هر گناهی در حد و اندازه‌ی خود، زندگی انسان را تحت‌الشعاع خودش قرار می‌دهد؟ مگر گناه حد و اندازه دارد؟ گناه گویی اسید و است و می‌خورد و می‌بلعد تمام خوشحالی و نیک‌بختی انسان را.
        

          اِاِاِاِاِاِاِی
خوب بود نسبتا و سرگرم کننده
        

          به نظرم مبلغان دینی ما باید کتب تولستوی رو بخونن، تولستوی پادشاه توصیف و پنددادن به مخاطبی هست که شاید اشتراکی هم در اصول مذهبی‌ش نداشته باشه، اما فطرت و اخلاق‌گرایی ذاتی مخاطب رو برانگیخته میکنه. با یک داستان کوتاه، کار ساعت‌ها کلاس اخلاق رو انجام میده.
        

          شیطان داستان جوانی ست به نام یوگنی که با مادرش تو روستای اجدادی زندگی میکنه و سعی میکنه تا املاک پدری رو آباد کنه و نگه داره. در زمان مجردی با زنی شوهر دار ارتباط برقرار میکنه و بعد از ازدواج این ارتباط کاملا قطع میشه. اما ب بهانه های مختلف این زن جلوی زندگیش سبز میشه و یوگنی بر سر دوراهی وفاداری و خیانت مردد می مونه. توی کتاب ما دوتا پایان میبینیم . من هر دوپایان رو دوست داشتم. ولی همیشه برام سوال چرا توی داستان های روسی همیشه زن عامل فتنه و یا خود شیطان هستش، این بی مهری به زن از چی نشات میگیره؟ زن ها تو اکثر داستان های روسی یا دلربا و خیانت کارن یا مطیع و ساده لوح .
        

          تولستوی خوانی رو با این کتاب شروع کردم
موضوع و پلات جالبی داشت
        

          "یوگنی" پسر جوانیست که در اندیشه احیای میراث پدری به املاکی در روستا مهاجرت می‌کنه؛ به زودی با وسوسه‌ای رو به رو می‌شه که می‌تونه زندگی سعادت‌مندش رو به تباهی کامل بکشه؛
چیزی که این داستان کوتاه رو جذاب کرده برخورد یوگنی با این وسوسه‌هاست:
جدال عقل و منطق با احساس و هوس؛ آوردن توجیه برای ساکت کردن وجدان و میل به مجازات شدن و یا مجازات کردن بعد از ارتکاب به عملی اشتباه.
در کل داستان جالبی بود از خوندنش لذت بردم :)
        

          در کل کتاب خیلی خوبی بود دیگه از تولستوی هم کمتر از این انتظار نمیره فقط جمله آخر کتابش انگار کل محتوای کتابو تو خودش جا داده بود: دیوانه تر از همه بی تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمیبینند
        

          و به‌راستی اگر یوگنی اورتنیف را هنگام ارتکاب این جنایت دیوانه بشماریم، همه مردم را باید دیوانه بدانیم و دیوانه‌تر از همه بی‌تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌بینند.
        

          تا بر سر روزگار انسانی هست
شک نیست که بن مایه‌ی طغیانی هست
معصومیت کسی فریبت ندهد
در بطن فرشته نیز شیطانی هست
        

          معرکه.
نبرد خود با خود سخت تر از نبردیس .
  تجربه زیسته در اختیارت میگذارد این کتاب عالی بود
        

          کتاب دو پایان داره که هردو چیزی جز ویرانی نیست. گویا راهی که یوگنی با تسلیم شدن در برابر شهوت در خودش گشوده، پایانی جز ویرانی نداره...
        

          شیطان، شاهکارِ کوچکی دیگر از تالستوی بزرگ؛ اثری برآشوبنده و ویرانگر، همچون سرنوشتِ یوگنی. پسری جوان و مستعد برای احیای ارزش‌های ابا و اجدادی‌اش و به‌دست گرفتن سکان مدیریت املاک و کارخانهٔ پدری. اما دیری نمی‌پاید که شهوت را چون سنگی جلوی سلامت ِ جسم و روانش می‌بیند و برای رفع آن، با تن‌فروشی همخوابگی می‌کند. رابطه‌ای که گویی چون معامله با شیطان است؛ معامله‌ای که روان یوگنی را حتا پس از ازدواج هم رها نمی‌کند. فکرِ هم‌بستری دوباره با تن‌فروش ِ زیباروی، همچون خوره به جان یوگنی‌ای افتاده است که اکنون صاحب فرزندی هم از همسرش شده است؛ خوره‌ای که در نهایت منجر به تراژدی می‌شود. 

        

          «و به راستی اگر یوگنی اورتنیف را هنگام ارتکاب این جنایت دیوانه بشماریم همه‌ی مردم را باید دیوانه بدانیم. و دیوانه تر از همه بی تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌بینند.»
        

          باورم نمیشه این کتاب رو یه نفس خوندم، و جالب اینکه این کتاب کمتر از صد صفحه‌ای نه تنها کشش داستانی داشت بلکه دو تا پایان هم داره! در هر دو پایان یه چیزی ثابته: جنون ناشی از شهوت. 
داستان درمورد یه مرد جوان و جذابی به اسم یوگنیه، در دوران مجردی برای اینکه از نظر جنسی آسوده باشه و افکارش متمرکز بشه روی کار و سرمایه‌ی خانوادگی، رابطه نامشروعی رو شروع میکنه. ابتدا همه چی عادی بود و این رابطه صرفا برای یوگنی حکم ارضای غریزه‌اش رو داشت اما بعد که ازدواج میکنه داستان یه جور دیگه‌ای پیش میره ... کتاب کم حجمه، سیرداستانی‌اش بالا پایین داره و یکنواخت نیست. شخصیت های زیادی هم نداره که از تعداد اسم های روسی زیاد گیج بشید. برای شروع کتابخونی یا برای گذروندن یک روز با یک کتاب عالیه.
        

          اولین کتابی بود که از تولستوی خوندم و من کلاً از کتبی که در قالب یک داستان کوتاه یک مفهوم رو به تصویر می کشند خوشم میاد و این کتاب هم از این دست بود.
        

          یه اثر کوتاه و قوی
بدون هیچ سخنرانی و پندی تولستوی داستان رو به زیبایی میچینه و تقدیم میکنه و حرفش و به ساده ترین شکل برای خواننده در یه متن کاملا روون میزنه.
داستان مرد جوانی که با قوه شهوانیش دست و پنجه نرم میکنه و در سراسر داستان سایه چیزی رو میشه حس کرد که تولستوی اون رو شیطان نامیده.
ترجمه هم درجه یک
        

          نود و سه صفحه با دنیای خوب تولستوی. جالب این‌که داستان دو پایان دارد. روایت اول. روایت دوم برای پایان کتاب. ترجمه سروش حبیبی مثل همیشه روان. چند جا  عبارتی گل‌درشت و فارسی برای برابر روسی به کار رفته بود که ذره‌ای توی ذوق ‌می‌زد.
        

          #شیطان از #تولستوی را گوش دادم. لذت‌بخش بود. هرچند گوش دادن به این کتاب را _موقع رانندگی _ توصیه نمی‌کنم اصلا🙂
کتابی درباره‌ی میل و ابهامِ ویران‌کننده‌ای که در پروسه‌ی میل وجود دارد! کتابی درباره‌ی انتخاب و عجز در انتخاب؛ چنان‌که خودِ  تولستوی نیز دو پایانِ متفاوت برای این کتاب نوشته است و هر بار در پایان از طرف  شخصیت اصلی داستان انتخاب متفاوتی کرده اما.. هر بار انگار از ملاقات با شیطان گریزی نبود!
        

          کتابی هستش که مطمئنا شما رو به فکر فرو می بره ...