و مادر رومان اینطور بودند، شاگردان خوبی که زندگیشان را مانند درسی که از حفظ کرده اند، بدون کوچکترین اشتباه، از بر می خوانند.
نمی دانم کدام بدتر است؛ این که در هیچ چیز با دنیا در تطابق نباشی یا اینکه در همه چیز با آن منطبق باشی، دیوانه ها بدترند یا آدمهایی که مناسب و معقول می نامیم؟ می دانم که از دیوانه ها کمتر می ترسم، گمان میکنم که آنها کمتر خطرناک اند.
        

          حال من خوب است اما با تو بهتر می شوم
آخ ... تا می بینمت یک جور دیگر می شوم
        

          من ترجمه مهدی غبرایی رو خوندم و اونو پیشنهاد میکنم. کتابیه که حقیقتأ ارزش یک بار خوندن رو داره. تلخه ولی نمیتونی بذاریش کنار...
        

          بعنوان اولین کتابی که از این نویسنده خوندم عالی بود و میرم سراغ کتابای بعدیش
        

          چندین بار خوندمش.. هر چقدر تکرار میشه تکراری نمیشه ..
        

          "می دونی سوکورو، به هیچ وجه نباید اونو از دست بدی. چه جوری اش مهم نیست. نظر من رو بخوای الان اگه بذاری بره، شاید دیگه توی تمام زندگیت کسی رو نداشته باشی."
-اعتماد بنفس ندارم.
-چرا نداری؟
-چون به خودم اعتقاد ندارم. نه شخصیت خاصی دارم، نه رنگ درخشانی. من چیزی برای ارائه ندارم. همیشه مشکلم همین بوده. حس می کنم یه ظرف خالی هستم. احتمالأ من یه شکلی دارم، مثل یه ظرف، اما توی اون ظرف هیچی نیست. به نظرم به عنوان یک آدم؛ مناسب اون نیستم. هرچی زمان بگذره و سارا در مورد من بیشتر بدونه، بیشتر ازم ناامید می شه. اونم بالاخره تصمیم می گیره به تدریج ازم فاصله بگیره.

کتاب خوبیه خیلی باهاش ارتباط برقرار کردم 👍
        

          توقعم خیلی بیشتر از این بود!
اولاش که اصلا جذبم نمیکرد؛
کم کم بهتر شد ولی در کل قسمتای اضافی زیاد داشت و بعضی از شخصیتا رو نتونستم خوب درک کنم.