یادداشت علیرضا علیمی

        تموم کردن این کتاب از ۹ صبح تا الان (۲۳:۳۵) نیاز به حجم زیادی از بیکاری داشت که من داشتم.بدون تعارف از کتاب لذت بردم.با اوه یه روز زندگی کردم.این یه روز جزو اون دسته از زندگیه که یادم نمیره.این پیرمرد غرغرویه درونگرا رو ،اولش در مواجهه با اوه فکر کردم که شاید داستان روایتی مثل داستان شب کریسمس چارلز دیکنز داشته باشه.اما دیدم نه از اون تغییر ۱۸۰ درجه اسکروچ در اینجا خبری نیست.اینجا درسته که اوه تغییراتی می‌کنه اما نکتش اینه جامعه و دوستان هم سعی می‌کنن با اون خودشو ن و وفق بدن و بتونن یه همزیستی مسالمت‌آمیز داشته باشن.پایان شرافتمندانه ای هم آقای بکمن برای اوه قائل شد.یه ایراد داشت کتاب که اونم کند بودن روند داستان بود.به طور کلی فکر کنم خوندن همچین کتابی بعد اون تراژدی های سنگین و تلخ شکسپیر و کارای دارک کافکا و آقای بیضایی به نظرم برای نفس گیری خیلی چسبید بهم این کتاب،آقای فردریک بکمن از شما ممنونم.