《یادداشت این مجموعه را برای جلد اولش "امیلی در نیومون" نوشتم.》

این جلد را در اردوی مشهد دانشجویی خواندم. آن‌قدر هیجان‌زده بودم که بفهمم امیلی در نهایت با چه کسی ازدواج می‌کند، نمی‌توانستم کتاب را زمین بگذارم. کتاب‌های مونتگمری در ظاهر شبیه بهم اند اما اتفاقاتی که برای هر شخصیت می‌افتد تفاوت‌هایی دارند که هر مجموعه را به خودی خود خواندنی می‌کنند.
        

          چقدر این جلد قشنگ بود..
این جلد به معنای واقعی کلمه امیلی در حال جست و جو بود ؛ جستجوی انگیزه ، زندگی و عشق.
 تو این جلد الیزه و پری و تدی ما هر کدوم دنبال هدف خودشونن و دیگه تو جزیره نیستن ؛
همین این جلدو خاص تر میکنه که این بار امیلی خودشه و فکرهایی که از دهه سوم زندگیش تو سرش داشت و واقعیت اونها!
امیلی تو این راه دچار حس های متخلف میشه و همین باعث میشد که تصمیم های عجیب غریب بگیره که وقتی با غرور ماری گونه ترکیب میشد به شخصه دلم میخواست خفش کنم! ولی خب بی انصافیه اگه نگم دلم میخواست همون موقع به خاطر دلیل این تصمیم های عجیب غریب بغلش کنم و بهش بگم تو تنها نیستی ستاره!
این مجموعه سه جلدی مثل آنی شرلی منو جادو کرد و من با خوندنشون احساس میکردم برای چند دقیقه‌ای به اینجا تعلق ندارم ؛
من به جایی تعلق دارم با صنوبر های عظیم و تنومند ؛ به جایی که با عطر رزهای وحشی مست میشم ؛ به جایی‌ که میتونم رو تپه های سرسبزش بشینم و طلوع افتاب رو نگاه کنم ؛به جایی که در کنار جویبار  کتاب به دست بتونم غروب رو تماشا کنم  ؛ به جایی که باریدن برف رو بتونم از پنجره‌ی اتاقم کنار شومینه تماشا کنم ؛
 از خانم مونتگمری خیلی تشکر میکنم که به من فرصت زندگی تو همچین جایی رو داد!
پ.ن۱ : امیلی ب.استار تو برای من خیلی واقعی و ماچ کردنی هستی!♡
        

          فکر کنم فصل آخر، همون پایان‌بندی‌ایه که امیلی برای داستان «نامزدی سلطنتی» تو روزنامه‌ی آرگوس شارلت‌تاون نوشت! :D
        

          امیلی عزیزم خداحافظ 
در کتاب اول  خیلی بهم خوش گذشت و چهار تا دوست خوب پیداکردم. امیلی، ایلزه، تدی، پری
با جلد دوم انگیزه و انرژی گرفتم و میلم به نوشتن زیاد شد 
در جلد سوم امید پیداکردم، حرص خوردم و ناامید شدم و آخر کتاب خیلی خوشحال شدم 
قبل از تمام کردن جلد سوم به نظرم جلد دوم قشنگ تر از جلد های دیگه است و حالا فکر می کنم جلد سوم از بقیه قشنگ تر است 
        

          این کتاب با دو کتاب قبلی این مجموعه خیلی فرق داشت. خیلی همه چیز تلخ‌تر، تاریک‌تر و واقعی‌تر بود. امیلی بزرگ شده بود، عاشق شده بود، تنها مانده بود و تمام احساساتش، حتی سردرگمی‌هایش قابل درک بودند. از بین این سه کتاب این کتاب، مورد علاقه‌ی من بود و از همه بیشتر با آن ارتباط برقرار کردم. کاملا می‌فهمیدم چرا با وجود اینکه می‌دونست عاشق تدی‌ست، حاضر شد با دین عروسی کنه و چرا لحظه‌ی آخر همه چیز رو خراب کرد. تدی،پری، دین و الیزه رو هم درک می‌کردم و همه چی انقدر شفاف و صادقانه بود که انگار نمی‌شد جور دیگه‌ای باشه.
        

          دلیل این یه ستاره فقط پایان بندی سرسری کتاب بود 
ماجرایی که انقدر مهم بود اما فقط توی چند جمله و یک صفحه تموم شد
جلد سوم تلخ بود اما همین پایان بندی کوتاه باعث شد تلخیش تو جونم بمونه 
شاید هم دلیل تلخیش این بود که امیلی بزرگ شده بود و بیشتر می تونستم درکش کنم ، شاید به خاطر این که باهاش حس هم دردی بیشتری داشتم، این که کم کم تنها می شد و با سال به سال بزرگ شدنش از دوست هاش دورتر می شد و نمیشه همیشه همون بچه های قدیمی بود  و همه ی دوست هاش از اون شهر کوچ کرده بودند و فکر کنم حین خوندن کتاب می دونستم چقدر این پاییز و زمستون ها سخت می گذرن 
من دین رو خیلی بیشتر از تدی دوست داشتم شاید دلیلش این باشه که رابطه عاطفی بین امیلی و دین بیشتر از امیلی و تدی توصیف شده بود و با اون بیشتر تونستم ارتباط برقرار کنم 
و بیشتر از همه به خاطر این که امیلی رابطه دوستی مثل دین رو به طوری که مثل قبل باشه رو از دست داد ناراحت شدم 
کاش این جلد رو هم مثل جلد اول آروم آروم خونده بودم شاید اینجوری خودم هم آروم تر بودم 
کاش ۱۰۰ صفحه آخر این جوری تموم نمی شد انقدر شتاب زده 
توی جلد اول و دوم به این نتیجه رسیده بودم که امیلی رو بیشتر از آنه دوست دارم اما وقتی تموم شد دلم خواست دوباره بر سراغ آنه ی عزیزم 
با امیلی احساس نزدیک تری داشتم و دلیلش این بود که واقعی تر بود و به من نزدیک تر و اندازه ی آنه خوش بین نبود 
اما ۱۰۰ صفحه آخر جلد سوم کار رو خراب کرد 
دلم می خواد بگم :
کاش امیلی عاشق دین بود 

برش هایی از کتاب 

حتی اگر ما هیچ وقت پیدایش نکنیم چیزی در این جست و جو هست که شاید دلچسب تر از پیدا کردن باشد 


نمی دانم اگر رفاقت دین را نداشتم چه کار می کردم ، او نمک زندگی من است


قایقی پارویی برای سفر در راه شیری و یک ماشین بافندگی برای بافتن رویاهایمان و کوزه ای پر از عطر رز برای لحظه های سرمستی مان . من کاری به جهیزیه ات ندارم فقط باید توی وسایلت پیراهنی از جنس غروب خاکستری باشد با یک ستاره برای موهایت حاشیه ی لباست باید از مهتاب باشد و سر بندی از ابرهای غروب داشته باشی
        

          این رو بیشتر از بقیه جلدای این مجموعه دوست داشتم
طنزش رو دوست داشتم در کنار آموزنده و غمگین بودنش
مجموعه تاثیر گذار و قشنگیه مثل آنی‌شرلی:)
        

          «امیلی و جست‌وجو» (Emily Quest) سومین و آخرین کتاب از سه‌گانه‌ی «امیلی» نوشته‌ی لوسی مود مونتگمری است. 📖 تو این کتاب، امیلی دیگه یه دختر نوجوون نیست، بلکه یه زن جوونه که داره تلاش می‌کنه اسم و رسمی تو دنیای نویسندگی برای خودش دست و پا کنه. ✍️
امیلی تو این قسمت با چالش‌های جدیدی روبه‌رو میشه؛ از جمله پیدا کردن جایگاه خودش به عنوان یه نویسنده زن تو یه دنیای مردونه، مسائل عشقی و رابطه‌ها و انتخاب بین عشق و آرزوهاش. ❤️‍🔥 اون یاد می‌گیره که باید به خودش و استعدادش باور داشته باشه و برای رسیدن به اهدافش تلاش کنه، حتی اگه بقیه باورش نداشته باشن. 💪
در نهایت، امیلی یاد می‌گیره که زندگی پر از فراز و نشیبه و مهم اینه که بتونه تعادلی بین عشق، کار و رویاهاش پیدا کنه. ✨ این کتاب یه جورایی نشون می‌ده که چطور یه زن می‌تونه تو یه جامعه‌ی سنتی، هم به آرزوهای خودش برسه و هم عشق رو تجربه کنه. 😍
خلاصه بگم، امیلی تو این کتاب دنبال پیدا کردن خودشه. اون می‌خواد بفهمه واقعاً کیه، چی می‌خواد و چطور می‌تونه هم یه نویسنده‌ی موفق باشه و هم یه زندگی عاشقانه داشته باشه. 🎉

        

          خیلی با جلد سوم این کتاب گریه کردم😅یه جاهاییش واقعا  احساسی بود ،انگار که خودم تو داستان بودم.
در کل لذت بردم 💖ولی ای کاش یکم آخرشو بیشتر پر و بال می داد.
        

          امیلی نوجوان جلد دو تبدیل به یک بانو شده است. بانویی که خواستگاران را به نیومون میکشاند. همه نگران آینده امیلی هستند، او چه انتخابی میکند؟ 
امیلی ما دیگر شاد و خوشحال و سرحال و پرجنب و جوش نیست. او دلمرده شده است اما کسی نمیداند چرا؟ حتی ایلزه بهترین و صمیمی ترین دوست او هم حال امیلی را نمیفهمد. 
ایلزه و تدی به مونترال میروند، پری برای خواندن حقوق به شهری دیگر میرود و نیومون حالا خالیست. امیلی دیگر همدمی جز دفتر جیمی اش ندارد، اما دفتر جیمی میتواند درد دل عاشق امیلی را تسکین دهد؟ 
        

          📚✨ امیلی و جست‌وجو رو تموم کردم...
و باهاش، یکی از لطیف‌ترین سه‌گانه‌هایی که تا به حال خونده‌ام، به پایان رسید.

چقدر سخته خداحافظی کردن با دختری که خیال و نوشتن، شبیه نفس کشیدن براش بود. با دختری که بیشتر از هر چیز، به صداهای درونی خودش گوش می‌داد، حتی وقتی دنیا می‌خواست ساکتش کنه.
امیلی مثل یه چراغ بود، از اون‌هایی که راه رو نشون نمی‌دن، ولی باعث می‌شن توی تاریکی، کم‌تر تنها باشی.

با امیلی خندیدم، بغض کردم، گم شدم، پیدا شدم…
و حالا با دلِ تنگی، سه‌گانه رو می‌بندم.

نه با نقطه،
با سه‌نقطه...

شاید یه روز، دوباره برگردم به تپه‌های نیومون،
به گربه‌ی سیاه، به پنجره‌ای رو به خیال…
و به دختری که همیشه می‌نوشت.
        

          سه‌تا کتاب پر از حال‌وهوای خوب و دلچسب آنی‌شرلی شکل؛ طوری که بلر واتر، نیومون، پریست پوند و شروزبری(و حتی خونه‌ی خاله روت!) به‌خاطر اون توصیف های کامل و جذاب بهم احساس خونه می‌دادن، خشم و ترس و شادی و غم و جرقه‌ی امیلی رو می‌شد حس کرد و درک کاملی که کتاب‌ها از شخصیت هر کدوم از کاراکترها می‌دادن باعث شد هر سه کتاب برام به شدت جالب، پر از آرامش، لطافت و زیبایی باشه!
دلیل نصف ستاره‌ای که ندادم سه تا نکته بود که اذیتم کرد واقعا؛ اولیش احساسات عاشقانه‌ی دین پریست به امیلی بود که به‌نظرم حداقل توی کتاب اول و دوم کاملا بی‌جا و آزاردهنده بود. دومی‌ش بیش از حد پرخاشگر و گستاخ نشون دادن ایلزه در کتاب اول بود به نحوی که من تا اواسط کتاب دوم همچنان حس خوبی نسبت بهش نداشتم، انگار که هم‌سطح امیلی یا شایسته‌ی دوستی باهاش نیست. سومین مورد هم این بود که به نظرم اومد بعد از این‌که امیلی و سه نفر دیگه توی کتاب اول و دوم یه گروه صمیمی و کنار هم معرفی شدن، یهویی توی کتاب سوم پری خیلی نادیده گرفته شد و به قدر کافی بهش توجه نشد!
در مجموع دوستش داشتم و خوندنش برام خوشایند بود :))
        

          کلمات نمیتونن عشق من رو به این مجموعه نشون بدن ؛ با خودم میگفتم چرا برعکس جلد اول نمیتونم با خوندن کتاب احساس خوشحالی کنم ؟ دلیلش این بود که شخصیت ها برام واقعی شده بودن ! من با امیلی زندگی کردم .. با دوستی هاش لبخند زدم و وقتی درد میکشید دردو حس میکردم! مونتگمری عزیزم هم انگار فهمیده بود چقدر خواهان موندنشم این جلدو در خلاصه ترین حالت ممکن تموم کرد حتی اونطور که باید به شخصیت ها نپرداخت .. با این حال سه گانه امیلی  گوشه خاص قلبم رو داره و خواهد داشت . 
الان که دارم این یادداشت رو می‌نویسم یکی از اون ساعت سه شب های معروفه :) ، و از الان من هم ستاره آلفا خودمو برای دنبال کردن دارم !

        

          ❌این یادداشت حاوی اسپویل است ❌
. 
. 
. 
. 
. 

عجیب ترین اتفاقی که تو این 3جلد برای من افتاد این بود که معمولا با دیدن یک فیلم یا خوندن یک کتاب وقتی مثلث عشقی برای قهرمان داستان پیش میومد انتخاب من همیشه متفاوت با انتخاب قهرمان بود و همیشه ترحم داشتم به اون شخصی که انتخاب نشد و حتی احساس هم‌ذات پنداری میکردم باهاش اما تو این کتاب از شکست اون شخص خوشحال شدم اما در عین حال اونقدر از پایان عجله ای کتاب ناراحتم که از پیروزی شخص دیگه هم خوشحال نشدم از قلم قوی مونتگمری انتظار می‌رفت برای این پایان وقت خیلی بیشتری بزاره علت اینکه یک ستاره کم کردم هم همین بود اما در مجموع خوشحالم که داستان تراژدی نشد چون طی ماجراهای کتاب سوم تمام تصوراتم از زندگی رویایی در جزیره پرنس ادوارد نابود شده بود و البته این نشون دهنده قدرت نویسنده ست که تا این اندازه در انتقال احساسات قهرمان داستان موفق بوده و شایدم دلیل دیگه ش این بود که احساسات منفی امیلی رو تقریبا هر روز تو زندگیم تجربه میکنم! 
در پایان باید بگم من خودم رو خیلی به امیلی شبیه تر میبینم تا آنشرلی اما دوس دارم نکات مثبت اخلاقی  جفتشون رو به دست بیارم.
        

          توصیف لحظه ها و احساسات امیلی گرم و دلنشین بود،همینطور کتاب اتفاقات جالب و غیرقابل پیش بینی داشت.دوست داشتم از تدی بیشتر صحبت میشد و کتاب،مخصوصا پایان داستان مفصل‌تر بود.
        

          امیلی و جست و جو سومین کتاب مونتگمری با محوریت شخصیت امیلی برد استار از مزرعه نیومونه. هر کدوم از کتاب های مجموعه یک دوره ای از زندگی امیلی رو در بر داشتن که برای من همون دوره از زندگی رو تداعی می کردن. شاید علتش  این باشه که انسان فارغ از محل زندگیش، دوره و زمونه ش و فرهنگی که توش بزرگ می شه انسانه و هیچ چیز مثل کتاب های مونتگمری این حقیقت رو به من یادآوری نمی کنه.
امیلی و جست و جو درباره جوانی امیلیه. چون امیلی کتاب هم سن و سال خودمه با این کتاب خیلی همذات پنداری می کردم. بزرگترا رو نمی دونم اما برای منی که خودم جوونم جوونی دوره ی خاکستری و سردیه. دوره ای که رویاهای پرشور نوجوونی جاشون رو به تلاش بی وقفه و هر روز نا امید شدن و دوباره فرداش بلند شدن و ادامه دادن مسیر می ده. قطعا توی مجموعه امیلی عاشق امیلی و صعودم، همونطور که توی زندگی خودم عاشق همون سن و سال و خاطراتشم، اما امیلی و جست و جو رو خیلی دوست دارم. دیدن جریان زندگی امیلی، اون چیزی که فراتر از حوادث روزمره س و امیلی خودش نمی تونه ببینه، باعث میشه از خودم بپرسم جریان زندگی من چجوریه؟ چه نشانه های طلایی از جریان زندگی رو به خاطر روزمرگی نمی تونم ببینم یا بهش توجه کنم؟
چند کلمه درباره محتوای کتاب:خب قضیه دین باید اینجوری تموم می شد، از کتاب اول منتظرش بودم ولی وقتی اتفاق افتاد به اندازه امیلی پریشون شدم. اما برای ایلزه خوشحالم که کار رو به سبک کاملا ایلزه گونه ای تموم کرد و امیلی هم که... 

        

          این کتاب  به دوره جوانی امیلی  ، که صد البته مربوط میشه به مسائل عاطفی پرداخته شده بود اما  ... 

 با توجه به تجربه قبلی که از قلم  لوسی در این موضوع های عاشقانه  توی  جلد سوم آنی شرلی داشتم به نظرم این بار ضعیف عمل کرده بود . دوره جوانی آنی شرلی سرشار شور ، هیجان و شخصیت ها و اتفاق های بامزه بود که این موضوع خودش یک پوئن مثبت به حساب می‌آید در مقابل جوانی امیلی که کسل کننده و غمگین بود که اگر گهگاه ایلزه و پری هم نبودند واقعا ملال آور میشد .  کل  این کتاب فقط روایت عشق و غم امیلی بود و فاجعه این بود که من اصلا با امیلی احساس همدردی نمی کردم !! 
یه بار گفته بودم امیلی یه ویژگی داره که خیلی دوستش دارم اونم این که مثل آنی حرصم رو در نمیاره . آره حرصم رو درنمیاره این موضوع توی دو جلد قبل عالی بود اما این جا حرص نخوردنم و بی تفاوتی که در من ایجاد شده بود مسبب اش لوسی بود. شخصیت تدی اینقدر کمرنگ بود و بهش پرداخته نشده بود که من اتفاقات اصلا برام اهمیتی نداشت. توی کل این سه جلد شاید حداکثر سه تا دیالوگ مستقیم از تدی بیان شده بود و وجود تدی به طرز قابل توجهی کمرنگ تر از پری و دین بود در حدی که فقط یک بار ذکر شده بود که رنگ چشم هاش آبیه و یک بار هم گفته شده بود رنگ موهاش مشکیه . اونقدر تدی رو ما نداشتیم که شاید حتی رابطه امیلی و دین واقعی تر به نظر می رسید .

خلاصه از لوسی که شخصیتی مثل گیلبرت رو اینقدر زیبا می تونه به تصویر بکشه و ما رو عاشقش کنه انتظار نمی رفت اینقدر در حق تدی کم لطفی کنه با اون همه پتانسیلی که داشت برای اینکه بهش پرداخته بشه
        

          دل کندن از نیومون و اهالی بلرواتر و شروزبری برام مثل ترک سالن امتحان با ورقه خالی میمونه. ته ته دلت میخوای دوباره برگردی و از اول شروع کنی تا این حس دلتنگی از بین بره.
 شرمنده انقدر مثال دلگیری زدم ولی به نظرم این حالت الان دقیقا چیزیه که من توش قرار گرفتم و چیز دیگه ای نمیتونه بهتر توصیفش کنه :))
بهترین جلد از نظر رشد شخصیتی امیلی ، جلد دو بود
بهترین جلد از نظر توصیفات و فضاسازی ، جلد یک .
و در آخر بهترین جلد از نظر پایان بندی و دادن نکات مهم درس فوق العاده سخت " زندگی "  به ما ، جلد سه بود.
از پارسال که قصر آبی رو خوندم ، دیگه تو فضای قلم مونتگومری نبودم و این سه جلدی ، تجربه ی خیلی شیرینی رو همزمان از دوره ی  راهنمایی  ( آنه شرلی ) و دبیرستان سال آخر ( قصر آبی خوندن های یواشکی زیر پتو ) برام زنده کرد.
پیشنهادش کنم ؟ صد درصد 
به خصوص برای کسایی که تازه میخوان کتاب های عاشقانه کلاسیک شروع کنن !
بالاخره یه کتاب باید پیدا شه تا بهتون آمادگی اینو بده که بتونید بشینید پونزده صفحه به توصیفات زاویه تابش خورشید رو درختای کوچه باغ نویسنده گوش بدید ، نه ؟😅
البته با کمی اغراق :))))

خداحافظ امیلی ؛
به امید دیدار دوباره بین صفحات کتاب ♡

        

          در کتاب سوم ماجراهای عاشقانه امیلی رو داریم.
که خیلی غیر قابل پیش بینی و هیجان انگیز جلو میره.
بالاخره امیلی با کی ازدواج میکنه؟
اصلا ازدواج میکنه؟
به قله میرسه؟
پیشنهاد میکنم اگه میخواین حالتون خوب بشه این سه جلد کتاب رو بخونید.