تاریخ اساطیری ایران یک منبع دست اول از گذشته‌ی  ما ایرانیان  است.کتابی مرجع برای کسانی  که می خواهند،درباره‌ی تاریخ ۱۲ هزار ساله‌ی ایرانیان و باورهای آنها در مورد دیو و خدایان و شاهان و ..اعتقادات  دین زردشت و شاهنامه بدانند .
کتابی  برای کسانی که قصد دست به قلم شدن دارند زیرا باید ابتدا آنچه خود داریم به طور کامل بشناسیم  و مسلط باشیم بعد به سراغ اسطوره های فراملیتی و فراگیری آنها برویم.
کتاب محتوای سنگینی دارد و به جهت تسلط  به آن ،بارها باید خوانش شود.
تجربه شخصی دلچسبی با این کتاب داشتم. به کمک کتاب با ریشه‌ی اصیل باورها و اصطلاحاتی که می دانستم و  در ضمیر ناخودآگاه ملی‌مان وجود داشت،آشنا شدم.
دلم می خواست از کشف اتصال مفاهیم بین اسطوره ها و مذهب و باورهایی که ما داریم و نمی دانیم از کجا،بریده بگذارم. متاسفانه وقت محدود اجازه نداد با بریده ها و نکات بیشتر،کتاب را کامل معرفی کنم.
در بخش کلیات کتاب، ابتدا با اسطوره و ماهیت زمان و مکان آشنا می شویم و سپس آفرینش را از دیدگاه اساطیری بررسی می کنیم.
در فصول بعد از خلقت،سه هزار سال نخستین، سپس سه هزار سال دوم ،سوم و چهارم را خواهیم داشت  تا به مرز واقعیت تاریخی برسیم و کتاب پایان بگیرد.
کتاب از انتشارات دانشگاهی سمت و زیر گروه تاریخی آن می باشد.
برای مطالعه عموم توصیه نمی کنم.ولی برای دانشجویان  تاریخ باستان و پژوهشگران و علاقه مندان به اسطوره شناسی بسیار مفید است.همچنین برای نویسندگانی که تمایل دارند داستان هایی با کیفیت و اصیل بنویسند که ارزش نمادین و ادبی  بالایی داشته باشد.

        

           خواندن اسطوره‌ها ما را از نحوه برخورد انسان با خود و طبیعت، چگونگی شکل گیری باورها، عقاید، ادیان و اندیشه ها، آگاه می‌سازد. این اگاهی علاوه بر اینکه ما را وامیدارد هر چه بيشتر درستی عقاید و باورهای مان را مورد بررسی قرار   دهیم، سبب می‌شود به دنبال ریشه‌های   باورهایم در آنها بگردیم.
این  کتاب به طور خلاصه اساطیر ایرانی را به ما می‌شناساند. 
        

          "اللهم انی اعوذ بک من علم لاینفع"
کتاب خوبیه، البته طبق شنیده‌هام برخی گفته هاش بدعت هست یا منسوخ شده 
ولی خب یه سوال تا آخر کتاب شما رو ول نمی‌کنه
"خب که چی؟!" 
واقعا اگه قرار نبود ازش امتحان بدم، می‌خوندمش؟! صد‌درصد نه!!!
        

          به نام خداوند یکتا
کتابی بود به نثر ساده و قابل مطالعه برای عامه مردم بود.در واقع چگونگی آشنایی من با این کتاب داستان جالبی داره.چند سال پیش در مدرسه تحقیق با موضوع آزاد داشتیم.منم به صورت تصادفی این موضوع رو پیدا کردم و از توی گوگل یه سایت پیدا کردم و از همونجا پاور پوینت مو آماده کردم.یک سال گذشت و سر کلاس زبان معلم به ما  گفت که برای نمره نهایی همه باید ارائه ای داشته باشن.منم رفتم و همون تحقیق رو به انگلیسی نوشتم و ارائه دادم.معلم زبان ما در واقع استاد تاریخ دانشگاه بود و بعد ارائه از من پرسید که این مطالب و از کجا پیدا کردی؟منم گفتم از تو گوگل سرچ کردم.در جواب به من گفتن که اگر این موضوع رو دوست داری میتونی کتاب تاریخ اساطیری ایران رو از ژاله آموزگار بخونی.از اون روز دو سالی گذشت و این کتاب همچنان تو لیست میخواهم بخوانم های من موندگار موند تا همین یه ماه پیش که چندتا از کارای بیضایی رو خوندم و اهمیت اسطوره رو فهمیدم .چون علاقه مند به نوشتن بودم و متوجه شده بودم که خیلی از داستانها و نمایشنامه ها و فیلمنامه ها برگرفته از داستانهای اساطیریه گفتم چرا که نه و این کتاب رو از یکی از دوستام گرفتم و بالاخره وقتش شد که بخونمش و چقدر جالب بود.وقتی داشتم میخوندمش انگار داشتم ۲۰.۳۰ تا داستان معروف و باهم میخونم.به نظرم هرکس میخواد با ادبیات آشنا بشه حالا ادبیات هر جا باید یه ناخونکیم به اساطیر اون کشورم بزنه (با اینکه اول این کتاب خانم آموزگار توضیح میدن که داستانهای اساطیری ریشه های یکسان دارند).و جزو کتابایی هستش که بازم میخونمش و سراغش میرم و دوست داشتم که این کتاب رو زودتر می‌خوندم.و چیزی  که برام جالب بود در اواخر سه هزاره آخر داستان ها خیلی شبیه به داستانهای معاد دین ما دارند.کلا دم خانم آموزگار گرم من که خیلی دوستش داشتم.