نازنین پستچی من♡

برایِ من؛منی که با پستچی بارها با چشم گریستم و با دل لبخند زدم؛پستچی قاب شده گوشه دلم
برای فاخر‌خوانان ادبیاتی نه گزینه خوبی نیست؛زردنبو باشد شاید.
اما برای فراغت،برای اینکه بار یک کامیون شکلات آب شده را 
توی دلتان سرازیر کنید و کیفور بشوید و توی دلتان ریسه‌های رنگی آویز بشود و چراغ‌های صورتی و ابی‌اش چشمک بزند،میشود ده صفحه اولش را امتحان کرد.
عشق است دیگر؛
مزه‌اش می‌رود زیر زبانت؛حتی وقتی هنوز عاشقی را زندگی نکرده باشی و قصه عشقِ آبیِ دیگری را بخوانی
قلم چیستا عجیب روان است،ساده‌ است و همین سادگیش تو را می‌اندازد توی تورش.
انقدری که به خودم می‌آیم می‌بینم نمیدانم دفعه چندم است که می‌خوانمش،و نمیدانم که دقیقا به چند نفر پستچیِ نازنینم را هدیه کردم...
پستچی یادگار سال.های پیش من است،
مزه شکلاتِ صورتیِ تلخ می‌دهد 
که مانده زیر زبانم.
روایت یک عشق است 
عشق دریاصفتِ میان چیستا و علی.یک روایتِ واقعیِ واقعی است.
تاکید می‌کنم که واقعی.
وگرنه این همه اشک را برای قصه خیالی دلم نمی‌آمد که بریزم...
        

          دوستش داشتم. حسی نوستالوژی
        

          چون از دل برآمده بود،بر دل نشست ^_^
        

          کتاب عاشقانه قشنگی بود.
        

          زرد.
آبکی؛
ولی طعم‌دار.
        

          چند صفحه اول عالی شروع شده بود اما بعدش انگار یه دنیای خیالی بود.
اصلا ارزش خوندن نداره.
مکالمات و اتفاقات هیجان زیادی داره اما هیجاناتی که توی دنیای واقعی رخ نمی‌ده و توی دنیای ذهن یک فرد نوجوان رخ می‌ده فقط.
دقیقا شبیهه رمانای 98ایا بود از وسطاش.
دوساعتم زمانتونو نمی‌گیره خوندنش اما همون دوساعتو بذارید یه اثر خوب بخونید.
        

          از واقعیت به دور، عجیب و غریب، هیچ ارتباطی باهاش برقرار نکردم، دوستش هم نداشتم.
        

          خیلی زیبا و جذاب بود
یک عشق حقیقی و پاک
ایمانی بالا از سمت خود خانم یثربی که حقیقتا منو تحت تا ثیر قرار دارد. افسوس میخورم که چرا زودتر ازینها از خانم یثربی چیزی نخونده بودم!!
        

          از جذابیت داستان برای من همین بس که زیر نور ضعیف نیمه شب این کتاب رو خوندم. اتفاقات داستان برام عجیب بود و سنگین... قلم نویسنده رو دوست داشتم؛ توصیف ها زیبا و دلنشین بودن، ولی بعضی قسمت ها سریع جلو می‌رفت و جزئیات اون قسمت ها به خوبی به تصویر کشیده نشده بودن، ولی در کل سیر داستان و قلم نویسنده جذابیت داشت برام و از خوندنش پشیمون نیستم.
        

          خوب بود
        

          آخرین کتاب سال ۱۴۰۳

        

          داستان جالبی داشت،منو مجذوب خودش کرد🦋
        

          دلم برای چیستا  و حاج علی تنگ شده.
دلم میخواست نمیدونستم که بعد از اتمام داستان چه اتفاقی افتاد.
نثر داستان گیرا و جذاب بود و شما رو مجاب می‌کرد که دنبالش کنید تا ببینید چه بر سر چیستای نوجوان و حاج علی عزیز میاد‌.
من رو یاد روز های اول نوجوانیم می‌اندازه و دوستش دارم.
نه اثر خیلی فاخریه نه ارزش ادبی بالایی داره
اما ساده و دوست داشتنیه.
        

          زمانی که این کتاب رو خوندم هنوز عنوان کتاب زرد مطرح نبود زیاد ولی خب همون موقعم بنظرم به شدت عام پسند بود و دیگه هیچوقت سراغ کتابای خانم یثربی نرفتم
        

          کتاب پستچی: داستانی عاشقانه از زندگی چیستا یثربی.
کتاب قشنگی بود.
اگه کتاب صوتی گوشی می‌دهید، این کتاب رو از طاقچه با صدای خانم فریبا متخصص گوش کنید.
صوت کتاب هم فوق العاده بود.
امیدوارم مثل من از شنیدن صوت کتاب و خوندنش لذت ببرید.



        

          خیلی تخیلی بود عشقشون و هیچ دلیلی پشتش نبود کسی که متاهل باشه میدونه که این علاقه های شدید بعد از یه مدت زندگی مشترک عادی میشه
        

          ~قرار نیست به هرکس خوبی کنی پیش تو بماند یا برایت جبران کند همین خوبی کردن تو را خوشبخت میکند.~

داستان واقعی زندگی نویسنده‌ی کتاب که به نظرم خیلی جاها غیرواقعی بود..
عشقی که از ۱۴ سالگی شروع می‌شه و تا میانسالی ادامه پیدا می‌کنه؛

به نوع خودش جالب بود و عشق بین این دو آدم خیلی عمیق و دردناک و پر از حادثه بود.
اما چون به عنوان یه داستان واقعی زیاد برام باورپذیر نبود خیلی ازش لذت نبردم.


هشتادویکمین #کتاب۱۴۰۳
        

          اولین کتابی که از خانم یثربی خواندم. و خیلی خیلی فراتر از سطح انتظارم بود.
        

          این کتاب رو زمانی که در صفحات مجازی نشر شد دنبال کردم و خوندم و بسیار لذت بردم ، خوندنش رو توصیه میکنم
        

          خواندن کتاب پستچی برای من تجربه عجیبی بود. من برخلاف اغلب خواننده‌های این کتاب که به گفته خودشان کمی از قصه‌ را خوانده بودند و می‌دانستند واقعی است و می‌خواستند از کم و کیف ماجرا بیشتر سر دربیاورند؛ پستچی را خواندم (در واقع نسخه صوتی‌اش را گوش کردم) که ببینم این پستچی چیست که تقریباً همه بجز من آن را لااقل یک بار خوانده‌اند. راستش را بگویم اولش اصلا اصلا به دلم ننشست. یعنی راست راستش را بگویم یک جاهایی که کم هم نبودند، دلم لرزید. دلم خیلی شدید لرزید. اما چفت و بست داستان در ذهنم جور درنمی‌آمد و از تعلیق‌ها و اتفاقات غیرمنتژره داستان که غیرمنطقی هم به‌نظر می‌رسیدند، حرصم می‌گرفت.  چیزی که مرا به جلو می‌برد، سوالی بود که در همه داستان‌ها و رمان‌های عامه‌پسند مخاطب را پیش می‌برد: "بعدش چه شد؟" و من با سوال بعدش چه شد بعدش چه شد؟ چهار ساعت با صدای دلنشین فریبا متخصص در دنیای عجیب و غریب چیستا غوطه خوردم. و سوال‌ها بعدش یکی یکی به‌وجود آمدند که اصلا چیستا کیست و چه شکلی است و انگار مختصاتی از داستان با زندگی‌‌اش منطبق است و ... که با جستجوی نامش بدجور یکه خوردم که چیستا واقعی است و علی واقعی است و کتابی که تا انتها با حسی لطیف اما پوزخندی برلب به یاد عشق‌های ماورایی نوجوانی به آن گوش داده بودم، قصه آدم‌های واقعی است. و آن‌جا بود که دلم بدجور سوخت.. بدجور‌.