نظرها (23)

به نظر من که یک پلات داستانی واقعا جذاب داشت نسبت به هدفی نویسنده دنبال می‌کنه. 

نمی‌دونم چقدر فلسفه خوندید، ولی خوندن اون نامه‌ها رو از دست ندید.
@aahmdrz 

حرف زیاده
یادم هست یه بار تو یه گروه هم‌خوانی در مورد این کتاب و مشابه‌هاش چند روز بدون توقف بحث بود!
خلاصه‌ش اینکه فانتزی سازه. من نمی‌گم دروغه. حتما شهید بزرگوار و همسر محترمشون همه‌ی این زیبایی‌ها رو تو زندگی‌شون تجربه کردن. ولی خوندن این حرفا برای ما چه فایده داره؟ احتمالا هدفش این بوده که بتونیم الگو بگیریم دیگه؟ ولی این روش و هدف دو تا اشکال دارن:
یکی اینکه احتمالا تمام واقعیت این نیست و حتما زندگی چند ساله، کلی اتفاقات معمولی‌تر و یا حتی تلخ و ناراحت کننده هم داشته که ما تو این کتاب نمی‌بینیم. لذا توهم زده میشیم که از فردا هر اشتباه کوچکی نباید از ما سر بزنه! در حالی که حتی علما و شهدای بزرگ ما هم گاهی اخلاق‌های بد داشتن.
دوم اینکه معمولا آدما بیشتر از اینکه از این کتابا برا خودشون الگو بگیرن، برای دیگران میگیرن! یعنی خانمی که این کتاب رو بخونه مرتب از همسرش انتظار داره که این طوری و اون طوری باشه و کمتر به بایدهای خودش فکر می‌کنه!
نتیجه اینکه ما انتظاراتمون هم از خودمون و هم از دیگران فانتزی میشه. 

البته فکر کنم اشتباها نوشتید «موافقم» و منظورتون این بوده که «مخالف» هستید.
من خیلی کتاب شهدا از زبان همسرشون رو نخوندم. کم توفیق بودم. ولی شنیدم که خود همسر شهدا هم گلایه می‌کنند که همه چیزهایی که ما میگیم تو کتاب ها نمیاد!
نکته دوم هم نکته خوبیه منتهی معمولا این طوری هست که کسانی که الگوهای بدی دارن، کتاب زندگی نامه شهدا رو نمیخونن. مخاطب این کتاب‌ها همین ما بچه مذهبی و حزب‌اللهی ها هستیم که خیلی هم کاری به اون الگوها نداریم و فقط با خوندن این کتابا فانتزی باز میشیم. البته این نظر شخصی منه. 

آها 
بله حدس زدم بخاطر همین رابطه دوستی شدید باشه
ممنون
@aahmdrz 

حدس میزنم جنسیت هم در ارتباط گرفتن یا نگرفتم با کتاب مؤثر باشه. منم همین حدود سنی بودم که خوندمش. عمدا کتاب برای روحیات دخترانه نوشته شده بود انگار. 

👌👌 

بله. پیش میاد. 
@Bluegirl. 

البته بنده عمده آثار معروف داستایوفسکی رو خوندم. همه رو هم جز شب‌های روشن و خاطرات یک زندانی (یا همچین چیزی) بسیار پسندیدم.  

حتی اسمش رو بیادم نمونده بود. به دو دلیل دوستش نداشتم: عمده توصیفات زندانش رو تو کتاب‌های دیگه‌ش خونده بودم. همچنین، کتاب اصلا قصه نداشت. شخصیت نداشت. یه سری توصیفات خود بود که کالبد درستی نداشت. از محدود کتاب‌هایی بود که نیمه خونده رها کردم. البته ترجمه هم چندان معتبر نبود.