عذاب بود 
      

        واقعا شاهکار بود به عنوان یه رمان ایرانی 
نفوذ و محبوبیت جنبش ملی شدن نفت بین مردم رو به خوبی به تصویر کشیده بود، جزئیات داستان به قدری دقیق هست که اصلا جای هیچ حرفی نمی‌ذاره و شخصیت‌ها... چقدر خوب شخصیت پردازی کرده بود، واقعا درگیر شده بودم و برام مهم بود که چه اتفاقی قراره رخ بده
و در نهایت باید همون جمله اول رو دوباره تکرار کنم: پاقعا شاهکار بود به عنوان  یه رمان ایرانی...
      

        به عنوان اولین کتاب از آگاتا کریستی خوب بود 
بازم می‌خونم ازش 
      

        یه بار درباره نادر ابراهیمی گفتم صداقتش خیلی دوست داشتنیه 
اما درباره جلال باید بگم وحشتناک بود، وحشتناک
      

        ممنونم ازت آقا‌نادر 
ممنون که این شاهکار ها رو برای ما گذاشتی و بعد رفتی 
ممنون...
      

        ((ای‌بابا! بازم یه نمایشنامه چرت و پرت... اصلا به جز بیضایی و ساعدی نباید از نمایشنامه نویس ایرانی چیزی  بخونم... اه... ))
 تا قبل ۳ تا پرده آخر اگه می‌خواستم گزارش بنویسم برای این کتاب، قطعا اینطوری بود. ولی الان فقط یه چیز می‌تونم بگم. خیلی خوب بود؛ خیلی.
آقای صحافی... تو همه رو می‌شناختی و همه چیز رو می‌دونستی؛ غیر از اون کسی که باید می‌شناختی و اون چیزی که باید می‌دونستی...

      

        و خب کتاب دومی که این چند روز خوندم 
اقرار می‌کنم کتاب مناسبی نبود برای اینکه تو کربلا خونده بشه ولی خب...
یکلیا، دختر پادشاه اسرائيل که بخاطر عشق به چوپان پدرش، پدر اون رو طرد کرده؛ به پاش زنگوله بسته که همه بفهمن خطاکاره و چوپان رو کشته؛  یکلیا از شهر بیرون رانده شده و حالا در مسیر به یک چوپان بر‌میخوره و چوپان بهش میگه شیطانه و یک داستان از پادشاه قدیمی اسرائيل برای یکلیا تعریف می‌کنه که ماجرای اصلی کتاب درباره اون پادشاه هست...
کتاب جالبیه و تسلط تقی مدرسی به اساطیر یهودی ها و کتاب مقدس واقعا جالب توجه هست، ولی خب چه کنم که از یهودی و اساطیر و... اون ها خوشم نمیاد به همین خاطر نیم ستاره کم دادم.
شاید لایق پنج ستاره هم باشه...
      

        خب اول از همه یه سلامی عرض بکنم خدمت همگی و زیارت قبولی بگم به هر کسی که رفت زیارت 
خب... خب... خب 
اگه بگم بهترین کتابی بود که می‌تونستم تو مسیر تا رسیدن به کربلا بخونم بود دروغ نگفتم، حقیقتا شاهکار، و واقعا باید بخاطرش از استاد بیضایی تشکر بکنم 
کتاب دید شما رو نسبت به امام علی تغییر میده، و در کنار اون مشکلاتی که نمایشنامه نویس‌ها برای نوشتن نمایشنامه درباره ائمه دارن رو به زیبایی هر چل تمام  بیان می‌کنه
یه سری جملات و قسمت های کتاب از ذهن شما خارج نمیشه 
یه جای کتاب در حالی که می‌خواست به اینکه اجازه نمیدن کسی نقش حضرت علی(ع) رو بازی کنه اعتراض کنه،  کار زیبایی کرد و مضمون این بود:(( روی صحنه نور سفید بندازید و کسی اونجا نباشه، نگاه کنید، جمعی از افراد مقدس و برتر رو می‌بینید! البته ما بخاطر برخی شرایط نه می‌تونیم صورتشون رو به شما نشون بدیم و نه می‌تونیم صداشون رو به گوش شما برسونیم...))
      

        "اللهم انی اعوذ بک من علم لاینفع"
کتاب خوبیه، البته طبق شنیده‌هام برخی گفته هاش بدعت هست یا منسوخ شده 
ولی خب یه سوال تا آخر کتاب شما رو ول نمی‌کنه
"خب که چی؟!" 
واقعا اگه قرار نبود ازش امتحان بدم، می‌خوندمش؟! صد‌درصد نه!!!
      

        خوندن فولکلورهای آذربایجان برام واقعا جذاب بود 
ممنون از صمد بهرنگی به‌خاطر این شاهکار 
ممنون...
      

        نگاه به فلسطین از منظر ادبیات چیز جدید و جالبی بود برام 
ولی سوالی که تو این کتاب به نظرم خیلی تلخ بود اینه:
چرا اصلا کشوری باید حق وتو داشته باشه؟؟!! 
      

        سنت و مدرنیته
خیلی ها از سالها قبل به این موضوع پرداختن، مهرجویی تو فیلم سنتوری، گلستان تو کتاب خروس و خیلی های دیگه...
فکر می‌کنم از اولین افرادی که به این قضیه پرداخته (که زمانش هم زمان خوبی بوده، اواخر قاجار و اوایل پهلوی) همین حسن مقدمه، البته برام جالب بود که بدی هر دو طرف رو گفته بود.
تو نمایشنامه ما با یک خانواده طرفیم، خانواده‌ای که یکی از بچه‌هاش (جعفر)هشت سال یا نه سال پیش به فرنگ رفته و می‌خواد به ایران برگرده و مشکلات این خانواده بعد از برگشتن جعفر به تصویر کشیده می‌شه.
جعفر نماد روشنفکر های جامعه‌ست که به شدت غربزده هستن و فکر می‌کنن درمان همه چیز رو دارن ولی نمی‌تونن کاری از پیش ببرن و نهایتا تسلیم می‌شن.
خانواده هم نماد مردم عادیه، مردمی که مقدار زیادی از اعتقاد هاشون رو از قدما و خرافات می‌گیرن.
نمایشنامه خوبیه 
به نظرم بخونیدش چون حجم کمی هم داره 
      

        روستای استپانچیکوا و ساکنانش 
یک کتاب متفاوت با باقی آثار داستایوفسکی، اگه کتاب‌هایی مثل جنایت و مکافات و ابله و برادران کارامازوف رو خونده باشید؛ این کتاب قطعا یه تجربه جدیده که اصلا قابل پیش‌بینی نیست.
اعتراض به زاهدنما ها چیز ریشه داریه تو ادبیات فارسی و مثال های فراوانی در شعر حافظ داره، برای مثال:
زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز
تا تو را خود ز میان با که عنایت باشد...
اما این دفعه قراره این اعتراض رو در قالب ادبیات روسیه و به قلم پیر جادوگر، فیودور داستایوفسکی ببینید...
فوما فومیچ، دلقکی در خدمت یک ژنرال و بسیار مورد توجه همسر ژنرال که بعد از مرگ ژنرال به خونه برادرزاده اون میره و اونجا ساکن میشه. اما حمایت های همسر ژنرال و زاهدنمایی‌ها و ادعا‌ی دانشمندی توسط فوما شرایط رو تغییر میده در خونه برادرزاده( یا سرهنگ)! 
فوما در مدت کمی کنترل خونه رو بدست می‌گیره و هر توهینی که به ذهن می‌رسه رو نسبت به سرهنگ و نوکر های اون انجام میده! از انجام کارهای مسخره‌ای مثل آموزش اجباری فرانسه به کسانی که حتی روسی سرشون نمی‌شه و وادار کردن سرهنگ به ازدواج با کسی که دوست نداره!!!
مسئله دیگری که هست نظرات افراد درباره فوما هست... تا میانه داستان شخصیت فوما وارد داستان نمی‌شه و اطلاعاتی که از فوما دارید محدود به نظرات دیگران درباره اونه!  برخی معتقدن اون یک دانشمند و زاهد عالیه و برخی معتقدن اون یک ریاکار دروغ‌گو هست...
به شمو قول میدم در حین خوندن این کتاب جو ی مسحور می‌شید که بعضی وقتا دلتون می‌خواد برید تو داستان و بعضی شخصیت ها رو تا حد مرگ کتک بزنید و اینه قدرت داستایوفسکی...
از ترجمه و نشر هم بخوام بگم هم ترجمه، ترجمه خوبی بود و هم ناشر کتاب رو خوب و زیبا چاپ کرده بود
      

        چقدر شبیه مرگ ایوان ایلیچ بود برا من 
زیبا زیبا زیبا ...
      

        یه کتاب متفاوت از نادر ابراهیمی 
داستان افرادی که  تو تنهایی خودشون غرق شدن...