تولستوی در کتاب به عرفان رهبانی مسیحی حمله‌ور می‌شود؛ یعنی روشی که از شخص دعوت می‌کند که برای نزدیک‌شدن به خداوند و کسب کمالات، از مردم فاصله بگیرد و در کنجی خلوت کرده و به عبادت بپردازد. شخصیت اصلی داستان تولستوی، پس از عمری عبادت و جنگیدن با خود در تنهایی، سرانجام در برابر زنی ساده و بی‌خبر که صرفاً وظایف روزانه‌ی خود در قبال خدا و مردم را انجام می‌دهد، احساس حقارت می‌کند. در واقع زن، شاید خود هم خبر ندارد که چه‌قدر ارزنده  زندگی می‌کند و حتی به مخیله‌اش هم خطور نکند، اما او طلایه‌دار نوعی عرفان اجتماعی است.
        

          این داستان کوتاه به غیر از یک صحنه، به نظر بلاتکلیف و تاریخ مصرف دار می آمد.
        

          پدر سرگی
در اینجا مایلم به‌جای معرفی کتاب بخشی از آن را به ضمیمه کتابی دیگر تقدیم کنم. 
از متن کتاب: آیا به راستی ذره‌ای نیت صدق نسبت به خدا در دل من بود؟ و جوابش این بود: بله، بود، اما هر چه بود با علف هرز شهرت‌خواهی و شهوت‌ نام در چشم مردم، پوشیده و آلوده شده‌ بود. بله، برای کسی که مثل من برای کسب نام در نظر مردم زندگی کرده خدا وجود ندارد. من از این پس به جست‌و‌جوی خدا خواهم رفت.»
در ادامه و بدون اطاله کلام بخشی از «شرح چهل‌حدیث» که به موشکافانه‌ترین وجه ممکن یکی از بیماری‌های درونی را کاویده به اشتراک می‌گذارم. 

«...بسیار اتفاق افتد که شخص ریا کار خودش هم ملتفت نیست که ریا در اعمال او رخنه کرده و اعمالش ریایی و ناچیز است، زیرا که مکاید شیطان و نفس به قدری دقیق و باریک است و صراط انسانیت به طوری نازک و تاریک است که تا انسان موشکافی کامل نکند نمی فهمد چه کاره است. خودش گمان می کند کارهایش برای خداست، ولی برای شیطان است. انسان چون مفطور به حب نفس است، لهذا پرده خودخواهی معایب او را بر خود او می پوشاند.
...
مثلا تحصیل علم دیانت، که از مهمات اطاعات و عبادات است، انسان گاهی مبتلا می شود در این عبادت بزرگ به ریا، در صورتی که خودش هم ملتفت نیست، به واسطه همان حجاب غلیظ حب نفس. انسان میل دارد در محضر علما و رؤسا و فضلا مطلب مهمی را حل کند به طوری که کسی دیگر حل نکرده باشد، و خود او متفرد باشد به فهم آن، و هر چه مطلب را بهتر بیان کند و جلب نظر اهل مجلس را بنماید بیشتر مبتهج است، و هر کس با او طرف شود میل دارد بر او غلبه کند و او را در بین جمعیت خجل و سرافکنده کند، و حرف خود را، حق یا باطل، به حلق خصم فرو ببرد، و بعد از غلبه یک نحو تدلل و فضل فروشی در خود ادراک می کند، اگر یکی از رؤسا هم تصدیق آن کند نور علی نور می شود. بیچاره غافل از آنکه اینجا در نظر علما و فضلا موقعیت پیدا کرده، ولی از نظر خدای آنها و مالک الملوک همه عالم افتاد، و این عمل را به امر حق تعالی وارد سجّین کردند. 
...
اگر نفس. باز دام کید خود را بیفکند و به تو بگوید که مقصود من معلوم شدن حکم شرعی است و اظهار کلمه حق است، که از افضل طاعات است، نه اظهار فضیلت و خودنمایی، در باطن خود از او استفسار کن که اگر این حکم شرعی را رفیق و همدرجه من می گفت و او حل این معضله را می کرد و شما در آن محضر مغلوب شده بودید، آیا به حال شما فرقی نمی کرد؟! اگر چنین است، تو در این دعوی صادق هستی.‏
‏‏اگر باز از کید و مکرش دست نکشد و بگوید اظهار حق چون فضیلت دارد و ثواب پیش حق دارد، من می خواهم به این فضیلت نایل گردم و دار ثواب الله را تعمیر کنم، به او بگو اگر فرض شود که عین آن فضیلت را خداوند به شما عنایت کند در صورت مغلوبیت و تصدیق حق، آیا باز طالب غلبه هستی؟ پس، اگر رجوع به باطن ذات خود کردید دیدید باز مایل به غلبه هستید و اشتهار پیش علما به علم و فضل و این بحث علمی برای حصول منزلت بود در قلوب آنها، پس شما بدانید که در این بحث علمی، که از افضل طاعات و عبادات است، مرائی هستید، و این عمل شما، به حسب روایت شریف کافی، در سجّین است و شما مشرک به خدا هستید. این عمل برای حب جاه و شرف است، که به حسب روایت از دو گرگ که در گله بی چوپان رها شود ضررش بیشتر است به ایمان‎‏. پس شما که اهل علم و متکفل اصلاح امتی و راهنمای آخرت و طبیب امراض نفسی، لازم است اوّل خود را اصلاح نمایی و مزاج نفس خود را سالم کنی تا از جمله عالمان بی عمل، که حالش معلوم است، نباشی.‏»
        

          یه داستان کوتاه درباره "غرور" و "ریا"
چیزی که این کتاب رو برای من با ارزش کرد تلنگری بود که بهم زد تا بیشتر مراقب کارایی که انجام می‌دم باشم!
گاهی همین تلنگرهای کوچیک تو زمان درست باعث می‌شن از قرار گرفتن تو موقعیت‌های بد نجات پیدا کنیم :)
        

          من خیلی تولستوی خوان نبوده ام، ولی خیلی از این جناب پدر سرگی حرص خوردم 
باید بیشتر از این کتاب تحلیل بخونم تا بفهممش و یادداشت بهتری برایش بنویسم 
        

          فعلا می‌نویسم که یک دور کتاب اخلاق است این داستان. مفصل‌ترش بماند تا هضمش کنم.
        

          این کتاب را یک روزه تمام کردم یا دقیق‌تر بگویم در یک صبح تمام کردم. صبحی که هیچ‌کدام از فرماندهانم نیامده بودند تا سربازشان باشم.
بدون در نظر گرفتن نویسنده‌ی کتاب که خود به تنهایی علتی‌ست برای اینکه کتاب را از قفسه بیرون بیاوری و تا آخر بخوانی، این کتاب با سوژه‌ای که سراغ آن رفته شگفتی کم نظیری را خلق کرده است. شگفتی‌ای که شاید خیلی از آدم‌های معتقد را با خودش درگیر کرده است و دلیل و علتی محکم برای خواندنش به وجود آورده است. 
عنوان کتاب مثل علامت سوالی‌ست که خواننده برای کشف آن تا اواسط داستان را باید بخواند و البته که خودش برای خودش داستانی مجزا می‌تواند باشد اما شاهکار از بعد از حل شدن این معما که پدر سرگی کیست و چه کاره است شروع می‌شود. جایی میان شک و یقین، ایمان و کفر و حرف و عمل.
معمولاً از سر عادت ابتدای کتاب، علت خریدن آن را خیلی خلاصه می‌نویسم. مثلاً: برای فهم یا همچنین چیزی. برای این کتاب ابتدا هیچ ننوشتم، یعنی نتوانستم که بنویسم. اگر هم می‌خواستم بنویسم همان علت ابتدایی را می‌نوشتم: برای تولستوی. اما این کار را به بعد از خواندن کتاب واگذار کردم.
وقتی کتاب را تمام کردم یک جمله نوشتم برای کسی که بعدها قرار است این کتاب را بخواند: برای مومنان، تا نهیبی باشد که رستگار شوند.
موقعیتی که شخصیت اصلی در آن واقع می‌شود و جدالی بین کفر و ایمانش به وجود می‌آید در بین ما با تعبیر امتحان الهی بیشتر شناخته می‌شود. و از آنجایی که مخاطب معتقد به خدا در این موقعیت ها بیشتر قرار میگیرد و فهمی از آن در ذهنش وجود دارد می‌شود گفت این کتاب برای اوست.
موقعیتی که مثل کشتیِ‌ گرفتار‌ِ طوفان لحظه‌ای با موجی بالا‌ می‌رود و در لحظه‌ای با موجی دیگر به غرق‌شدن نزدیک‌ می‌شود.
از این رو این کتاب برای شماست، اگر ایمان دارید و می‌خواهید رستگار شوید.
#پدرسرگی
#لئو_تالستوی
#سروش‌حبیبی
#نشر_چشمه
#کتاب‌هایی‌که‌از‌خوردنشان‌لذت‌برده‌ام
        

          🔸 پدر سرگی 

لابد می دانید که تالستوی را پیامبرِ نویسندگان نام نهاده اند. دو کتاب بزرگ و شاهکار او " جنگ و صلح" و "آناکارنینا" بسیار خواندنی هستند. اما او کتاب های مختصر و داستان های جمع و جور هم کم ننوشته. "پدر سرگی"، داستان افسر جوان و رعنا و زیبایی است که وقتی متوجه می‌شود نامزدش قبلا معشوقه ی تزار بوده؛ به یکباره دست از همه چیز می‌شوید و در صومعه معتکف می‌شود و به لباس کشیش ها در می‌آید. او در این راه آن قدر پیش می‌رود که قدیسی نامی می‌شود و حتی مریضان به دعای او شفا می‌گیرند.  با آن همه مقام اما او در مواجهه با دختر جوانی که برای تبرک و شفاگیری و دعا نزد او آمده؛ متوجه درون خود و رسوبات گناه و هوس و بی ایمانی در خودش می‌شود و شبانه صومعه را ترک می‌کند و ....
فکر کنید طرف در اوج مقام معنوی خودش، متوجه اختلال و بی ایمانی در دین خود می‌شود. ما چگونه ایم؟ ماها که پاک مختل و معیوبیم.  در این داستان ها و سرنوشت ها آدم خودش را انگار دارد مطالعه و بازخوانی می‌کند. خدایا از این صومعه ی آلوده ی بی ایمانمان به کجا فرار کنیم؟

#معرفی_کتاب 
#پدر_سرگی
#لئو_تالستوی
#ایمان   #گناه   
#آخرین_کتابی_که_خواندم


        

          داستانی کوتاه از سرگذشت پرنسی زیبا و مغرور که دوست داره تو هرکاری برترین باشه. با یکی از دخترهای زیبای زمان خودش نامزد میشه و..

خیلی جذاب و دل‌چسب نبود برام اما تالستوی با این داستان کوتاه نشون میده که انسان می‌تونه خودش رو از تموم لذت‌های مادی محروم کنه تا فقط بتونه به شهرت دست پیدا کنه..
        

          و تمام
خوشمان آمد
بلاخره فهمید که چطور باید بندگی کرد
        

          داستان مردی که راه خوشبختی را در مذهب میبیند، پدر سرگی راهبی که ماجراهای درازی را از خوشبختی و غنا به فقر و بیچارگی میکشاند و راه های بسیاری را می پیماید تا فردی ارزشمند شود، ولی باز آیا از راه بدر خواهد شد؟ بهتر است این کتاب فوق العاده را حتما مطالعه کنید.
        

          سلام و نور
داستان کتاب من رو یاد بلعم باعور انداخت . همچنین یاد این کلام امیر المومنین که میفرمایند :گناهی که تو را پشيمان کند بهتر از کار نيکى است که تو را به خود پسندی وا دارد.

من هنوز نمیفهمم چرا مسیحیت تو دنیا طرفدار داره با این قوانین مسخره ی از من دراریشون 🥲
نمیدونم‌تو دین اینا خدا از کی انقدر ظالم شد که به انسان یکسری چیزها داد بعد کلا راه استفادشو بست 😭
ولی بازم گلی به گوشه جمال پدر سرگی .
پدر سرگی فردی بود به غایت کمال گرا حتی در دین داری و اونجا که دید در دنیای آدمها به کمال مورد نظرش نمیرسه رفت تا در دینداری بهش برسه و مسیری طی کرد بسی شبیه به آنچه بلعم باعور طی کرد اما  عاقبتش مثل بلعم باعور نشد بلکه از اشتباهاتش درس گرفت و در زندگی به کار بست و در نهایت داستان خوب تموم شد شکر خدا.
        

          بهترین کتاب تولستوی که تا اینجا تو این دوره تولستوی خوانی خوندم
شخصیت ها ملموس اند و میشه به خوبی شناختشون
۱۴۰۲/۱۱/۱۷
        

          کتاب خیلی خوبی بود.
ماجرای خیلی ساده و قابل حدسی داشت. اما این از جذابیتش کم نمی‌کنه.
سیر مومن شدن و کافر شدن یک فرد رو در طول زندگی‌اش نشان داده که خیلی جذاب بود مخصوصا وقتی که کم کم از اون قداست و ایمانش کم شد و...
این کتاب هم مثل کتاب‌های دیگه‌ تولستوی می‌طلبه که بعد از خوندنش درباره خود داستان فکر کنیم و به ماجرای کاساتسکی و جزئیات داستان بیشتر بپردازیم و تحلیلش کنیم.


دوشنبه 9 مرداد1402.
پاتوق کتاب‌باز‌ها-جلسه کتاب" پدر سرگی" 
        

          نثر روان جذاب، که خواننده دوست دارد تا انتهای کتاب را بدون مکث بخواند. 
        

          چرا این همه کتاب هست که من فکر می‌کردم براشون یادداشت گذاشته بودم ولی نذاشتم؟
من 10-12 تا کتاب از تولستوی خوندم. به‌نظرم بین اونا، بعد از جنگ‌وصلح پدرسرگی از همه بهتر بود. واقعا از انسان‌شناسی تولستوی لذت می‌برم. احساس می‌کنم دارم شهیدمطهری می‌خونم. حتما پیشنهاد میشه. 
        

          خیلی دوست دارم میتونستم یک روزی حضرت عالیجناب تالستوی عزیز رو ببینم
ببینم چطور آدمیه با چه اخلاق و رفتار و سکناتی
چه مقدار سکوت میکنه و چه مقدار صحبت میکنه
چه مقدار غذا میخوره و چه چیزی میخوره
چه مقدار کار و کشاورزی میکنه
و چه مقدار مینویسه و کی مینویسه و وقتی مینویسه فقط نگاهش کنم...
اما حیف که فقط شاید اون دنیا شاید توفیق دیدار این مرد بزرگ رو داشته باشم...
واقعا شما با قلب و روح ما چه میکنی با داستان ها و شخصیت ها و دیالوگ ها و فضاهایی که میسازی حضرت تالستوی؟؟؟
چطور میتونی بدون ذره ای شعاری بودن این همه حرف حکمت آمیز و اخلاقی و دینی بزنی و درس زندگی بدی و روح ما رو دگرگون کنی؟...
با این حجم کم داستان و با این تعداد شخصیت بسیار کم و با فقط تقریبا سه اتفاق مهم در طول داستان...
پدر سرگی، مثال بارز تحول و زیر و رو شدن و فرزانگی یک انسان ساده که مثل بقیه مردم جامعه‌ست و ویژگی عجیبی نداره و نماد روشن این جمله مهم که تا به شک نیفتی به یقین نمیتوانی برسی...
واقعا چه میتوان نوشت و گفت و شنفت راجب این انسان بزرگ و آثار عجیبش؟...
        

          ۴از۵⭐️
اولین تجربیه تولستوی خوانی و همچنین ادبیات روسیه ی من بود ،بنظرم شروع خوبی بود.
روند داستان،موضوعش،حوادثش،بالا و پاییناش و... اوکی بود.در کل دوسش داشتم
        

          اولین داستانی که از تولستوی خواندم…
رمان کوتاهی که در آن نظاره گر مسیر رشد یک انسان هستیم 
در نگاه اول ، داستان دغدغه ای کهنه مربوط به قرن نوزده و عصر حکومت کلیسا ها به نظر میرسد
اما وقتی درون قصه وارد میشویم تولستوی را می بینیم که ما را در همین عصر حاضر به چالش می کشد
مدل دین داری و نزدیک شدنمان به خدا و روش زندگی مان را
آیا راهی که ما انتخاب کرده ایم  ما را به جایی که باید می رساند و عشق و احساسمان را در برمیگیرد یا انتهایی جز حسرت و یاس و  ناامیدی ندارد؟!
        

          یه داستانِ خوب.
هم روند کتاب و هم موضوعش باعث می‌شد که کتاب رو زمین نذارم. گاهی اوقات به نظر می‌رسید که دیگه از این به بعد نویسنده نمی‌تونه حرفی داشته باشه و باید به ابلهانه‌ترین شکل ممکن تموم بشه ولی ادامه داد و ادامه داد و بهله... داستان رو به زیباترین شکل ممکن برد و قیچی‌ش کرد.