ماهی ها به دریا برمی‌گردند 

اگر می‌توانستم برای این کتاب مدیحه ی مفصلی حتی با اغراق و بزرگنمایی بنويسم؛ حتما این کار را می‌کردم. ولی کلمات من برای نمایاندنِ خوبی و عُلوِ این کتاب، کلماتی الکن و توسری خورده است. این کتاب که از حلاوت و مزه و شیرینی چیزی کم ندارد؛ نوعی درسِ زندگی و رسمِ جهاد و بهانه ای برای گریه های بی امان برای غزاوی های قهرمان است. کتاب از زبان خانمی طوبی نام از اهالی فلسطین که میهمان ایران است؛ پنجره ای دیدنی به سلوک اهالی جهاد که جان و قلب و زبانشان گره خورده با قرآن و ایمان و صبر و مبارزه است؛ می گشاید.  هرچه این پنجره وسیع تر است؛ حقارت ما مدعی ها و بی عمل ها هم نمایان تر است.
 اگر می‌خواهید اندکی از رنجِ بزرگ و بزرگیِ رنج مردمان بزرگترین زندانِ بی سقف دنیا، توحش اسرائیل؛ سلوک مبارزان، ایمان ناب مردم فلسطین، آداب و رسوم و لباس و غذا و طایفه و درس و میهمانی و عزای آن مظلومان را فهم کنید؛ این کتاب مختصر و شیرین و گریه دار و البته کوتاه و مبتکرانه را بخوانید.
 نویسنده به خوبی از زبان زنِ همسایه ی اهل بمِ کرمانِ این خانواده ی  غزه ای ، شما را به دنیای خاطرات طوبی و ابوحامدِ قهرمان می‌برد.  می‌خواهید بچه ها و نوجوانان تان از اسرائیل بیشتر بدشان بیاید؟ ماهی ها به دریا بر می‌گردند را بدهید دست شان!
دوباره آفرین به بچه های نشر شهید کاظمی.


      

        مجله ی مدام

اگر سراغِ کتاب های داستان و ادبیات نمی روید؛ ولی دوست دارید گزیده ای از داستان های ادبیِ معاصر را بخوانید؛ مشترک دوماهنامه ی ادبیات داستانی مدام بشوید. این مجله در هر شماره سوژه ای را می‌گذارد وسط و مرتبط با آن مطالب و داستان های خوبی را ارائه می‌دهد.  ادبیات نمی‌تواند جایش در زندگی ما خالی باشد‌.

      

        جلد دو مجله مدام

این شماره ی مجله ی ادبیات داستانی مدام ویژه ی " سفر" تدارک دیده شده است. یادداشت هایی خواندنی راجع به پدیده ی سفر و سازندگیِ فوق العاده ی آن در زندگی های یک نواخت و کسالت بارِ ما. خواندنش پُرفایده است به نظرم.


      

        مجله ی مدام

به تازگی این مجله ی فاخر برای علاقمندان به ادبیات داستانی و کتاب و خواندن و نوشتن و... سر از کتابفروشی ها درآورده. دوماهنامه ای خواندنی و قابل استفاده و جهانی جدید به روی عاشقانِ ادبیات. با داستان ها و مقالات و گفت و گوهایی جاندار و معرفی کلی کتاب. برای اهالی ادبیات؛ خواندن و نگه داشتِ چنین مجلاتی یک جورایی فرض و واجب است.


      

        شماره ی چهارمِ مجله ی مُدام

مدام، دغدغه اش ادبیات داستانی است. خوب هم کار می‌کنند انصافا. هر شماره به سوژه ای می‌پردازد.  سوژه را  در سه قسمتِ واقعیت، خیال و روبرو پیگیری و عرضه می‌کنند. قلم ها و آثار، پخته و در نوعِ خودش یک کارگاهِ درست و درمانِ نویسندگی است. این شماره به موضوع خواب و عالمِ شگفت و پُر رمز و رازِ آن پرداخته است. جالب است. پیشنهاد میکنم لااقل آن دسته از رفقایی که دغدغه ی نوشتن دارند؛ چنین مجله ای را دنبال کنند. ضرر نمی‌کنند. نمونه ای از تیترها را ببینید:

عصیانِ خواب های خفته
سرکشی خواب ها
انقلابی پشت پلکهایم 
هنر خواب گمشده
مواجهه مستقیم با حرکت جوهری در خواب اجباری
و...

      

        این هم جهت ثبت در بهخوان. مدت ها پیش خوانده بودمش. شرح حال و زندگی نامه ی عارف شیدا، آیت‌الله سید عبدالکریم کشمیری رضوان الله علیه
      

        مدت ها پیش خوانده بودم و امروز ثبت ش کردم. خیلی خواندنی است. آدم را تکان می‌دهد و حتی بیچاره می‌کند. زندگی نیست اینکه ما داریم. عینِ مردگی است.
      

        قله ی توحید و کوه عرفان
چه میفهمیم ما بیچاره ها این بحث ها را. هنگ می‌کنیم و افسرده می‌شویم. 
و کرامت قاضی کور را بینا کردن و بیمار را شفا دادن نبود که کرامتش زنده کردن دل ها بود، احیای قلب ها بود.
      

        عالی است
خوشا به حال آنها که لااقل یکبار آن مرد خدا را دیده بودند و پشتش نمازی خوانده اند. لطافت و استقامت و کتوم بودن آقای بهجت کم نظیر بوده.
این را هم البته مدت ها پیش خوانده بودم و امروز ثبت ش کردم. 
      

        این کتاب ها برای ما آلوده های دور از سلوک معرفتی و اخلاقی خیلی لازم است. چندین سال پیش خواندمش.  اما الان یادم افتاد، یادآورش شوم. برادرِ علامه آدم فوق العاده عجیبی بوده که مروز سلوک و زندگی اش درس آموز و لازم است.
      

        

از زبانِ نویسندگانِ خوب کشور، از دو سه تایشان شنیده ام که بایرامی نویسنده ترینِ نویسنده های ماست. حتی یکی شان میگفت: از خدا گله دارم که چرا بایرامی را در این زمان آفرید که قدرش را نمی‌دانیم!
باید در اتمسفر کارهای او- که کم هم نیستند- قرار بگیرید تا شاید شما هم با دریافتی از جهانِ ذهنی و ادبی این نویسنده ی اردبیلی؛ به هنرِ قلم او پی ببرید. در پل معلق که خودش داستانِ معلقِ سخت خوانی است؛ داستان جوانِ سربازی روایت می‌شود که در دورافتاده ترین نقطه ی کشور و نزدیک خطِ جنگ؛ برایش مسائلی حادث می‌شود که در امتداد دردها و دغدغه‌های او در شهر و دیارش است. آدم های این داستان همه در عین سادگی، پیچیدگی هایی دارند که آینه و تفسیر و نمودی از حیاتِ ماهاست که درش درد و دغدغه و مسأله و مشکل، کم نیست! من خودم را لابلای چنین داستان هایی گم و پیدا میکنم! پل معلقِ میتواند داستانِ عشق و درد و سرگشتگی های ما باشد.
 البته به همه توصیه اش نمیکنم. اما " کوه مرا صدا زد"، " لم یزرع"، " مردگان باغ سبز"، " آتش به اختیار" و...کلی کتاب دیگر بایرامی دارد که می‌توانید از آن ها شروع کنید.


      

        من خیلی بهره نبردم
جستارخوانی را دوست دارم ولی این یکی منو نگرفت. البته ترجمه خوب و روان بود.
ولی مباحث به کارم نیامد
      

        قبلا خوانده بودمش. عالی با ترکیباتِ ادبیِ فوق العاده. مجدد مرور شد.
      

        گزیده ای خوب و با سلیقه
خیلی وقت پیش البته خوانده بودمش. اما دوباره مرورکی کردم.
      

        تک بیت های خوبی لابلای شعرهای خوبش به چشمم آمد. برخی غزلیات هم عالی