یادداشت آناهیتا

        وقتی داشتم برای استراحت بین جلد یک و دو برادران کارامازوف یه کتاب سبُک انتخاب میکردم که بخونم، هیچ اطلاع نداشتم که فانته قراره توی این کتاب در مورد داستایفسکی و علی‌الخصوص برادران کارامازوف هم حرف بزنه.. و به خودم گفتم عجب تقارن قشنگی شد! حالا که حسابی لجم از فیودور پاولوویچ دراومده بود و نیاز داشتم یکم از اون فضا دور شم با نیک مولیسه آشنا شدم و دیگه حسااابی لجم دراومد😬 کتاب ساده و روانه، بیشتر حالت روایت‌گونه یک زندگی خانوادگیه و برای من کاملا ملموس بود و به راحتی تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. در کل خیلی حرفی برای گفتن نداشت اما بد هم نبود.