نورا زنی زیبا ولی خام که دل بست?  شوهر و کودکان خویش است و برای بهبودی همسرِ بیمارش همه گونه جان فشانی کرده و او را به زندگی برگردانده، زمانی که به اعتماد و یاریِ همسرش نیاز پیدا می کند، می بیند دَر بر پاشن? دیگری می گردد. ناگهان چشم به چندوچونِ زناشوییِ خود و دروغی که زندگی اش را بر آن بنیان نهاده، باز می کند. درمی یابد شوهرش، پدر سه فرزندش، بیگانه ای بیش نیست و همواره با او چون بچه و داراییِ خود رفتار کرده است. می بیند پدرِ خودش نیز همین رفتار را با او کرده است. پی می برد که خوشبختی اش دروغین بوده و خودش، نه آدمی آزاد و برابر، که عروسکی و خانه اش نه خانه، که عروسک خانه ای بوده است. این چشم گشایی تنها تا دیوارهای خانه پیش نمی رود، بیرون و درون او را هم می پیماید و به سوی مرگش می راند و سرانجام بر آنش می دارد که همه چیزِ خود را رها کند و در جست و جوی حقیقت، خود و ارزش های خود، پا به دنیای واقعی بنهد. این گونه، او نخستین گام را به دنیای بیرون می گذارد- دنیایی سردتر و تنهاتر، ولی هم زمان، روشن از کورسوی امید به چیزی بهتر.