کتاب با فرایند جالبی پیش می رفت 
برخی جاها دوست داشتم اسم کتاب را بگذارم مبانی اقتصاد مقاومتی از نظر جلال
برخی جاها هم می خواستم بگذارم، معایب زندگی ماشینی
ولی جلال همه اینها را به عنوان مقدمه ذکر کرد تا یک بیماری را معرفی کند
بیماری ای که از نظر او مانند وبا زدگی است
به همین خاطر نام آنرا غرب زدگی گذاشت 
و این نام، همچنان در ادبیات سیاسی ما می درخشد

به امید روزی که ایران و ایرانی این نام را فراموش کند
نه از روی عادی شدن
بلکه از روی نداشتن مصداق خارجی
      

        کتاب گیله مرد، مجموعه از ۹ داستان کوتاهه که یکی از اونها داستان گیله مرده
اولین بار این داستان رو تو کتاب ادبیات دوره دبیرستان خوندم که تقریبا هم تمام داستان رو بدون کم و کاست آورده بود

باقی داستان ها از نظر جذابیت یک سطح از گیله مرد پایین تر هستن ولی به صورت کلی، قطعا ارزش خوندن داره

اکثر داستان‌ها، مثل دیگر داستان‌های بزرگ علوی، با تم مبارزاتی یا بیان سختی های مردم و مشکلات اجتماعی دوره رضاخانی هستش

ولی یکی از نکاتی که شاید بشه به عنوان مشکل ازش یاد کرد، اینه که نگاه بزرگ علوی به مبارزه به عنوان کسی که سالها در غرب زندگی کرده، با نگاه انقلابی تفاوت داره
نگاه انقلابی متکی بر مردمه و نگاه امثال بزرگ علوی بر اصل مبارزه است

یک سوالی که دارم اینه که چرا با وجود اینکه اکثریت جامعه آن زمان ایران، را مردم دیندار تشکیل میدادند، همان‌طور که امروزه چنین است، چرا تقریبا در همه داستان‌های بزرگ علوی، اول شخص زن داستان همیشه زنی است که لباس های(به قول خودش) لختی می پوشد و سر برهنه است و آرایش جیغ دارد؟
یعنی چرا داستان‌هایش بازتاب جامعه نیست؟
به نظرم به همین خاطر که او سالیان سال در غرب زندگی کرده و اصلا با فرهنگ ایران آشنایی به آن معنا نداشته است
      

        کتاب معمولی شروع شد
معمولی ادامه پیدا کرد
و معمولی تموم شد
نه نقطه اوجی داره
و نه هیچ گرهی در داستان وجود داره
اما چرا ۳ ستاره دادم
چون یک داستان مستند خوب درباره زندگی ناپلئون هست و بخش خوبی از تاریخ فرانسه رو از زاویه درباری بررسی می‌کنه که از زاویه مردمی‌اش کتاب های مختلفی خوندم
بینوایان ویکتور هوگو تقریبا درباره همون بازه زمانیه
و وقتی این دو  تا رو در کنار هم می گذاریم، خیلی برداشت‌های جالبی به آدم میده
که دغدغه های یک درباری چیه
و دغدغه‌های مردم چیه
و چقدر این دو از همدیگه دور هستن تو اون زمان
      

        برای چند سفرنامه منصور ضابطیان، با هم می خواهم یادداشت بنویسم. 
پس در قالب لیست می نویسم
      

        برای چند سفرنامه منصور ضابطیان، با هم می خواهم یادداشت بنویسم. 
پس در قالب لیست می نویسم
      

        برای چند سفرنامه منصور ضابطیان، با هم می خواهم یادداشت بنویسم. 
پس در قالب لیست می نویسم
      

        برای چند سفرنامه منصور ضابطیان، با هم می خواهم یادداشت بنویسم. 
پس در قالب لیست می نویسم
      

        برای چند سفرنامه منصور ضابطیان، با هم می خواهم یادداشت بنویسم. 
پس در قالب لیست می نویسم
      

        " چشم‌هایش" را نمی‌توان به راحتی و ساده توصیف کرد
اگر اشتباه نکنم، این جمله یا حداقل مشابه‌اش در متن داستان بود 
ولی نسبت به خود رمان هم این جمله، جمله درستیه
پس عذرخواهم که شاید کمی شلخته بنویسم

رمانی عاشقانه
با تِم مبارزاتی
مبارزه علیه ظلم و ستم رضاخان پهلوی به مردم
اما نه به سبک مبارزات انقلابی امثال آیت‌الله کاشانی
بلکه به سبک دانشجوهای فرنگ رفته
یک مبارزه متفاوت
همان‌طور که ذهنیت خود بزرگ علوی فرنگ درس‌خوانده بوده است

طوری القاء می‌کند که مردم همگی در خانه‌هایشان نشسته‌اند و این دانشجویان فرنگ رفته اند که عَلَم مبارزه را به دوش می‌کشند
متاسفانه بزرگ علوی که من احترام زیادی برای او قائلم، تا انقلاب اسلامی در ایران نبود و به آلمان رفته بود و از نزدیک ندید که مردم انقلاب کردند و برخی از همان دانشجویان فرنگ رفته در کنار مردم ماندند و برخی دیگر، علیه مردم خود شدند

عاشقانه اش هم معلوم شد دیگر
عاشقانه‌ای که به فرهنگ عموم مردم نمی‌خورد و مردم حتی آن را عشق نمی‌نامند
قطعا در آن دوران،‌ کسانی در ایران می زیسته‌اند که با آن سبک زندگی می‌کرده اند
ولی ادبیات باید جامعه را نشان بدهد حتی اگر دست روی قشر خاصی می‌گذارد

اما از نظر فنی
انصافا به عنوان یکی از اولین کارهای ادبیات نوین ایران، کم نظیر است
هر چند یک اشکال جدی دارد
و آن اینکه سبک اختصاصی ایرانی ندارد و به راه همان اروپاییان طی طریق کرده است
بر عکس داستان نویسان زبردست معاصرمان، که همگی سبکی برای خودشان دارند که کاملا از ادبیات اروپا و آمریکا تمایز دارد
      

        حقیقتا یکی از بهترین های ادبیات فارسی در طول تاریخ چند هزارساله

در سطح ادبیات کلاسیک جهانی
و شاید بالاتر
تنه به تنه هوگو و دیکنز

نویسندگان محبوبم را می‌گویم :)
      

        اوایل کتاب یک گزارش نوشتم که اگه این کتاب با همین فرمون پیش بره، می ره بالاتر از آرزوهای بزرگ و پایین تر از بینوایان، در رده دوم رمان های محبوبم قرار میگیره

ولی با همون فرمون پیش نرفت
کتاب تا فصل هفتم هشتم، خیلی قوی پیش رفت و پر بود از جملات نغز و گفتگوهایی خاص و فلسفی
که ذهن رو درگیر خودش می‌کنه و آدم رو به فکر وادار می‌کنه
در کنار جذابیت قلم

بعد از اون تا حدود فصل ۲۴ یک روند ساده و خشک و داستانی عادی داره که هر رمان معمولی ای تو یک کتابفروشی پر زرق و برق بالاشهری می‌تونه داشته باشه

البته دوباره بعد اون تا آخر رمان نویسنده تلاششو کرده تا داستان رو قوی و پر مغز کنه
ولی ظاهراً تمام مطالب فکری‌اش تو همون چند فصل اول تموم شده و همه اش مفاهیم تکراری و بدون پشتوانه ذکر می‌کنه

و بدترین قسمتِ فصل ۲۴ تا آخر داستان که فصل ۳۸ باشه هم اینه:
گاهی یک اتفاق تصادفیِ عجیب می‌تونه یک رمان رو خاص و جذاب کنه
مثل دیدار اون دزد در میان دشت و کوه در اول داستان آرزوهای بزرگ
ولی در این فصل های جین ایر ما با یک سلسله اتفاقات تصادفی عجیب مواجهیم که به شدت خسته کننده میشه
البته قبول دارم که جین ایر یک رمان قدیمی و کلاسیک هست و نسبت به دوره خودش خیلی خوب هم بوده 
ولی حقیقتا از این حیث ضعیف محسوب میشه

صوتی خانم مریم پاک ذات
      

        فکر می‌کنم مرتبه سوم یا چهارمی است که داستان راستان رو خوندم
اولین بار پنجم دبستان بودم
و هر بار خیلی ازش یاد گرفتم
فقط اینکه چون نوشتن کتاب مربوط به نیم قرن پیش هست، شاید برخی اصطلاحات نامأنوس باشه که اشکالی به مطالعه وارد نمی‌کنه
      

        با توجه به شیرینی سریال قصه‌های مجید، به سراغش رفتم
اما با آن مجید مواجه نشدم
بیشتر شیرینی آن مجید از بازیگرش بود تا فیلم‌نامه
همان داستان‌ها بود
داستان‌های یک نوجوان رو اعصاب
خیلی خلاصه 
همین:)))
راستش برخی جاهای داستان یاد خودم می افتادم
نه بهش رو اعصابی‌اش:))))
نه
برخی روحیات دیگرش 
      

        سلام و درود 🍂
سه گانه مست جنگ یک رمان تاریخی هست برای روایت حمله مغول‌ها به ایران عزیز
البته مسعود آذرباد این رمان رو در ژانر تاریخ جایگزین نوشته 
یعنی داستان متفاوت با واقعیت پیش رفته...

یورش سرد جلد اول این سه‌گانه است و البته هنوز دو جلد بعدش چاپ نشده🥴

قلم نویسنده شیرین و البته خاص خودش بود
این خاص بودن رو من خیلی می‌پسندم

استفاده از کلمات و محاورات و اسامی و ... تاریخی و تسلط نویسنده بر تاریخ و ویژگی‌هاش، این کتاب رو خواندنی می کنه

دلیل اینکه یک و نیم امتیاز کم دادم چیه ؟
اینکه با وجود  نوشتار خواندنی داستان، خود داستان و مسیرش منو اونقدری که باید راضی نکرد
امیدوارم در دو جلد بعدی جبران شه...
      

        راستش نمی خواستم بنویسم
ولی به یک دلیل می‌نویسم
چه دلیلی؟
بماند...

کتاب را با تعریف و تمجید های یادداشت‌های همینجا شناختم
جستجو کردم و متوجه شدم نسبت به وقایع جنگ جهانی اول رمان مشهوری است ...
معرفی کتاب هم بسیار جذبم کرد و احساس کردم از همون رمان هاست
از همونایی که وقتی می خونی از تاریخ و جغرافیای خودت خارج میشی و وارد یک تاریخ و جغرافیای دیگه میشی و برای چند روز اونجا زندگی می‌کنی

ولی راستش هر چی از مطالعه کتاب بیشتر گذشت، از این "فهم" خودم بیشتر پشیمون شدم
چون اصلا نگاه تاریخی و جغرافیایی متفاوتی به من نداد و چیز جدیدی ازش نشناختم
قلم نویسنده هم متوسط بود
یا حداقل اینکه ترجمه مترجم ضعیف بود

البته نامردی نکنم
یک چیز را خوب متوجه شدم
هر چه در دفاع مقدس‌ ما ارزش ها بین رزمندگان استوار بوده و همینها رمان‌ها و خاطرات‌شان را مفید و ارزنده کرده، رزمندگان جبهه غرب اریش ماریا، فقط چند درگیری ذهنی دارند
شکم و خوراک و مسائل سخیف تر از این‌ها...

رزمندگانی که به زور و تمسخر به جنگ رفته اند و با وجود اینکه نوجوان بوده اند، جنگ آنها را مرد کرده است
ولی مردانی که دیگر جامعه آنها را نمی پذیرد
مردانی که با جامعه فاصله فکری گرفته اند
و همه چیز برایشان مسخره است...