از جهت نوع نگاه به مرگ، بهترین‌هایی بود که خواندم. نثرش هم تمیز و روان بود اما در بعضی جستارها فلسفه‌پردازی‌های نویسنده من را خسته می‌کرد و لذت خواندن را کم می‌کرد.
عالی‌ترین بخش هم به نظرم بخش رنج و مشخصاً مرگ سیاوش بود.
آن جمله‌های بی‌نظیر را احتمالاً بارها بخوانم.
ممنونم از زینب بدری برای معرفی. 
به‌نظرم می‌شود به هر کسی که سوگ را تجربه کرده و کسانی که سوگواری نزدیکشان دارند، پیشنهادش کرد.