یادداشت مهیار امیرمیاندرق

        سنت و مدرنیته
خیلی ها از سالها قبل به این موضوع پرداختن، مهرجویی تو فیلم سنتوری، گلستان تو کتاب خروس و خیلی های دیگه...
فکر می‌کنم از اولین افرادی که به این قضیه پرداخته (که زمانش هم زمان خوبی بوده، اواخر قاجار و اوایل پهلوی) همین حسن مقدمه، البته برام جالب بود که بدی هر دو طرف رو گفته بود.
تو نمایشنامه ما با یک خانواده طرفیم، خانواده‌ای که یکی از بچه‌هاش (جعفر)هشت سال یا نه سال پیش به فرنگ رفته و می‌خواد به ایران برگرده و مشکلات این خانواده بعد از برگشتن جعفر به تصویر کشیده می‌شه.
جعفر نماد روشنفکر های جامعه‌ست که به شدت غربزده هستن و فکر می‌کنن درمان همه چیز رو دارن ولی نمی‌تونن کاری از پیش ببرن و نهایتا تسلیم می‌شن.
خانواده هم نماد مردم عادیه، مردمی که مقدار زیادی از اعتقاد هاشون رو از قدما و خرافات می‌گیرن.
نمایشنامه خوبیه 
به نظرم بخونیدش چون حجم کمی هم داره