مارک و پلو: مجموعه ای از سفرنامه ها و عکس ها

مارک  و پلو: مجموعه ای از سفرنامه ها و عکس ها

مارک و پلو: مجموعه ای از سفرنامه ها و عکس ها

منصور ضابطیان و 1 نفر دیگر
3.9
146 نفر |
55 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

2

خوانده‌ام

292

خواهم خواند

82

ناشر
مثلث
شابک
9789648496673
تعداد صفحات
176
تاریخ انتشار
1399/8/19

توضیحات

        
ظهر یک روز تابسـتان ، فرشـید با یک پیشـنهاد آمد: « یک سفر تفریحی به ترکیه!» غیر ممکن بود. من یک خبرنگار تازه کار با درآمدی اندک بودم که تازه باید هزینه های تحصیلم در دانشـگاه را هم تامین می کردم. در تفکر ما ایرانیـان سفر به خارج همیشـه کاری غیر ضروری و از سر سیری بوده است. با نگاه برآمده از چنـین تفکری پاسخ اولیه   من منفی بود. اما فرشـید اصرار کرد و نتیجـه چیز دیگری شد. آن سفر انجام شد و در پی آن سفرهای دیگر! سفرهای دیگری تا امروز که این کتاب دست شماست. «مارک و پلو» مجمـوعه ایست از سفرنامه های من به فرانسـه،ایتـالیا ، ارمنسـتان ، هنـد، کره جنـوبی ، اسپـانیا ، ایالات متحـده و ...

      

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به مارک و پلو: مجموعه ای از سفرنامه ها و عکس ها

نمایش همه

دوره‌های مطالعاتی مرتبط

لیست‌های مرتبط به مارک و پلو: مجموعه ای از سفرنامه ها و عکس ها

نمایش همه
مارک  و پلو: مجموعه ای از سفرنامه ها و عکس هاسفرنامه ها و عکس ها: مارک دو پلوبرگ اضافی: یادداشت هایی از شرق تا غرب

یادداشتی مشترک برای ۵ سفرنامه از منصور ضابطیان

5 کتاب

به صورت مجموعی بخواهیم نگاه کنیم، سفرنامه های منصور ضابطیان انصافا یک تحول جدی در این عرصه است... اما بررسی: قلم نویسنده کشش فراوانی دارد که مجری پادکست رادیو مضمون حین پرسش از آقای ضابطیان، از آن با لفظ فوت کوزه گری یاد می‌کند قلمی شیرین که شما را با خودش همراه می‌کند اما چیزی که از سفرنامه می‌خواهیم آشنایی با فرهنگ و روابط حاکم بر کشور مقصد است که بین این ۵ تا به جز استامبولی، در مابقی خیلی کم دیده می‌شود که در " برگ اضافی" به بدترین نحو خود می‌‌رسد چیزی که نویسنده هم به آن معترف است و از ما می‌خواهد که از برگ اضافی اطلاعات نخواهیم خب پس چه بخواهیم؟ البته انصافا استانبولی در یک سطح دیگه است و ترکیه رو خیلی خوب معرفی می‌کنه جدی ترین نقد من به این مجموعه همینه هر چند که با وجود این، باز هم ارزش خوندن یا گوش دادن داره به نظرم آخرین نکته هم نسبت به دیدگاه های سیاسی نویسنده که هر از گاهی در کتاب بازتاب پیدا کرده: آقای ضابطیان، تشبیهی که بین حاکمان ایران و آمریکا کردید و گفتید که سیاسیون در همه جای دنیا یک طور اند و مردم هم همه جا خوب هستند، نامردی بود و نشان از سطحی بودن تفکر سیاسی داشت... یا حق

1

یادداشت‌ها

نرگس

1402/9/4

          موقع خوندن این‌کتاب زیاد غُر زدم. با این‌که اولین تجربه‌ی خوندن سفرنامه‌ام بود اما انتظارم خیلی خیلی بیشتر بود. شاید فقط با جمله‌های پایانی کتاب یکم از عصبانیتم کم شد🤓
و از حق نگذرم باعث شد واقعاً علاقمند خوندن سفرنامه بشم😍


نسخه‌ای که‌ من خوندم، در سال ۱۳۸۹ برای سومین بار چاپ شده؛ انتظار داشتم مطالب کمی دقیق‌تر و جذاب‌تر از توضیحات گوگل و ویکی‌پدیا باشه!
سفرنامه‌‌ی یک خبرنگار به ۱۰ کشور، در یک‌ کتاب ۱۷۰ صفحه‌ای که نصف بیشترش عکسه: 

ترکیه (۱۳۷۷)
فرانسه ...
اسپانیا (۱۳۸۴)
سوریه و لبنان (۱۳۸۲)
ایتالیا و اتریش (۱۳۸۵)
ارمنستان ...
کره‌ی جنوبی ...
آمریکا ...

•کتاب با زیرِ سوال بردنِ فرهنگ ما ایرانی‌ها در مورد سفر و چرایی شروع سفرهای نویسنده آغاز میشه (انصافا جذاب بود) ولی اولین سفر که آغازِ این ماجراست؛ به ترکیه‌اس. هیچی ازش نمیگه و خیلی سریع رد میشه همون اول بدجور توی ذوق می‌زنه!
(و ازونجایی که سفرها هیچ ربطی به هم ندارن، کاش حداقل به ترتیب زمانی بودن!)

•توضیحات: نصفه و‌ نیمه، کمْ و کلی. اسم بردن از جاهایی که هیچ توضیحی در‌موردش نمیده، توصیف کردن جاهایی که عکاسی شده ولی شما عکسی ازون قاب نمی‌بینید :).

•هیچ پاورقی یا توضیحی نداره! مثلا در قسمت هند یهو با کسی هم‌کلام میشه که مهاراجه (لقبِ شاه بزرگ یا امیر بزرگ در هند) هست و معتقده که از لقبش استفاده میکنه! ولی در مورد این کلمه، ماجراهاش و ‌اهمیتش خودتون باید سرچ کنین و بفهمین.
دوست داشتم به عنوان یک خواننده یه توضیحات کم و‌ کوتاهی به عنوان مقدمه‌ی این مکالمه، از اطلاعات نویسنده، بخونم.

•از ایشون به عنوان یک خبرنگار انتظار عکس‌های جذاب‌تر، مکالمه هایی با افراد بومی در مورد مسائل مختلف (نه فقط دیدگاه خودش در مورد فقر) و ... داشتم که برآورده نشد.

•در مورد آمریکا نسبت به بقیه‌ی کشورها توضیحات بیشتری داره!(حالا با سو گیری یا بدون اون) ولی تنها چیزی که باعث شد خوشحال کتاب رو ببندم جملات آخر کتاب بود: 

✨از متن کتاب: 
مردمان آمریکا با تصویر ذهنی ما از آمریکایی‌ها که بیشتر حاصل تصاویر هالیوودی است، تفاوت‌های فراوان دارند. چنان که سینمای ما هم نتوانسته معرفی درستی برای واقعیت جامعه‌ی ایرانی در خارج از ایران باشد. مردم آمریکا در هیچ زوایه‌ای شبیه سیاستمداران حاکم بر کشورشان نیستند. آن‌ها جنگ را دوست ندارند، نگران از دست رفتن احترام‌شان در جهانند و... و من از دیدن این‌همه تفاوت شگفت‌زده نمی‌شوم که شرایطی مشابه این را در نقاط دیگری از دنیا هم دیده‌ام. ( بدون تعصبِ طرفدار یا مخالف آمریکا بودن، دیدگاه کلی رو پسندیدم)

•یکی از ناراحتیای نامربوطِ به کتاب: چقدر ناراحت می‌شدم از توضیحات مربوط به قیمت و دلار!! اون موقع شاید با یکم تلاش بیشتر می‌شد بری سفر خارجی اما الان..🥲
        

29