اگر بخواهم تخصصی حرف بزنم ، برای مطالعه آزاد و رمان خوانی با هدف لذت و آموختن و دریافت تجربه زیسته اصلا پیشنهاد نمی کنم ...

اما اگر بخاطر تکنیک کسی بخواهد بخواند ، بخواند ، ولی بداند محتوای کتاب پر از توهین به مقدسات است :||| آه :((((💔

در بهترین حالت با یک نویسنده پر از سوال های بی جواب درباره اسلام و ... مواجهیم که قدرت تفکر به این را نداشته که اگر جواب سوالاتم را هنوز نمی دانم و فیلسوف مآبانه به دنبالشان نرفته ام ، نباید فعلا کتابی را با این محتواها منتشر کنم که در کف ترین حالت یک دید منفی به خواننده بدهد.
و در بدترین حالت ، قصد برنامه ریزی شده برای نفرت پراکنی ضد اسلام و... را داشته که در این صورت ابداً هیچ حرفی درباره چنین آدمی ندارم.


        

                هوشنگ مرادی کرمانی نازنین خمره  را ساده نوشت. تجربه ی زیسته ی روستانشینی او در کتاب به شدت ملموس بود و کسی چه می داند که شاید راز موفقیت و اقبال و ترجمه های مکرر این کتاب همین باشد ... این نویسنده ی دوست داشتنی ، هیچ وقت نخواسته که از آنچه هست دور شود. او همیشه یک روستایی مانده. این زیباست. اینکه ساده بمانی زیباست...
عجیب است که قصه ی آب و مفاهیم شبیه به آن همیشه خواندنی ست....✨
        

                نثر ِ طنز ِ قابل قبول ِ دغدغه مند
اما نه کافی
        

                قبلا دوست داشتم که من می نوشتمش.
این روزها هم هنوز این کتاب را دوست دارم
اما به نوشتن کتابی بهتر و عمیق تر و هنــــری تر از این فکر می کنم.🌟
        

                کتاب تلخ ترین وقایع را با شیرینی طنزش به خورد خواننده می دهد و خواننده هم از خوردنشان لذت می برد و باز هم طلب می کند.

شروع بی نظیر کتاب با جمله ای که ما را به تعجب و شگفتی و کنجکاوی و خنده می اندازد.

زبان داستان دارای تعلیق و شسته رُفته و روان و خوشمزه است. نوشته ها پشت سرهم نوشته نشده اند و فاصله ی بین جملات و تا حد امکان تکه تکه کردن پاراگراف ها ، خواندن را آسانی می دهد و حس خواندن یک کتاب پر از جک های شدیداً دست اول را به آدم می دهد که هرچه بخوانی سیر نمی شوی !

روحیه ی شخصیت اصلی داستان یعنی جونیور جالب است. در پی هدف است. در پی هنجارشکنی ، هنجارهای اشتباه. در پی پیدا کردن خویشتن. در پی شادی وحس های خوب. او آزار می بیند و همچنان به راهش ادامه می دهد. طالب عدالت و همدلی ست. گاهی مرض می زند به کله اش و گاهی دروغگو می شود ، اما با این وجود قابل احترام و خواستنی ست.

یکی از نقاط عطف کتاب ، کاریکلماتورهای بی نظیرش است. که حق مطلب را کاملاً می کنند توی حلق آدم! ایول.

یکی از تم های اصلی داستان دیده شدن سرخپوست ها و نابودکردن باورهای غلط درباره ی آنان و ایجاد باورهای صحیح درباره ی آنهاست. سرخپوست ها از دید عامه مشتی بی سواد و عقب افتاده اند که قبیله ای زندگی می کنند و فقط بلدند بگویند گومبا گومبا ! احتمالاً شرمن الکسی ِ سرخپوست از این قضیه ناراحت بوده و این کتاب را با ابروهای درهم تنیده می نوشته.

تم های دیگر آن پیدا کردن اهداف و راه شخصی زندگی و به دنبال آرمان ها و رویاها و آرزوهای خویشتن رفتن با وجود تمام رنج ها و نکبت های زندگی ست.

یکی از اوج های کتاب جاییست که رنج های جونیور زیادتر از همیشه می شود و اتفاقات بد پشت هم برایش دست تکان می دهند. جونیور تصمیم می گیرد که نجات پیدا کند ، یعنی بهتر است بگویم که خودش را نجات دهد. شروع می کند به نوشتن فهرست هایی از «تمام کسانی که در زندگی بیشترین  شادی را به او داده بودند» و «نوازنده هایی که شادترین آهنگ ها را نواخته اند» و «غذاهای محبوبش» و «کتاب های محبوبش» و «بسکتبالیست های محبوبش» و‌... 
و کاریکاتور کشیدن و نوشتن و نوشتن و نوشتن برای فرار از درد هایش. 
او چه خوب راه های رهاتر شدن را به چنگ آورد.
        

                پستچی روایت عاشقانه ای ساده در دل جنگ است. روایت رقابت بین عشق به صلح و عشق به یک زن. روایت رقابت بین عشق به قلم و عشق به یک مرد.

پستچی با توجه به آنکه خرد خرد نوشته شد و با نظرات خوانندگان کامل می شد ، حالتی پست مدرن به خود گرفت.

پستچی عشق را دوباره به ما یادآوری کرد. عشقی که نویسنده توی سرش زد تا همه باور کنند که عین واقعیت است. نویسنده حاضر شد بخاطر این کتاب به زندگی اش شلیک کند اما این کتاب چاپ شود. و مردم ... مردمی که در این زمانه تشنه ی شنیدن همچین عشقی بودند ، این کتاب را جزو پرفروش ترین کتاب ها قرار دادند.

شخصیت پردازی خوب :: 
چیستا : دختری بی پروا و شجاع و صبور ، نویسنده و اهل هنر ، به شدت احساساتی ، طالب متفاوت بودن ، صادق و رنج کشیده
علی: مردی عاشق و شجاع و طالب صلح و جان فشا و رنج کشیده با موهای طلایی (توصیف موهای طلایی اش به زبان چیستا مرا یاد کتاب شازده کوچولو می انداخت)
پدر چیستا : مردی صبور و عاشق و بچه دوست و اهل کتاب . یک عاقل ِعاشق ، دلسوز و مهربان
مادر چیستا : زنی افسرده بخاطر رقابت بین عشق به قلم و عشق به خانواده اش...

اما......
من آرزوی چنین عشقی را ندارم. من وصال و دوام و ثبات و حرف زدن درباره سیب زمینی و تخم مرغ و همراهی را دوست دارم.
        

                کتاب نقدیست بر جامعه آموزشی ما. بر مدیران و معلمان که اول از همه خود آنها نیاز به آموزش و پرورش دارند. و تخصص علمی کافی نیست و فرهنگ مهم تر است.
        

                دی ماه ۱۳۹۷ اولین روز چله ی طیار.
کادوی تبریک پیشاپیش تولد از طرف مامان !

این کتاب بین تعطیلات امتحانات و آغاز ترم جدید ، با دلچسبیِ زمان رسیدن به دست من و شیرینی خودش و نویسنده ای که مسلمان حقیقی ست ، داغ داغ به دستم رسید. به امید آنکه احساس طردشده ی نازکم را به من برگرداند و مرا با نثر قدیم فارسی رفیق تر کند .

صفحات این کتاب لبریز از عشقند و کلمه هایش در روغن عاشقی تفت داده شده اند و بعد چنین خورشتی شده اند. ترجیحاً با وضو به کتاب دست بزنید. و اما سید محمود ... نامه ی آخرش چیزی فرای لیلی و مجنون بازی های قبل داشت. آن چه بود؟ اخلاص؟ الهویت؟...
همه ی ما می دانیم ... همه ی ما خواسته یا ناخواسته به دنبال آنیم ...

خوشحالم که این نویسنده هم وطن و هم مذهب من است و خوشحالم که خواندمش. الحمدلله(که ان شاءالله شکر نعمت ، نعمتم افزون کند...)
        

                کتاب ،  خیلی خوب تموم شد ... خیلی خوب ...
مهدوی تموم شدن یعنی .........
آخ که برسه اون روز ... برسه ...
و ما هم مهدوی تموم شیم
مهدوی تموم شم. نیلوفر شادمهری سرباز جنگ نرم بی نظیر الگوی خوبیه. و این کتاب شرح شمشیر زدناشه. با همه ی بالا و پایینا. شرح درد زنی در غرب. شرح درد نامسلمونی مسلمان نماها. شرح «چقدر به ظهور نیاز داریم».
شرح شکوه ایران و مخصوصاً زن ایرانی. 
شرح افتخار. شرح حکمت.
کتابی پر از تفکر. پر از استدلال های فلسفی و کلامی ساده شده در بین مکالمات معمولی.
رهبرم چه خوش گفت که «این کتاب را زنان بخوانند»....