ترجمه خیلی بده.
      

        خیلی پیش میومد که اولین لحظاتِ «خوندن» رو پیش خودم مجسم کنم و فکر کنم که چند سال پیش رمزگشایی حروف چه حسی برام داشته.
الآن - با خوندن این کتاب - می‌گم که لذت فوق‌العاده بزرگی رو فراموش کرده بودم. تمام داستان‌هاش رو با صدای بلند برای مادرم خوندم. حین خوندن گاهی اون چنان درگیر تلفظ و معنی واژه‌ها می‌شدم که صدای خنده‌ی مامان من رو به خودم میاورد!
لحظات اولیه‌ی حرف زدن، خوندن و نوشتن به زبان مادری، لذتی وصف‌نشدنی داره. حالا بیا و این حس رو با احساسات قریبی توأم کن که از خوندن این داستان‌های ساده و رئال می‌گیری. جملات آشنایی که تو موقعیت‌های یکسان شنیدی؛ فرهنگ و فقر و رنج‌های مردم دیارت؛ دردهایی که جنس خاصِ «بیه پیش» محله‌ای داره؛ و و و...
آقای غلام‌دوست، ارزش کارِتون نهایت نداره.
      

        کتاب، جمع‌بندی شخصی نویسنده‌ست، یا به گفته‌ی بهتر از خود سینگر: چکیده‌ای گزینشی.
به هر حال - خصوصاً تو مبحث فلسفی رمانتیسم - باید اطلاعات قبلی داشت.
      

        بعضاً نکته‌های جدیدی داشت اما جامع و کاربردی نبود.
      

        پیش نمی‌ره داستان چرا...
      

        بالاخره این کابوس تموم شد...
      

        چه قدر گریه گردم باهاش!...
      

        <a href="https://castbox.fm/va/4538964">خوانش توسط ناصر زراعتی در کست‌باکس</a>
      

        شخصیت ماکسیم گورکی و فعالیت‌های سیاسیش، هم‌چنین علاقه‌ی شخصیم به کارهای ادبی نویسنده و تاریخ حزب توده، من رو به خوندن این کتاب مشتاق کرد.
کتاب، اتوبیوگرافی نویسنده راجع به نحوه‌ی رشد فکریش - با وجود نداشتن تحصیلات دانشگاهی - در برخورد با گروه‌های مختلف مردم و افکار اون‌هاست؛ در یه بازه‌ی زمانی محدود و مشخص.
علاوه بر ترجمه‌ی بد و ویرایش بدتر از اون - به جز در موارد معدود - کتاب کششی ایجاد نمی‌کنه و اطلاعات قابل قبولی از حزب توده یا خود گورکی نمیده.
      

        کاش پوکا ایمان ما رو بعد از ظاهر شدنش می‌خواست...!
      

        قطره‌ای از عصاره‌ی اندیشه و شیره‌ی جان فؤاد سیاهکالی!
تلفیقی از فلسفه، عشق، اسطوره،...
جمع همگی در یک کتاب
و چند شعر.
      

        کتاب شیرینیه، مخصوصاً از قصه‌های فلیکس داویدویچ کریوین خوشم اومد.
      

        با احترام به جناب پوری، به نظرم ترجمه می‌تونست خیلی بهتر باشه.
      

        مثل اولین جلسه‌ی یه کلاس درس جامعه‌شناسی طولانی...!
      

        از لحاظ داستان‌پردازی ضعیف، ولی از لحاظ مناسبت‌های شخصی بسیار درخور!...