خوندن این کتاب وقت خیلی کمی میگیره ازتون ولی جدای از لحن شیرین این کتاب اطلاعات خوبی در اختیارتون میزاره.طراحی جلد کتاب هم بسیار خلاقانه بود .توصیه میکنم حداقل بخشی از این کتاب رو بخونید.
        

          کتاب با بیانی طنز به بیان برخی غلط‌های رایج در زبان و ادبیات فارسی هم در گفتار و هم مخصوصا در نوشتار پرداخته است. از غلط‌های املایی رایج و عادی شده تا استفاده غلط از ضرب المثل ها و اصطلاحات و...
کتاب بی نظم بود! اصلا بخش بندی نداشت و انگار صرفا تعدادی یادداشت کنار هم قرار گرفته اند.
ولی در کل کتاب قابل استفاده ای است
        

          با توجه به خبرگی نویسنده در امور ویراستاری، به عبارات، اصطلاحات و نکات اشتباه نوشتاری مصطلح در مطبوعات، رسانه‌ها و کتاب‌ها اشاره شده است که با زبان طنز، دلنشین و فرورونده در مغز  بیان شده است. بخش نکات مربوط به نامه‌های اداری برای من تأثیرگذارتر بود و خیلی کاربردی.
        

          نکات خوبی رو بیان کرده بود و خوندنش لذت خوبی داشت. اما گاهی خیلی بی‌نمک می‌شد و گاهی هم تا مرز یخ‌زدن پیش‌می‌رفت. اما در کل خوب بود. کاش همه‌‌ی روزنامه‌نگارها بخونن.
        

          کتابی که خواندنش بر هر ایرانی واجب است.
حتی اگر نویسنده یا روزنامه‌نگار باشد.
نکاتی که در این کتاب به آنها اشاره شده، حاصل تجربیات متعدد آقای شکراللهی است که خیلی کوتاه و در قالب طنز بیان شده.
سرفصل‌هایی که می‌توان با یادگیری‌شان، نوشته‌های خود را آچارکشی کرده و صحیح‌تر بنویسیم.
        

          بسیار کاربردی
        

          از شروع این کتاب تقریبا یک سال و نیم می‌گذرد و بالاخره تمام شد. کتاب مجموعه یادداشت‌های نویسنده درمورد درست‌نویسی است. بیشتر یادداشت‌ها به جز چند مورد آخر ساده و همه‌فهمند و به غلط‌های پرکاربرد در مکالمات و متن‌های روزمره اشاره دارند. من از قبل بسیاری از نکته‌ها را بلد بودم و سعی می‌کردم رعایت کنم اما خیلی‌ها هم برایم جدید بودند و امیدوارم بتوانم از این به بعد رعایت کنم. علت طولانی شدن مدت خواندن کتاب هم این است که حس‌می‌کردم با یک بار خواندن ممکن است یادم برود و کلا کنار گذاشتم، مدتی بعد سعی کردم هر یادداشت را که می‌خوانم برای بچه‌های سرکار آن زمان ارائه دهم که این هم بعد از مدتی شکست خورد. بالاخره وسواسم را کنار گذاشتم و کامل خواندم و فکر کردم درنهایت می‌توان در صورت تردید، باز به کتاب رجوع کرد.
        

          کتاب کم‌حجمِ شیرینِ خواندنی
        

          چرا این کتاب را می خوانم؟ یک بنده خدایی در یک کانال تلگرام معرفی کرد و کوتاه بود و از چکیده اش هم خوشم آمد...

واقعا کتاب آموزنده ای بود و استفاده کردم. درباره زبان فارسی است و نحوه درست نوشتن آن، معانی، ریشه ها و ... جالب بود و توصیه می کنم.
        

          برخی کتاب‌ها  مثل پفک هست که محض سرگرمی بین راه خوبست بخوانی و شاید فایدت غذایی چندانی هم نداشته باشد اما هست و همیشه حمایل می‌کنیم و وقتی و فرصتی کوتاه که دست می‌دهد می توانیم نیم‌نگاهی بدان بیاندازیم و باز ببندیم و کنار بگذاریمش. مزخرفات فارسی کوتاه‌نوشت‌هایی پیرامون ویرایش یا گوشزدهایی برای درست نویسی است. شاید اغلب کسانی که سوادی نسبی دارند ازخواندن این کتاب و لحن خودمانی‌اش چندان استفاده نکنند اما در عصری که سواد خواندن به خوبی رایج نیست به کار بسیاری از نوجوانان علاقه‌مند می‌آید.
        

           تعریف کتاب را زیاد شنیده ام که تصمیم میگیرم بخوانمش. نویسنده مجموعه ای از مقالاتی را که در طی زمان های مختلف در مجلات منتشر کرده است را گردآوری کرده با شکل و شمایل یک کتاب در اختیار مخاطب قرار داده است. در ابتدا نگرانم که حوصله ام سر برود. تصمیم می گیرم اگر این اتفاق افتاد تنها روزی چند صفحه بخوانم، اما بخوانم. برای تقویت ذهن و زبان فارسی. 

پس از شروع به مطالعه حس و حالم کاملا متفاوت بود. می خواندم و لذت می بردم و یاد می گرفتم و حسرت می خوردم. از اینکه کاش زبان فارسی را اینگونه یاد می گرفتیم...


        

          در این کتاب شما به نسبت وقتی که می گذارید، ابدا استفاده نخواهید کرد
#کتابـیاد
اکثر این کتاب ۱۳۵ صفحه‌ای به بررسی غلط های مختلف املایی و بیانی زبان فارسی می پردازه
راستی دلیل نامگذاری کتاب رو تو پرانتز بگم و بعد ادامه بدم :)))
مزخرف که از ریشه ۴ حرفی زخرف گرفته شده، به چیزی گفته میشه که زینت داده شده
پس شاید معنی اسم کتاب، زیبایی های زبان فارسی باشه
که البته با مسمای خودش، یعنی محتوای کتاب خیلی ارتباط نداره حقیقتا

خب بریم سراغ ادامه بررسی:
شما ۴ صفحه از این غلط های املایی که تو فضای مجازی می گذارند بخونی، از خوندن این کتاب چیز بیشتری یاد می‌گیری. مثل همینایی که می‌نویسن:
خبرگزاری ✅
خبرگذاری ❌
شاید حدود ۲۰ درصد محتوای کتاب مباحث سلیقه ای و بر اساس نظر شخصی نویسنده است به نظرم
حدود ۵ درصد از کتاب هم به تیکه پرانی های سیاسی نویسنده می گذرد که ابدا در چنین کتابی زیبا نیست
پس خواندن این کتاب را به هیچ کس توصیه نمی‌کنم
مگر نویسنده یا ویراستار هستید و وقت اضافی دارید! (که بعید است)
        

          این کتاب مناسب هر کسی است که در تلاش است تا از زیبایی، شیرینی و روانی زبان فارسی دست‌کم برای استفاده کلامی و نوشتاری روزمره‌‌اش استفاده کند.

در این کتاب، آقای رضا شکراللهی، نویسنده، با نثری روان و چاشنی طنز، مثال‌های متعددی از اشتباهات دستوری و کلمات غلط رایج در گفتار و نوشتار به خصوص در رسانه‌ها مطرح می‌کند. نویسنده ریشه‌های برخی کلمات و امثال‌وحکم را توضیح و در هر مورد شیوه به‌کارگیری درست آن کلمه یا عبارت را بیان می‌کند.

در ویراستاری هم مثل بسیاری از مهارت‌های دیگر، دست بالای دست بسیار است و به نظرم نباید تصور کنیم اگر سال‌هاست می‌خوانیم و می‌نویسیم پس دیگر نیازی به آموختن بیشتر در این زمینه نداریم و چنین کتاب‌هایی فقط به درد افراد مبتدی می‌خورد. 

این کتاب حتی برای کسانی که بخش عمده این مباحث را می‌دانند، می‌تواند یک یادآوری جذاب باشد. 

پ.ن: من نسخه صوتی این کتاب را با صدای آقای آرمان سلطان‌زاده در کتابراه گوش کردم.


        

          رضا شکراللهی که خودش ویراستاره، یه کتاب جمع و جور و روان با چاشنی طنز نوشته و توش به مباحثی در مورد «درست نویسی»  پرداخته. اگر شما هم به نوشتن و هکسره و سایر موارد هنوز اهمیت میدید(ان شاالله که حتما همینطورم باشید) و دوست دارید کتابی بی تکلف مطالعه کنید، به نظرم این کتاب میتونه مفید باشه. 
کلا 135 صفحه است و متوجه نمیشی کی تموم میشه. اون سختی کتابهای دستور فارسی رو هم نداره.
        

          خواندنش برای هر کسی که کم و بیش می‌نویسد، لذت‌بخش است.
        

          با اکراه «اینک آن ناصح بنوشت» توام با کنجکاوی ناشی از این‌که «این آدم که فارسی بلد است» سراغ کتاب رفتم. شب بی‌خوابی بود و چه خوش گذشت. درست که بخشی از خوش‌گذشتن بابت تحریک کزازی خفته‌ی درون بود، اما آن قدر گره گشود که به آن می‌ارزید. علاوه بر اون انتظار فارسی خوب خوندن به عبث نبود و فارسی روان و سلیس و سبک و راحت‌الحلقوم کتاب شبیه آن شکری بود که در وصف فارسی شنیده بودیم. نکات پیچیده و اتمی نگفته بود. ولی نوع نگاه به زبان فارسی را دوست داشتم.
پ.ن.: بعد عمری کسی مزخرف را به معنی خودش استفاده کرده بود. خوبم.
        

          مطالعه کتاب را تمام کردم و بسیار لذت بردم، هم از موضوع کتاب، و هم  نحوه نگارش که به قول معروف مفید و مختصر بود، و هم طنزی که چاشنی کتاب شده بود.
در عین حال دلم به حال زبان شیرین فارسی سوخت که مدت هاست مورد هجوم قرار گرفته و  متاسفانه فضای مجازی و رسانه ها و صدا و سیما هم به این هجوم دامن زده اند. نویسنده در این کتاب بخشی از بی مهری هائی که در حق زبان فارسی صورت گرفته را  با بیانی شیوا و البته مختصر توضیح داده است.
از تعداد قابل توجهی از نکات کتاب اطلاع داشتم، اما نکات جدیدی هم بود که یاد گرفتم، مانند پیشخان که درست است، و پیشخوان نادرست. و یا گفت و گو که درست است، و گفتگو نادرست.
مطالعه کتاب را توصیه می کنم، مخصوصا به کسانی که دغدغه آنها زبان شیرین فارسی و درست نوشتن و درست صحبت کردن  است.
پ ن: این کتاب را یک کتابخوار به من هدیه داد. همین جا باید از این کتابخوار عزیز تشکر کنم و بگویم که اکثر کتاب هائی که تا کنون از این کتابخوار هدیه گرفته ام بسیار خوب انتخاب شده اند. بعضی را خوانده ام و بعضی دیگر هنوز در نوبت خواندن هستند. و از شما چه پنهان که به دلیل جذابیت موضوع و عنوان این کتاب های هدیه، حتی نوبت مطالعه کتاب هائی که خودم خریده ام را جابجا کرده ام، و البته شاهد غر زدن آنها هستم!! 😄
        

          چیز عجیب‌غریب و شاهکاری نبود ولی دوستش داشتم. خیلی هم توصیه‌ش می‌کنم.
از یادداشت‌های یکی‌دو صفحه‌ای تشکیل شده. کوتاهه و وقت آن‌چنانی نمی‌گیره. سخت و تخصصی هم نیست. اتفاقاً طنزهای ریز خوبی هم داره‌.
حتی اگه بشه روزی یکی‌دو تا یادداشتش هم خوند و بهش فکر کرد خیلی خوبه :)
        

          درباره کلمه "ساندیس‌خور" 
        

          «مزخرفات فارسی»
فارسی قند است،شیرینی است، باقلوا است اصلا ساکاروز خلوص بالاست‌ اما وجود هر ناخالصی موجب تلخ شدن کام زبان شناسان و شاعران و ادیبان می شود.
نویسنده در روزنامه های اعتماد و وقایع اتفاقیه و خبرگزاری ایسنا ستونی را برای تذکر دادن غلط های مرسوم نگارشی و ادبی در فضای مباحث اجتماعی،سیاسی و ورزشی‌ اختصاص داده است.
بروز بودن مثال ها و غلط های مرسوم و عادت های بد ادبی که با چاشنی طنز (نوعا سیاسی) همراه گردیده موجب جذابیت بحث خشک قواعد دستور زبان فارسی شده است.
نمی شود جلوی حرف دلم را بگیرم و نزنم! متاسفانه تمام یا بیشتر قریب به اتفاق مثال های کتاب از رسانه های جریان راست و اصولگرا آورده شده است ، گویی یک شخصیت از جبهه مقابل نیز وجود ندارد که تپقی یا خبطی ادبی مرتکب شده باشد!
نویسنده عدالت خود را در منعکس کردن بی طرف مطالب علمی به شدت از دست داده و با رندی با ادبیات طنز تلاش دارد فاشیستی بودن مقالات ژورنالیستی خود را پنهان دارد. و حیف که با ابزار علم آلت دست جبهه ای خاص درجهت مقاصد سیاسی شان شده است.
پ: برخی اجتهادات ایشان در باب لغات مشترک عربی و فارسی یا لغات عربی که وارد فرهنگ زبان ما شده است کاملا اشتباه و ناکافی و صرفا با دیدن چند فرهنگ لغت دم دستی حاصل شده است نشان به این نشان که هر طلبه تازه مقدمات خوانده ای می تواند حدس های ایشان را در این مورد رد کند!