یادداشت Sheida Hanafi

        📚✨ امیلی و جست‌وجو رو تموم کردم...
و باهاش، یکی از لطیف‌ترین سه‌گانه‌هایی که تا به حال خونده‌ام، به پایان رسید.

چقدر سخته خداحافظی کردن با دختری که خیال و نوشتن، شبیه نفس کشیدن براش بود. با دختری که بیشتر از هر چیز، به صداهای درونی خودش گوش می‌داد، حتی وقتی دنیا می‌خواست ساکتش کنه.
امیلی مثل یه چراغ بود، از اون‌هایی که راه رو نشون نمی‌دن، ولی باعث می‌شن توی تاریکی، کم‌تر تنها باشی.

با امیلی خندیدم، بغض کردم، گم شدم، پیدا شدم…
و حالا با دلِ تنگی، سه‌گانه رو می‌بندم.

نه با نقطه،
با سه‌نقطه...

شاید یه روز، دوباره برگردم به تپه‌های نیومون،
به گربه‌ی سیاه، به پنجره‌ای رو به خیال…
و به دختری که همیشه می‌نوشت.