از وقتی خیلی بچه‌ بودم و دلم می‌خواست کتاب بخوانم، اسم و شکل و قیافه کتاب خیلی جذبم می‌کرد. وقتی نویسنده‌ها و ادبیات‌ها را نمی‌شناختم، قطع به یقین از روی عنوان، کتاب را انتخاب می‌کردم. کتاب خوبی خدا، اسمش بیشتر از تعریفش جذبم کرد. یکی از دوستانم آن را برای کسی دیگر خریده بود و چون او کتاب را خوانده بود، من که جذب اسمش شده بودم، من که دنبال خوبیِ خدا در زندگی‌م بودم، از او گرفتمش. در تک به تک داستان‌ها، دنبال خوبی خدا بودم. دنبال اینکه شبیه سریال‌های ایرانی، انتهای داستان، همه چیز به خوبی و خوشی ختم به خیر شود و من هم امیدوار شوم که خدا چقدر خوب است. همان خوبی‌ای که عوام آدم‌ها و من هم، به آن معتقد و محتاج بودم! درست شدن همه به هم ریختگی‌ها. خوب شدن همه مریض‌ها. بدل شدن تمان غصه‌ها. اما از این خبرها نبود. حتی در داستانی که عنوان کتاب از آن گرفته شده بود، پسرک مریض ‌که پرستارش در طول داستان مدام تزریق امید می‌کرد، مرد! پسرک با آن همه امیدی که من هم همراهش شده بودم، صفحه آخر داستان مرد و خطی کشید روی خوبیِ خدایی که من در همه این داستان‌ها دنبالش بودم. 
حالا دقیق نمی‌دانم که باید به عنوان کتاب شک کنم و انتقاد وارد کنم که این چه خوبی‌ای است که انتهای همه قصه‌هایت، ناخوب تمام می‌شود؟، یا به فکر و اعتقاد خودم که خوبی را تنها خلاصه کرده‌ام در درست شدن و به سامان رسیدن؟!
خوبی خدا واقعا و دقیقا چیست؟

      

        زندگی‌نامه‌ای دررابطه با آقای قاضی. 
این کتاب را دو بار خواندم. بار اول نصفه و بار دوم کامل. تا یک جاهایی از کتاب، خواندن این مطالب برایم ناامیدکننده بود. خواندن و شنیدن از زندگی کسی/ کسانی که در یک زمین دیگری بازی می‌کنند و هیچ شباهتی بین زندگی‌م با زندگی‌شان نمی دیدم. هیچ نقطه وصلی برای شبیهشان شدن نبود و حتی در نگاهمان به امام هم متفاوت بودیم. من محب بودم و آن‌ها شاگرد! امام هم برای ما فرق داشت. برای من محبوب بود و برای آن‌ها مربی و واقعا تربیت‌کننده. از این ناامیدی از خودم عبور کردم و قبول کردم که من با او فرق دارم و برتری او لزوما به معنای کهتری من نیست. از اینجای کتاب، داستان زندگی یک عالم بزرگ را خواندم که در ترک دنیا، حسرت‌برانگیز بود و در وصل به پروردگار، بی‌مثال. نثر کتاب خیلی روان بود و شاید همین باعث می‌شد خواننده، همراهی‌ش با کتابی که نسبتا  قطور است، بیشتر شود.
خواندنش برای من جالب بود و وقتی سراغ کتاب می‌رفتم احساس می‌کردم در دنیای متفاوت و نورانی‌ای وارد شدم که دلنشین است...