آغازی قابل احترام برای مطالعه آثار تالستوی  کبیر با ترجمه ای مناسب...
روند سقوط شخصیت به طور کامل با واقعیات زندگی انسانی اسیر به سهولت قابل تطبیق است و همین پیوند ناگسستنی با واقعیت زندگیست که به قلم تالستوی جان می‌بخشد و تا قرن بیست و  یکم رد جوهرش را می‌کشاند...
      

        بیشتر شعر است تا رمان؛ عصاره ای از زندگی شاعر و نویسنده ای مکتب گریز اما مکتب ساز که کمتر کسی آن را خوانده  با مایل به خواندن آن است؛ دوستی می‌گفت تا وقتی برادران کارامازوف و چه و چه و چه هست چرا رمان احمدرضا بخوانیم؟؟؟
اما شما این را بخوانید؛ گفتم که؛ بیشتر شعر است؛ با منطق زیبایی شناسانه‌ی احمدرضا که آشنا باشید؛ پنجاه درصد مشکل حل است...
میماند رسم الخط و ادبیات خاص و سخت خوانش که به جواهری که در فصول نهایی کتاب پنهان کرده می‌ارزد تحمل این سخت‌خوانی...
      

        حکایتی در سه پرده از سلسله ای از ظلم ؛ همگام با روایت یک سرقت ادبی بزرگ؛ از سیری در حماسه شاهنامه تا حجره مردان بازاری عهد قجر...

شاهکاری از جنس زبان؛ با مطالعه این اثر بار دیگه به نبوغ عالیجناب بیضایی در امر بیان حال  به زبان گذشتگان پی بردم...
      

        ثقیل است و لاکن خواندنی...
برای بنده بیشتر از آنکه  اطلاعاتی در مورد اساطیر ایرانی انتقال بدهد؛ در کسب دانش در زمینه مفهوم اساطیر راهگشا بود..