چه در اسپانیا چه در ترکیه و چه در هرجای دیگری که باشید، مطمئن باشید که منصور ضابطیان کشور شما را پیدا می کند و از آن سفرنامه می نویسد.

چند وقتی می شد که با نویسنده‌ی این کتاب آشنا بودم و دنبال کتاب هایش می گشتم،ولی جرقه‌ی آخر ، زمانی خورد که یکی از کتاب فروشی های شهرم آقای منصور ضابطیان را دعوت کرد.از آن موقع بود که خواندن  کتاب های ایشون را آغاز کردم.
        

          من قلم نویسنده رو دوست داشتم خسته کننده نبود و باعث شد سریع کتاب رو تموم کنم
اما این کتاب  بنظرم یه سری ایراداتی داشت:
 اگه شما اسم این کشور هارو سرچ کنید و درموردشون تحقیق کنید اطلاعات بیشتری میتونید نسبت به این کتاب کسب کنید.
دیگه هیچ وقتِ هیچ وقت کتاب  سفرنامه ای که به صدتا کشور (اغراق)نوشته شده رو نمیخرم چون یه اطلاعات سرسری  میگیرید و تمام!
قبل خرید کتاب  به روی جلد توجه کنید نوشته:سفرنامه ها و عکس ها!پس انتظار خریدارِ کتاب، عکس های واضح و حرفه ایه و اینکه عکس های کتاب زیاد بودن (مثل کتاب جغرافیا دوران مدرسه که یکم متن بود با کلی عکس)اگه عکس ها رنگی بودن باز بهتر بود!
در کل پشیمون نیستم از اینکه این کتاب رو خوندم نمیگم خوب بود میگم،بد نبود! 
 هدیه مناسبیه به کسانی که کتابخون نیستن یا تازه کتابخون شدن!
.
        

          قبل از این که بخونم فکر می‌کردم قراره بیاد دونه دونه از جاهایی که رفته بنویسه و درباره‌ش توضیح بده، خیلی خشک و از این حرفا. ولی خاطره هاش رو خیلی جذاب نوشته.
        

          یک کتاب جالب و پر از نکته های جذاب
برای کسی که با منصور ضابطیان با برنامه رادیو هفت بزرگ شده
خیلی کتاب جذابیه
        

          کتاب سفرنامه جناب ضابطیان به چند کشور را در روزهای قرنطیه کرونا خواندم و با این کتاب همراه شدم سری به این کشورها زدم. از نوع نگاه نویسنده در سفرها خیلی خوشم میاد و چنین سفرهایی را دوست دارم هر چند خودم خیلی موفق نیستم به این نوع سفر
        

          کتاب عالی پر است از نکاتی درباره ی کشور ها و ملت ها 
و با استفاده از عکس های کتاب تصویر ذهنی مان از انها بهتر میشود
        

          "مارک و پلو" اثر "منصور ضابطیان" مجموعه ای از سفرنامه های ضابطیان به فرانسه، اسپانیا، لبنان، هندوستان، ایتالیا، اتریش، ارمنستان، کره جنوبی، امریکا.
اولین چیزی که در این کتاب توجه رو بخودش جلب میکنه گرافیک و صفحه بندیه. اول کتاب چند عکس رنگی از سفرها که دل آدم باز میش، جابجای کتاب هم عکس های مرتبط چاپ شده انا سیاه و سفید. با ورق زدن کتاب دلت میخواد زودتر بری صفحه بعد ببینی عکس بعدی مال چیه. یه حس دوران کودکی با خوندن کتابهای عکس دار که اگر همه عکسها رنگی بود که نور علی نور. فهرست کتاب هم جالبه و خلاقانه که عکس روی جلد هم هست.
فکر میکنم این اولین مجموعه سفرنامه ضابطیان باشه. انگار دست گرمی بوده، در مقایسه با آخرین سفرنامش "استامبولی"، این مجموعه خیلی خلاصه هست با اینکه بعضی کشورها رو چندین مرتبه سفر کرده اند. یک نکته جالب در سفرنامه های ایشون ،توجه بیشتر به آدم‌هاست تا مکانها و معماری و تاریخ. واقعا بنظر خودم رفتار حال مردمان یک سرزمین مهمتر از آثار گذشتگانشون هست. 
در سفر پاریس که یخورده کمتر خلاصه هست سال ۱۳۸۴ به دیدن خانم مهرانه قائمی میره ، دختری که مبتلا به بیماری تنفسی CF بوده و با کمک های مردمی به فرانسه رفته برای عمل ولی دچار مشکلات عجیب و غریبی شده و بعد چندسال هنوز عمل نشده، نمیدونم سرنوشت این دختر الان چیشده؟! تو اینترنت چیز جدیدی پیدا نکردم. فرانسه جا داره یک کتاب اختصاصی داشته باشه.
کشور بعدی بارسلون در اسپانیاست، خیلی خلاصه و بخش زیادی مربوط به بررسی نشریات اونجاست. اسپانیا هم بنظرم خیلی بیشتر از این حرفها جای حرف داره.
 بعدی لبنان و بیروت در سال ۱۳۸۲ قبل از جنگ ۳۳ روزه ۱۳۸۵ با اسرائیل. من لبنان رو ندیدم ولی مطمئنم در حقش کم لطفی شده و کتابی  مجزا رو میطلبه. در اینجا هم بخشی به روزنامه مشهور السفیر اختصاص داره. سفر لبنان با هواپیما از تهران به دمشق و از مرز زمینی به بیروت بوده در نتیجه یادداشتی هم از دمشق وجود داره و زینبیه و عکسی از مزار دکتر شریعتی. 
کشور بعدی هندوستان که حدس می‌زنم سال ۲۰۰۵ بوده، اونجا هم جزو کشورهاییه که خیلی دوست دارم ببینم. همانطور که انتظارش رو داشتم اختلاف طبقاتی و فقر بخش اصلی یادداشت‌ها هست.
بعدی ایتالیا و اتریش نوروز ۱۳۸۵، این دو تا رو هم ندیدم. اولش نوشته "آدم هارو می توان به دو دسته تقسیم بندی کرد، آنهایی که ایتالیا را دیده اند و آنهایی که ایتالیا را ندیده اند.اگر کسی ناگزیر به انتخاب تنها یک نقطه از دنیا برای سفر باشد و ایتالیا را انتخاب کند، مسلما ضرر نکرده است."
یادداشت‌ها مایه طنزآمیز هم دارند، اصلا ضابطیان حرف زدنش هم همیشه با یک لبخند همراهه. در مورد ونیز میگه بهترین چیزی که میشه در اون دید، پنجره هایی که در فاصله کمی از سطح زمین قرار دارند و به رهگذران فضول این امکان رو میده که سرک بکشند!" 
بعدی ارمنستان و ایروان که متاسفانه سالش ذکر نشده، خیلی کوتاهه و ممکنه خیلی قدیمی باشه چون با تجربه سفر خودم خیلی متفاوته.
کره جنوبی و سئول بعد از سریال یانگوم و از طرف شبکه دو تلویزیون، در کره جنوبی چون خودم مدتی زندگی کردم و نه فقط سفر چند روزه، خیلی حرف دارم که این چند صفحه سفرنامه بچشمم نمیاد.
و آخرین کشور امریکا، واشنگتن دی سی، لس انجلس، نیومکزیکو، نیویورک
متاسفانه این هم سال نداره ولی در دوران بوش پسر و در دوران جنگ عراق بوده. در مورد اسم لس انجلس مطلبی نوشته که برام جالب بود. "شهر در سال ۱۷۸۱ توسط یک سرهنگ اسپانیایی بنا شده. اسم این شهر را به اسپانیایی می گذارد:
El pueblo do Nuestra senora la Reina de Los Angeles !
دهکده ی بانوی ما، ملکه فرشتگان
شهر در سال ۱۸۴۷ به لس آنجلس تعییر نام داد... شهر فرشته ها"
یادداشت‌های امریکا هم کمی مفصل تر هست، از اونجا که امریکا رو هم ندیدم نظری ندارم، ولی جمع بندی نویسنده رو بعنوان حسن ختام اینجا ذکر میکنم. "مجموعه عوامل مختلف، مردم آمریکا را مردمی خوش برخورد، مهربان، اخلاقی و بیش از حد انتظار مذهبی کرده است. مردمانی که با تصویر ذهنی ما از آمریکایی ها که بیشتر حاصل تصاویر هالیوودی است، تفاوت های فراوان دارد. چنان که سینمای ما هم نتوانسته معرفی درستی از واقعیت جامعه ایرانی در خارج از ایران باشد. مردم آمریکا در هیچ زاویه ای شبیه سیاستمداران حاکم بر کشورشان نیستند.... و من از دیدن این همه تفاوت شگفت زده نمی‌شوم که شرایطی مشابه این را در نقاط دیگر دنیا هم دیده ام." من هم شگفت زده نمیشم مثلا ایران خودمان!

۱۷۶ صفحه
#مارک_و_پلو #منصور_ضابطیان #نشر_مثلث


        

          برای چند سفرنامه منصور ضابطیان، با هم می خواهم یادداشت بنویسم. 
پس در قالب لیست می نویسم
        

          من تقریبا تمام سفرنامه های منصور ضابطیان رو خوندم و بسیار شخصیت این نویسنده رو دوست دارم چه در اجرا و گویندگی و چه در به تصویر کشیدن فرهنگ و جعرافیای کشورهای مختلف، در سفرنامه های منصور ضابطیان شما همراه تصاویر زیبا و توصیفات دوست داشتنی نویسنده میشوید انگار که هم قدم نویسنده هستید
        

          منصور ضابطیان تجربه سفر به کشورهای فرانسه، اسپانیا، لبنان، هند، ایتالیا_اتریش، ارمنستان، کره جنوبی و ایالت متحده رو در این کتاب با ما به اشتراک می‌ذاره.🌱
.
کتاب با عکس‌هایی که آقای ضابطیان ثبت کرده‌ن همراهه ولی عکس‌ها بیشتر بُعد هنری دارن تا اینکه اطلاعات به شما بدن‌ و هر فصل به یک کشور تعلق داره.
.
درمورد اسم کتاب:
«آقای ضابطیان در کتاب و مصاحبه‌هایش می‌گوید ایرانی‌ها هر وقت پایشان به خارج می‌رسد دنبال دو چیز می‌روند. اجناس مارک دار و پلو.»
.
از اون‌جایی که این سفرنامه به چند کشور تعلق داره، برای اینکه اطلاعات بیشتری از این کشورها به دست بیارید، میتونید اپیزود‌های مرتبط با این کشورهارو از «پادکست رادیو ماجرا» بشنوید.
.
من این کتابو دوست داشتم ولی توی انتخاب سفرنامه‌های بعدیم، سفرنامه مربوط به یه کشور خاص رو انتخاب می‌کنم.
.
عکس: فهرست کتاب
.
نوزدهم بهمن ۱۴۰۲
        

          تجربهٔ خوندن این سفرنامه چندکشوری برای من سفر دوست وسوسه‌انگیز بود و جالب، یه سری نکات خوبی رو در برداشت برای اینکه اگه روزی گذارتون به یکی از این کشورها افتاد تا حدودی آشنایی داشته باشین ولی باید بگم که جامعِ جامع هم نیست و این می‌تونه به دلیل فضای محدود و #گوناگونی کشورهای سفرنامه باشه که هر کدوم قصه حسین کُرد شبستری‌ها رو دارد و نیازِ به یه کتاب مجزا!
        

          سفر جدا از جنبه های تفریحی و سرگرم کننده اش دارای یک سویه مهم فرهنگی است . آشنایی با سرزمین های دیگر آدم را از چارچوب دگم‌ فکری اش خارج می‌کند و او را به این نتیجه می رساند که همه دنیا همین چاردیواری محصور اطرافش نیست و تازه می فهمد که در گسترده این جهان چقدر ناچیز است و دنیا شوخی تر از آن چیزی ست که خیال می کرده ..
        

          کتابی که خودم به تازگی تهیه و مطالعه اش کردم.
شاید رسالت این کتاب، بیشتر از اینکه توصیف و وصف کشور ها باشه، ترغیب شما به سفره!
سفر یکی از ناآشنا ترین چیز ها برای ما ایرانی هاست... اما بعد از مطالعه این کتاب، انگار یه نیرویی درون شما روشن میشه، برای رهایی از زندگی ماشینی!برای خارج شدن از آلودگی و ترافیک های شهری!برای کشف دنیایی خیلی وسیع  تر و بزرگ تر از خونه ای که خودمون رو توش حبس کردیم!
بنظرم این کتاب حتما ارزش مطالعه کردن داره؛ اما اگر دنبال سفرنامه ای هستید که توش پر از وصف های رنگارنگ از کشور ها و شرح دقیق رخداد های سفره، فکر نکنم این کتاب مناسب شما باشه!
 چون نویسنده به صورت کاملا خلاصه شده و مجمل نوشته.
        

          ابتدای کتاب زیاد ارتباط برقرار نکردم به نظرم بیشتر شبیه گزارش نویسی در روزنامه بود تا سفرنامه ای که در قالب کتاب عرضه شده است.
اما کم کم کتاب برایم دوست داشتنی شد، نگاه نویسنده به روابط انسانی را دوست داشتم
در عین حال بنظرم گنجاندن این همه سفر در یک کتاب  انتخاب جالبی نبود.
میشد هر کدام از  سفرها کتاب جداگانه ای باشد و مطالب عمیق تر و دقیق تر…
        

          کتابی با متن فوق العاده جذاب و خواندنی و صد حیف از عکس های استفاده شده در کتاب .
        

          خواندن سفرنامه‌های ضابطیان که از رادیو هفت می‌شناسیمش "حال‌خوب‌کُن" است. 
"مارک‌وپلو" مجموعه سفرهای اسپانیا، فرانسه، لبنان، هند، ایتالیا، اتریش، ارمنستان، کرهٔ جنوبی و آمریکا را شامل می‌شود. 
بخش‌هایی از کتاب قبلاً در قالب گزارش‌هایی در مطبوعات چاپ شده که از جذابيت سفرنامه کم کرده است.
نویسنده در ابتدای کتاب، از سخت نگرفتن برای سفر می‌گوید؛ اینکه چطور رویایِ دست‌نیافتنیِ سفر به کشورهای دیگر و جهانگردی را به برنامهٔ همیشگی‌اش تبدیل کرده. 
ضابطیان در مقدمهٔ کتاب می‌گوید اگر این مجموعه بتواند تابویِ غیرممکنِ بودن سفر را در ذهن خوانندهٔ ایرانی بشکند،  موفقیت بزرگی به دست آورده. درواقع هدف نویسنده از نوشتنِ سفرنامه، دادن حس‌وحال خوب و اعتمادبه‌نفسِ سفر رفتن است. 
        

          کتاب خوندم و خوب قلم نویسنده خوب بود ولی خرید این کتاب رو به بقیه توصیه نمی‌کنم چون بجز قسمت کشور آمریکا به نظرم بقیه یا جای کار بیشتری داشت مثل هند که می‌تونست نویسنده بیشتر بنویسه و یا  مثلا  خاطره گویی بیشتر  اتفاق افتاده نه سفر نامه و خوب چه لزومی بوده میشد از دو کشور گفت ولی خوب سفر نامه واقعا باشه و یک مشکل دیگه عکس‌ها هستند که بهتر بود از عکس ‌ها در انتها کتاب  می آمد ولی این مدلی سیاه و سفید و ناملموس نبود و هزینه کتاب هم خیلی بالا نمی رفت. 
        

          سلام کتابخوان ها 👋
دوباره امدم با یک کتاب جدید 😉

این کتاب سفر نامه مردی است که به کشور های فرانسه اسپانیا امریکا کره جنوبی .... سفر می کند .
و اتفاقاتی می افتند که واقعا برای من جالب بود .
مثلا سر کجا بخوابم داستان داشت و یک کشور توی یک خانه 3 در 3 با یک نفر دیگر می خوابید یا در خواب گاه .

من این کتاب را به همه پیشنهاد می کنم چو نه جملات سنگین دارد و نه داستان عمیقی دارد
در نگاه اول کتاب کسل کننده ای است ولی وقتی وارد می شوی دوست داری یک نفس این کتاب را تمام کنی .
اگر یاداشت منو دوست داشتی من را اگر دوست داری دنبال کن.
ممنون🌹
        

          کتاب زیبا  بود از توصیفاتش خوشم اومد ✨📚
        

          🌱 مارک و پلو بودن خرج دارد 🌱

همیشه سفر را دوست داشتم. همیشه. تجربه کوتاهی‌ است از زندگی در یک مکان جدید که آب و هوایش برایت تازگی دارد. دلت می‌خواهد از فرهنگ اهالی‌اش سَر در بیاوری که چگونه زندگی می‌کنند، چه می‌خورند، سوغاتی‌شان چیست و حرف‌هایی که پشت سرشان می‌زنند چقدر درست است. اما تا به‌حال به‌جز چند استان و یک کشور خارجی نقطه‌ دیگری از جهان را ندیدم. حتی همین مازندران خودمان که بیست و چند سال است دارم در آن زندگی می‌کنم را هم درست ندیدم. بیش از ده بار خانوادگی به یکی از ییلاق‌های خوش آب و هوای جاده هراز ـ که به ما نزدیک است ـ رفتیم اما شهر کناری‌مان را درست نگشتیم. حتی دو شهر آن طرف را. استان همسایه سمت راستی که ما را به مشهد وصل می‌کند را دیدیم ولی استان سمت چپی که می‌گویند طبیعتش بِکرتر از مازندران است را نه. نمی‌دانم چرا ولی همیشه مسائل مهم‌تری در زندگی وجود داشت که باعث می‌شد سفر و تجربه تماشای مناطق جدید اولویت آخر ما باشد.

اخیرا یک راهی پیدا کرده‌ام که بدون ویزا می‌توان یکباره به فرانسه، اسپانیا، لبنان، هند، ایتالیا، ارمنستان، کره جنوبی و آمریکا رفت. ولی نه با هواپیما بلکه با یک کتاب.

مارک‌و‌پلو مجموعه سفرنامه‌ها و عکس‌های  منصور ضابطیان از این کشورها است. نویسنده زمانی که خودش تحت تاثیر این تفکر بود که «سفر خارجی گران، تجملاتی و از سَر سیری است»، با پیشنهاد و اصرار دوستش در دوران دانشجویی به ترکیه سفر کرد. زمینی و در ارزان‌ترین هتل. ضابطیان درباره شرح اولین سفرش تنها به چند جمله در این کتاب بسنده می‌کند و به خواننده نوید می‌دهد که یک روز در کتابی جداگانه درباره ترکیه بنویسد چون برای جهانگرد شدنش به این کشور بدهکار است.

نویسنده در سفرنامه ایتالیا می‌نویسد: «دوستم در ایمیلی به من گفت این سفرهایی که می‌روی یک بار دیگر این تئوری را ثابت می‌کند که هنوز آدم‌های دیوانه توی دنیا وجود دارند. شاید راست می گوید.» مارک‌وپلو یک کتاب ۱۷۶ صفحه‌ای است که هشت سفرنامه را در دل خود جای داده است. سفرنامه‌های پراکنده با داستان‌های متفاوت. نویسنده کوتاه روایت می‌کند و سریع عبور می‌کند. مثل یک همسفر و یا تور لیدر عجول. فرصت تامل و تصویرسازی‌های ذهنی را از خواننده می‌گیرد. علت آن هم این است که همه سفرنامه‌های این کتاب را پس از برگشت از سفر بلافاصله در یک ستون از مجله منتشر کرده است و مارک‌وپلو گردآوری شده همان ستون‌های مجله چلچراغ است.

ضابطیان پیچیده نمی‌نویسد و خواننده را با خود همراه می‌کند اما این روایت‌های کوتاه باعث می‌شود شما بعد از خواندن ۵۰ صفحه یادتان برود فلان مطلبی که خواندید برای سفرنامه فرانسه بود یا اسپانیا یا لبنان؟ نویسنده حتی در همان توضیحات کوتاهی که درباره یک کشور می‌دهد پراکنده‌گویی می‌کند، مثلا در سفرنامه فرانسه ماجرای بیماری و درمان مهرانه قائمی در این کشور را بیان کرده و مخاطب را رها و وارد سفرنامه اسپانیا می‌کند.

بخش قابل توجهی از صفحات کتاب را عکس‌ها تشکیل می ‌دهند که البته همخوانی چندانی با متن ندارند و این خواننده است که باید بکوشد تا یک ارتباطی بین‌شان پیدا کند که خب من در سفرنامه هندوستان یک ارتباط بین یک عکس و متن پیدا کردم که اگر آن عکس نبود من ادعای نویسنده که گفت کسانی در بین زباله‌ها دنبال مسواک بودند را هیچ‌وقت باور نمی‌کردم.

نقطه قوت این کتاب این است که بیش‌تر از آن که بکوشد مخاطب را با کشور خاصی آشنا کند هدفش شکستن تابوی «غیر ممکن بودن سفر» است. حداقلش باعث شد من به دورترین سفر زندگی‌ام بروم. درحالیکه هنوز کتاب را تمام نکرده بودم و ۵۰ صفحه آخرش را در سفر خواندم.

منصور ضابطیان تمام سفرهایی که در کتاب مارک‌و‌پلو آورده را قبل از سال ۱۳۸۹ رفته است. یعنی زمانی که نرخ دلار در بیشترین حدش تنها هزار تومن بوده است. ولی سفر به یک کشور خارجی تنها با یک کوله‌پشتی و بلیط انجام نمی‌شود و نیاز به ویزا، عوارض خروج، تعیین محل اقامت و تامین هزینه آن دارد. که با نرخ دلار در این روزها باز از همان تفکر «سفر خارجی گران است» تبعیت می‌کند. با این تفاوت که حالا با همه‌گیری فضای مجازی و معرفی جاذبه‌های گردشگری نقاط مختلف جهان، جوان‌های ایرانی اگر از سفرهای گران خارجی جا مانده‌اند می‌توانند به مناطق مختلف کشور خودشان سفر کنند.


فاطمه سلیمانی
منتشر شده در مجله الکترونیکی واو