چقدر حیفه که تو ایران داستان کوتاه زیاد طرفدار نداره.
یک مجموعه داستان از چند نویسنده‌ی خوب. 
هرکدوم با یه فضاسازی متفاوت و پایان‌هایی که باعث میشه آدم کمی مکث کنه و با عجله نره سراغ داستان بعدی.
در نهایت یه غمی ته دل آدم می‌شینه. 
اما غم آزاردهنده نیست. یه حس قابل لمسه.
        

          خیلی خوب بود! 
این کتاب منو با چندتا از نویسنده های خوب زندگیم آشنا کرد و تقریبا اولین مواجه من با داستان کوتاه جدید بود.
انتخاب هوشمندانه داستان ها و ترجمه روون مترجم این کتاب رو به کتابی خوش خوان و لذتبخش تبدیل کرده که میتونه دروازه وورد خوبی به داستان کوتاه امروز باشه.
        

          تو گرو بگذار، من پس مى‌گيرم : 5
شيرينى عسلى :4.5
تعمیرکار : 4.5
فلامینگو : 4
کارم داشتی زنگ بزن : 5
زنبورها،بخش اول : 4
خوبی خدا : 5
آفای رییس جمهور : 4
جهنم-بهشت : 5

بخشی از داستان خوبی خدا: عکس‌ها همیشه عصبی‌اش می‌کردند؛ همیشه چیزهایی را نشان آدم می‌دادند که دیگر وجود نداشتند؛ تمام شده بودند، رفته بودند: یک لحظه، یک لبخند، یک آدم، و گاهی حتی کل یک کشور.

شايد همه‌ى داستان ها لايق ۵ستاره نبودن، ولى كلِ كتاب، فوق العاده بود! همه چيزش خيلى خوووووب بود :]
+با تشكر از آرمينکِ عزيزم :)*
        

          داستان‌های کوتاهی که نمی‌دانید کدامشان بهتر از دیگری است. همگی خوبند، خوب انتخاب شده‌اند، خوب ترجمه شده‌اند. اول و آخر و وسطشان خوب است. خوبِ خوبِ خوب.
        

          این کتاب را استادم به عنوان تکلیف کلاسی معرفی کرد و من هر روز یکی از داستان‌های جذاب آن را می‌خواندم. اکثر داستان‌های آن، به قول من داستان‌های یک نفسی هستند. یعنی در یک نفس و با نفس حبس شده آنها را خواهید خواند. 
خوبی خدا مجموعه‌ی ۹ داستان از نویسندگان امروز امریکاست که در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ از نشریات ادبی امریکا برگزیده شده‌اند و همگی جوایز مختلفی دریافت کرده‌اند. 
داستان‌های خوبی خدا، از بهترین نمونه‌های داستان‌های کوتاه است که همگی افتخارات متعددی کسب کردند. از بین آنها داستان جناب آقای رئیس‌جمهور خیلی جالب بود. همینطور داستان تعمیرکار و داستان تو گرو بگذار من پس می‌گیرم.
این کتاب را به کسانی که می‌خواهند اصول داستان‌نویسی را یاد بگیرند و علاقه‌مندان به داستان کوتاه توصیه می‌کنم.

مجموعه‌داستان «خوبی خدا» با داستانی از شرمن الکسی با نام «تو گرو بگذار، من پس می‌گیرم» آغاز می‌شود که روایت‌گر سرگذشت مرد سرخ‌پوستی است که پس از گذار از فرازها و نشیب‌های بسیار، با مشکلات روحی و اجتماعی بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کند. 

از موراکامی داستان «شیرینی عسلی» انتخاب شده است. این داستان ماجرای پسری است که دوست خانوادگی‌شان برای او قصه‌ای درباره‌ی خرس‌ها تعریف می‌کند. پدر این خانواده چندان پای‌بند خانواده‌ی خود نیست و این امر، نقش دوست خانوادگی را به‌مرور پررنگ‌تر می‌کند.

 سومین داستان «تعمیرکار» اثر پرسیوال اورت است. تعمیرکار سرگذشت مردی به نام شرمن را تعریف می‌کند که شبی یخچال ساندویچ‌فروشی محله‌اش را تعمیر می‌کند. روزها می‌گذرد و تعمیرکار داستان، وسیله‌های بسیاری را برای افراد متخلف تعمیر می‌کند. اما طولی نمی‌کشد که معلوم می‌شود توانایی‌های او به تعمیر لوازم محدود نمی‌شود. 

«فلامینگو» اثر الیزابت کمپر فرنچ داستانی است آرام که دختری با یاد مادرش آن را روایت می‌کند. مادری که فقط به آرامش و سکوت نیاز داشته و کسی که در کنارش باشد؛ هر که می‌خواست باشد.

و...
امیدوارم بخوانید و مثل من از خوانش آن لذت ببرید.🌹

✍ ریحانه ایزدی 

#ری‌ویونویسی
        

          «خوبی خدا» مجموعه‌ای متفاوت از دست نوشته‌های ۹ نویسنده معاصر آمریکا است. 
مجموعه‌ای که در آن «ریموند کارور»، «هاروکی موراکامی»، «شرمن الکسی»، «الکساندر همن»، «پرسیوال اورت»، «گیب هادسون»، «الیزابت کمپر فرنچ»، «مارجوری کمپر» و «جومپا لاهیری» داستان‌های خود را به مخاطب معرفی می‌کنند.

شاید بتوان گفت این مجموعه داستان، شبیه ضیافتی متفاوت است که در آن هر مهمانی نزد میزبان خود رفته و به گفتگو می‌نشیند.
        

          به نام او

بعد از سالها خواندمش؛ و تقریباً می‌توانم بگویم تمام داستان‌هایش را دوست داشتم هیچ‌کدام فوق‌العاده نبود ولی بیشترشان به‌طرز تحسین‌برانگیزی خوب بود. گویا اصلا قصد نویسنده‌ها هم بر این نبوده داستان‌های فوق‌العاده بنویسند. تمام داستان‌ها سرشار از روحی انسانی و ظرایف و لطایفی هنرمندانه بود؛ داستانِ خوبی خدا، فلامینگو، شیرینی عسلی و جهنم-بهشت از همه زیباتر بود. دو نکته جالب هم از خواندن این مجموعه دستگیرم شد اینکه بیشتر داستانها روایتگر زندگی اقلیت‌ها مهاجران و مطرودان جامعه امریکا بود و دوم اینکه نویسندگان زن به‌مراتب داستان‌های قوی‌تری داشتند.
        

          الآن آخرین داستانش -جهنم بهشت- تمام شد. داستان «تو گرو بگذار من پس می‌گیرم» از شرمن الکسی رو بیشتر از همه دوست داشتم. به قول نظر یکی از دوستان، داستان‌های خوب، ترجمه‌ی خوب، اول، وسط، آخر خوب، خوبِ خوبِ خوب!
        

          داستان «تعمیرکار» رو خیلی دوست داشتم. این داستان توی اینترنت هم موجوده
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

((می‌گویند اگر رمان را به فیلم بلند تشبیه کنیم، داستان کوتاه عکسی از یک لحظه‌ی زندگی است. با این تعبیر، می‌توان گفت مجموعه‌ی حاضر آلبومی است از ۹ قطعه ((عکس))، ۹ تصویر از زندگی، که ظرف شش سال گذشته، از نشریات ادبی آمریکا برگزیده‌ام. فضای آنها با هم متفاوت است اما همگی یک وجه مشترک دارند: ساده‌اند.))
امیر مهدی حقیقت، صفحه ۶ کتاب

شاید برای ناآشنایان با ادبیات آمریکا، ادعای ساده بودن داستان‌ها از طرف مترجم، ادعایی بی‌اساس بدانند و این داستان‌ها را زیادی سخت و غیرقابل درک بدانند. اما در قیاس با داستان‌های هم‌نسلان این نویسنده‌ها یا شاید دیگر داستان‌های همین نویسندگان، داستان‌هایی ساده‌ به حساب می‌آیند. مثلا کافی است داستان‌های شهرت از آرتور میلر، خانه کاغذی از نورمن می‌لر، مدرسه از دانلد بارتلمی، بشکه جادو از برنارد مالامود و... را با داستان‌های این مجموعه مقایسه کنید تا متوجه سادگی این داستان‌ها بشوید.

به جز هاروکی موراکامی، ریموند کارور، جومپا لاهیری و (شاید) شرمن الکسی پنج نویسنده دیگر در ایران کم‌تر شناخته شده‌اند و از میان آن‌ها فقط الکساندر همن کتابی مستقل دارد.

پنج‌ داستان از نه داستان این مجموعه به مواجهه فرهنگ‌های متفاوت با فرهنگ آمریکایی می‌پردازند:

تو گرو بگذار، من پس می‌گیرم از شرمن الکسی.

شرمن الکسی در این داستان به سرخ‌پوست‌ها در جامعه‌ی مدرن آمریکا می‌پردازد. زبان طنازانه و سرعت بالای داستان قدرتی به آن بخشیده که به جرئت می‌شود آن را بهترین داستان این مجموعه دانست. 

شیرینی عسلی از هاروکی موراکامی.

داستانی که هر چند با شخصیت‌هایی ژاپنی و در شهر توکیو می‌گذرد، اما کاملا متاثر از فرهنگ آمریکایی است و شاید نشانه‌ای از تغییرات جامعه‌ی ژاپنی و حرکت‌شان به سمت فرهنگ آمریکایی است.

زنبورها، بخش اول از الکساندر همن.

الکساندر همن نویسنده‌ای بوسنیایی است که در سال ۱۹۹۲ به آمریکا مهاجرت کرد. شخصیت‌های این داستان او هم بوسنیایی‌هایی هستند که به خاطر جنگ بوسنی به آمریکا و کانادا مهاجرت کردند.

خوبی خدا از مارجوری کمپر.

داستان یک فارغ التحصیل ژاپنی که مسیحی بسیار معتقدی است و در آمریکا به شغل پرستاری از بیماری غیر قابل درمان مشغول است و در اثر این کار اعتقاداتش دچار خدشه می‌شوند.

جهنم_بهشت از جومپا لاهیری.

روایت ‏تحلیل رفتن هندی‌ها در جامعه‌ی آمریکا.

سه داستان تعمیرکار از پریسوال اورت، فلامینگو از الیزابت کمپر فرنچ و کارم داشتی زنگ بزن از ریموند کارور به روان‌های رنجور می‌پردازند. البته داستان تعمیرکار در سبک رئالیسم جادویی است و دو داستان دیگر رئال هستند.

داستان جناب آقای رئیس جمهور از گیب هادسون روایتی(در قالب نامه) از جنگ خلیج فارس و تبعات آن است.

هر چند این مجموعه داستان در سطح مجموعه داستان‌هایی مثل به انتخاب مترجم و لاتاری، چخوف و داستان‌های دیگر نیست(و البته هدف مترجم از گردآوری این داستان‌ها این نبوده)، اما مقدمه‌ای خوب برای خواندن آن مجموعه داستان‌ها است. همچنین کتابی عالی برای ساعات خستگی از داستان‌های سخت و طاقت‌فرسا محسوب می‌شود.
        

          حقیقتاً دوستش داشتم
9 تا داستان خواندنی و دوست داشتنی :)
        

          .
"خوبی خدا"
به توصیه خانم توکلی کوچک، کتاب را خواندم.
بازهم به توصیه خودشان روی دو داستان بیشتر توقف نمودم. تعمیرکار و بهشت و جهنم جومپالاهیری. 
مع الاسف به لطف حافظه قوی(؟) آخرین صفحه از کتاب، فهمیدم همه داستان ها را قبلا خوانده ام و یاداشتی ننوشته ام.
کتاب، مجموعه داستان از نویسنده های مختلف آمریکایی است که در سال های مختلف منتشر شده است. 
اهل فن می گویند:" بهترین مجموعه برای آموزش و آشنایی با داستان های کوتاه است که مشتری های خاص خودش را دارد."
از داستان ها بخواهم بگویم:
" توگرو بگذار من پس می گیرم" غم عجیبی برایم داشت.کمدی تلخی بود. کلیتش درباره‌ی مظلومیت جامعه سرخپوستی در آمریکا بود.
 موراکامی را نتوانستم تمام کنم. نمی‌دانم چرا با این بشر و کتاب هایش ارتباط نمی گیرم. 
 جهنم و بهشت جومپالاهیری، عالی بود.در مورد جامعه ی مهاجر هندی و چالش هایشان بعد مهاجرت. 
داستان تعمیرکار هم همینطور. بعد خواندنش به خانم توکلی گفتم: به نظرتان تعمیر کار، همان خداست؟
داستان فلامینگو نقطه تاریک وجودم را نشانم داد. 
باقی داستان ها در حد معمولی بودند. 
اسم کتاب بی ربط است و ربطی به خدا ندارد.
نقطه قوتش هم مثل همیشه ترجمه خوب و روان آقای حقیقت بود.

از متن کتاب: "من عاشق دبورا شده بودم. مشتاقانه انتظارش را می کشیدم. مثل همه‌ی دختر های نوجوانی که عاشق زن هایی غیر از مادر خودشان می شوند."

#خوبی_خدا
"#کتاب_خواندم 

.
        

          داستان تعمیرکار از همه جالبتر بود
        

          بهترین مجموعه داستان کوتاهی که خونده‌م.
        

          بهترین مجموعه‌داستانی که تا به حال خوندم...
تک تک داستان‌ها چسبید به جانم...
انتخاب‌ها عالی، ترجمه عالی...


در گزارش پیشرفت‌ها احساسات آنی‌م رو گفتم و الان خالی‌ام...
فقط می‌تونم به جلد بیریختش نگاه کنم و به خوبیِ خدا و نشانه‌ی خدا لبخند بزنم... یک لبخند خیلی خیلی غمگین...
        

          مرا به مطالعه‌ی داستان کوتاه علاقه‌مند کرد.
        

          چی بگم دیگه؟!
یعنی اینهمه اسم جذاب واقعاً جای صحبت کردن میذاره؟!
داستان خوبی خدا و جهنم-بهشت رو خیلی دوست داشتم. 
        

          یک کتاب خوب و خواندنی. مجموعه داستان کوتاه برای آشنایی با قلم نویسندگان معروف این ژانر. بعنوان پیشنهاد فقط ترجمه امیرمهدی حقیقت را تهیه بفرمایید
        

          بسم الله...
به نظرم همه داستان‌های این کتاب فارغ از محتوا و دوست داشتن یا دوست نداشتنشون خیلی خوب نوشته شدن، این قدر زنده و گیرا که تا چند وقت بعد هم ذهن رو به خودشون مشغول می کنن...
ویژگی مشترک همشون هم نوع‌دوستی‌ای بود که با وجود عجین بودن داستان با غم، احساس خوبی رو در آدم ایجاد می‌کرد...
و این که تقریبا می‌شد متأثر شدن شخصیت‌ها از سیاست یا فرهنگ آمریکایی رو در هر یک به نوعی مشاهده کرد
ترجمه کتاب هم، ترجمه خوبی بود

داستان خوبیِ خدا رو بیشتر از بقیه دوست داشتم


        

          داستانهای خوب ترجمه های خوب تر