سعادت زناشویی

سعادت زناشویی

سعادت زناشویی

3.8
57 نفر |
23 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

6

خوانده‌ام

98

خواهم خواند

77

ناشر
چشمه
شابک
9789643625832
تعداد صفحات
136
تاریخ انتشار
1399/5/6

توضیحات

        چنان که گفتی افکارش را دنبال‌کنان گفت: بله، ما همه، و خاصه شما زن‌ها، باید کشاکش زشت و بی‌معنای زندگی را تنها طی کنیم تا به اصل پاکیزه‌ی آن برسیم. کسی تجربه‌های دیگری را باور نمی‌کند و نمی‌پذیرد. خیلی مانده بود که تو از دریای دیوانگی‌ها و بازی‌های کودکانه‌ی زندگی، که من درگیری‌ات با آن‌ها را تحسین می‌کردم بیرون آیی. این است که آسوده‌ات گذاشتم تا همه چیز را خود بیازمایی و بحران شور شبابت بگذرد و احساس می‌کردم که حق ندارم در تنگنایت بفشارم، گرچه برای من موسم این جوانی مدت‌ها بود سپری شده بود.
از متن کتاب
      

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به سعادت زناشویی

نمایش همه

دوره‌های مطالعاتی مرتبط

لیست‌های مرتبط به سعادت زناشویی

یادداشت ها

          سعادت زناشویی را تمام کردم.
یک رمان کوتاه از تولستوی.
ماجرای زندگی یک دوشیزه‌ی روسی‌ست. از همه جالب تر اینکه زبان روایت کتاب اول شخص است. یعنی از زبان خود آن دختر. (در طول داستان خیلی با خودم فکر کردم که چطور یک مرد این‌طور به خوبی مثل یک زن نوشته است. فقط باید در برابر این همه عظمت در نوشتن سر فرود آورد.)
همه‌ی زندگی  در هدفی بامفهوم سعادت تعریف می‌شود. این دختر که ابتدای داستان هفده سال دارد برای سعادت‌ش در زندگی و پر شور کردن آن با عشق تلاش می‌کند.  در نظرش زندگی زناشویی  آن سعادت است. ولی زمان همه‌چیز را عوض می‌کند. 
داستان بسیار بسیار خوب و اندازه پرداخت شده است. از توصیفات گرفته تا گره‌افکنی ها.
یک شاهکار که می‌تواند پنجره‌ای به نام  سعادت در زندگی زناشویی را برای شما باز کند تا با دیدن آن درک بهتری از سعادت و عشق داشته باشید.
#کتاب‌هایی‌که‌از‌خوردنشان‌لذت‌برده‌ام
#سعادت_زناشویی
#لئو_تالستوی
#سروش_حبیبی
#انتشارات_چشمه

        

28

          کتابو که تموم کردم  یاد جمله دکتر شریعتی در کتاب کویر افتادم که میگه "دوست داشتن از عشق برتر است. عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی، اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال" (عشق مثل آتشی میمونه که پس از مدتی فروکش  میمونه، ولی دوست داشتن مثل خاکستر گرمی که تا مدتها حرارتشو داره)

از اول که کتابو شروع میکنی بیانگر شور شیرین عشق و مرحله شیدایی رابطه و تاثیرات آن بر زندگی دختری ۱۷ ساله به نام ماریا که قبل از آن، زندگی چندان با نشاطی نداشت. رابطه با مردی ۳۶ ساله به نام سرگی میخائیلویچ که در اصل از دوستان پدر ماریا  بود. اولایی که رابطشون شکل میگیره عشق اینجا مثل مخدر میمونه و مثل تمامی روابط دیگه به شور و سرمستی اولیه طی میشه... اما به مرور زندگی آنها دچار ملال و روزمرگی میشود و زن و شوهر از هم فاصله میگیرن (مثلا یجای داستان که میگه زن تا حدی نیاز به عشقشو رو فرافکنی میکرده رو احساسی که از توجه بقیه تو مراسمات میگرفته) 
و در پایان که اون زوج باهم صحبت میکنن و به اون نکته پی میبرن که عشق‌ و شیدایی اولیه‌شون تبدیل به دوست داشتن شده (یعنی شور و شوق فراوان رابطه این زوج جاشو به عشق به فرزنداشون و زندگی که تا حالا ساختن میده...)

[و اینجای داستان این پرسش برام ایجاد شد؛ چیزی که من بابتش نگرانی دارم، ملال و روزمرگی پس از ازدواج و حین زندگی متأهلی...]

در کل تولستوی نویسنده ای هست که بیشتر به مسائل اخلاقی تاکید داره و در پایان آثارش سعی میکنه نتیجه گیری اخلاقی کنه.
و اینجا هم فکر میکنم بیشتر همون مطلبی که اول متن گفتم رو میخواد بگه (جا نشین شدن عشق با دوست داشتن و ناپایداری اون)
        

15

من همیشه ب
          من همیشه برای فهم بهتر آثار تولستوی اونا رو برای خودم تو یه خط زمانی مرتب می‌کنم :) چون به نظرم میشه یه سیر مشخصی رو تو آثارش دنبال کرد.
ولی الان تو جایابی این داستان یه مقدار دچار مشکل شدم...

تولستوی اصولا هر چی به اواخر عمرش نزدیک می‌شیم معنوی‌تر میشه و بیشتر از مسائل این دنیایی دور. 
همچنین، تو کتاب‌های اخیرش کمتر‌ به اشراف پرداخته و بیشتر به دنیای آدمای عادی سر زده.

از جهت این مورد اخیر می‌تونم این اثر رو تو جای مشخصش قرار بدم ولی از جهت مورد اول نه 🤔

 🔅🔅🔅🔅🔅

داستان از زبون یه دختر اشراف‌زادهٔ نوجوون روایت میشه که همهٔ سال‌های عمرش رو تو ملک روستاییشون گذرونده و حالا بعد از مرگ مادرش خوشی‌های زندگی براش رنگ باختن...
ماریا در همین اثنا بعد از یه وقفهٔ چند ساله دوباره با دوست قدیم پدرش مواجه میشه که ۱۷ سال ازش بزرگ‌تره و بین این دو نفر یه رابطهٔ عاطفی شکل می‌گیره...

🔅🔅🔅🔅🔅

نیمهٔ اول داستان خیلی عاشقانه و لطیفه و من از توصیفات احساسی این بخش بسی لذت بردم.
ولی خب اصولا قرار نیست اوضاع اینقدر خوب و قشنگ باقی بمونه...
البته که همچنان از توصیفات زیبای تولستوی حظ کردم :)

تولستوی دوباره اینجا نقدش رو به مجالس اعیان روسیه و روابط آزاد مرد و زن تو این مجالس می‌کشه وسط.
البته تو این داستان اوضاع اصلا به وحشتناکی آنا کارنینا نیست!
دقیقا به همین دلیل من با پایان‌بندی داستان مشکل داشتم... حس می‌کردم «باید» می‌شد که همه چیز درست بشه ولی خب نظر تولستوی‌ از درست شدن با نظر من فرق داشت 😄

 🔅🔅🔅🔅🔅

حالا چرا میگم جای داستان برام واضح نیست؟

ببینید تو آنا کارنینا در کنار عشق «منفی» آنا، تولستوی به ما یه روی مثبتی هم از زندگی خانوادگی در قالب عشق لوین به همسرش نشون میده.
تو مرورم از آنا کارنینا گفتم که چقدر از این بخش‌ها لذت بردم... مخصوصا اینکه حس می‌کردم خیلی با تجربهٔ زیستهٔ خودم هم‌خوانی داره.

ولی این داستان با اینکه پیش از آنا کارنینا نوشته شده (۱۸۵۹ در برابر ۱۸۷۸)، بیشتر به نظرم به سمت دیدگاه‌های سونات کرویتسر (۱۸۸۹) از عشق و زندگی خانوادگی متمایله تا به سمت اون چیزی که تو آنا کارنینا شاهدش هستیم 🤔

البته که سونات کرویتسر به مرااااااتب نابودتر از این کتابه 😅 اونجا قشنگ تولستوی هر چی عشق دنیایی و رابطهٔ زن و شوهری هست رو می‌شوره می‌ذاره کنار 🙄😄 البته من خیلی از مقدماتش تو اون کتاب رو قبول دارم ولی با نتیجه‌ای که تهش می‌گیره موافق نیستم... کلا هم سونات کتابیه که بسیار بیشتر از این «سعادت زناشویی» ذهن و قلب آدم رو می‌گزه... 

ولی خب کلا نیاز دارم به خودم یادآوری کنم که ما فقط یک نوع عشق و روابط خانوادگی نداریم :) و با این یادآوری مدل جمع‌بندی تولستوی‌ تو این کتاب رو بهتر می‌تونم درک کنم.
منتها، همچنان اون نوعی که می‌پسندم و دوست دارم همون مدل لوین و همسرشه ☺️

 🔅🔅🔅🔅🔅

من نسخهٔ صوتی کتاب رو با صدای خانوم مریم محبوب گوش دادم و از اجراشون راضی بودم. برای اینکه بتونم کتاب رو تموم کنم و بدونم تهش چی میشه دیگه هر کاری از کارای خونه که به نظرم می‌رسید رو انجام دادم 😂 ولی باز تهش مجبور شدم صفحات آخر رو متنی بخونم 😄 (یه داستان جذاب کلا یکی از راه‌های مجرب برای بالا بردن انگیزهٔ انجام کارای خونه‌ست 😄).
        

49

        اگه سرگی میخائیلیچ دنیایی جدا از دنیای ماشا برای خودش به «بهونه‌»ی سن زیادش نساخته بود، هرگز این عشق نمی‌مرد. اختلاف سنی واقعاً مسئله‌ای بین ماشا و میخائیلیچ نبود تا وقتی‌که میخائیلیچ بهش دامن زد.
و این‌طور شد که دوتا آدمی که یه مرز اختلاف سنی بین خودشون چیدن و دنیای خاص خودشون رو به‌وجود آوردن، اجازه‌ی ورود دیگری رو به جهانشون نمی‌دن. این‌طوری شکاف بینشون ایجاد می‌شه و این شکاف نمی‌ذاره که برای همدیگه زندگی کنن و به قول سرگی میخائیلیچ به سعادت برسن.
به‌هرحال فکر می‌کنم در نهایت تولستوی می‌خواست به این جمله برسه که «هرچیزی رو مسئله بدونی، برات مسئله می‌شه» درحالی‌که کوچکترین اشاره‌ای بهش نکرده بود و این است هنر یه نویسنده!
داستان حوادث جالبی نداشت ولی مفاهیم جالب و تازه‌ای رو به زبان داستان منتقل می‌کرد. 
دوم فروردین‌ماه ۱۴۰۳ در ۱۱:۵۷


      

با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.

2