چه در اسپانیا چه در ترکیه و چه در هرجای دیگری که باشید، مطمئن باشید که منصور ضابطیان کشور شما را پیدا می کند و از آن سفرنامه می نویسد.

چند وقتی می شد که با نویسنده‌ی این کتاب آشنا بودم و دنبال کتاب هایش می گشتم،ولی جرقه‌ی آخر ، زمانی خورد که یکی از کتاب فروشی های شهرم آقای منصور ضابطیان را دعوت کرد.از آن موقع بود که خواندن  کتاب های ایشون را آغاز کردم.
        

          من قلم نویسنده رو دوست داشتم خسته کننده نبود و باعث شد سریع کتاب رو تموم کنم
اما این کتاب  بنظرم یه سری ایراداتی داشت:
 اگه شما اسم این کشور هارو سرچ کنید و درموردشون تحقیق کنید اطلاعات بیشتری میتونید نسبت به این کتاب کسب کنید.
دیگه هیچ وقتِ هیچ وقت کتاب  سفرنامه ای که به صدتا کشور (اغراق)نوشته شده رو نمیخرم چون یه اطلاعات سرسری  میگیرید و تمام!
قبل خرید کتاب  به روی جلد توجه کنید نوشته:سفرنامه ها و عکس ها!پس انتظار خریدارِ کتاب، عکس های واضح و حرفه ایه و اینکه عکس های کتاب زیاد بودن (مثل کتاب جغرافیا دوران مدرسه که یکم متن بود با کلی عکس)اگه عکس ها رنگی بودن باز بهتر بود!
در کل پشیمون نیستم از اینکه این کتاب رو خوندم نمیگم خوب بود میگم،بد نبود! 
 هدیه مناسبیه به کسانی که کتابخون نیستن یا تازه کتابخون شدن!
.
        

          قبل از این که بخونم فکر می‌کردم قراره بیاد دونه دونه از جاهایی که رفته بنویسه و درباره‌ش توضیح بده، خیلی خشک و از این حرفا. ولی خاطره هاش رو خیلی جذاب نوشته.
        

          یک کتاب جالب و پر از نکته های جذاب
برای کسی که با منصور ضابطیان با برنامه رادیو هفت بزرگ شده
خیلی کتاب جذابیه
        

          کتاب سفرنامه جناب ضابطیان به چند کشور را در روزهای قرنطیه کرونا خواندم و با این کتاب همراه شدم سری به این کشورها زدم. از نوع نگاه نویسنده در سفرها خیلی خوشم میاد و چنین سفرهایی را دوست دارم هر چند خودم خیلی موفق نیستم به این نوع سفر
        

          خیلی جالب بود 

        

          ابتدای کتاب زیاد ارتباط برقرار نکردم به نظرم بیشتر شبیه گزارش نویسی در روزنامه بود تا سفرنامه ای که در قالب کتاب عرضه شده است.
اما کم کم کتاب برایم دوست داشتنی شد، نگاه نویسنده به روابط انسانی را دوست داشتم
در عین حال بنظرم گنجاندن این همه سفر در یک کتاب  انتخاب جالبی نبود.
میشد هر کدام از  سفرها کتاب جداگانه ای باشد و مطالب عمیق تر و دقیق تر…
        

          هر بخش از کتاب من را در سفر با خودش همراه می‌کرد و با این حال دلم خواست روزنامه‌نگار باشم و سفر کنم. دنیا خیلی بزرگ و محیط اطراف ما خیلی محدود است، تفاوت‌ها و گوناگونی‌ها شگفت‌انگیزند و این سفرنامه به خوبی این نکته را یادآوری می‌کند.
        

          این کتاب در مورد سفر های مارک و پلو است که به چند کشور سفر می کند و تجربه های باحالی را تجربه می کند که قسمتی از این سفر ها را در این کتاب خلاصه کرده اند و پر از داستان هایی که جذاب هست را درون این کتاب جا کرده است و به نظر من ارزش خوندن را دارد 
واقعا داستان های جذابی دارد
ممنون می شوم من را دنبال کنید
        

          اگر کشف جاهای جدید حتی پشت صفحات کتاب برات لذت بخشه این کتاب رو بخون 🙂
        

          قلم ضابطیان، قلم خوب و شیوایی است که خواننده را با خود همراه می‌کند. این سفرنامه‌هم جذاب بود و هدف اصلیش ترغیب به سفر ارزان. البته نمی‌دانم که الان سفر ارزان واقعا چقدر ارزان است با این قیمت دلار!
به هر حال، اینکه از چند کشور نوشته بود و از هرکدام یک خاطره کوچک، به نظرم از جذابیش کم می‌کرد. من که سباستین و چای نعنا را قبلا خوانده‌ام، آن مدل سفرنامه را بیشتر می‌پسندم.
        

          موقع خوندن این‌کتاب زیاد غُر زدم. با این‌که اولین تجربه‌ی خوندن سفرنامه‌ام بود اما انتظارم خیلی خیلی بیشتر بود. شاید فقط با جمله‌های پایانی کتاب یکم از عصبانیتم کم شد🤓
و از حق نگذرم باعث شد واقعاً علاقمند خوندن سفرنامه بشم😍


نسخه‌ای که‌ من خوندم، در سال ۱۳۸۹ برای سومین بار چاپ شده؛ انتظار داشتم مطالب کمی دقیق‌تر و جذاب‌تر از توضیحات گوگل و ویکی‌پدیا باشه!
سفرنامه‌‌ی یک خبرنگار به ۱۰ کشور، در یک‌ کتاب ۱۷۰ صفحه‌ای که نصف بیشترش عکسه: 

ترکیه (۱۳۷۷)
فرانسه ...
اسپانیا (۱۳۸۴)
سوریه و لبنان (۱۳۸۲)
ایتالیا و اتریش (۱۳۸۵)
ارمنستان ...
کره‌ی جنوبی ...
آمریکا ...

•کتاب با زیرِ سوال بردنِ فرهنگ ما ایرانی‌ها در مورد سفر و چرایی شروع سفرهای نویسنده آغاز میشه (انصافا جذاب بود) ولی اولین سفر که آغازِ این ماجراست؛ به ترکیه‌اس. هیچی ازش نمیگه و خیلی سریع رد میشه همون اول بدجور توی ذوق می‌زنه!
(و ازونجایی که سفرها هیچ ربطی به هم ندارن، کاش حداقل به ترتیب زمانی بودن!)

•توضیحات: نصفه و‌ نیمه، کمْ و کلی. اسم بردن از جاهایی که هیچ توضیحی در‌موردش نمیده، توصیف کردن جاهایی که عکاسی شده ولی شما عکسی ازون قاب نمی‌بینید :).

•هیچ پاورقی یا توضیحی نداره! مثلا در قسمت هند یهو با کسی هم‌کلام میشه که مهاراجه (لقبِ شاه بزرگ یا امیر بزرگ در هند) هست و معتقده که از لقبش استفاده میکنه! ولی در مورد این کلمه، ماجراهاش و ‌اهمیتش خودتون باید سرچ کنین و بفهمین.
دوست داشتم به عنوان یک خواننده یه توضیحات کم و‌ کوتاهی به عنوان مقدمه‌ی این مکالمه، از اطلاعات نویسنده، بخونم.

•از ایشون به عنوان یک خبرنگار انتظار عکس‌های جذاب‌تر، مکالمه هایی با افراد بومی در مورد مسائل مختلف (نه فقط دیدگاه خودش در مورد فقر) و ... داشتم که برآورده نشد.

•در مورد آمریکا نسبت به بقیه‌ی کشورها توضیحات بیشتری داره!(حالا با سو گیری یا بدون اون) ولی تنها چیزی که باعث شد خوشحال کتاب رو ببندم جملات آخر کتاب بود: 

✨از متن کتاب: 
مردمان آمریکا با تصویر ذهنی ما از آمریکایی‌ها که بیشتر حاصل تصاویر هالیوودی است، تفاوت‌های فراوان دارند. چنان که سینمای ما هم نتوانسته معرفی درستی برای واقعیت جامعه‌ی ایرانی در خارج از ایران باشد. مردم آمریکا در هیچ زوایه‌ای شبیه سیاستمداران حاکم بر کشورشان نیستند. آن‌ها جنگ را دوست ندارند، نگران از دست رفتن احترام‌شان در جهانند و... و من از دیدن این‌همه تفاوت شگفت‌زده نمی‌شوم که شرایطی مشابه این را در نقاط دیگری از دنیا هم دیده‌ام. ( بدون تعصبِ طرفدار یا مخالف آمریکا بودن، دیدگاه کلی رو پسندیدم)

•یکی از ناراحتیای نامربوطِ به کتاب: چقدر ناراحت می‌شدم از توضیحات مربوط به قیمت و دلار!! اون موقع شاید با یکم تلاش بیشتر می‌شد بری سفر خارجی اما الان..🥲
        

          از خوندن این کتاب میشه لذت برد، ولی به یه شرط! با دید سفرنامه نخونیدش! 
روی جلد کتاب نوشته شده: مجموعه‌ای از سفرنامه‌ها و عکس‌ها، ولی به نظرم به‌جای عنوان سفرنامه باید از خاطراتِ(گزارشات) کوتاه سفر استفاده میکرد.
کتاب خیلی جذاب شروع شد، مقدمه کتاب رو دوست داشتم.
اگه بخوام دید کلی(به شدت کلی😅) که از خوندن گزارشات کشورای مختلفِ این کتاب پیدا کردم بگم:

فرانسه: مردم کتاب‌خون و کتاب‌دوستی که به‌جای این‌که سرشون تو زندگی همدیگه باشه، مشغول کتابشون هستن.(بخش دومش مربوط به یه موضوع پَرت بود که به‌نظرم جاش توی این کتاب نبود به این شکل)
 اسپانیا: مجلات و روزنامه‌های جایزه‌دار (دلم خواست😅)
لبنان: مردم امن
هندوستان: فقر و فقر☹️  قصه‌ی "تاج محل" برام جالب و عجیب بود.
ایتالیا: پیتزاهای بد فرم و به‌درد نخور😐😁 خیابونایی که وقتی توش قدم میزنید انگار توی دل تاریخ هستید(خیلی جذابه نه؟🤩)
ارمنستان: انقدر کم و بی‌هیجان ازش گفته بود که هیچی ازش یادم نمونده
کره جنوبی:  یه کشور گرون با غذاهای فوق ضد ذائقه ایرانی😶
ایالات متحده آمریکا:کشور شلوغ ولی جذاب و از همه رنگ
 و به‌نظرم بهترین بخش کتاب بود و بلاخره به یه سفرنامه شباهت داشت.
یه چیز عجیب اینکه یه‌جایی از کتاب از آمریکایی‌ها اینجور نوشته:"" تجربه‌ی حامد نشان می‌دهد که گنددماغ‌ترین و پرادعا‌ترین توریست‌ها، آمریکایی‌ها هستند، پر بیراه هم نمیگوید. آنها فکر می‌کنند همه‌ی دنیا باید به آن‌ها سرویس بدهد. آمریکایی‌ها همیشه متوقع هستند، همیشه غر می‌زنند.البته بعضی بسیار متشخص و آرام به‌نظر می‌رسند اما تعدادشان واقعا کم است.""
بعد توی آخرین صفحه‌ی کتاب اینو نوشته:""مجموعه عوامل مختلف،مردم آمریکا را مردمی خوش برخورد، مهربان، اخلاقی و بیش از حد انتظار مذهبی کرده است.""

چی شد؟؟!😐😐 نمیدونم سوتی بود یا دقیقا چه اتفاقی افتاد که نظر اقای ضابطیان عوض شد😁

روی هم رفته مارک و پلو کتابیه که همون‌طور که توی بقیه‌ی یادداشت‌ها نوشتن، نمیشه اسمشو سفرنامه گذاشت و خیلی سریع و بی‌مقدمه تموم میشه هر بخش( مثلا من درمورد اسپانیا و ایتالیا دلم می‌خواست خیلی بیشتر بگه مخصوصا از جاهای دیدنیشون)  ولی میتونید تو مواقع بی‌حوصلگی و وقتایی که نمی تونید کتابای دیگه‌تون رو بخونید، این کتاب رو  ورق بزنید و بخونید و لذت ببرید.
        

          این کتاب از سری سفرنامه های نوشته آقای ضابطیان نویسنده و مجری و گوینده مطرح کشورمون هست.  من مجموعه کامل سفرنامه های ایشون رو دارم.  با خواندن این کتاب ها میتونید همراه با نویسنده بار سفرتون رو ببندید و عازم سفر بشید.  سخن این کتاب بسیار عامیانه و خودمانی و کاملا قابل درک و قابل لمس و با جزئیات است.  در خواندن این کتاب شک نکنید و در این کتاب به 11 مکان مختلف سفر شده است.  
پاینده باشید
        

          من تقریبا تمام سفرنامه های منصور ضابطیان رو خوندم و بسیار شخصیت این نویسنده رو دوست دارم چه در اجرا و گویندگی و چه در به تصویر کشیدن فرهنگ و جعرافیای کشورهای مختلف، در سفرنامه های منصور ضابطیان شما همراه تصاویر زیبا و توصیفات دوست داشتنی نویسنده میشوید انگار که هم قدم نویسنده هستید
        

          کتابی با متن فوق العاده جذاب و خواندنی و صد حیف از عکس های استفاده شده در کتاب .
        

          دوست دارم کوله‌ام را بردارم و بروم دور تا دور دنیا را ببینم. انگار این کتاب مثل یک دوست، دستت را می‌گیرد و می‌خواهد تو را با خودش ببرد تا همه جا ببینی. فقط کاش درباره‌ی شهرها و کشورهای مختلف به یک اندازه صحبت می‌کرد تا وقتی به پایان برخی فصل‌ها می‌رسی، از تمام شدنش غصه نخوری. :")
        

          همه چیز از یه کتابفروشی شروع شد
هدیه ای که فکرکردم ترجمه کتاب معروف مارکوپلو باشه اما...
عشق سفر اغاز شد
        

          منصور ضابطیان یک نویسنده و سفرنامه نویس بسیار تواناست که نوشته های او همیشه بسیار شیرین و روان و زیباست زیرا با عکس ها گزارش ها غنی سازی شده که در این کتاب در مورد سفر خود به ملل اروپا و آمریکا نوشته است که خواندن آن بسیار لذت بخش است
        

          پراکنده بود سفرنامه رو دوست دارم مفصل و با جزئيات بخونم