هدف تالستوی از داستان چندان واضح و مستقیم نبود
آنطور که از نام داستان پیداست  داستان ، داستان ارباب و دهقانی است که قصد رفتن به محلی برای انجام یک معامله را دارند که دهقان وظیفه بردن ارباب به آنجا را دارد. در این بین گاهی روایت از زبان ارباب است و نگرش نژادپرستانه و خود برتربینی را شاهدیم و گاه روایت دهقان را داریم که ظلم را می فهمد و ترجیح می دهد که واکنشی نشان ندهد.
پایان داستان قابل پیش‌بینی  و چندان مرتبط به آغاز آن نیست و هدف نویسنده از داستان  چندان واضح نیست که به دنبال رساندن چه پیامی بوده است!
فضای داستان خسته کننده و بی روح است و بیش از حد به توصیف جزئیات پرداخته شده است.
        

          با اینکه کتاب به لحاظ فنی مثل: توصیفات، نوع روایت، شخصیت پردازی و... عالی و کم نقص بود؛اما نسبت به داستان‌کوتاه‌های دیگه‌ای که از تالستوی خوندم، کمتر دوستش داشتم. برای من جذابیت کمتری داشت، با این‌ حال خوندنش برای دوستداران تالستوی می‌تونه مفید باشه.
        

          داستان ساده ولی درگیرکننده که با شخصیت های می توان همراه شد با پایان درخشان که شاید هیچ وقت از ابتدا نمی توانستید فکرش را بکنید.
        

          خیلی خیلی عالی و تاثیرگذار
        

          بسم الله
اگه نخوام یادداشت رو طولانی کنم، باید بگم که تولستوی با همون قلم کم نظیر خودش، در «ارباب و بنده» هم قصد انتقال مفاهیم اخلاقی مدنظرش به مخاطب رو داره
جایی که به در شخصیت ارباب، ملکه غرور رو به نمایش می گذاره و در شخصیت بنده، ملکه تواضع رو
و اینکار رو چنان عالی انجام میده که مخاطب با تمام وجود تفاوت این دو صفت و زشتی یکی و زیبایی دیگری رو با تمام وجود حس می‌کنه
اگه بخوام این کتاب رو تشبیه کنم، می‌گم از نظر ساختاری، بسیار شبیه پیرمرد و دریا، نوشته ارنست همینگوی هست. یعنی تماما داستان با توصیف می گذره
حالا در پیرمرد و دریا با توصیف دریا همراه هستیم و در ارباب و بنده، با توصیف زمستان برفی و سرما
ولی نقدی که به پیرمرد و دریا داشتم این بود که در پسِ این توصیفات عالی هیچ و پوچ بود. ولی در ارباب و بنده، ما شاهد استفاده از این توصیفات هستیم در پرده پوشی مفاهیم اخلاقی مد نظر لئو تولستوی
        

          تولستوی چیکار میکنه واقعا...
خیلی عجیبه...
متنی مینویسه که وقتی چشمات رو میبندی، از بس که جزییات رو توصیف کرده، کامل میتونی تصورش کنی...
و همینطور با اینکه میدونی که داستان چه سیری رو طی میکنه و چی میشه تهش، اما نمیتونی دست از خوندنش بکشی...
        

          داستان شروع خوبی نداشت بنظرم، کمی آهسته و به هم پیوسته پیش می‌رفت جوری که غایت بندی آن برایم ما مفهوم بود، لیکن هر چه جلو تاختم در داستان عنان آن راحت تر به دستم سواری میکرد.
راجع خود داستان باید گفت که، متفاوت تر بود نسبت به باقی داستان های که خواندم از تولستوی از نظر قالب نوشتاری، چرا که گفتگو محور نیست، بیشتر در بند توصیف و حالات هست که بدین گونه نبوده هرچه خواندم از او، اما جالبی در این است که توصیف ها همه برای رسیدن به هدف به کار گرفته شده اند، که هدف ما در اینجا نتیجه‌ی آن است، محاوره بودن شخصیت ها از بی شیله پیلگی آنها، شاید هم سواد عامیانه عوامل داستان سخن بگوید.
راجع خود داستان باید گفت انتظار این را دارم که تولستوی خوانش میکنم، نکته ای باریک ولی سهمگین در ضمیرم نقش بندد، این داستان هم به این صورت بود، نکته ای که اگر تا پایان داستان مانند من صبوری کنید و بخوانید قطعا لذت میبرید، داستانی میشود گفت «بی ارزش بودن دنیا» همین یک کلمه ولی در از حرف.
        

          این اولین داستان کوتاهی بود که از تولستوی خوندم. داستان بسیار ساده، روان و البته تکان‌دهنده است. برای من اینکه تولستوی یه سری مفاهیم اخلاقی رو اینجوری تو قالب داستان گنجونده خیلی جالب بود. از طرفی فضای داستان اونقدر خوب توصیف شده که اون سوز و سرمای برف رو میتونستم کامل حس کنم! 
اونقدر جذاب و خوب پیش می‌رفت که از اینکه تعداد صفحاتش کمه و قراره زود تموم شه ناراحت بودم :) 
        

          تقابل طمع و وجدان در سیاهی برف
این چندروزی که هوا سردتر شده باعث شد بیشتر از خوندن این کتاب لذت ببرم و بیشتر اون سرما و هوای برفی رو حس کنم 
توصیفات تولستوی فوق العاده بود از اون هوا و حس و حال شخصیت ها
1402/11/16
        

          «این که او وقتی در آن دنیا از این مرگ راستین بیدار شد خوش تر از این دنیا بود یا ناخوش تر و این که در آن دنیا همان چیزی را یافت که انتظارش را داشت یا نه، چیزی است که ما همه به زودی خود خواهیم دانست.»
        

          انتظار اثر بهتری را می‌کشیدم.
داستان در مورد مردی‌ست با عنوان ارباب و دهقانی با عنوان بنده، که کنار یکدیگر روزگار می‌گذارند و قرار است در مسیری همسفر باشند. تولستوی در این کتاب از تغییر حرف می‌زند. تغییر رذیله به فضیلت، تغییر بدی به خوبی و خواسته با ماجراهای میانش انسان را بر نتیجه آن قانع کند.
هرچند توصیفات گیرا و جذاب بود امّا همچنان تغییر برای من ناگهانی بود و نفهمیدم چرا باید چنین انسانی ناگهان از خود عبور کند و به فکر دیگران نیز بیوفتد‌. 
        

          زندگی نه در مالکیت و ثروت،بلکه در مهرورزی و فداکاری نهفته است 
        

          🔸 ارباب و بنده

ارباب روسی با بنده اش برای رسیدگی به املاک  و معامله ی یک قطعه ی زمین جنگلی در شبی سرد و با هجوم باد و برف و بوران به راه می‌زنند. با اینکه خیلی ها آنها را نهی می‌کنند.  بهرحال حرص و طمع ارباب و بیخیالیِ نوکر او کار دستشان می‌دهد و در بوران گیر می افتند و در تلی از برف محاصره می‌شوند. هجوم سرمای وحشتناک روسیه و تاریکی مطلق شب و نبود سرپناه و ضعف و تحلیل بدن و غلبه خواب و خیال و...باعث مرگ اربابِ طماع می‌شود و اسب هم یخ میزند و می‌میرد اما نوکر بسختی نجات پیدا می‌کند و....
این داستان به چه دردِ ما میخورد؟ داستان طمعِ سیری ناپذیر ماست. حرص و جوش و تلاش ما برای مال دنیا حتی به بهانه ی نابودیِ جانمان. بی‌رحمی نسبت به دیگران برای حفظ منافع و مطامع مان. من پیشنهاد میکنم این کتاب کوتاه را بخوانید که بسیار خواندنی است و توصیفات نویسنده از شبِ پر از برف و کولاکِ بشدت سرد، بسیار خواندنی است.

#معرفی_کتاب 
#ارباب_و_بنده
#تالستوی
#آخرین_کتابی_که_خواندم


        

          🔺تالستوی را به درستی حکیم و از پیامبران ادبیات ( و از نظر خیلی ها بهترین نویسنده تاریخ)می‌دانند. او داستان گوی بسیار ماهری است و این در ادبیات یعنی پیش فرض. داستان می‌گوید و کمتر سخنرانی می‌کند. خارج از بافت نمی‌رود و دیالوگ ها و مونولوگ ها را کم نقص می‌نویسد. 
اگر داستایِفسکی بزرگ این کار را بلد بود قطعاً گوی سبقت را از پیر پترزبورگ می‌ربود.

🔸داستان بسیار ساده، کوتاه و روان است. بسیار شبیه به حکایت های گلستان سعدی؛ موضوعی اخلاقی و انسانی در قالب داستانی جذاب روایت می‌شود.

📌این داستان را میتوان به «مرگ ایوان ایلیچ» و به خصوص «اعتراف» پیوست کرد. داستان «مرگ ایوان ایلیچ» و «ارباب بنده» در مورد مرگ،پوچی مادیّات و عاقبت به خیری بسیار شباهت دارند. با این تفاوت که ایوان ایلیچ تماماً راجع به مرگ است و اینجا طمع محور قرار گرفته است. 

🔹اما ربط این دو داستان به اعتراف همانجاست که تالستوی در کتاب «اعتراف» بعد تعریف کردن فراز و نشیب در اعتقاداتش نهایتاً  به خداباوری عمیق و نوعی عرفان رسیده که در این دو داستان نمود کامل پیدا کرده است.
تضاد دو طبقه ملّاک و رعیت هم در پیشرفت داستان بسیار کارآمد است و مخاطب را با داستان همراه می‌کند.

ارباب و بنده داستانی کوتاه و حکمت آمیز است که تلنگری است برای ما...
        

          کتاب حاضر از نویسنده بزرگ روس لئوتولستوی است. این رمان به نسبت کوتاه در مورد اربابی به نام واسیلی است که برای خرید یک جنگل همراه با نوکرش نیکیتا که مردی با اخلاق و ساده است، همیشه در خدمتگذاری اربابش است و هیچ حقی برای خود قائل نیست، در یک زمستان سرد راهی سفر شده و در کولاک و سرما گرفتار می‌شوند. واسیلی که مردی خودخواه بود و در دنیا فقط بخودش و پول فکر می‌کرد نیکیتا را در سرما رها می‌کند و سعی می‌کند خودش را نجات دهد. نویسندگان روس مهارت بالایی در فضاسازی داستان دارند. زمانیکه کتاب را میخواندم سرمای وحشتناک را احساس کردم و با نیکیتا و واسیلی تمام بحران هایی که در آن گیر کردند را پشت سرگذاشتم. خودخواهی واسیلی، فداکاری نیکیتا و مرگ که در همه جای داستان موج میزد من را درگیر ماجرایی غم انگیز کرده بود که ناچار آن را با تمام سختی هایش به دوش میکشیدم. براستی که داشتن قلب بزرگ در سختی ها نمایان می‌شود و در تاریک ترین شرایط می‌تواند معجزه ای از روشنایی را نشان دهد. این داستان نفس گیر را به تمام دوستداران ادبیات پیشنهاد میکنم.
        

          نمی شد خوندش و عاشقِ توصیفات تولستوی نشد ... به راحتی می تونستم تمام احساسات نیکیتا و اربابش رو در گذر از جنگل و حس سرمای برف درک کنم!
        

          (هو النور)
یاد سرود کریسمس و دزیره انداختم...
بعد میام بیشتر مینویسم
۱۰تا ۱۲ خرداد ۱۴۰۲
        

          توضیح داستان این کتاب ۸۸ صفحه‌ای خیلی ساده‌ست،

یه ارباب، واسیلی آندره‌ایچ، برای خرید یه قطعه جنگل راهی یه سفر میشه و تو این مسیر، نوکر پنجاه و چند ساله‌ش به اسم نیکیتا همراهیش می‌کنه.

این ارباب و بنده تو راه رسیدن به این جنگل به برف و بوران می‌خورن و تو سرمای آدم‌کش روسیه باید با مرگ دست و پنجه نرم کنن...

🔅🔅🔅🔅🔅

خب من عاشق تولستوی هستم 😅
یعنی وقتی ببینم رو یه کتابی اسم تولستوی هست باید بالاخره یه روزی بخونمش! کاری هم ندارم موضوعش چیه 😄 و حتی اگه مثل این کتاب، توضیحات خود داستان برام جذابیتی نداشته باشه، بازم میرم سراغش :) چون تجربه‌م نشون داده تولستوی دست رو هر موضوعی بذاره یه طوری در موردش می‌نویسه که امکان نداره خوشم نیاد ☺️

در مورد این کتابم این پیش‌بینیم به وقوع پیوست!

و در جریان کتاب با خودم فکر می‌کردم، واقعا کس دیگه‌ای می‌تونه مثل تولستوی بنویسه؟ 😍

 🔅🔅🔅🔅🔅

همونطور که گفتم یه بخش مهمی از کتاب تو برف و بوران‌های طاقت‌فرسای روسیه می‌گذره و جدال این دو تا شخصیت با این طبیعت خشن، واقعا زیبا توصیف شده. این توصیفات برای من خیلی ملموس بود، مخصوصا از این جهت که من نسخهٔ صوتی کتاب رو گوش دادم و با صداگذاری زیبایی که داشت قشنگ خودم رو وسط اون برف و بوران حس می‌کردم :)

و بعد توصیفات تولستوی از درونیات این دو تا شخصیت...

برای خود من بشخصه گفتگوهای شخصیت‌ها و درونیاتشون خیلی مهم‌تر از توصیف صحنه‌هاست و همیشه این تیکه‌ها رو با علاقه و دقت خیلی بیشتری می‌خونم.

و واقعا تولستوی تو این زمینه استاده... یه طوری آدم رو می‌بره تو دل هر شخصیت که دیگه مرز بین فکرای خودت و واگویه‌های درونی اون شخصیت برات کمرنگ و کمرنگ‌تر میشه.

و چه وقتی به عمیق‌ترین لایه‌های وجودت دست پیدا می‌کنی؟ اون وقتی که با مرگ فاصله‌ای نداشته باشی...

و چقدر جالب بود رویارویی یه ارباب و یه بنده با مرگ...