بهترین کتابی که میشود برای آشنایی با مکتب ادبی رمانتیسم و جریان نقد کلاسیسم خواند همین کتاب است. از ویژگی های این مکتب ادبی، توصیف دقیق طبیعت و ترجیح آن به تشریح احساسات بشر است که در این کتاب کاملاً مشهود و مشخص بود. توصیفاتی که از طبیعت شده بسیار جذاب و بی نقص بود. گوته این اثر را مثل شعر پر احساس نوشته و به خوبی عشق را توصیف می‌کند. اما دلیلم برای انتخاب امتیاز ۴ ستاره فقط این بود که شخصاً با بعضی از قسمت های توصیفی و البته بخش سرود های اسیان، ارتباط برقرار نکردم.
        

          ظرایف و زیبایی های بسیاری داشت امّا وزن قصّه کم بود.
کل سیر داستان و اتفاقات مهم آن محدود و معدود است،باقی کتاب توصیفات ذهنی و درونیات راوی درباره همان اتفاق هاست؛ به عبارت دیگر،به نظر من بین اتفاقاتی که داستان را جلو ببرد با ذهنیات شاعرانه راوی توازن برقرار نیست و لااقل گاهی مرا خسته می کرد؛ البته آن شاعرانگی قطعا زیبایی هایی هم در خود دارد،اما داستان را از تب و تاب و کشش لازم می اندازد.
از این جهت یا باید این ذهنیات تعدیل وکوتاه میشد، یا اتفاقات و نقاط عطف و تعلیق ها بیشتر میشد؛ البته متوجهم که داستان ورتر یک داستان کوتاه است،اما آن همه آب و تاب و درد دل های راوی با این کوتاهی تناسب ندارد و داستان پر و پیمان تری را اقتضا می کند.
البته شاید به سلیقه افراد هم مربوط باشد و برای بعضی ها همین حالات درونی ورتر اتفاقا مورد توجه و جالب باشد؛ اما برای طبع سرگرمی‌پسند و عجول من اینطور نبود!
        

          به نظرم شکل تکامل یافته‌تر این موتیف داستانی رو میشه تو نوول‌های توماس مان دید.
        

          کتاب جالب و بیادماندنی بود این کتاب را همیشه از کیفه دانشجویم بیرون می آوردم و در مترو مطالعه میکردم
        

          رنج های ورتر‌ جوان
گوته
آی عشق!
چیستی تو؟! چیستی تو که هم می توانی نیرویی فوق عادی به بازوان خسته ببخشی و هم خون بیشتری به رگ های فرسوده مبتلایان خود پمپاژ کنی؟! چگونه می توانی به زندگی ملال آوری که تا چند روز قبل همانند شاخه های مرده یک درخت در زمستان خشک شده است، شکوفه ببخشی؟ این دست معجزه گر تو است که لبخند را بر لبان عاشقان و امید را بر چشم هایشان و سرود را بر لبانشان جاری می سازد. تنها از تو برمی آید که دل پیر را برنا و جوان خام را چون پیر جوان از دست داده ماتم زده کند. 
چه کوته اندیش و ناسپاس اند آنها که پیروزمندانه خود را کاشف سرزمین ناشناخته تو می دانند و آزاد شدن دوپامین را علت اصلی بروز این دیوانگی شوق انگیز می دانند. همان بهتر که دست آنها از تو دور باشد و خاک بکر تو هم چنان طور سینای زائرانت باشد. آه امان از قرار پنهانی و رموز بین تو و مشتاقانت. آنها به زبان سِر نجوا می کنند. از تو می گویند. تو را تمنا می کنند و مسجد را ترک و راهی میخانه می شوند. قسم به سحر و ستارگانش که از ازل شاهد شوریدگانی بوده که به شوق رسیدن به تو بستر  را ترک کرده اند.
عاشقان را سر و سری است و این کالبد و زبان از آنچه می یابند عاجز است. اتصال روحانی آنها همان زبان مشترکی است که اکتسابی نیست و پیوندی آن جهانی میان شان برقرار است. آنها در عین کثرت مطلوبی که او را می طلب اند هم و غم مشترکی دارند و پروانگان شمع یکسانی هستند.
 
آی عشق! ای سرزمین سحرآمیز!
خاک زمینت معطر است و سنگ هایت ستایش کننده راستی و ثابت قدمی. صدای جویبارانت یادآور ندای ملکوتی داوود نبی علیه السلام. درختان پهناور جنگل هایت لشکری هستند استوار که باد عصرگاهی مهربانانه برگ هایش را نوازش می کند. صدای بلبلان دشت های تو از خنده ی شیرین خردسالان بیشتر به دل می نشیند و دمی آرمیدن بر کناره آبگیر همیشه آرام و موقر تو هر خسته دلی را از خود بی خود می کند.
الان که صبح است اما تا پاسی از شب می توان از تو دم زد و آن را کافی نیافت. 
بی تردید از دستان آفریننده ای چون گوته و طبع زلال مترجم توانای این اثر، چیزی جز بروز چنین حالات خوش انتظار نمی رفت. حالا شما بگویید: آیا نیاز است به معرفی این کتاب بپردازم؟
        

          آیا به راستی ضرورت حکم می کند که مایه ی شادمانی آدمی، همزمان سرچشمه ی بدبختی او هم باشد؟
        

          رنج‌های ورترِ جوان…
این کتاب چه عنوانی بهتر از این می‌تونست داشته باشه؟

ورتر، جوانِ هنرمندیه که به تازگی به شهری سفر کرده و از تجربه‌ها و احساسات خودش برای دوستش نامه می‌نویسه.
در واقع کتاب مجموعه‌ای از این نامه‌هاست؛ نامه‌هایی که کم‌کم خبر از عاشق‌شدن ورتر می‌دن، و رنج‌هایی که این عشقِ ناکام برای ورتر عزیز به دنبال داره…

با این‌که فقط ۱۷۸ صفحه بود، ولی من دلم نمی‌خواست سریع بخونم و تموم شه، بعضی از احساسات و افکار ورتر به حدی شاعرانه و زیبا بودن که اون بخش‌ها رو چند مرتبه می‌خوندم.
فضای کتاب به شدت احساسیه و اگر این احساس رو بتونید درک کنید، غم‌انگیزه. 
بدون اغراق می‌تونم بگم هرگز از ذهنم پاک نمی‌شه و تو لیست بهترین کتاب‌هایی که خوندم می‌مونه.

با خودم فکر می‌کنم که اگه من واقعا مخاطب ورتر بودم و نامه‌ها برای من نوشته شده بود، چطور می‌تونستم بهش کمک کنم؟ اصلا چطور می‌شه برای رنج عمیقِ دیگران مرهم بود؟
        

          نمیدانم که چطور باید بیان کنم که چقدر برایم مورد علاقه بود.
جای جای کتاب در روح ورتر (گوته) غرق می شدم..
اونقدر جمله های قشنگی داشت و یک سری حالات درونی را خوب و زیبا توصیف کرده بود که حد نداشت.
و حتی امروز کتاب را به مدرسه بردم تا یک تکه هایی را برای دوستانم بخوانم و با هم فغان کنیم ...
البته از ترجمه ی خیلی خوبش هم نگذریم، که واقعا باعث لذت من بود :)
آن جستار انتهای کتاب به نام "طبیعت" و نقد توماس مان هم که جای خودش را دارد!
آقای گوته. دوستت دارم.
-
خواندنش در این روزهای غمگین و پرکار من، تسلی بخش خاطرم بود.
        

          ارسطو فیلسوف بزرگ‌ باستانی عنصر خیال را مهم ترین مشخصه شعر می‌دانست؛ بر همین اساس رنج‌های ورتر را نیز می‌بایست شعر یا رمان‌ شعر گونه به حساب آورد؛ رمانی شعر گونه با تصویر هایی زنده و پر احساس و تخیلی سرشار که خون مخاطب را به جوش می‌آورد و عواطف او را به خروش وا می‌دارد. 
این رمان به سرعت در زمره عاشقانه های جاودان در آمد و در کنار عاشقانه های جاودانه ای مثل رومئو و ژولیت و تریستان و ایزوت،در حافظه بشری رنگ‌ ابدیت یافت. 
 تا مدت های بسیار هر جوانی معشوقه اش را در آینه "لوته" می‌دید و احساس خود را در جوش و خروش"ورتر"می‌یافت.
حتی گفته شده رنج های ورتر پس از انتشار موجب افزایش خودکشی جوانان پاکباخته شده است که بعید نیست این سخن بهره‌ای از اغراق داشته باشد. به هر روی این کتاب به نوعی خلاصه ترین و بهترین نمونه رمانتیسم ادبی است با این قید که همچنان رگه هایی از کلاسیسیسم در آن موجود است. 

با این همه نباید از قلم انداخت که پرداخت داستانی خالی از خلل نیست، چه نامه ها پاسخ های ولیهلم را در بر ندارند و خواننده تنها تک نگاری های ورتر را می‌خواند؛ در نهایت وقتی که دیگر چاره ای برای نویسنده نمی‌ماند پای ناشر به میان می آید تا روایت ناقص نماند.

سرانجام باید یادآور شد که داستان های کلاسیک و رمانتیک برای امروز ممکن است قدری خسته کننده و یکنواخت به نظر برسند. دلیل این امر را باید عادت ما به هنر مدرنیستی برشمرد. به هر روی امیدوارم از مطالعه اش لذت ببرید که به قول مارسل پروست:
یگانه زندگی واقعا زیسته ادبیات است!
        

          «آری! من جز سالک و زائری بر زمین نیستم! آیا شما بیش از این‌اید؟»
        

          بعد از کتاب پدر سرگی تولستوی، یادم نمی‌آید که از خواندن یک اثر روایی، به این اندازه به وجد آمده باشم.

        

          لا به لای صفحات کتاب گاهی آرزو می کردم من هم مثل لوته، ورتری داشتم که اینقدر زیبا عاشقم باشد و مرا اینگونه توصیف کند.‌ اما صفحات پایان کتاب پشیمان شدم‌. دلم نمی خواست عامل خودکشی کسی باشم. حتی عاشق خود.
        

          این کتاب بسیار روشنگر عشق برای من بود
        

          هیچ کلمه ای در وصف زیبایی این کتاب به ذهنم نمی رسه.از لحظه به لحظه و برگ به برگ این کتاب بی نهایت لذت بردم .چقدر یک کتاب می تونه فوق العاده بی نقص باشه که قادر نباشی هیچ خورده ای بر اون ، ولو شده یک جمله ،بگیری
این کتاب رو از کتابخانه قرض گرفته بودم حالا که باید اونو برگردونم مطمئن هستم که یک نسخه از اون رو حتما برای کتابخانه ی خودم خریداری خواهم کرد تا در آینده آن را بازخوانی کنم
این کتاب بی نظیر رو به تمام دوستانم در گودریدز پیشنهاد میکنم و امیدوارم که تک تک شما هم مثل من از این کتاب زیبا لذت ببرید
        

          ورتر جوانی باهوش، خوش ذوق و خلاق اما شدیدا دل نازک، عاشق پیشه و حساسه که عاشق زنی به نام لوته شده و این عشق سرآغازی هست برای نگارش نامه های متعدد به دوستش ویلهلم. رنج‌های ورتر جوان کتابی‌ست سرشار از توصیفات زیبا و بدیع از طبیعت و بیان حالات متفاوت انسانی و در میانه آه و ناله های عاشقانه ورتر نسبت به لوته و توصیفات بسیار رمانتیک از طبیعت، میشه به شخصیت خلاق و عاشق پیشه نابغه فرانکفورت ینی گوته می برد. به شخصه کتاب‌های پر حس و حال رمانتیک رو چندان نمی‌پسندم و اگر بخوام واقعیت رو بگم، رنج های ورتر جوان برای ذائقه من که با نویسندگان آمریکایی و انگلیسی جور درمیاد مناسب نیست، ولی اسم یوهان ولفگانگ فون گوته کافیه در جهت ندید گرفتن  این معایب و خوندن این کتاب کم حجم ولی نغز و پرنکته.
        

          چه رنجی کشید ورتر جوان از این عشق ...
یکی از شاهکارهای قرن ۱۸ ادبیات جهان و گوته بزرگ بدون شک همین رمان کم حجمه.
به نظرم یکی از بهترین و غم انگیز ترین رمان هایی بود که خوندم و لحظه لحظه غم ورتر رو درک کردم.
کتاب در ژانر نامه نگاری نوشته شده و مقاله توماس مان تم در انتها شرایط نوشته شدن این رمان و شباهتش به برهه ای از زندگی خود گوته رو توضیح میده.
ترجمه خوب و نثر روون کتاب هم خیلی به سهل خوان بودنش کمک میکنه و راحت میشه در دو الی سه نشست خوند و لذت برد.
        

          آخرای جلد دوم ژان کریستف یه گریزی زدم به رنج های ورتر جوان... پشت جلد کتاب نوشته شده ناپلئون این کتاب رو بیشتر از هفت بار خوونده..خب حتما خیلی باهاش همذات پنداری کرده.. من فقط از قالب نامه نگاری ش خوشم اومد... کتابایی که رومنسشون خیلی بالا می زنه منو زیاد جذب نمی کنه
        

          خوندن این کتاب خیلی دردناک بود برام.اغلب از روی داستان عاشقانه کتاب می تونم حدس بزنم نویسنده کتاب زن بوده یا مرد (تو مواردی که جنسیت نوسنده رو نمی دونستم) به حالت خاص نگاه به عشق که بین زن و مرد فرق اساسی داره. اما این کتاب و عشقی که در اون از جانب ورتر بود خیلی متفاوت بود. متفاوت با نگاه معمول عشق از جانب مردها... هرچند پارامترهای معمول مردانه در این کتاب هست ولی نوع وفاداری به عشق متفاوت از سایر داستانهایی بود که مردها نوشتند...
این کتاب را یکبار بیشتر نخواندم. از آن دسته کتابهایی است که هم شوق باز خوانی اش را دارم و هم توان دوباره خواندنش را ندارم. در آغاز جوانی خواندم و چقدر مجذوبش شدم. یک عشق افسانه ای و کاملا خاص. این کتاب فقط یک داستان عاشقانه است و خیلی هم محسور کننده. متفاوت با همه داستانهایی که در آنفقط به عشق می پردازند و اغلب آدم را دلزده می کند.
دوست دارم یکبار دیگر جرات بازخوانی اش را داشته باشم.