:
ویلیام فالکنر می­گوید : "خشم و هیاهو" از یک تصویر ذهنی شروع شد.
زمانی که شکل نمادین داشت متوجهش نبودم.تصور دخترکی با
شلوار گلی روی درخت هلو بود،که از پنجره­ای می­توانست مراسم
تدفین مادربزرگش را ببیند و مشاهداتش را برای برادرش،که پایین
درخت ایستاده است،تعریف کند.زمانی که توضیح دادم آن­ها،که
هستند و چه می­کنند،فهمیدم غیرممکن است بشود همه آن­ها را در
یک داستان کوتاه بیاورم و باید تبدیل به یک کتاب شود.شروع
کردم داستان را از چشم دخترکی کله­شق تعریف کردن،چون حس
کردم تاثیرگذارتر خواهد بود اگر داستان از دید کسی روایت شود،
ک می­داند چه اتفاقی می­افتد ولی از چرایی ماجراها خبر ندارد.
سعی کردم دوباره تعریفش کنم،همان قصه را از دید برادری دیگر.
باز هم خودش نشد.برای سومین بار داستان را از زبان برادر سوم
روایت کردم.هنوز هم آنطور که باید باشد نبود.تلاش کردم تکه
ها را کنار هم قرار دهم،خودم راوی شوم و جاهای خالی را پر کنم.
    این کار را کردم تا خودم هم به آرامش برسم/منبع :پارسینه