کتابی هستش که مطمئنا شما رو به فکر فرو می بره ... 

        

          هر گناهی در حد و اندازه‌ی خود، زندگی انسان را تحت‌الشعاع خودش قرار می‌دهد؟ مگر گناه حد و اندازه دارد؟ گناه گویی اسید و است و می‌خورد و می‌بلعد تمام خوشحالی و نیک‌بختی انسان را.
        

          تولستوی در «شیطان» هم مانند دیگر آثارش داره پندهای اخلاقی خودش رو در قالب مخفی داستان منتقل می کنه
در این داستان واقعا به شکلی مثال زدنی تونست اثر مخرب شهوت‌رانی رو به مخاطب خودش منتقل کنه
مخصوصا این مسئله که شهوت‌رانی در دوره مجردی به امید اینکه پس از ازدواج رهایش خواهیم کرد، چقدر ایده اشتباهی است...
تولستوی ۲۰ سال پس از نگارش شیطان، میاد و پایان اون رو تغییر میده و بازنویسی می‌کنه
نسخه ای که من مطالعه می‌کردم، هر دو پایان رو داشت
وقتی پایان اول رو داشتم می‌خوندم، یک اشکالی به ذهنم رسید و اون اینکه این کتاب هم مثل مرگ ایوان ایلیچ، همون طور که در یادداشت اون کتاب نوشتم، ایده عملی نداره و فقط  مسئله اشتباه رو نفی می‌کنه
اما راه حل چیست؟ هیچ. صورت مسئله را پاک می‌کند
بعد گفتم شاید اصلا به همین خاطر پایان رو دوباره نوشته تا ایده عملی بده که خب در مقابل روحیه شهوت‌رانی چه می‌تونیم بکنیم
ولی خب پایان جدید داستان هم نسبت با وجود اینکه تغییر زیادی داشت، ولی به نحو دیگری باز هم صورت مسئله را پاک کرد
نمی‌دانم. شاید نشأت گرفته از اخلاق در مسیحیت باشه. نمی دانم...
ولی واقعا در مجموع باید قلم لیو تولستوی رو ستود
        

          اِاِاِاِاِاِاِی
خوب بود نسبتا و سرگرم کننده
        

          داستان زندگی یوگنی ایوانویچ و وسوسه‌ی یک زن که از ابتدای داستان که خودش تنهاس تا زمانی که ازدواج می‌کنه و بچه‌دار میشه رهاش نمی‌کنه. دو راهی بین خیانت کردن یا متعهد موندن و در نهایت انتخاب بین یکی از ۳ راه حلی که به ذهنش می‌رسه
        

          داستانی که نشان میدهد اگر مراقب قلب و امیال آن نباشیم، عقل هیچ غلطی نمیتواند بکند!  کشمکش بین عقل و قلب اسیر شهوت شخصیت اصلی داستان واقعا جذاب روایت شده بود.
        

          در برابر قلم اقای تولستوی هیچ نباید گفت...
داستانی کوتاه پر کشش و قوی
(گناه گناهه دیگه هیچ توجیه و دلیلی نداره 
ادم بتونه گناهش رو پاک نشون بده ...)
صفحه اولی که از انجیل روایت می کنه
به راحتی موضوع داستان رو به دست مخاطب می رسونه

        

          انقدر قشنگه که واقعا باید همه بخونن این کتابو من تعریف کردم برای دوستام ولی اگه کتابخون بودن صد درصد براشون هدیه هم میدادم اینو عالیه
        

          معرکه.
نبرد خود با خود سخت تر از نبردیس .
  تجربه زیسته در اختیارت میگذارد این کتاب عالی بود
        

          کتاب دو پایان داره که هردو چیزی جز ویرانی نیست. گویا راهی که یوگنی با تسلیم شدن در برابر شهوت در خودش گشوده، پایانی جز ویرانی نداره...
        

          شیطان، شاهکارِ کوچکی دیگر از تالستوی بزرگ؛ اثری برآشوبنده و ویرانگر، همچون سرنوشتِ یوگنی. پسری جوان و مستعد برای احیای ارزش‌های ابا و اجدادی‌اش و به‌دست گرفتن سکان مدیریت املاک و کارخانهٔ پدری. اما دیری نمی‌پاید که شهوت را چون سنگی جلوی سلامت ِ جسم و روانش می‌بیند و برای رفع آن، با تن‌فروشی همخوابگی می‌کند. رابطه‌ای که گویی چون معامله با شیطان است؛ معامله‌ای که روان یوگنی را حتا پس از ازدواج هم رها نمی‌کند. فکرِ هم‌بستری دوباره با تن‌فروش ِ زیباروی، همچون خوره به جان یوگنی‌ای افتاده است که اکنون صاحب فرزندی هم از همسرش شده است؛ خوره‌ای که در نهایت منجر به تراژدی می‌شود. 

        

          دومین کتاب از تولستوی✨️
داستان میخواد بگه چیزی که گناهه گناهه. حالا تو هی توجیح کن. تهش که بدبخت شدی میبینمت و شاید بهت بخندم چون خودت کردی که لعنت بر خودت باد.
و میخواد بگه شهوت میتونه آدمو اسیر خودش کنه. بدجور. حتی اگه به ظاهر همه چی برات محیا باشه و خوب باشه، شهوت کاری می کنه چیزایی که داری به نظر کافی نیان و فقط اون میوه ی ممنوعه ی جذابو بخوای. حتی اگه کل زندگیت در شرف تباه شدن باشه به خاطرش.
اما در مورد پایان بندی ها، 
من پایان دومو ترجیح میدم. پایان اول اینجوری بود که: اوکی ۹۰ صفحست با بلاتکلیفی های این مرتیکه درگیریم. دیگه هم کاریش نمیشه کرد در نتیجه:  ✍️
ینی خیلی غیر منطقی و یهویی بود به نظرم‌. آدم انقدر يهو به این مرحله نمی رسه.
و پایان دوم. خب اونم به نظرم خیلی منطقی نبود اما بهتر از اولی بود. درواقع مشکلی باهاش نداشتم، اما جاش به نظرم مناسب نبود. ینی بعضی جاها بود که اوج بلاتکلیفی و کلافگی رو می‌بینیم تو یوگینی. و هی از اون موقعیت در میاد و حالش بهتر میشه. و دوباره از اول. این جا درواقع به اون اوج نرسیده بودیم. انگار یوگینی از ترس اون حالت دست به اون کار زد. که خب به نظرم اگه یه روز تو اوج اون کششه مثلا توی جنگل و تو خلوت همچین اتفاقی می افتاد بهتر بود.
(وقتی میخوای اسپولر نزنی و سعی میکنه به هیچی اشاره مستقیم نکنی: ) 
به هر حال داستان خوبی بود. سر حماقتهای یوگینی خیلی حرص خوردم، اما بازم قلم تولستوی خیلی خوبه. مثل این نیست که تو کتاب زندگی کنی. انگار خودش نشسته جلوت و داره برات یه داستان با جزئیات تعریف می کنه. مدلشو دوست دارم:) 
اعصاب خورد کن ولی پند آموزه  و تو زندگی واقعی جریان داره.
همین:) فعلا خداحافظ-
        

          ریتم ابتدایی خوب و روان بود و یهو افتادی تو بطن داستان ولی یه جایی اواخر کند شد و انتهای کتاب خیلی سریع تموم میشه.
شخصیت پردازی و  روایت خوب هست.

        

          بسم الله الرحمن الرحیم 

دومین کتابی که از تولستوی خوندم (اولی مرگ ایوان ایلیچ بود) و بنظرم افت زیادی داشت نسبت به قبلی و چه بسا ساده تر بود.

داستان نقطه‌ی اوج خاصی نداره ولی خوندنش مفید میتونه باشه(نمیدونم تا چه حد ارزش خوندن میتونه داشته باشه از نظر بقیه.

خیلی روون و تند خوانه بود بنظرم ، چون توی زنگ زبان خوندم تمومش کردم و تقریبا یه نیم ساعت یا ۴۵ دقیقه زمان برد (ازین موضوع غافل نشیم که وقتی از کلاس بیرونم انداختن خیلی محترمانه خوندمش و تمرکزم بالا بود😂)

ولی یه نکته‌ی جالب یکه وجود داشت این بود که داستان دوتا پایان داشت ، و توی هرکدوم شخصیت اصلی یوگنی یه تصمیم متفاوت گرفته بود و وقتی زاویه دید عوض میشد جالب بود.

اما در هرصورت این حجم از عادی سازی و توجیح فساد توسط نویسنده یا حالا شخصیت کتاب واسم تعجب بر انگیز و غیر قابل درک بود (کلا یکی از دلایلی که دلبستگی خاصی نسبت به ادبیات روس ندارم همین فساد و روابط غیر اخلاقیه شخصیت هاست)

خوده داستان توضیح خاصی نداره که بخوام بگم ، کلا ۹۰ صفحه‌ست.

*دیگه محدودیت سنی کتاب رو خودتون بالا ببرید و توجه کنید😂
        

          شیطان داستان جوانی ست به نام یوگنی که با مادرش تو روستای اجدادی زندگی میکنه و سعی میکنه تا املاک پدری رو آباد کنه و نگه داره. در زمان مجردی با زنی شوهر دار ارتباط برقرار میکنه و بعد از ازدواج این ارتباط کاملا قطع میشه. اما ب بهانه های مختلف این زن جلوی زندگیش سبز میشه و یوگنی بر سر دوراهی وفاداری و خیانت مردد می مونه. توی کتاب ما دوتا پایان میبینیم . من هر دوپایان رو دوست داشتم. ولی همیشه برام سوال چرا توی داستان های روسی همیشه زن عامل فتنه و یا خود شیطان هستش، این بی مهری به زن از چی نشات میگیره؟ زن ها تو اکثر داستان های روسی یا دلربا و خیانت کارن یا مطیع و ساده لوح .
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

عجیب‌ترین کتابی بود که تا حالا خوندم  ‌
درسته کوتاه بود ولی فکر نمی‌کردم اینقدر زود تموم بشه
و در نهایت شیفته جمله آخرش شدم.
شیطان داستان مغلوب شدن انسانه، اما جز راهی که نویسنده پیش برده راه دیگه‌ای برای رهایی وجود نداشت؟

        

          کتاب کم حجمیه؛ داستانش هم کشش داره و میشه یه سره خوندش. اول کتاب یه نقل قول از انجیل اومده و داستان هم حول محور همون و در حقیقت در تأیید اون پیش میره. دوتا پایان برای آخرش آورده شده که هر دو ممکن هستند؛ هرچند داستان طوریه که آدم از خودش می‌پرسه یعنی فقط می‌تونسته اینطور تموم بشه؟ یعنی نمی‌شد این ماجرا جور دیگه‌ای به پایان برسه؟ و از این نظر قابل توجهه که داستانی با این حجم بخواد در آخر آدم رو به فکر فرو ببره.
        

          با تشکر از فامیل‌های آقامجتبی که اینو به عنوان هدیه براش خریدن. 
        

          شیطان؛ داستانی در نکوهش شهوت
شیطان داستان جوانی به نام یوگنی ایرتنیف است، که پس از رفتن به زادگاهش برای نگاه‌داری از ارثیه پدرش، پیش از ازدواج ارتباطی نامشروع را با یکی از زنان بدنام روستا شروع میکند، با توجیه «نیاز جسمانی» اما پس از ازدواج، این میل ناخودآگاه، روح او را در نبردی سخت بین تاریکی و روشنایی قرار داده، تا جایی که به نوعی جنون میرسد. اما پایانی غیرمنتظره و جذاب.
در ابتدای کتاب، آیه ای از باب ۵ انجیل متی نوشته شده مبنی بر اینکه (ليكن من به شما مى گویم، هركس به زنى نظر شهوت اندازد، همان دم در دل خود با او زنا كرده است. پس اگر چشم راستت تورا بلغزاند، قلعش كن و از خود دور انداز زيرا تو را بهتر آن است كه عضوى از اعضايت تباه گردد، از آنكه تمام بدنت در جهنم افكنده شود و اگر دست راستت تورا بلغزاند، قطعش كن و از خود دور انداز، زيرا تو را مفيدتر آن است كه عضوى از اعضاى تو نابود شود، از آنكه كل جسدت در دوزخ افكنده شود.)
اما ذهن را چه میشود کرد؟ ذهنِ گناهکار را چه باید کرد؟