به ظاهر و برای مخاطب عام شاید زرد به نظر بیاد اما کتاب تخصصی در حوزه اجرا هست و نیاز به پیش زمینه و چندین تجربه سخنرانی برای جمع یا اجرا داره . به طور کلی برای کسی که میخواد بیانشو قوی کنه توصیه نمیشه .ولی اگه ارائه مدرسه یا دانشگاه دارید یا میخواید تو مجلس سخنرانی کنید این کتاب برای شماست😁
      

        نمیدونم چرا ولی خیلی برام ملموس بود.اینکه زندگی خیلیا به دست یکی باشه و بدون اون یه قدمم نتونن جلو برن و خیلی تونستم درک کنم و چقدر قشنگ کودک و قشنگ نماد آزادی ،یه راه نجات نشون داد.اگر هم حدسم درست باشه شخصیت زن دیوانه و فرزندش رو دقیقا گالدر گازتلو تو فیلم پلتفرم آورده بود.خیلی شبیه هم دیگه هستن.
      

        وای چقدر این شکسپیر خوبه خدایا!احساس میکنم که از این داستان میشه برداشتای دیگری هم کرد.ولی در سطحی ترین حالت هم عالی بود.واقعا بیچاره اتللو و بیچاره دزدمونا!
      

        سبک نوشتاریش آنقدر تکراری بود که اگه آخر کتاب فارسی ننوشته بود تولستوی فکر میکردم این سخنان ابوسعید ابوالخیر یا خواجه عبدالله انصاریه که تو روسیه تعریف کردن😁😁.
      

        خیلی داستان عجیبی بود.از یه طرف یه مادر میخواد بچشو ول کنه و از یه طرف نگران اینه که پاش پیچ نخوره.تو داستان من اسب صادق چوبک و دیدم و تا قبل اون نگاهم به داستان فرق میکرد .بعدش سعی کردم نگاهم به داستان نمادین باشه .طبق چیزایی که از جلال خوندم و می‌دونم فک کنم مادر رضا شاهه و پسرش دموکراسیه و پدر جدید هم آمریکا  که از از مادر میخواد که بچه رو رها کنه،البته این چیزیه که من فکر میکنم تفسیر اصلیشو نمیدونم .
      

        واقعا شاهکاری بود از چخوف 
و به‌راستی اعدام بدتر است یا حبس ابد؟
      

        فوق العاده سلیقه ای بود
      

        کتابی واقعا شبه علم با جلد آبی،همین.
      

        از لحاظ قدرت نوشتاری ایرج حسابی کم نذاشته.پرفسور حسابیم واقعا انسان بزرگ و قابل ستایشی هستند ولی احساس میکنم بعضی جاها خیلی غلو آمیز نوشته شده و میخوام از ایرج حسابی بپرسم چی راجع به ما فکر می‌کرده که اینو نوشته.ولی بازم تکرار میکنم که نمیشه از تأثیر پرفسور حسابی بر پیشرفت علم ایران چشم پوشی کرد.
      

        خیلی دوست دارم که تو این شرایط بیشتر از این ابیات پیدا کنم تا شاید کمی تسلی خاطر باشه تو این شرایط مثل این ابیات از مولوی:
ای برادر صبر کن بر درد نیش 
تا رهی از نیش نفس گبر خویش
هرکه مرد اندر تن او نفس گبر 
مر چرا فرمان برد خورشید و ابر
گر همی خواهی که بفروزی چو روز
هستی همچون شب خود را بسوز
      

        این قصه رو یخورده دوست داشتم.شاید چون انیمیشن‌هایی که راجع به ماهی تو دریا دیدم خیلی پرماجرا بود به نظرم یه خورده ماجرا کم داشت این قصه ولی کلا داستانی بود که چندین و چند بار خوندمش و بازم میخونمش .
      

        به خاطر این شرایط برگشتم یزد و به کتابخونم(مخزن اسرارم)دست یافتم و از بیکاری با این وضع اینترنت تو این چند روز خیلیاشون و دوباره خوندم و خاطراتم زنده شد.اصلا دیدی آدم وقتی کتاب میخونه کل خاطراتی که موقع کتاب خوندن براش اتفاق افتاده تو صفحه به صفحه کتاب میمونه .و این شرایط ما همخونی جالبی با این داستان داره.و کاش خیلیا این داستان و میخوندن و به این دو بیت آخر توجه میکردن:
جان من پند گیر از این قصه
که شوی در زمانه شادانا 
غرض از موش و گربه برخواندن
مدعا فهم کن پسر جانا
      

        من ترجمه شاملو رو خونده بودم و اولین باری بود که ازش خوشم اومد.و راجب خودشم که چیزی برای گفتن نیست.
      

        سارتر میخواست داستان کوتاه بنویسد اما موضوعی که در ذهنش بود بزرگ بود بنابراین جمله ها بی معنی بودند و خیلی از این شاخه به اون شاخه می‌پرید و یک جورایی میخواست این اگزیستانسیالیستی خودش رو به شخصیت فرو بکنه که به نظرم این کتاب رو وارد لیست بدترین کتابهایی کرد که خوندم.
      

        چقدر تلخه که یه آدم نتونه حرفشو بزنه .با کسی رودربایستی داشته باشه و بتونه رک حرف دلشو به اون بزنه.چقدر یک زن می‌تونه بی وفا و بی مروت باشه فراموش کنه .او هیچوقت فراموشش نکرد حتی تا آخرین لحظه ول حتی به ختم او هم نیومد. چقدر تلخه موقع خوشی صدها نفر کنارت باشن اما یکی هم نباشه که خاکت کنه .به قول حضرت سعدی:
این دغل دوستان که می‌بینی

مگسانند دور شیرینی

تا حطامی که هست می‌نوشند

همچو زنبور بر تو می‌جوشند

باز وقتی که ده خراب شود

کیسه چون کاسهٔ رباب شود