یادداشت نرگس عمویی

        به توصیه‌ی دوستی خواندم. دو-سه ساعته تمومش کردم. 
خب اگه بخوام خوبیشو بگم، می‌گم که نثرشو دوست داشتم، شیوه‌ی روایتش رو. تیکه‌هایی که باهاش هر فصل رو شروع می‌کرد. و همین.
جز این، داستانش قوی نبود. یعنی چرا، قشنگ شروع می‌شد، جذبت می‌کرد و به مرور با جلو رفتن ضعیف و آبکی می‌شد. یعنی انگار نویسنده رو دنبال کرده بودن که تندتند داستانو تموم کنه، چون از نیمه‌های کتاب، همین‌جور هی اتفاق پشت اتفاق. خب چرا؟ یه ۴دقیقه‌م آروم می‌گرفتن به کسی برنمی‌خوردها:))) کلاً از واقعیت به دور بود. آخرش حتّی فیلم هندی، یعنی پایانی به‌غایت ناجالب و غیرواقعی‌ترین و هندی‌ترین.
خلاصه که نه دیگه آقا.